9

Image

Lunchen in The Grill was een wekelijks ritueel. Ryan en Don waren van de partij, maar Phil had afgezegd. Hij had het te druk met zijn vrouw haar filmsterplannen uit het hoofd praten. Haar voornemen om een comeback te maken had in zijn ogen geen schijn van kans.

‘Goede rit naar huis gehad, gisteravond?’ Don schonk een glas mineraalwater in voor zijn vriend. ‘Het leek gisteren allemaal niet zo soepel te gaan tussen jullie, tijdens het eten.’

‘We hebben het een en ander opgelost.’ Ryan was niet van plan om te vertellen dat Mandy op de terugrit opeens was vervallen in een oude gewoonte. Ze had hem willen pijpen op de Pacific Coast Highway. Ooit had hij daar op gekickt, maar ditmaal had hij haar ruw van zich af geduwd. Het was niet het juiste moment, en zeker niet de juiste plaats. Bovendien voelde het niet goed om door Mandy gepijpt te worden. Hij verdacht haar ervan halverwege op te zullen houden om weer ergens over te gaan klagen. Ze begon een enorme zeur te worden.

Als het op seks met zijn vrouw aankwam, was één ding duidelijk: ze wond hem gewoon niet meer op.

‘Je weet hoe ik denk over de hele situatie,’ zei Don en hij bestudeerde intussen het menu.

‘Niets aan de hand,’ loog Ryan. Hij besloot een antwoord te verzinnen dat hem het beste uitkwam. ‘Mandy was overstuur over het feit dat Hamilton weer eens is hertrouwd.’

‘Daar zal ze inmiddels toch wel aan gewend zijn?’

‘Blijkbaar niet.’

‘Trouwens,’ zei Don. ‘Zijn nieuwste aanwinst staat op de voorpagina van The New York Post. Ze ziet eruit als twaalf.’

‘Dat is het moment waarop je beseft dat je oud begint te worden,’ zei Ryan somber. ‘Als je dat soort dingen gaat zeggen.’

Don pakte een stukje brood. ‘Hoor eens, jij bent degene die op een midlifecrisis afstevent, niet ik. Ik heb nog een halfjaar voor ik veertig word en weet je wat? Het kan me geen ruk schelen.’

Rusteloos keek Ryan om zich heen. ‘Jij hebt makkelijk praten. Je hebt het helemaal gemaakt. Prachtig huis, je zwemt in het geld, geweldige carrière, goede gezondheid, je bent vrij, beroemd en nog knap ook. Shit zeg, iedereen zou gelukkig zijn als hij in jouw schoenen stond.’

Don wenkte de ober. ‘Weet je,’ zei hij op vertrouwelijke toon, ‘ik heb dat meisje gebeld over wie ik je verteld heb. Die personal trainer? Ik ga vijf dagen per week 's morgens vroeg met haar trainen. Morgen beginnen we.’

‘Tussen de lakens?’

‘Nee, op de crosstrainer, smeerlap.’ Don grinnikte. ‘De goddelijke machine moet onderhouden worden.’

‘Ik dacht dat je haar leuk vond.’

‘Klopt. Op deze manier kunnen we elkaar op neutraal terrein wat beter leren kennen. Geen gedoe met daten en zo.’

‘Je betaalt haar, mag ik aannemen?’

‘Uiteraard.’

‘Is het dan niet net zoiets als een hoertje laten komen, maar dan zonder de seks?’

‘Wat heb jij toch een zieke geest.’ Hoofdschuddend keek Don hem aan, maar hij moest onwillekeurig lachen.

‘Ga maar na,’ hield Ryan aan. ‘Je betaalt dat meisje om tijd met je door te brengen. Geen gedoe.’

‘Zeg, doe me verdomme een plezier en los eerst je eigen problemen op voordat je aan die van mij begint,’ verzocht Don.

Onschuldig keek Ryan hem aan. ‘Ik probeer je alleen maar te helpen.’

