Anya

Na een paar maanden bij Seth te hebben gewoond waarin ze hem voortdurend vertelde dat hij de geweldigste man ter wereld was, verzekerde Anya zich ervan dat hij zijn scheiding door zou zetten. Een paar weken laten nam hij haar mee naar Niagara Falls, waar ze trouwden.

Toen ze eenmaal een ring om haar vinger had, veranderde er veel. Ze gaf niets om Seth en had dat ook nooit gedaan. Hij was tenslotte een man en alle mannen behoorden tot de vijand. Ze snakten dag en nacht naar seks, ze liepen altijd hun lul achterna en ze waren gewelddadig en lelijk. Zoals de soldaten die haar hadden verkracht. Zoals Greedy Boris en Igor. Zoals alle mannen die ze sinds haar veertiende had moeten bevredigen.

Joe was de ergste van allemaal. De pooier in Amsterdam had haar tot op het bot vernederd, erger dan al zijn voorgangers bij elkaar. Hij spookte nog altijd rond in haar nachtmerries, met zijn puntige gezicht, zijn boosaardige ogen en zijn vettige haar.

De dingen waar Joe haar toe had gedwongen, waren te beschamend voor woorden. De seksshows, de orgieën, de dieren, de perversie…

Joe had haar bijna klein gekregen. Bijna.

Weer had ze het overleefd, ditmaal dankzij een vreemdeling die medelijden met haar had en haar een nieuwe start had gegund. Een man. Ja. Een man die ze niet kende, dus ze had ook geen interesse voor hem.

Seth beweerde dat hij van haar hield. Ze geloofde hem niet. Hoe kon hij nu van haar houden?

Waar hij van hield, was het gevoel dat ze hem kon geven als hij in haar stootte en ze haar bekken bewoog op een manier die hij nog niet eerder had meegemaakt.

Hij hield van de manier waarop ze zijn penis in haar mond nam en hem afzoog tot hij intenser klaarkwam dan hij voor mogelijk had gehouden.

Hij hield van haar omdat ze hem toestond zijn harde pik in willekeurig welke opening te steken terwijl zij zuchtte en kreunde en zijn naam riep en deed alsof ze het heerlijk vond.

Daarom hield hij van haar, andere redenen waren er niet.

Zodra zijn scheiding definitief was, begon Anya hem op te zetten tegen zijn ex-vrouw en kind. Dat was gemakkelijk. Als je eenmaal de sleutel tot de seksuele verlangens van een man had gevonden, was niets meer onmogelijk. Dat had Velma haar geleerd. Dezelfde Velma die haar na haar vertrek had uitgeleverd aan Joe.

Maar was Velma wel vrijwillig vertrokken?

In Anya dromen verscheen haar vriendin soms, naakt, doorweekt en met natte slierten haar over haar modderige, gebroken gezicht waarin haar tanden uit haar mond waren geslagen.

‘Hij heeft me verdronken,’ schreeuwde Velma dan met uitpuilende ogen. ‘Joe heeft me verdronken.’

Anya vreesde deze dromen, omdat ze net echt waren.

Na een tijdje drong het tot haar door dat haar al te realistische dromen slechts de waarheid weerspiegelden: Joe had Velma vermoord.

Het kon niet anders. Ze had nooit echt geloofd dat Velma haar in de steek had gelaten. Daarvoor waren ze te close geweest en hadden ze te veel gedeeld. Trouwens, Velma had al haar kleren en spullen achtergelaten – die had Joe snel opgeruimd.

Hoe meer Seth met haar dweepte, hoe koeler Anya hem behandelde. Ze zei niet meer dat hij fantastisch was, ze willigde niet meer al zijn seksuele wensen in. Wel probeerde ze hem zoveel mogelijk geld af te troggelen en begon schoenen te verzamelen.

Hoe afstandelijker ze deed, hoe meer hij haar begeerde. Ze begon te begrijpen dat het mannen om twee dingen ging als het op vrouwen aankwam: wilde, ongecompliceerde seks en de jacht.

Toen ze een jaar getrouwd waren, maakte Seth promotie binnen het advocatenkantoor waar hij werkte. Niet lang daarna werd hij uitgenodigd voor een formeel feest van de belangrijkste partner in de maatschap.

Hij gaf Anya geld voor een representatieve outfit die ze op de chique party zou kunnen dragen.

Ze kwam thuis met een zwart leren bustier en een extreem kort rokje met daaronder Jimmy Choo's die vijftien centimeter hoge hakken hadden.

Seth was geschokt. Zijn beeldige, tere vrouw zag eruit als een hoer.

Hij stond erop dat ze iets anders zou aantrekken. Anya weigerde.

Toen ze arriveerden, waren alle ogen op haar gericht. Ze zag eruit als een jong meisje in andermans kleren. De meeste mannen waren gebiologeerd door haar uitstraling van kindhoertje. De vrouwen hadden meteen een hekel aan haar.

Seth geneerde zich. Hoe kon ze hem dit aandoen?

Anya suste hem met gefluisterde beloften vol zedeloze zaken die met hem zou doen als ze weer thuis waren.

Later vroeg ze hem zijn baas aan te wijzen, waarop ze zonder dralen op de man afstevende.

Seths baas, Elliot Von Morton, voelde zich enigszins overvallen toen ze zich introduceerde als de echtgenote van een van zijn ju nior partners. Na zijn eerste verbijstering keek hij nog eens goed en zag dat er onder de ordinaire kleren en de dikke laag make-up een verbijsterend mooi meisje zat.

‘Wat kan ik eens voor u doen, mevrouw Carpenter?’ vroeg Elliot, een lange dunne man met overhangende oogleden en een dun snorretje.

Anya hield zijn blik vast met haar lichtblauwe ogen en tastte suggestief langs het decolleté van haar bustier. ‘Ik vroeg me af of ik misschien iets voor ú kan doen,’ lispelde ze.

Elliot keek om zich heen om te zien waar zijn vrouw was. Mevrouw Von Morton stond verderop te praten met vrienden.

Had hij het mis of probeerde dit meisje hem te versieren?

Waar was haar echtgenoot?

Die kwam er aan gebeend.

‘Bel me op kantoor,’ zei Elliot tegen Anya en stak haar zijn kaartje toe. ‘Ik verzin wel wat.’

Seth, die zich doodschaamde, kwam met een rood hoofd bij hen staan en struikelde bijna over zijn woorden. ‘Het spijt me, meneer Von Morton, dit soort aangelegenheden is nieuw voor Anya, ik hoop dat ze u niet… eh, lastig valt.’

‘Integendeel,’ antwoordde Elliot met een rooflustige lach. ‘Je hebt een zeer charmante vrouw,’ voegde hij eraan toe en liet zijn ogen over elke centimeter van haar bustier glijden. Hij probeerde zich voor te stellen hoe het zou zijn als dit meisje met haar engelengezicht over hem heen gebogen zou staan om hem met een zweep te bewerken. ‘Zeer charmant.’

Zes weken later dumpte Anya Seth en scheidde Elliot van zijn vrouw, zodat Anya in zijn penthouse aan Park Avenue kon trekken.

Het begon eindelijk ergens op te lijken.