30

Het feest was al twee uur gaande toen Don eindelijk arriveerde en met Mary Ellen een grootse entree maakte. Pal achter hem kwamen Mandy en Ryan Richards binnen.

Cameron voelde Ryans aanwezigheid aan de andere kant van de club. Waarom had Don niet gezegd dat hij de Richards’ zou meenemen? Dan had ze zich in ieder geval mentaal kunnen voorbereiden.

Ze plukte Cole weg van zijn magnaat en sleurde hem mee naar Don en de Richards' om hem bij hen te introduceren.

Don keek om zich heen. ‘Hé, goede opkomst, zeg. En het ziet er allemaal fantastisch uit, mooier dan ik me had voorgesteld.’

‘Dank je wel,’ murmelde Cameron, die haar uiterste best deed om niet naar Ryan te kijken.

‘Mandy en Ryan ken je natuurlijk nog wel,’ zei Don.

O, ja, ze dacht nog vaak aan hen.

‘Klopt,’ zei ze zo achteloos mogelijk, ‘van het feest bij Mr. Chow, hè?’ Ze kon het niet laten toch naar Ryan te kijken. Met een schok besefte ze dat zijn ogen nog even blauw waren, dat zijn donkere haar op een schattige manier in de war zat en dat het kuiltje in zijn kin haar koude rillingen bezorgde.

Ze voelde een steek van hopeloos verlangen naar deze man, die ze nauwelijks kende.

‘Hoi!’ tjilpte Mary Ellen opgewekt. Het was al haar vierde date met Don en de pers schreef over hen alsof ze een stel waren. Ze hoopte vurig dat haar ex alles las en zou stikken in zijn koffie, met zijn filmsterrenvriendin erbij.

‘Hallo, leuk dat je er bent,’ zei Cameron die haar ogen los wist te scheuren van haar lustobject.

‘Probeer Mandy maar in te pakken,’ suggereerde Don. ‘Als die je club gaat promoten, zal iedereen hier lid willen worden.’

‘Om eerlijk te zijn loopt het al heel aardig,’ zei Cameron, die haar groene ogen iets vernauwde. ‘Mijn agenda zit al helemaal vol. En die van jou, Cole?’

Hij speelde het spelletje meteen mee. ‘Ja, helemaal volgeboekt.’

‘Maar ik kan er toch nog wel bij?’ vroeg Mary Ellen vrolijk. ‘Het volgende seizoen van mijn serie begint binnenkort, dus ik zat te denken aan de vroege ochtend.’

‘Ik neem je wel onder mijn hoede,’ beloofde Cole en hij legde even een hand op haar arm. ‘Het zal me een genoegen zijn.’

‘Dat zou fantastisch zijn.’ Mary Ellen hoopte dat de aandacht van deze waanzinnig knappe Afro-Amerikaan Don jaloers zou maken.

‘Hier is mijn kaartje.’ Cole stak haar een visitekaartje toe. ‘Bel me maar, dan regel ik wat.’

‘O, dat zal ik zeker doen.’ Mary Ellen wierp een snelle blik op Don, of die het wel gezien had.

‘Yoga is mijn ding,’ verklaarde Mandy die aan Ryans arm klitte. ‘Ik probeer Ryan er warm voor te laten lopen, maar hij verzet zich erg – nietwaar, liefje?’

Gatver! Ryan verfoeide het als ze hem ‘liefje’ noemde. En hij vond het ook vreselijk als ze zo aan zijn arm hing. Het was niets voor Mandy om het kindvrouwtje te spelen en toch deed ze dat. Merkte ze dan niet dat hij zich waanzinnig aangetrokken voelde tot Cameron? Hij had het gevoel dat hij in brand stond!

‘Yoga is een uitkomst voor veel mensen,’ zei Cameron diplomatiek, in een poging professioneel en zakelijk te blijven. ‘Ik ben zelf meer voor een stevigere work-out.’

‘Vertel mij wat,’ zei Don lachend. ‘Ze mat me zo af dat ik tegenwoordig de studio binnenwankel.’

‘Maar het is het wel waard,’ zei Mary Ellen, die met sterren in haar ogen naar hem keek. ‘Je lichaam is helemaal afgetraind.’

‘Dat is aan Cameron te danken,’ verklaarde Don. ‘Ze is de bes te trainer die er is.’

‘Als je de beste bent, moet ik je ook maar eens proberen,’ zei Mandy, die gemakshalve negeerde dat Cameron net had gezegd dat ze volgeboekt was.

