5

‘Hallo,’ zei Cameron toen Don Verona de deur voor haar opende. ‘Ik ben Cameron Paradise, Jill Khoner heeft dit geregeld. Jij moet Don Verona zijn.’

‘Wauw!’ riep hij uit en bekeek haar van top tot teen. Voor hem stond een lange blondine in een wit trainingspak met lange benen en betoverende groene ogen. ‘Jill had al gezegd dat je een beauty was, maar ik had geen perfectie verwacht.’

‘Niet alleen is hij beroemd,’ murmelde Cameron plagerig. ‘Hij heeft ook de bijbehorende kleffe teksten onder de knie.’

Niet begrijpend keek Don haar aan. Butch meldde zich ook bij de deur en dook meteen geestdriftig met zijn neus in Camerons kruis.

‘Niet doen, joh!’ Don trok Butch aan zijn halsband terug. ‘Sorry.’

‘Geen probleem.’ Cameron aaide Butch over zijn kop. ‘Ik heb zelf ook labradors. Ze zijn soms iets te hartelijk, geeft niet.’

‘Hoeveel labs heb je?’

‘Twee,’ antwoordde ze en liet Butch haar hand likken. ‘Het zijn onvoorstelbaar loyale honden.’

‘Dat kun je wel zeggen,’ beaamde Don en deed een stapje terug. ‘Nou, juffrouw Paradise, kom maar gauw binnen.’

Ze liep zijn onberispelijke woning in.

‘Paradise is een ongebruikelijke naam, hoe heb je die verzonnen?’

‘Het is de meisjesnaam van mijn moeder,’ zei ze wat afgemeten en keek om zich heen. ‘Jill zei dat je je eigen fitnessruimte had, waar is die?’

‘Meteen ter zake, dus?’

Ze was niet onder de indruk van zijn knappe uiterlijk. ‘Daarom ben ik hier.’ Knappe kerels waren er genoeg in Hollywood, zeker als je in de fitnessbranche werkte. Veel beroemdheden hadden al geprobeerd haar te versieren, ze was wel wat gewend.

‘Je staat hoog aangeprezen,’ zei Don, terwijl hij haar voorging naar de glazen wenteltrap die hij zelf had ontworpen. ‘Jill zegt dat je de beste bent.’

‘Ik werk hard voor mijn reputatie,’ antwoordde ze koel. ‘Ik verwacht van mijn klanten dat ze hetzelfde doen voor hun lichaam.’

Don was niet gewend aan mensen – laat staan vrouwen – die niet zwijmelend voor hem stonden. Tenslotte was hij, zoals Ryan eerder nog had opgemerkt, steenrijk en beroemd dankzij een razend succesvolle talkshow. Toch mocht hij Cameron meteen, ondanks haar ongenaakbare houding. Ze was niet alleen bloedmooi, ze had ook iets kranigs dat hem aansprak.

‘Moet je horen,’ sprak hij over zijn schouder. ‘Ik ben gewend aan mannelijke trainers. Minder afleiding, weet je wel?’

‘Heb je liever dat ik ga?’ kaatste ze meteen terug. Wat een zelfingenomen kwal!

Hij hield stil op de trap, zodat ze bijna tegen hem aan botste. ‘Alleen als jij dat wilt.’

‘De klant is koning,’ zei ze zakelijk. ‘Als je liever met een mannelijke trainer werkt, kan ik dat voor je regelen.’

‘O ja?’

‘Geen probleem, ik heb twee mannelijke collega's, allebei homo.’ Cameron liet een veelzeggende stilte vallen. ‘Kun je je daarin vinden?’ informeerde ze uitdagend.

‘Niet voor mij,’ antwoordde hij gladjes. ‘Maar voorlopig wou ik het toch maar eens met jou proberen,’ voegde hij er met een half lachje aan toe.

‘We zullen zien.’

Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij haar aan. ‘We zullen zien?’

‘Dit is een testrun,’ zei ze. ‘Ik werk alleen met klanten bij wie ik het gevoel heb dat ik hen echt kan helpen.’

