Anya

Anya Anastaskia was een wonderschoon kind. Zelfs toen ze nog een baby was, geboren in een klein dorpje net buiten Grozny in de Russische deelrepubliek Tsjetsjenië, complimenteerden mensen haar al met haar uiterlijk. Haar moeder, een voormalige Russische ballerina, verbaasde dit helemaal niets. Zij had Moskou verlaten om haar leven te delen met haar grote liefde Vlad Anastaskia, een boer die tevens de knapste man was die ze ooit had gezien. Anya werd geboren op 1 augustus 1985. Het was een gewone thuisbevalling zonder complicaties. Niet alleen was ze mooi, ze had ook nog een zonnig karakter en was een buitengewoon lief meisje. Het gezin Anastaskia leidde een vredig leven tot de Eerste Tsjetsjeense Oorlog, die in 1994 eindigde toen het Russische leger de stad veroverde. Anya was toen negen jaar. Eerst leek het er nog op dat de felle gevechten tussen de Russen en de Tsjetsjenen aan de Anastaskia's voorbij zouden gaan, maar dat mocht niet zo zijn. Haar vader werd opgeroepen om de stad te verdedigen en keerde nooit meer terug.

Anya's moeder was er kapot van. Ze leek alle wil om te leven te hebben verloren en nog voor de oorlog in 1996 ten einde kwam, ging ze op een avond naar bed, om nooit meer wakker te worden. Anya was elf, alleen en doodsbang. Een gezin uit de buurt nam haar in huis, maar het waren slechte mensen en ze behandelden haar als oud vuil. Het hielp niet echt mee dat Anya's ethe rische en delicate schoonheid – geërfd van haar moeder – niet goed viel bij Svetlana, de dochter des huizes, een gedrongen, donker, boosaardig meisje met een tong zo scherp als een scheermes. Hoewel Svetlana slechts een paar jaar ouder was dan Anya behandelde ze het meisje als haar persoonlijke slavin. Svetlana's ouders waren niet veel beter; ze lieten Anya al het zware werk opknappen, zoals de varkensstal uitmesten en de koude stenen vloer schrobben. Ze mochten dan hun huis voor haar hebben opengesteld, het was vooral om van haar te profiteren: Anya's bed was een oude deken op de kille keukenvloer. 's Nachts, als het donker was, schuimden kakkerlakken en muizen de keuken af en verborg ze zich onder haar deken, te bang om zich te bewegen.

Uiteindelijk gebeurde het onvermijdelijke: de vrouw des huizes raakte zwanger en haar man maakte van de gelegenheid gebruik om zich aan Anya op te dringen. Nacht na nacht verscheen hij in de keuken met een erectie en dwong hij haar om hem op elke denkbare manier te bevredigen. In het begin verzette ze zich nog, maar wat had het voor zin? Ze had geen geld en ze kon nergens heen, dus onderging ze het seksuele misbruik. Het begon toen ze twaalf was en eindigde twee jaar later met het begin van de Tweede Slag om Grozny, die vergezeld ging van luchtaanvallen en oprukkende grondtroepen.

Midden in de nacht drongen zeven soldaten het huis binnen. Zeven dronken, losgeslagen opstandige soldaten die alleen maar aan verwoesting en vernietiging konden denken. Ze sloegen de vader in elkaar, verkrachtten de moeder en stortten zich toen op Anya en Svetlana. Anya had ‘geluk’; zij werd slechts verkracht door de mannen. Svetlana kreeg eerst hun verdorven spelletjes te verduren en werd daarna de keel afgesneden. Daarna, lachend en dronken, schoten de mannen de ouders door het hoofd en staken ze het huis in brand, iedereen voor dood achterlatend.

Verborgen in een hoekje, bevroren als een standbeeld, wachtte Anya tot ze zeker wist dat de soldaten weg waren en zette zich er toen op een of andere manier toe om in beweging te komen en het brandende huis uit te vluchten.

Ze had geen idee waarom ze gespaard was, maar het feit dat ze nog leefde, dwong haar een poging te doen om haar beproeving te vergeten en zich te concentreren op overleven. Anya voegde zich bij een uittocht van Tsjetsjeense vluchtelingen die probeerden de grens met buurprovincie Ingoesjetië over te komen. Door vriendschap te sluiten met een moeder van drie kinderen probeerde ze het te laten lijken alsof ze weer deel uitmaakte van een gezin, maar ze wist dat het een illusie was. Anya was zwaar ondervoed en ze was alleen op de wereld. Ze had geen idee wat haar nog te wachten stond.