36

‘Hoe was je bezoek aan die nieuwe fitnessclub?’ vroeg Ryan, nieuws gieriger dan hij wilde zijn.

De vorige avond had hij laat gewerkt en toen hij thuis kwam, was Mandy al vertrokken naar een van haar vele benefietavondjes. Nu was het ochtend en stond hij zich in de badkamer te scheren. Mandy was binnengewandeld met een blik alsof ze hem iets wilde vragen. Wat zou het een opluchting zijn als ze de woorden ‘Ik wil scheiden’ zou uitspreken.

Een man mocht dromen, toch?

‘We zijn niet gegaan,’ zei Mandy. ‘Mary Ellen moest onverwacht naar de studio.’

‘Misschien maar beter ook,’ zei Ryan zo neutraal mogelijk.

‘Hoezo dat?’

‘Nou, je houdt helemaal niet zo van fitness, yoga ligt je meer, toch?’

‘Ik ben gek op alles wat me in vorm houdt,’ zei ze en leunde over zijn schouder om zichzelf in de spiegel te bekijken.

Hij wist dat dit het punt was waarop hij ‘Schat, je ziet er altijd geweldig uit’ moest zeggen, maar hij kreeg het niet over zijn lippen.

Hij haatte het dat hij zo vijandig over zijn eigen vrouw dacht. Het was niet haar schuld dat ze hem geen kind had kunnen geven.

Jezus! Was dat misschien de echte reden dat zijn huwelijk op de klippen dreigde te lopen? Dat hij kinderen wilde en zij hem die niet kon geven? Twee miskramen en een doodgeboren baby waren genoeg om elke relatie onder druk te zetten.

‘Ik heb eens zitten denken…’ Mandy liet de spiegel voor wat hij was.

‘Zeg het eens,’ zei hij met lichte argwaan.

‘Ik heb zitten denken dat het misschien een leuk idee is om samen een lang weekend weg te gaan. Beetje ontspannen voor je weer helemaal vast komt te zitten in je nieuwe productie.’

Hij voelde zijn maag samenknijpen. ‘Mandy, ik heb ook eens zitten denken…’

Voor hij zijn zin kon afmaken, stormde zijn jongste neefje Benji de badkamer in.

‘Oom Ryan, oom Ryan!’ gilde hij opgewonden. ‘Mam zegt dat we een basket hebben in ons nieuwe huis, om basketbal te kunnen spelen. Cool, hè, oom Ryan? Kom jij dan ook spelen? Toe nou, zeg nou ja!’

Mandy keek het jongetje vol walging aan. ‘Heb je nog nooit gehoord van even aankloppen voor je ergens binnenholt?’ vroeg ze ijzig.

Benji negeerde haar of misschien hoorde hij haar gewoon wel niet. ‘Wanneer gaan we, oom Ryan? Wanneer gaan we?’ Zijn iets te lange haar viel in zijn ogen. ‘Ik heb al mijn spullen al gepakt.’

‘Snel, Benji. Waar is je moeder?’

‘Weetniet.’

‘Ga haar maar zoeken, ik zie je zo.’

Benji stormde weer weg, luidkeels ‘Mam! Mama!’ roepend.

‘Die kinderen zijn zo brutaal,’ merkte Mandy vol afkeuring op.

‘Benji is nog maar vijf,’ wees Ryan haar terecht.

Ze trok haar mooie neus op. ‘Je bent nooit te jong om manieren te leren.’

Toen ging haar mobieltje en kwam Benji teruggerend met een van zijn broers, zodat de chaos compleet was. Niet lang daarna reed Ryan met de hele bende naar het huis dat hij had gehuurd op Alpine, niet ver van zijn eigen woning.

Evie en de jongens liepen verrukt door hun nieuwe onderkomen, de jongens holden gillend van opwinding van kamer naar kamer. Het was een gezinswoning met vier slaapkamers, een zwembad en een klein basketbalveldje.

‘Dit moet je een fortuin kosten,’ riep Evie bezorgd uit. ‘Hoe ga ik je dat ooit terugbetalen?’