‘Wat zit je eigenlijk zo dwars?’ vroeg Don. ‘Je zei net nog dat er niets aan de hand was tussen jou en Mandy.’

‘Hé, niets is volmaakt, hoor,’ zei Ryan onheilspellend.

‘Doe er dan iets aan,’ zei Don, die zich had voorgenomen Ryan de spreekwoordelijke schop onder zijn kont te geven. ‘Scheiden is nu ook weer niet zo'n schande, in deze stad hoort het er min of meer bij. Man, ik heb al twee scheidingen achter de rug. Kostten me een smak geld, maar het is elke cent waard geweest.’

‘In mijn familie staat scheiden gelijk aan falen,’ zei Ryan. Hij zag de teleurgestelde blik van zijn moeder al voor zich. ‘Mijn ouders zijn hun hele leven getrouwd gebleven.’

‘Kom op, Ryan,’ zei Don aanmoedigend. ‘Er zijn geen kinderen in het spel. Als je niets meer voor haar voelt, is het eerlijker tegenover zowel Mandy als jezelf om er een punt achter te zetten. Je moet niet voor je moeder bij elkaar blijven.’

Onzeker keek Ryan hem aan. ‘Ik weet het niet, hoor.’

‘Het wordt tijd dat jij eens naar mijn psych gaat,’ vervolgde Don. ‘Zij kan je helpen. Zal ik eens vragen of ze ook relatietherapie doet?’

‘Dat ziet Mandy niet zitten.’

‘Jammer dat ze je zo bij de ballen heeft,’ zei Don droog. ‘Ik kan me nog een tijd herinneren dat…’

‘Kunnen we het over iets anders hebben?’ stelde Ryan voor. ‘Het ligt allemaal nogal gevoelig.’

Don knikte. ‘Oké, ik zal je er niet verder doorzagen.’ Vol vreugde zag hij de ober aankomen. ‘Ik ga een grote, sappige steak bestellen en een hele berg patat. Even krachten opdoen voor mijn nieuwe vriendin.’

Ryan trok een gezicht. ‘O, dus nu is ze opeens toch je vriendin?’

‘Dat zou ze best eens kunnen worden.’

‘Je vindt haar echt leuk, hè?’

‘Eerst maar eens een proefritje maken,’ zei Don praktisch. ‘Daarna zien we wel weer.’

‘Je bent gewoon jaloers! Daarom wil je me niet helpen,’ krijste Lucy. ‘Nou, Phil, geloof me, ik ga een knaller van een comeback maken, met of zonder jouw hulp.’

‘Wat wil je hebben dat ik je niet geef?’ schreeuwde Phil terug. ‘Je hebt alles wat je hartje begeert. Ik snap gewoon niet wat je wilt!’

‘Natuurlijk niet! Je hebt het te druk met alles neuken wat je zijdelings aankijkt.’

‘Jezus christus, begin je daar nu weer over?’

‘Hoe zou jij het vinden als ik dat deed?’ kaatste ze terug, vastbesloten een punt te maken.

‘Ik zou je nek breken, verdomme.’

‘Fuck you, Phil.’

‘Fuck you, Phil!’ krijste hun papegaai, die opgewonden op en neer wipte in zijn kooi.

‘Ik doe die stomme vogel nog eens wat!’ brulde Phil.

‘Als je hem dan maar niet eerst neukt,’ gilde Lucy en stampte de keuken uit.

Die comeback kwam er. Niets kon haar tegenhouden.

