44

Image

Marlon was alles wat Lucy had verwacht, maar Phil was hij bepaald niet. Hij was jong, sterk, had een getraind lichaam en was zo geil als boter, maar hij kon niet tippen aan Phil. Zijn kussen waren amateuristisch. Zijn gepluk aan haar kleren had iets kinderachtigs. En voorspel, daar had hij nog nooit van gehoord.

Net voor hij wilde overgaan tot de daad, blies ze de hele operatie af. Ze kon er gewoon niet meer doorgaan. Hoe belabberd Phil ook als echtgenoot was, ze hield van hem en kon het niet opbrengen om hem te bedriegen. Ze miste het gevoel van zijn harige buik en zijn gezellige vetrolletjes. Ze miste zijn sigaren-adem en de manier waarop hij haar kuste. Ze miste de manier waarop hij haar streelde en befte en haar op honderd verschillende manieren kon laten klaarkomen. En ze miste zijn alles-omvattende liefde, zijn oprechte warmte en zijn luide, schorre lach.

Die verdomde Phil Standard. Hij was een onbetrouwbare, leugenachtige zakkenwasser. Maar hij was háár onbetrouwbare, leugenachtige zakkenwasser.

‘Ik kan dit niet,’ zei ze en ze duwde Marlons harde jonge lijf van zich af.

Marlon was verbijsterd. ‘Huh?’ mompelde hij en keek haar met open mond aan.

Lucy kwam overeind en kleedde zich snel aan. ‘Het deugt gewoon niet. Sorry, het spijt me.’

Zijn ogen waren gefixeerd op haar borsten, dezelfde borsten waar hij al over fantaseerde na de eerste keer Blue Sapphire op dvd te hebben gezien. Het waren de mooiste tieten die hij ooit had gezien, nog altijd stevig en wulps en groot. Man, hij wou zijn gezicht erin begraven en nooit meer boven komen.

En nu wees ze hem af na hem eerst te hebben opgenaaid? Het was een pijnlijke afknapper, dat voelde hij aan zijn gespannen ballen.

‘Ik eh… hou van je,’ zei hij. Die zin werkte altijd, zeker bij de surferchicks die regelmatig langskwamen.

‘Doe niet zo gek,’ zei Lucy kortaf en ze haakte haar beha dicht, zodat de mooiste tieten van de wereld weer bedekt waren.

‘Maar het is echt zo,’ zei hij, geïnspireerd door zijn keiharde erectie.

‘Ruk je even af, dan hebben we dat ook weer gehad,’ stelde Lucy zakelijk voor. ‘We moeten aan de slag met het script.’

Verslagen droop Marlon af naar de badkamer.

Oudere vrouwen waren beslist niet zo makkelijk te bespelen als jonge.

‘Ik kan er met mijn kop niet bij dat je hebt gewonnen,’ mopperde Don die achter Cameron aan naar het terras van zijn strandhuis klom.

‘En ik kan er met mijn hoofd niet bij dat je je inbeeldde dat jij sneller zou zijn,’ zei ze plagend terwijl ze zich op een ligstoel liet vallen. ‘Ik ben een personal trainer, weet je nog wel? En trouwens, ik ben ook veel jonger dan jij.’

‘O, gaan we op die toer?’ Grinnikend ging hij naast haar op de ligstoel zitten en stortte zich meteen op haar.

‘Ik ben helemaal zweterig en zanderig,’ protesteerde ze en probeerde hem van zich af te duwen. ‘Ik moet naar binnen, ik heb een douche nodig.’

‘Nee,’ zei hij ferm, ‘wat je nodig hebt, ben ik. Hier. En wel meteen.’

‘Hier in de buitenlucht? En de paparazzi, dan?’

‘Fuck de paparazzi.’

In de taxi terug naar het Beverly Wilshire overdacht Anya Ryans gedrag. Wat was dat voor een man? Hij had geen seks met haar willen hebben, dat was abnormaal.