‘Maak je daar nu maar geen zorgen over.’ Ryan was allang blij dat hij eens iets voor zijn zus kon doen.

‘Zodra de jongens gewend zijn op hun nieuwe school, zou ik kunnen werken op de set van je nieuwe film, als je dat wilt. Gratis natuurlijk, in ruil voor de huur of zo.’

‘Je weet best dat ik je daar zou willen hebben,’ zei hij en meende het nog ook.

Evie was een getalenteerd decorontwerper, een van de beste. Ze had Marty leren kennen op locatie in Arizona. Afgezien van drie leuke knullen had hun huwelijk echter niets noemenswaardigs opgeleverd.

Gelukkig leek Marty sinds het omgangsverbod van de aardbodem verdwenen. Hij was niet in het huis in Silverlake en niemand had nog iets van hem vernomen. Ryan was van plan Evie zo snel mogelijk in contact te brengen met een goede advocaat.

Na afscheid te hebben genomen van zijn zus, reed hij door naar kantoor waar Kara hem zoals gebruikelijk zijn bellijst overhandigde. Snel keek hij zijn boodschappen even door, maar zijn blik bleef haken achter de naam mevrouw Heckerling.

Wat wilde die van hem?

Nou ja, hij wist wel wat ze wilde, maar hij was niet in de stemming om zich daar nu mee bezig te houden. Trouwens, ze had een nogal gespannen boodschap achtergelaten, dat hij haar niet moest bellen, maar dat zij het laten opnieuw zou proberen.

Fantastisch. Precies wat hij niet nodig had: Anya die na zeven jaar weer opdook, inmiddels getrouwd met zijn schoonvader. Je zou het niet kunnen verzinnen en toch was het zo.

Geen goede daad blijft onbestraft.

Beroemde uitspraak. Ontegenzeggelijk waar.

Hij vroeg zich af hoeveel Hamilton wist over haar verleden. Had ze haar echtgenoot verteld over Amsterdam en wat ze daar allemaal had gedaan? Hij betwijfelde het zeer.

‘Vergeet je lunch met Don Verona en Phil Standard niet,’ zei Kara over de intercom.

‘Oké,’ antwoordde hij. Het was te hopen dat Don hem geen dingen zou gaan vertellen die hij helemaal niet wilde horen.

In het kantoor van Paradise wilde Cameron net met Cole in vergadering gaan toen Katie haar belde. ‘Heb je de freaking roddelbladen gezien?’ riep Katie opgewonden.

‘Nee.’ Cameron had moeite haar kop groene thee en haar snee volkoren toast samen met haar mobieltje in evenwicht te houden. ‘Wat is er aan de hand, dan?’

‘Ga ze meteen kopen, je staat erin!’

Cameron nam een hap toast. ‘Waar héb je het over?’

‘Jij, Mary Ellen Evans en Don Verona. Het is echt heet nieuws!’

‘Ik… ik begrijp het niet.’ Cameron verslikte zich bijna van schrik.

‘Ze hebben foto's van Don die bij Paradise aankomt met Mary Ellen en van hem met jou om zijn nek bij zijn vertrek. Hij helpt je in zijn auto en het ziet er allemaal ontzettend knus uit.’ Katie haalde even diep adem. ‘Ik heb helemaal geen fotografen gezien toen we weggingen, jij wel?’

‘O god,’ kreunde Cameron. ‘Dit klinkt niet best.’

‘De kop luidt: ROKKENJAGER DON VERONA HEEFT AAN ÉÉN DATE NIET GENOEG.’

‘Het wás geen date,’ zei Cameron automatisch.

‘Het leek er blijkbaar wel op,’ zei Katie. ‘En als ik Mary Ellen was, zou ik bloedlink zijn. Het hele verhaal gaat weer over hoe ze altijd gedumpt wordt door mannen. Ik heb echt met haar te doen.’

‘Verdomme!’ riep Cameron uit. ‘Waarom doen ze nou zoiets?’

‘Een sappig schandaaltje verkoopt nu eenmaal goed,’ zei Katie. ‘En je weet hoe gek de roddelbladen op Mary Ellen zijn. En op Don Verona, trouwens.’