‘O, nou, dan hoor ik wel wat je besloten hebt,’ zei hij zo luchtig mogelijk, licht geschokt over haar onaangedane houding.

‘Ik laat het je nog wel weten,’ verzekerde ze hem.

Rond de middag was Cameron terug bij Bounce.

‘Je hebt met wíe getraind?’ vroeg Lynda ongelovig, toen Cameron haar had bijgepraat.

‘Dat heb ik toch gezegd? Don Verona, die talkshow-presentator.’

Lynda draaide met haar ogen. ‘Mens, had je dat niet eerder kunnen zeggen? Dan was ik met je meegegaan!’

‘Om wat te doen?’

‘Van het uitzicht genieten, om mee te beginnen,’ zei Lynda met een wellustige zucht. ‘Een meisje mag dromen. Die man is hot-hot-hot!’

‘Wie is er hot?’ informeerde Dorian die zoals gebruikelijk met een perfect gevoel voor timing binnenkwam.

‘Cammie is bij Don Verona thuis geweest voor een work-out. Die man is zo sexy! Ik ben echt verliefd op hem.’

‘Ik ook!’ viel Dorian haar meteen bij. ‘Ik ga elke avond met hem naar bed, zijn monoloog is het einde.’

Lynda leunde over de balie. ‘Vertel me alles, inclusief de smerige details – hoe is hij in het echt?’

‘Ja,’ drong Dorian vol belangstelling aan. ‘Is hij een beetje goed geschapen? Draagt hij links of rechts?’

‘Dames, dames,’ zei Cameron hoofdschuddend. ‘Hij leek me best aardig. Een beetje een geilneef, maar dat zijn ze allemaal.’

‘O ja,’ beaamden Lynda en Dorian in koor.

‘Ik heb zijn show nog nooit gezien,’ vervolgde Cameron nadenkend. ‘Is dat wat?’

Ongelovig keek Lynda haar aan. ‘Hoe kun je zijn show nu nog nooit hebben gezien? Je neukt met niemand, dus wat kun je in vredesnaam te doen hebben om elf uur 's avonds?’

‘Dan slaap ik,’ zei Cameron. Als ze zouden horen dat ze er Marlon op nahield, zouden ze allebei flippen.

‘Dan slááp je?’ riepen Lynda en Dorian geschokt uit.

‘Ja, dan slaap ik, om genoeg energie te hebben om dit werk elke dag te kunnen doen en genoeg geld te verdienen, zodat we voor onszelf kunnen beginnen.’ Cameron bedacht dat haar collega's wel een zangduo konden vormen, zo eensgezind als ze klonken.

‘Je bent krankzinnig gedisciplineerd,’ zei Dorian verwijtend, alsof het iets slechts was. ‘Ik houd zelf wel van een feestje.’

Cameron veinsde verbazing. ‘Je méént het.’

‘Don Verona,’ zei Lynda dromerig. ‘Wat denk je, kun je hem zover krijgen dat hij hier komt sporten?’

‘Waarom zou ik?’ zei Cameron. ‘Hij heeft zijn eigen volmaakt ingerichte fitnessruimte. En trouwens, ik wil niet dat iemand anders zijn klauwen in hem kan zetten. Ik werk aan een eigen klantenlijst, zodat we er niet van beschuldigd kunnen worden dat we klanten meenemen, als we Bounce verlaten.’

‘En wanneer is dat zo ver?’ wilde Dorian weten.

‘Sneller dan je denkt,’ verzekerde Cameron hem. ‘We liggen aardig op schema. Ik ga volgende week een paar locaties bekijken.’

Dorians volgende klant kwam binnen. Het betrof een breedgebouwde soapacteur die zijn seksuele geaardheid zorgvuldig in de kast hield. Hij lachte zijn nieuwe kronen bloot en knipoogde naar Lynda.

‘Dag Roger,’ zei Dorian en stompte zijn klant op de arm bij wijze van macho begroeting. ‘Klaar om al die sterke spieren te laten rollen?’