Door de jaren heen had ze geleerd dat ze met seks alles van mannen gedaan kon krijgen. Ze kon ze zover krijgen dat ze met haar trouwden. Zelfs Hamilton Heckerling was erin getrapt en hij was nog een hele uitdaging geweest.

Nu had Hamilton geen benul dat ze beschadigde waar was en dat ze jarenlang door mannen was misbruikt. Als hij wist hoeveel kerels gebruik hadden gemaakt van haar lijf, zou hij haar nooit hebben gevraagd om zijn vrouw te worden.

Was dat waarom Ryan niet met haar naar bed wilde? Was hij vies van haar?

Ja, dat moest het zijn.

Maar als ze hem niet met seks kon chanteren, hoe verzekerde ze zich er dan van dat hij zijn mond zou houden?

Groot probleem.

Kon ze hem vertrouwen?

Misschien wel, misschien niet.

Ze besloot pogingen te blijven doen om hem te verleiden. Ryan Richards was niet van steen, uiteindelijk zou ze hem wel klein krijgen.

Anya liet de taxi naar de achterkant van het hotel rijden, betaalde de chauffeur, liep een stukje naar Neiman Marcus, ging daar naar binnen en zette meteen koers naar de schoenenafdeling.

‘Aangezien jij ons wedstrijdje hebt gewonnen, mag jij zeggen wat we vanavond gaan doen,’ kondigde Don aan. ‘Wat wil je, uitgaan of thuisblijven?’

‘Hmm.’ Cameron deed net alsof ze erover moest nadenken, hoewel ze wist dat hij liever thuisbleef en dat ook haar voorkeur had. Maar het was altijd leuk hem een beetje te pesten. ‘Waar zouden we eens heen kunnen gaan?’

‘Nobu,’ stelde hij voor. ‘Of Taverna Tony's. Er zit hier van alles.’ Hij liet even een stilte vallen. ‘Of…’

‘Of wat?’

‘Of we laten iets bezorgen, eten hier met uitzicht op de zonsondergang en gaan vroeg naar bed.’

‘Deal!’

‘Huh?’

‘We blijven thuis.’

Grijnzend keek hij haar aan. ‘Dat mag ik wel aan je, we zitten zo lekker op één lijn.’

‘Pola?’

Anya reageerde niet meteen, soms vergat ze even dat ze een andere naam had aangenomen.

‘Pola.’ Mandy legde een zwaar beringde hand op haar schouder. ‘Wat doe jij hier? Hamiltons geld uitgeven?’

‘Sorry?’ Anya was gekrenkt door Mandy's toon.

‘Het was maar een grapje,’ zei Mandy met een onzekere giechel. ‘Tenslotte ben je zijn wettige echtgenote, zijn geld is jouw geld. Mooie schoenen,’ voegde ze eraan toe en ze ging naast Anya zitten om de andere schoen van het paar wat ze aan het passen was even op te pakken. ‘Hmm,’ zei ze met een blik op het prijskaartje. ‘Achthonderd dollar, je hebt een dure smaak.’

Zwijgend griste Anya de schoen terug. Ze wist dat Mandy haar haatte, het was een bevredigende gedachte dat ze nog meer de pest aan haar zou hebben als ze er ooit achter kwam dat ze naakt voor haar echtgenoot Ryan had gestaan.

Jammer dat Ryan zich niet meteen aan haar had vergrepen.

‘Vertel eens,’ vroeg Mandy, ‘is Hamilton op huwelijkse voorwaarden met je getrouwd?’

‘Wat zijn dat?’ vroeg Anya, hoewel ze donders goed wist wat huwelijkse voorwaarden waren.

‘In Amerika kennen we zoiets als een huwelijkscontract. Rijke mannen laten dat hun verloofde tekenen en wanneer de scheiding dan komt… oeps, ik bedoel natuurlijk áls er dan een scheiding komt, is zijn vermogen veilig gesteld.’

‘Ik heb niets getekend,’ zei Anya en ze genoot van de uitdrukking op Mandy's gezicht, die aan woede en frustratie niets te raden overliet.