‘Ja, maar waarom moeten ze mij erbij slepen?’ vroeg Cameron geagiteerd. ‘Ik ben helemaal geen publiek persoon.’

‘Omdat je er was,’ zei Katie. ‘Ik trouwens ook, maar mij hebben ze eraf geknipt,’ voegde ze er nijdig aan toe.

‘Ik bel je straks nog wel, oké?’

‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Cole toen ze haar mobieltje had dicht geklikt. ‘Dat klonk allemaal nogal heftig.’

Hoofdschuddend keek ze hem aan. ‘Blijkbaar sta ik in de bladen.’

‘Jij?’

‘Ja, ik.’

Ongelovig keek Cole haar aan. ‘Op wat voor manier?’

‘Volgens Katie word ik door Don naar buiten gedragen.’

‘O shit, dat is niet goed voor de zaak.’

‘Vertel mij wat.’ Cameron probeerde zich haar exit van drie dagen eerder te herinneren. Was het nog maar zo kort geleden? Het leek al veel langer. Er was zoveel gebeurd sinds Paradise glorieus van start was gegaan. Waaronder seks met Don. Geweldige seks. Geile seks. Seks waar Marlon niet aan kon tippen. En ze dacht niet meer aan Ryan, die was even van haar radar verdwenen.

Het was met Don zo geweldig geweest dat ze bijna was blijven slapen. Maar omdat ze het rustig aan wilde doen, had ze uiteindelijk toch gevraagd of hij haar naar huis wilde brengen, wat hij met tegenzin had gedaan. Onderweg hadden ze Yoko en Lennon opgehaald en vervolgens hadden ze nog tot drie uur 's nachts zitten praten, voor ze op een of andere manier in háár bed waren beland. Hij had de volgende ochtend haar tandenborstel gebruikt en was pas rond een uur of acht vertrokken. ‘Geen work-out vandaag!’ had hij triomfantelijk gezegd, alsof hij ergens mee weg was gekomen.

Ze had al besloten dat als ze met hem zou blijven slapen, ze iemand anders zou regelen voor zijn training. Reno of misschien Dorian. Tegen Don had ze dit nog niet gezegd omdat ze er zeker van was dat hij zou protesteren, maar het moest wel, anders gingen zaken en privé echt te veel in elkaar overlopen.

‘Ik vraag Penni wel even om ze te kopen,’ zei Cole die haar met deze opmerking weer terugbracht naar de realiteit van de dag.

Penni was Carlos’ zestienjarige nichtje, een mager meisje met enorme ogen, die ze hadden ingehuurd als manusje-van-alles.

Zodra Cole het had gevraagd, ging Penni op weg naar de dichtstbijzijnde kiosk.

Cameron vroeg zich af of ze Don moest bellen om hem te waarschuwen, maar ze ging ervan uit dat hij al in de studio was en dat men hem daar al op de hoogte had gesteld.

Waarom had hij haar dan niet even gebeld?

Hmm… Don Verona hield van de jacht en nu ze het gedaan hadden en de buit dus binnen was, was de kick er misschien af?

Nee, zei ze ferm tegen zichzelf. Zo is Don niet.

O nee? Hoe goed ken je hem nu eigenlijk?

Penni keerde terug met drie van de wekelijkse roddelbladen. Don en Mary Ellen stonden op alle covers, omringd door schreeuwende koppen. Er stond een kleinere foto bij van Don met Came ron. Tot haar grote ergernis zag ze dat ze inderdaad om zijn nek hing.

Glazig bekeek ze de bladen. ‘Hoe heeft dit kunnen gebeuren?’

‘Jij mag het zeggen,’ zei Cole, allesbehalve hulpvaardig.

‘Het is jouw werk om dit soort flauwekul te voorkomen,’ brieste Don tegen Fanny, de pr-vrouw van zijn show, een door de wol geverfd type die al te lang meedraaide om nog wat dan ook te pikken, zelfs niet van Don Verona.