‘Ik ben ervan overtuigd dat we u kunnen onderbrengen bij een van onze andere trainers, mevrouw Richards,’ antwoordde Cameron.

Don lachte. ‘Touché.’

Mandy trok aan Ryans arm, ze kon niet precies volgen wat er gaande was, Don had erop gestaan dat ze mee zouden gaan naar de opening van een of andere nieuwe sportclub en hij had Mary Ellen bij zich als date. Nu bleek het meisje dat hij mee had genomen naar Ryans feest opeens een partner te zijn in deze nieuwe club.

Hmm, dacht Mandy. Misschien is hij uit op een triootje. Dat is wel Dons stijl, volgens mij.

‘Ik kan wel een borrel gebruiken,’ kondigde ze aan. ‘Ons huis is overgenomen door krijsende kinderen. Ik kan je niet zeggen wat een opluchting het is om even weg te zijn bij die ergerlijke kleine monsters.’

Kinderen? Cameron keek ervan op. Ryan had tegen haar gezegd dat Mandy en hij geen kinderen konden krijgen en dat ze om die reden geen kinderen van een ander in haar huis duldde.

‘Mijn zus logeert bij ons met haar zoontjes,’ legde Ryan uit, alsof hij haar gedachten kon lezen. ‘Drie kereltjes onder de acht. Ik moet zeggen dat je er je handen aan vol hebt, maar je verveelt je geen seconde.’

‘Liefje, ik geloof niet dat iemand hier geïnteresseerd is in onze huiselijke beslommeringen,’ verklaarde Mandy, die uit haar ooghoeken zag hoe Birdy Marvel een vorstelijke entree maakte. ‘Kom Ryan, we moeten Birdy even gedag zeggen.’

‘Ga jij maar,’ zei hij, ‘ik moet even wat met Don bespreken.’

Mandy was in tweestrijd: bij haar man blijven of de zeer beroemde popprinses inpakken om haar zover te krijgen dat ze zou optreden op haar eerstvolgende benefietevenement?

De popprinses won, zodat Mary Ellen, Ryan, Don, Cole en Cameron achterbleven.

‘Zal ik even een rondleiding geven?’ stelde Cole voor. ‘We hebben een hypermodern stoombad en vibrerende massagestoelen in wat we onze lounge-ruimte noemen. Je zult het geweldig vinden.’

‘Laat maar eens zien,’ zei Mary Ellen. ‘Ga je mee, Don?’

Hij woof haar weg. ‘Ik kom zo, Ryan en ik moeten even praten.’

En toen waren ze nog maar met z'n drieën.

Don keek Cameron recht aan. ‘Tevreden? Ik ben voor je door de paparazzihel gegaan vanavond. Je hebt hiermee alle publiciteit die je hartje begeert en ik zal nog zeker zes weken door het leven gaan als meneer Mary Ellen Evans. Daar zat ik dus niet op te wachten.’

‘Ik stel het zeer op prijs,’ kreeg ze uit haar droge keel. Ze kon het niet opbrengen om weer naar Ryan te kijken. Dit was be lachelijk!

‘Cameron heeft me gedwongen om Mary Ellen vanavond mee te nemen,’ legde Don uit aan Ryan. ‘Kun je het je voorstellen? Dit moet ik dus doormaken om een date met deze dame te krijgen. Ze is een harde noot om te kraken.’ Grinnikend keek hij naar Cameron en pakte haar hand. ‘Had ik al gezegd dat je er prachtig uitziet vanavond?’

‘Dank je wel,’ mompelde Cameron. Ze voelde het zweet uitbreken en dat kwam niet door Dons hand.

‘Vind je ook niet?’ vroeg Don aan Ryan, die zwijgend knikte.

Natalie de Barge stapte op hen af en zag er zelf ook niet onaardig uit, in een limoengroene Versace met een uitdagend decolleté. ‘Don!’ zei ze en kuste hem op beide wangen. ‘Heb je even voor mij? Geen zorgen, hoor,’ zei ze tegen de anderen. ‘Ik breng hem zo weer terug.’

‘Dat is je geraden,’ grapte Don. ‘Anders gaat mijn beste vriend er nog vandoor met mijn meisje.’

‘Ik dacht dat Mary Ellen Evans jouw meisje was,’ merkte Nata lie op.

Don knipoogde. ‘Lang verhaal.’

Natalie stak haar arm door die van hem en leidde hem weg.