In werkelijkheid had ze wel een huwelijkscontract getekend. Het garandeerde haar een half miljoen dollar voor elk jaar dat ze met Hamilton getrouwd zou zijn.

Ze was van plan heel lang bij hem te blijven.

Een half miljoen dollar per jaar was niet genoeg voor Anya.

Ryan reed vloekend in recordtempo naar Evies huis in Alpine. Was zijn moeder niet goed bij haar hoofd om zo'n cryptische boodschap bij hem in te spreken en dan niet op te nemen toen hij haar terugbelde? Probeerde ze hem een hartaanval te bezorgen of zo? Had ze soms niet door dat hij al veertig was en dat veertig verdomd oud was, verdomme nog aan toe?

Hij voelde zich gedeprimeerd. Anya had hem down gemaakt met haar zielige versierpoging. En hij schaamde zich een beetje dat hij er nog bijna voor was gevallen ook. Seks was echter voltooid verleden tijd tussen hem en Mandy, dus het kon hem niet echt kwalijk worden genomen dat hij even van zijn stuk was gebracht toen er een naakte jonge vrouw voor hem stond.

Don had op dit moment waarschijnlijk geweldige seks met Cameron en dat kon hij ook al niet hebben. En zijn woede daarover was eveneens misplaatst, want als vriend zou hij blij moeten zijn dat Don eindelijk eens iemand had gevonden die hem gelukkig maakte.

Als het tenminste standhield.

En die kans was klein, want Don was een notoire player.

Ryans grootste angst werd werkelijkheid toen hij bij Evie arriveerde en op de oprit een ambulance zag staan, met een paar politiewagens erbij.

O, jezus! Evie… de jongens…

Met zijn hart in zijn keel sprong hij uit de auto en holde naar de voordeur.

Getrouwde minnaars
calibre_title_page.html
front.xhtml
van_jackie_collins.xhtml
title_page.xhtml
copyright.xhtml
dedication.xhtml
toc.xhtml
part01.xhtml
part01_chap01.xhtml
part01_chap02.xhtml
part01_chap03.xhtml
part01_chap04.xhtml
part02.xhtml
part02_chap05.xhtml
part02_chap06.xhtml
part02_chap07.xhtml
part03.xhtml
part03_chap08.xhtml
part03_chap09.xhtml
part03_chap10.xhtml
part04.xhtml
part04_chap11.xhtml
part04_chap12.xhtml
part04_chap13.xhtml
part05.xhtml
part05_chap14.xhtml
part05_chap15.xhtml
part05_chap16.xhtml
part06.xhtml
part06_chap17.xhtml
part06_chap18.xhtml
part06_chap19.xhtml
part07.xhtml
part07_chap20.xhtml
part07_chap21.xhtml
part07_chap22.xhtml
part08.xhtml
part08_chap23.xhtml
part08_chap24.xhtml
part08_chap25.xhtml
part09.xhtml
part09_chap26.xhtml
part09_chap27.xhtml
part09_chap28.xhtml
part10.xhtml
part10_chap29.xhtml
part10_chap30.xhtml
part10_chap31.xhtml
part11.xhtml
part11_chap32.xhtml
part11_chap33.xhtml
part11_chap34.xhtml
part12.xhtml
part12_chap35.xhtml
part12_chap36.xhtml
part12_chap37.xhtml
part13.xhtml
part13_chap38.xhtml
part13_chap39.xhtml
part13_chap40.xhtml
part14.xhtml
part14_chap41.xhtml
part14_chap42.xhtml
part14_chap43.xhtml
part15.xhtml
part15_chap44.xhtml
part15_chap45.xhtml
part15_chap46.xhtml
part16.xhtml
part16_chap47.xhtml
part16_chap48.xhtml
part16_chap49.xhtml
part16_chap50.xhtml
part16_chap51.xhtml
part16_chap52.xhtml
part16_chap53.xhtml
part16_chap54.xhtml
part16_chap55.xhtml
part16_chap56.xhtml
part16_chap57.xhtml
epilogue.xhtml