Fanny maakte een hulpeloos gebaar. ‘People, Esquire, US – op die bladen heb ik tot op zekere hoogte invloed, maar de roddelbladen? Vergeet het maar.’

Ze wilde eraan toevoegen dat het niet gebeurd zou zijn als hij niet met twee vrouwen tegelijk rotzooide, maar hield dat wijselijk voor zich omdat dit hem alleen maar nog kwader zou maken. Jerry Mann, de producer van de show, gaf haar niet voor niets een waarschuwende blik.

‘Ik háát die verdomde bladen,’ mopperde Don ontstemd. ‘Ze slijmen zich in het leven van andere mensen en proberen alles en iedereen kapot te maken.’

‘Het is al bijna oud papier,’ zei Jerry kalmerend. ‘Niemand leest die zooi, joh.’

‘Je bedoelt dat niemand toegeeft ze te lezen,’ corrigeerde Don hem. ‘Net zoals mannen altijd zeggen Playboy voor de interviews te kopen, terwijl ze zich in werkelijkheid driemaal op een avond afrukken op Miss fucking Januari.’

‘Drie keer?’ Jerry schoot in de lach. ‘Indrukwekkend, hoor.’

‘Niet dat ik dat doe, eikel.’ Dons boze bui zakte af toen hij bedacht dat hij het gisteravond wel degelijk drie keer had gedaan, met Cameron. En het was elke keer gedenkwaardig geweest.

‘Kijk, ik zie zowaar een lachje bij je doorbreken,’ constateerde Jerry. ‘Goed teken. Kunnen we dan nu misschien gewoon aan het werk gaan en de gasten voor vanavond bespreken?’

‘Ja,’ stemde Don in. ‘Maar laat iemand even tegen mijn assistente zeggen dat ze twee dozijn rozen moet sturen naar Mary Ellen met een kaartje waarop iets staat als: “Sorry voor de bladen, bel je snel, Don”, of zoiets.’

‘Geen rozen,’ zei Fanny beslist.

Fronsend keek Don haar aan. ‘Waarom niet?’

‘Als je niet van plan bent nog eens af te spreken met een vrouw, moet je haar geen rozen sturen.’

‘Goed punt. Wat dan wel?’

‘Een orchidee,’ stelde Fanny voor. ‘Duur en passend.’

‘Prima, kun jij het regelen, schat?’

‘Schat?’ Fanny's haarscherpe wenkbrauwen vlogen omhoog.

‘Je weet hoe dol ik op je ben.’ Don draaide de charmekraan even helemaal open. ‘Dus zou je alsjeblieft dit ene dingetje voor me kunnen doen, zodat ik zeker weet dat het goed komt?’

‘Zeg, en als ik toch bezig ben jouw smerige zaakjes op te knappen, moet er misschien ook nog iets naar die andere?’ informeerde Fanny vals.

‘Die andere wat?’

‘Die andere vrouw met wie je bent gefotografeerd,’ legde ze geduldig uit.

‘Eh… nee, laat dat maar zitten, dat regel ik zelf wel.’

Fanny en Jerry wisselden een veelzeggende blik. ‘Rozen!’ zeiden ze in koor.

‘Fuck off,’ zei Don met een grijns van oor tot oor.

‘Zie je straks nog wel.’ Fanny liep naar de deur.

‘Zeg, doe me een lol,’ zei Jerry toen ze weg was. ‘Kun je het voortaan laten om je gasten te naaien en vervolgens te dumpen? Zo willen ze nooit meer voor een tweede keer opdraven en dat probleem mag ik dan weer gaan oplossen.’

‘Wie staan er voor vanavond gepland?’ vroeg Don, die besloot Jerry's opmerking maar gewoon te negeren. ‘Als je me nu gaat vertellen dat het weer van die stomme huppelkutjes zijn, ga je verdomme neer, man.’

‘Je kunt tevreden zijn,’ zei Jerry. ‘Acteur Don Rickles komt.’

‘Goddank, eindelijk iemand met wie ik kan praten.’

Jerry knikte instemmend. ‘Ja, en met wie je voor de verandering niet kunt neuken, dat is ook mooi meegenomen.’