52

Marlon werd hoe langer hoe ongeduriger en hij was inmiddels behoorlijk stoned. Lucy had hem binnengesmokkeld alsof hij een crimineel was en hem verstopt in een hok zonder ramen. Was er geen wet dat slaapkamers, zelfs als ze voor een meid waren, ra men moesten hebben? Hij wist het zeker.

Zijn samenwerking met Lucy verliep bepaald niet zoals hij had gedacht dat het schrijven van een script zou gaan. Geen fatsoenlijke vergaderingen, alleen af en toe een bezoekje van haar, waarbij ze zijn werk teruggaf met krabbels in de kantlijn. Geen dure lunches met managers, hij had zelf de deal gesloten: tien mille cash en dan zou hij haar script schrijven. Geen contract, niets.

Zijn vader was advocaat en zou uit zijn vel springen als hij het hoorde. Maar shit, zeg, het was wel Lucy Lyons met wie hij samenwerkte. Die van de geweldige tieten. Man, wat had hij zich op eenzame avonden vaak afgetrokken met die borsten voor ogen. Hij had ze tenminste van dichtbij gezien, dat was vast beter dan een echt contract.

Eerder op de avond was ze langsgekomen met een bord hors d'oeuvres, alsof die zijn honger zouden stillen. Hij had ze allemaal opgegeten, maar rammelde nog steeds.

Hij joeg de brand in zijn derde joint en probeerde de verveling te verdrijven door aan zijn seksleven te denken. Dat was niet slecht, hij had drie vriendinnen, geen van allen vast, allemaal onder de negentien. Dat was ook meteen het probleem: het waren meisjes, geen vrouwen en het leek erop dat hij meer zin had in echte vrouwen. Sinds hij Cameron Paradise had leren kennen, zocht hij eigenlijk een vrouw als zij. Niet dat ze nu diepfilosofische gesprekken hadden gehad, maar tussen de lakens was het topklasse geweest. En op een dag was ze zomaar verdwenen. Ze had een ander mobiel nummer genomen en hem nooit meer gebeld.

Als Lucy geen koudwatervrees had gekregen, zou hij er nog steeds goed bij zitten, qua seks. Zij was ook een echte vrouw, met alles erop en eraan.

Hij keek nog eens op zijn horloge, het werd met de minuut later.

Per minuut later… was dat niet altijd zo?

Hij trok nog eens stevig aan zijn joint.

Verdomme zeg, hoe lang verwachtte ze dat hij hier zou blijven zitten? Hij hield het niet langer vol, zoveel was duidelijk. Als ze hem niet snel kwam halen, dan – scriptpresentatie of niet – zou hij vertrekken.