Roger knipoogde nogmaals, ditmaal naar Cameron. ‘Vooruit, Dorian,’ zei hij. ‘Ik ben er helemaal klaar voor.’

‘Waarom doet hij dat toch?’ vroeg Lynda op klagende toon toen de twee mannen waren verdwenen.

‘Waarom doet hij wat?’

‘Die hele act van kijk-mij-eens-mannelijk-viriel-en-hetero zijn. We weten allemaal dat hij een nog grotere nicht dan Dorian is.’

‘Dat heb je met acteurs,’ zei Cameron wijs. ‘Die zijn zich voortdurend bewust van hun imago.’

‘Zoiets zal het wel zijn.’ Lynda vulde de display met flesjes olie en lotion aan. ‘Heb je vanavond iets te doen?’

‘Niet veel,’ antwoordde Cameron, die er maar niet bij zei dat Don Verona haar had uitgenodigd om uit eten te gaan, maar dat ze zijn aanbod had afgeslagen. Lynda zou erin blijven als ze daarachter kwam.

‘Moet je horen,’ zei Lynda nonchalant. ‘Carlos heeft een neef uit Mexico City te logeren en die vent is volgens hem mucho hunky. Ik heb hem zelf nog niet ontmoet, maar als Carlo zegt dat hij hot is, dan…’

Cameron schudde krachtig haar hoofd. ‘Nee! Hoe vaak moet ik het nu nog zeggen?’

‘Wat zeggen?’ informeerde Lynda onschuldig.

‘Nee! Nee! Nee!’ riep Cameron nadrukkelijk.

‘Het is geen blind date,’ jammerde Lynda. ‘Gewoon vrienden onder elkaar bij Houston's. Je bent gek op de spareribs die ze daar serveren en je zou er Carlos een groot plezier mee doen.’

‘Cameron is niet van de pleziertjes,’ kwam Dorian tussenbeide, die weer in de lobby was teruggekeerd om een armvol witte handdoeken te pakken. ‘Snap je het dan niet? Cameron wil alleen maar werken.’

‘Zeg, ik sta naast jullie, hoor,’ zei Cameron verontwaardigd. ‘Praat alsjeblieft niet over me alsof ik er niet ben. En als je het per se moet weten: Katie is in de stad en we gaan naar een optreden van de band van haar vriend in The Roxy. Ik heb Cole meegevraagd.’

‘Cole!’ Dorian was alweer op weg terug naar zijn klant, maar zag toch nog kans om bezeerd te kijken. ‘Waarom heb je mij niet gevraagd?’

‘Omdat Cole aan de beurt was,’ antwoordde Cameron bruusk. ‘Volgende keer mag jij weer.’

‘En bedankt,’ meldde Dorian quasibeledigd. ‘Je wou natuurlijk hem omdat hij de knapste zwarte man ter wereld is.’

‘Nee, dat is Blair Underwood,’ mengde Lynda zich in de discussie. ‘En dan heb je nog Boris Kodjoe en eh… o ja, Taye Diggs – al is Taye wel wat aan de kleine kant. Ik hou van lange mannen.’

‘Carlos is krap een meter zeventig,’ zei Dorian vals. ‘Dat kun je bepaald geen reus noemen.’

‘Nou, ik zal je eens wat vertellen,’ reageerde Lynda verhit, ‘op een plek waar het er toevallig echt toe doet is hij reusachtig…’

‘Alsjeblieft, zeg,’ onderbrak Cameron hen. ‘Kunnen jullie ophouden met dit gekibbel? Dorian, ik had gewoon geen idee dat jij van rockmuziek houdt. Het gaat er in zo'n zaal ruig aan toe, de muziek is snoeihard en je staat tussen de zweterige rockfans.’

‘Klinkt très sexy,’ spinde Dorian begerig. ‘Neem mij, neem mij!’

‘Jij vindt alles sexy,’ snauwde Lynda hem toe.