Mandy bracht de ochtend door met vergeefse pogingen haar vader te bereiken, terwijl ze intussen een intensieve studie van de berichtgeving over zijn verloving maakte, zowel in de kranten als online. Vooral het verhaal in The New York Post ergerde haar buitengewoon. Niet alleen hadden ze een foto van het grietje op de voorpagina, maar op pagina zes stond ook een vilein artikel dat nog even fijntjes inging op het leeftijdsverschil en het aantal huwelijken dat hij al achter de rug had. Gelukkig werd haar naam niet genoemd, hoewel dat onterecht was, want ze was natuurlijk veel belangrijker dan al die verdomde vrouwen van hem. Zij was tenslotte de enige erfgenaam van het Heckerling-fortuin. Mandy Heckerling. Het was niet meer dan terecht dat iedereen voor haar door het stof ging; ze was niet voor niets de ultieme Hollywood-prinses.

Mandy was ook woedend omdat Ryan haar aanbod om hem af te zuigen botweg had afgeslagen. Ze begreep niet wat hem bezielde. Oké, hun seksleven was de afgelopen jaren op sterven na dood geraakt, maar seks achter het stuur had hem toch gek van begeerte moeten maken, wat was er met hem aan de hand?

Ze bedacht dat hij misschien een minnares had, maar verwierp het idee onmiddellijk. Je kon veel van Ryan zeggen, maar ontrouw was hij niet.

Of toch wel?

Twijfel maakte zich van haar meester.

Volgens haar vader gingen alle mannen vreemd. Zo ging dat nu eenmaal, aldus Hamilton J. Heckerling.

Mannen gaan vreemd.

Vrouwen zijn niet te vertrouwen.

En de meeste mensen zijn te dom voor woorden.

Toen ze Lolly opnieuw belde voor een update, kreeg ze haar voicemail. Gefrustreerd verliet Mandy het pand voor een manicure, een pedicure en een gezichtsbehandeling.

Een paar uur klein onderhoud zou haar zinnen even verzetten.

Voor zolang het duurde, in ieder geval.

Getrouwde minnaars
calibre_title_page.html
front.xhtml
van_jackie_collins.xhtml
title_page.xhtml
copyright.xhtml
dedication.xhtml
toc.xhtml
part01.xhtml
part01_chap01.xhtml
part01_chap02.xhtml
part01_chap03.xhtml
part01_chap04.xhtml
part02.xhtml
part02_chap05.xhtml
part02_chap06.xhtml
part02_chap07.xhtml
part03.xhtml
part03_chap08.xhtml
part03_chap09.xhtml
part03_chap10.xhtml
part04.xhtml
part04_chap11.xhtml
part04_chap12.xhtml
part04_chap13.xhtml
part05.xhtml
part05_chap14.xhtml
part05_chap15.xhtml
part05_chap16.xhtml
part06.xhtml
part06_chap17.xhtml
part06_chap18.xhtml
part06_chap19.xhtml
part07.xhtml
part07_chap20.xhtml
part07_chap21.xhtml
part07_chap22.xhtml
part08.xhtml
part08_chap23.xhtml
part08_chap24.xhtml
part08_chap25.xhtml
part09.xhtml
part09_chap26.xhtml
part09_chap27.xhtml
part09_chap28.xhtml
part10.xhtml
part10_chap29.xhtml
part10_chap30.xhtml
part10_chap31.xhtml
part11.xhtml
part11_chap32.xhtml
part11_chap33.xhtml
part11_chap34.xhtml
part12.xhtml
part12_chap35.xhtml
part12_chap36.xhtml
part12_chap37.xhtml
part13.xhtml
part13_chap38.xhtml
part13_chap39.xhtml
part13_chap40.xhtml
part14.xhtml
part14_chap41.xhtml
part14_chap42.xhtml
part14_chap43.xhtml
part15.xhtml
part15_chap44.xhtml
part15_chap45.xhtml
part15_chap46.xhtml
part16.xhtml
part16_chap47.xhtml
part16_chap48.xhtml
part16_chap49.xhtml
part16_chap50.xhtml
part16_chap51.xhtml
part16_chap52.xhtml
part16_chap53.xhtml
part16_chap54.xhtml
part16_chap55.xhtml
part16_chap56.xhtml
part16_chap57.xhtml
epilogue.xhtml