49

De eerste gasten die arriveerden waren Hamilton en zijn nieuwe vrouw. Lucy begroette hen zelf bij de deur. Ze had gekozen voor een lage, bronskleurige Hervé Léger, haar nieuwe gouden en diamanten kettingen droeg ze nonchalant om haar nek, haar Cartier-horloge om haar pols. Met haar lange zwarte haar en egaal blanke huid maakte ze een dramatische, sexy indruk.

‘Wat fijn dat je kon komen,’ zei ze warm en kuste Hamilton op beide wangen en wuifde Anya/Pola onverschillig toe. ‘Ik was bang dat je in Tokio vast zou komen te zitten en dat je dan af zou zeggen.’

‘Ik kom nooit ergens vast te zitten,’ verklaarde Hamilton. ‘Je kunt veel van me zeggen, maar ik hou me aan gemaakte afspraken.’

‘Dat is ook zo,’ zei Lucy die een beetje met hem flirtte. ‘Toen we samenwerkten was je ook altijd al zo georganiseerd.’ Ze liet even een stilte vallen om met haar lange wimpers te knipperen. ‘Het was een van de dingen die ik zo prettig vond aan met je werken, je niet aflatende toewijding.’

Hamilton besefte onmiddellijk dat de actrice iets van hem wil de. Wat dat was, zou zich in de loop van de avond wel openbaren.

Daarna stonden Don en Cameron op de stoep. Don, knap en charmant, liep over van zijn kenmerkende zelfspot. Cameron zag er best mooi uit, in een zijden broek en een los topje. Phil speelde intussen de gezellige gastheer en deed dat goed. Hij had de barman naar de keuken gestuurd om daar de kok te gaan helpen en schonk zelf de gasten in. Om eerlijk te zijn, intrigeerde Lucy's plannen hem: hij had geen idee wat ze in petto had en haar scriptpresentatie kon een enorm fiasco worden, maar hij was het aan haar verplicht om haar vanavond te steunen.

Het eerst wat tot Mandy doordrong toen ze binnenstapte, was dat ze behoorlijk overdressed was in haar paarse, rugloze Narciso Rodriguez-japon en diamanten van Elsa Peretti. Waar was de valet-parking? Waar was het andere personeel waarvan ze Lucy op het hart had gedrukt hen in te huren? En waarom stond Phil achter de bar?

Nog ergerlijker was dat Hamilton er was met dat mens met wie hij was getrouwd, en Don Verona met dat bazige blondje die hem van Mary Ellen had afgepikt.

‘Waar is iedereen?’ vroeg ze aan Lucy met een hese, iets te luide fluister.

‘De plannen zijn veranderd,’ zei Lucy quasi-onschuldig. ‘Had ik dat niet tegen je gezegd?’

‘Nee, dat heb je niet gedaan,’ siste Mandy haar toe. ‘Wie komen er verder nog?’

‘Niemand,’ zei Lucy. ‘Phil wilde het graag klein en intiem houden.’

‘Fijn dat je dat ook even aan mij hebt doorgegeven,’ snauwde Mandy, niet in staat haar ergernis te verbergen.

‘Sorry, hoor.’ Lucy was te opgewonden over haar aanstaande verrassing om zich veel aan te trekken van Mandy's gekrenkte ego.

‘En mag ik vragen waarom Hamilton hier is?’ wilde Mandy weten.

‘Phil wilde hem erbij hebben,’ antwoordde Lucy en ze vluchtte toen naar de keuken om te kijken of de kok op schema lag.

Mandy was woedend. Ze had gerekend op een elegante avond met interessante en belangrijke gasten. In plaats daarvan zat ze opgescheept met haar vader en zijn vrouw, en Don en zijn huidige scharrel. Waarom had ze in vredesnaam de moeite gedaan om zich op te tutten? Het was parels voor de zwijnen gooien.

‘Laten we het niet te laat maken,’ mompelde ze tegen Ryan toen Phil hen inschonk.

Ryan hoorde niet echt wat ze zei, hij was veel te druk oogcontact aan het maken met Cameron, die aan de andere kant van de kamer stond.

‘Lucy had tegen me moeten zeggen dat het maar een klein dineetje zou zijn,’ zei Mandy klagerig.

‘Ik dacht dat jullie elkaar drie keer per dag spraken?’ zei Ryan.

‘Dat is ook zo, daarom snap ik niet dat ze niets gezegd heeft.’

‘Daar komt je vader,’ constateerde Ryan. ‘Ik ga Don even begroeten.’ Hij pakte zijn glas wodka en zette koers naar de bank.

Hamilton stevende op zijn dochter af. ‘Hoe gaat het, liefje, alles goed?’

Het was niets voor Hamilton om belangstelling te tonen voor haar welbevinden. Misschien werd hij milder op zijn ouwe dag? Pola stond achter hem te mokken in een onflatteuze, nogal hoerige rode jurk. Op een of andere manier was alleen de aanblik van haar vaders nieuwste echtgenote genoeg om Mandy een pesthumeur te bezorgen.

‘Alles is prima,’ zei ze. ‘Je hebt zeker wel gehoord hoe Ryans zwager zich door zijn kop heeft geschoten?’

‘Nee,’ zei Hamilton, volstrekt niet geïnteresseerd. ‘Ik was in Japan, locaties bekijken.’

‘Weer een grote actiefilm in de maak?’ Mandy vroeg zich af of hij ooit zou ophouden met werken. Had hij inmiddels niet genoeg van de spotlights? Ze wou dat hij de zaak aan Ryan zou overdragen en dat die dat zou accepteren, maar dat zou voorlopig niet gebeuren.