En toen waren er nog maar twee. Cameron en Ryan.

Cameron voelde een krankzinnige behoefte om hem te omarmen, maar wist zich te beheersen. ‘Hoe is het met je zus?’ vroeg ze, oprecht bezorgd.

‘Nu gaat het weer goed met haar,’ antwoordde Ryan. ‘We hebben een straatverbod voor Marty moeten aanvragen.’

‘Lieve hemel!’

‘Hij heeft de boel weer kort en klein geslagen, daarom zijn Evie en de kinderen nu bij ons. Ik heb er geen goed gevoel bij om ze alweer naar huis te sturen, Marty is me te onvoorspelbaar.’

‘Hoe is Mandy eronder dat ze nu bij jullie zijn?’

‘Je zou kunnen zeggen dat ze haar best doet.’

‘Aha.’

Er viel een ongemakkelijke stilte.

Ryan schraapte zijn keel. ‘Hoor eens, Cameron… ik heb niet gebeld,’ zei hij aarzelend, alsof ze dat niet allang wist.

‘Dat was me al opgevallen.’ Ze slikte even iets weg.

‘Ik wilde het wel, maar de timing was niet ideaal, met jou en Don en wat er bij mij thuis gaande is.’

‘Je bent me geen verklaring schuldig,’ zei ze en keek zoekend rond of er geen ober in de buurt was. Ze kon wel een stevige borrel gebruiken.

‘Jawel, dat ben ik wel,’ zei hij ernstig. ‘Ik zei dat ik zou bellen en dat heb ik niet gedaan. Dat is niet mijn gewoonte – als ik iets beloof, dan doe ik dat ook meestal.’

‘Laat maar, joh.’ Ze spotte een ober en begon als een gek naar hem te wenken. ‘Ik begrijp het wel. Je bent getrouwd, je beste vriend heeft een oogje op me, het is allemaal wat gecompliceerd. Tussen ons is niets gebeurd, dus maak je niet druk.’

Fout! tetterde het stemmetje in haar hoofd. Er is wel iets tussen ons gebeurd. Wij hebben een band die ik nog nooit eerder met iemand heb gehad.

‘Dus het is waar, je hebt iets met Don?’ Ryan hoopte dat ze het zou ontkennen.

‘Eh… ja.’

‘Leuk voor jullie,’ zei hij stijfjes.

‘Inderdaad.’ Blind pakte ze een glas van het blad van de ober. Het kon haar niet schelen wat erin zat, als het maar alcohol bevatte.

Ryan kon het niet laten. ‘Weet je wat het is? Don is een prima vent, maar hij is wel al twee keer gescheiden en hij heeft een behoorlijke reputatie als het gaat om vrouwen verslinden.’

‘Is dat een waarschuwing?’ vroeg ze koeltjes. ‘Want als dat zo is, ben ik er zeker van dat Don verrukt zal zijn om te horen dat zijn beste vriend hem zo afschildert.’

‘Je bent boos op me, hè?’ Ryan had het eindelijk door.

‘Waarom zou ik?’ Ze gooide haar glas achterover. Het was de Paradise-cocktail en die bleek vrij sterk te zijn. ‘Ik bedoel maar: ik stem toe om je te trainen op een tijd van jouw keuze, ik verschuif er een vaste klant voor en jij neemt niet eens even de moeite om door te geven dat het feest niet doorgaat.’

‘Het spijt me. Je hebt gelijk. Ik had moeten…’

‘Laat maar,’ onderbrak ze hem. ‘Geen probleem.’

‘Het zit namelijk zo dat…’

‘Zou je me even willen excuseren, Ryan?’ Cameron besefte dat ze deze marteling geen seconde meer kon verdragen. ‘Ik moet nog het een en ander doen.’

Ze dwong zichzelf om in beweging te komen, voor ze van gedachten zou veranderen of iets zou zeggen waar ze spijt van zou krijgen, zoals: Ik heb wanhopig naar je telefoontje zitten verlangen. Ik denk elk uur aan je. Je weet toch wel dat wij iets bijzonders met elkaar hebben? Jij voelt het toch ook?

Ryan keek haar na met het gevoel dat ze zijn leven uit liep om dat van Don binnen te wandelen. Hij kon er niets aan doen, behalve Mandy verlaten, en dat was even te ingewikkeld nu zijn zus en haar kinderen in hun huis schuilden.

Frustratie knaagde aan hem.

Was ze al met Don naar bed geweest?

O jezus, hij wilde het helemaal niet weten.