Cameron had voor die middag nog drie klanten in de agenda staan en was daarna vrij. Ze keer ernaar uit om Katie weer te zien; de laatste keer was inmiddels twee jaar geleden. Katie en Jinx waren de enige mensen die wisten wat er tussen Gregg en haar was voorgevallen. Geen van haar andere vrienden kon zelfs maar vermoeden dat ze officieel nog getrouwd was.

O, god, ze was nog getrouwd. Wat deprimerend. Daar moest ze nu toch eindelijk iets aan gaan doen. Binnenkort. Ze zou naar een advocaat gaan en uitzoeken wat voor opties er waren.

Terwijl ze werkte met haar laatste klant, een dikke vrouw die over een maand ging trouwen en nog tien kilo kwijt wilde, dwaalden haar gedachten af naar de ochtend met Don Verona. Ze moest toegeven dat hij erg aantrekkelijk was. Hij was bovendien een enorme charmeur en een ontzettende flirt, al was het evengoed nog een verrassing geweest toen hij haar uit eten vroeg.

‘Hé,’ had hij gezegd terwijl hij aan zijn toch al indrukwekkende buikspieren werkte. ‘Ik ga vanavond eten met een stel interessante mensen, heb je zin om mee te gaan?’

Ze had haar hoofd geschud en ferm ‘nee’ gezegd.

Twee minuten nadat ze zijn uitnodiging had afgeslagen, had hij met zijn iPhone een vrouw gebeld die er blijkbaar wel voor in was.

‘Je zit niet om gegadigden verlegen, zie ik,’ had ze droog gezegd.

‘Zoveel vrouwen, zo weinig tijd,’ zei hij met een ondeugende knipoog.

Cameron besloot hem nog meer tijd te besparen. ‘Trouwens, misschien goed om te weten, maar ik hou zaken en privé altijd strikt gescheiden. Niets persoonlijks, hoor. Maar als we samen gaan werken…’

‘Ik zal het onthouden,’ zei hij met de beroemde Don Veronagrijns die moest uitstralen dat hij zichzelf niet al te serieus nam.

Voorzichtig zijn bij deze man, had ze toch wel enigszins gecharmeerd gedacht. Hij kan voor problemen zorgen en het laatste wat ik nu kan gebruiken, is afleiding.

Cole de Barge had iets wat Cameron altijd mateloos aantrekkelijk had gevonden. Niet alleen was hij onmiskenbaar knap, met gave trekken en een huid als melkchocolade, hij had ook nog eens een lichaam dat zo op de cover van Men's Health kon. Daarnaast was hij een goed mens zonder geheime agenda en nog slim ook. Zo slim dat ze overwoog hem een partnerschap aan te bieden in haar nieuwe bedrijf. Dat zouden Lynda en Dorian niet leuk vinden; eigenlijk zou ze dat hen moeten aanbieden. Lynda was echter meer geschikt als werknemer dan als ondernemer, en ze was er veel te veel op gebrand om Cameron koppelen, om haar te zien settelen en een bende kinderen te krijgen. De moederlijke instincten van Lynda wilden nog wel eens op hol slaan. En Dorian? Nou ja, die was gewoon Dorian. Geweldige trainer, geweldige flirt, maar niet iemand met serieuze ambities in het bedrijfsleven.

Cole daarentegen kon wel serieus zijn. Het was geen toeval dat elke homomagnaat in de stad achter hem aan zat. Wat begon met lust, werd dan vanzelf liefde. Cole had enkele relaties achter de rug met grote namen, maar werd altijd rusteloos als zijn partners hem begonnen te showen alsof hij een trofee was. Hij verdiende respect en dat kreeg je nooit als je het vriendje was van een rijke, machtige man. Net als Cameron was hij vastbesloten zelf iets te bereiken.

Ze hadden elkaar leren kennen toen ze net in LA was en op zoek was geweest naar een baan. Ze had aan een tafeltje in de Starbucks op de hoek van Robertson en Beverly gezeten, waar ze de nieuwste Fitness aan het doorbladeren was, toen Cole op haar af was gestapt. ‘Zou ik die even mogen bekijken als je ermee klaar bent?’ had hij gevraagd. ‘Er staat een interview in dat ik graag wil lezen.’