‘Zoals gewoonlijk,’ antwoordde Hamilton en hij schoof zijn glas nog eens naar Phil om zich bij te laten schenken voor hij zich weer aan conversatie met zijn enige kind waagde. ‘Alles goed met Ryan?’

Eerst wilde hij weten hoe het met haar was, nu vroeg hij naar Ryan – wat was er aan de hand, was hij ziek of zo?

‘Vraag het hem zelf,’ zei ze en ze gebaarde naar haar echtgenoot. ‘Hij zit daar.’

‘Hebben jullie problemen?’ vroeg Hamilton zonder omhaal en keek haar strak aan.

Ze voelde hoe een blos haar wangen kleurde. O, Hamilton zou genieten van het feit dat het even niet zo lekker liep tussen Ryan en haar.

‘Dat je zoiets zelfs maar vráágt,’ zei ze afkeurend, vastbesloten om kalm te blijven.

Hij schonk haar zijn irritante grinnik en keerde zich toen naar Phil.

Pola staarde haar aan.

Há, dacht Mandy. Als ze denkt dat ik met haar ga praten, heeft ze het mis.

Ze griste haar glas wijn van de bar en haastte zich naar Ryan, Don en zijn vriendin, van wie ze zich de naam niet meer herinnerde. Het deed er ook niet toe, ze was loyaal aan Mary Ellen. En als ze Don een beetje kende, zou deze blondine maar een passant zijn.

Lucy overlegde even met de kok voor ze zich naar de achterkant van het huis haastte waar ze Marlon had verstopt in een hok dat ooit een kamertje voor een meid was geweest. Ze had hem eerder die dag stiekem het terrein op gesmokkeld.

Marlon was gespannen en nerveus. Hij had niets met Lucy's plan om iedereen te verrassen met het script. Wat als de grote Phil Standard het waardeloos vond? Wat als haar hele plan in het water viel omdat iedereen het slecht vond?

‘Beheers je, wees aardig,’ zei Lucy, in de hoop hem te kalmeren. ‘Niemand gaat het script hier lezen, ze nemen het mee naar huis. Jij en ik gaan hen het verhaal in grote lijnen vertellen en we zullen het zo aantrekkelijk maken dat we misschien wel ter plekke een aanbod krijgen. Dat denkt Phil tenminste.’

‘Wanneer kan ik hier weg?’ zei Marlon op een zeurtoon. ‘Ik word een beetje claustro van deze ruimte.’

‘Nog even geduld hebben, we moeten eerst eten.’

‘Ja, en ik dan?’ zei hij klagerig en kraakte met zijn knokkels, een irritante gewoonte die hij nog maar recentelijk had ontwikkeld. ‘Ik heb ook honger.’

‘Ik breng je zo wel wat te eten,’ zei ze en zag hem onder haar ogen veranderen in een mokkende negenjarige.

Hij kon niet goed tegen spanning, dat moest ze onthouden.

Het diner bestond uit een salade van avocado en cajungarnalen, gevolgd door een dun gesneden steak, aardappelpuree en een melange van groenten. De conversatie aan tafel ging over alles van politiek tot seks. Phil vond het prettig om het gesprek op seks te brengen, het leverde altijd levendige discussies op. Een van zijn favoriete vragen was: ‘Wie is de beroemdste persoon met wie je ooit hebt geneukt?’

Normaal gesproken won hij die uitdaging, maar met Hamilton en Don aan tafel had hij geen schijn van kans, dus liet hij het onderwerp rusten. In plaats daarvan concentreerde hij zich op de voorkeuren van politici voor hoeren. ‘Ze vinden het heerlijk om een vieze pik te krijgen,’ kraaide hij opruiend. ‘Weten ze dan niet dat als je voor seks betaalt, het altijd uitlekt? Ze worden allemaal betrapt.’

‘Iedereen wordt betrapt,’ zei Hamilton wijs. ‘Niemand komt waar dan ook mee weg.’ Hij keek zijn schoonzoon die aan de andere kant van de tafel zat doordringend aan. ‘Toch, Ryan?’

‘Dat moet je mij niet vragen,’ antwoordde Ryan geïrriteerd.

‘Ja, dat moet je hem niet vragen,’ viel Mandy hem bij. ‘Als hier iemand niets te verbergen heeft, is het Ryan wel.’

Anya's ogen vlogen van Ryan naar haar echtgenoot. Hamilton voerde iets in zijn schuld, ze wist het zeker. Had het iets te maken met Ryan?

Nee, dat was onmogelijk. Ze geloofde Ryan; hij had niets over haar gezegd. Ryan Richard was een integere man.

‘Pola,’ zei Hamilton en sprak daarmee voor het eerst sinds ze waren gearriveerd rechtstreeks tot zijn vrouw. ‘Wat vind jij van Ryan? Denk jij dat hij iets te verbergen heeft?’

Anya haalde haar schouders op en probeerde haar gezicht uitdrukkingloos te houden, hoewel angst zich langzaam van haar meester maakte.

‘Ik ken Ryan amper,’ zei ze uiteindelijk. ‘Ik ben niet de juiste persoon om daar antwoord op te geven.’

‘Jezus, Hamilton,’ bulderde Phil over tafel. ‘Vanwaar opeens die belangstelling voor arme Ryan? Heeft hij je iets aangedaan of zo?’

Hamiltons ogen vernauwden zich tot sluwe spleetjes. ‘Misschien,’ zei hij onheilspellend. ‘Oordelen jullie zelf maar.’

En met die woorden haalde hij een envelop met foto's uit zijn binnenzak. Hij nam ze één voor één uit de envelop en liet ze rondgaan. ‘Wat vinden jullie?’ vroeg hij, met een dodelijke blik in zijn ogen. ‘Heeft Ryan iets te verbergen of niet?’