Anya

‘Hoe kan ik u genot geven?’

Deze woorden sprak Anya elke dag uit. Het was haar mantra geworden.

Ze had geleerd ze in diverse talen uit te spreken. Ze had ook geleerd dat ze het zich niet kon veroorloven om verlegen en bang te zijn als ze wilde overleven. Ze moest assertief zijn en niet alles wat haar overkwam zomaar accepteren. Dat had ze geleerd van Velma, een twintigjarige Poolse die de populairste hoer van Olga's bordeel was.

De eerste maanden was Anya weggedoken voor alle mannen die ze van dienst moest zijn. Ze kwamen naar de kamer die haar was toegewezen, mannen in alle soorten en maten, jong en oud. Ze ritsten hun broek los en gebruikten haar zoals hen dat uitkwam.

Ze was geschokt en beschaamd. Er was niemand om haar te beschermen, ze was een gevangene die niet anders kon doen dan gaan liggen, terwijl een parade van identiteitsloze mannen zich aan haar vergreep om zich te bevredigen.

Tweemaal daags mocht ze even naar beneden om in de keuken een pover maal te nuttigen dat voornamelijk bestond uit soep en brood. Daar had ze Velma leren kennen, een dikke meid met grote borsten, getoupeerd zwart geverfd haar, veel eyeliner en lippen die zo rood waren als kersenjam.

In het begin negeerde Velma het doodsbange meisje, maar toen ze doorkreeg dat de knappe nieuwkomer bepaald geen serieuze concurrentie betekende, ontdooide ze een beetje en knoopte ze af en toe een praatje met haar aan, waarbij ze voornamelijk haar hoogstpersoonlijke wijsheden spuide.

Een man zal niet nog eens om je vragen als je erbij ligt als een dooie kat.

Heb je geen make-up? Je bent witter dan een glas melk.

Bied aan om eerst op zijn pik te zuigen, dan ben je sneller klaar.

Soms kwam Velma 's nachts naar Anya's kamer en kroop bij haar in bed. En soms streelde Velma haar dan veel zachter dan de mannen die ze gedwongen was te bevredigen. Inclusief Igor, die meende haar op elke denkbare manier te mogen gebruiken, omdat hij haar had aangeleverd.

‘Zeg tegen de klootzak dat hij niet meer gratis mag krikken,’ adviseerde Velma. ‘Als hij niet luistert, klaag je bij Olga, die maakt er dan wel een einde aan. Olga wil dat iedereen voor haar meisjes betaalt.’

‘Hoe lang ben jij al hier?’ vroeg Anya voorzichtig.

Velma stak een sigaret op. ‘Te lang. Maar nu krijg ik geld van Olga en als ik genoeg gespaard heb, ben ik hier weg.’

‘Waar ga je dan heen?’

Schouderophalend keek Velma haar aan. ‘Geen idee. Nederland misschien? Ik heb gehoord dat je in Amsterdam goed geld kunt verdienen.’

‘Mag ik dan met je mee?’ Anya's ogen lichtten op bij het idee weg te kunnen komen uit het leven waar ze toe gedwongen was.

‘Wie weet,’ antwoordde Velma. ‘Ik heb ook gehoord dat twee meisjes samen goed kunnen verdienen.’

Hun gesprek was het begin van Velma's plan om te ontsnappen.