Keurend had ze hem aangekeken. ‘Alleen als je me vertelt wat de beste fitnessclub in de stad is.’

‘Zoek je een personal trainer?’ had hij gevraagd.

‘Nee, een baan.’

Zo hadden ze elkaar leren kennen en zo was ze terechtgekomen bij Bounce, waar Cole een van de meest gevraagde trainers was.

Eerst had het haar niets geleken, zeker niet toen Cole haar de deal uitlegde. ‘Wou je zeggen dat ik ze huur én commissie moet betalen? Dat kan ik me niet veroorloven, ik heb een baan nodig waar ik wat aan verdien.’

‘Vertrouw me nu maar,’ had hij haar gerustgesteld. ‘Je verdient een hoop meer als je je eigen prijzen bij je eigen klanten bepaalt, dan wanneer je ergens in vaste dienst gaat. Je kunt er een paar van mij overnemen, om een beetje leuke start te maken.’

Cole had gelijk gehad en had zich aan zijn woord gehouden. Van hem had ze drie klanten gekregen met wie ze nog altijd werkte. Hij had zich bewezen als een waardevolle en loyale vriend.

‘Wat is die Katie voor iemand?’ vroeg hij toen ze Bounce uit liepen, op weg naar de parkeerplaats.

‘Een leuke meid,’ antwoordde Cameron. ‘Knap, met de uitstraling van een rockchick.’

‘En kennen jullie elkaar al lang?’

‘Nog van school. We hebben samen veel meegemaakt.’ Cameron opende haar portier. ‘Maar ik kan je verzekeren dat je haar vriend leuker zult vinden: dat is een slungelige Brit, gespecialiseerd in sexy rock 'n roll bewegingen.’

‘Laat maar,’ zei Cole over zijn schouder, op weg naar zijn motorfiets. ‘Na mijn laatste gebroken hart heb ik besloten celibatair te worden.’

‘Goed dat ik het weet,’ zei Cameron grinnikend. ‘Hij is name lijk niet gay.’

‘Honey, onder de juiste omstandigheden zijn alle mannen gay,’ antwoordde Cole met een veelbetekenende knipoog. ‘Neem dat nu maar van me aan.’

‘Zo cynisch,’ verzuchtte Cameron en stapte in.

‘Zo waar,’ antwoordde Cole en hij stapte schrijlings op zijn motor.

Ze hadden met Katie afgesproken in een café aan Sunset. Katie was klein, met een wolk van rode krullen en veel sproeten. Het deed Cameron genoegen dat haar vrienden het samen goed konden vinden: Katie was haar dierbaar en Cole was een echte prins.

Samen kletsen ze de tijd vol tot het moment was aangebroken om naar The Roxy te gaan, die even verderop lag.

‘Vanavond is een belangrijke avond,’ legde Katie uit. ‘Er komen scouts van twee platenmaatschappijen kijken. Jinx is helemaal high van de opwinding. Dit zou wel eens tot een platencontract kunnen leiden.’

‘Klinkt goed,’ zei Cole, die een biertje bestelde.

‘Ik gun het hem van harte,’ beaamde Cameron, die voor een Red Bull ging.

‘Ik ook.’ Katie zuchtte vol verlangen. ‘Het gaat hartstikke goed tussen ons en als Jinx nu eens een contract zou krijgen, dan wie weet…’

‘Wie weet wat?’ vroeg Cameron nieuwsgierig.

‘Dan gaan we misschien wel trouwen.’ Katie giechelde.

‘Is dat wat je wilt?’ Het verbaasde Cameron altijd dat mensen zich voorgoed aan elkaar wilden verbinden.

‘We hebben het erover gehad,’ zei Katie.

Op het podium zag Jinx eruit als een jonge Mick Jagger, zijn magere lijf was eeuwig in beweging. De band, die Satisfy heette, speelde luid en energiek.

Hoewel het niet haar muziek was, was Cameron onder de indruk en dat gold ook voor de tienermeisjes in het publiek, die gillend voor het podium stonden. Jinx had het soort star quality dat moeilijk te omschrijven is: hij was een beetje vreemd, maar wel lekker.

Cole vond Jinx een lekker ding en dacht dat hij best wel eens zou kunnen overlopen naar de andere kant.

‘Ik zweer het je, hij valt alleen op vrouwen,’ siste Cameron hem toe.

‘Die vent slaat echt geen nummertje pijpen af op een koude nacht,’ antwoordde Cole met een alwetende grijns.

‘Van een meisje niet, nee.’

‘Wat ben je toch een onschuldig zieltje,’ merkte Cole plagend op.

‘Is hij niet geweldig?’ riep Katie hen enthousiast toe.

Cameron knikte. ‘Helemaal te gek.’

Later, na een backstage-borrel met Jinx en de band, vertrok Cole en hadden Katie en Cameron eindelijk even de tijd om bij te praten.

‘Wat zie je er goed uit,’ merkte Katie op. ‘Hoe gaat het nu met je?’

‘Ik werk naar mijn doel toe,’ zei Cameron. ‘Het gaat goed, het komt nu echt dichterbij.’

‘En Hawaii is…’

‘Niet meer dan een herinnering,’ kapte Cameron haar af. ‘Ik denk nooit meer aan Gregg, hij is voltooid verleden tijd.’ Nou ja, afgezien van het feit dat ze nog moesten scheiden, dan.

‘Wie had kunnen denken dat Gregg zo'n klootzak zou zijn,’ zei Katie. ‘Ik zou die schoft…’

‘Zullen we het over iets anders hebben?’ stelde Cameron snel voor en probeerde van onderwerp te veranderen. ‘Vertel me liever eens wat meer over jou en Jinx en die trouwplannen van jullie.’

Katie kon niet wachten om haar van alles op de hoogte te brengen.

Aan het einde van de avond, toen ze al afscheid hadden genomen, belde Cameron buiten de club naar Marlon en vroeg of het uitkwam dat ze langs kwam.

‘De kust is veilig,’ meldde Marlon, waarmee hij duidelijk maakte dat zijn huidige vriendinnetje er niet was. ‘Kom maar gauw.’

Zoals gebruikelijk was hij verrukt om haar weer te zien. Ze wist niet meer van hem dan dat hij studeerde en scriptschrijver wilde worden, en dat hij oorspronkelijk uit Tennessee kwam. Hij was lang en een beetje slungelig, met door de zon gebleekt haar en hazelnootkleurige ogen. Daarnaast was hij altijd beschikbaar.

Bij het binnenwandelen van zijn strandhut knoopte ze haar broek al los. Geen van beiden sprak veel – het was duidelijk waarvoor ze bij elkaar waren gekomen.

Marlon droeg een Calvin Klein-spijkerbroek, die hij haastig uittrok. Aan ondergoed deed hij niet. ‘Hoi,’ zei hij.

‘Hoi,’ groette Cameron en ze trok haar T-shirt uit.

Hij omhelsde haar en ze begonnen te zoenen; lange hete kussen, waarbij zijn tong in en uit haar mond glipte.

Ze moest Marlon nageven dat hij goed kon zoenen en dat hij dat met veel verve deed. Helaas konden zijn talenten op het gebied van voorspel nog wel wat worden aangescherpt, maar ze was er niet om hem les te geven – ze was er om de seks, om hem in zich voelen en zich door hem laten vullen met zijn sterke, overweldigende mannelijkheid.

Seks was troostrijk. Seks was echt. Ze zat niet te wachten op het gedoe van een relatie. Wat ze met Marlon deelde, was genoeg.

Ze neukten lang met elkaar, tot ze allebei waren klaargekomen. Een paar minuten na hun grande finale, zat ze alweer aangekleed in haar auto en reed ze naar huis.

Het was misschien niet perfect, maar het was beslist beter dan opgescheept zitten met een van Carlos’ geile vrienden.