Anya

Sergei stal een gouden horloge, geld en een kleine hoeveelheid drugs uit Greedy Boris’ kluis. Voor de oude man het doorhad, waren Anya en hij de stad al uit. Ze waren geliefden geworden, de veertienjarige en de kruimeldief. Anya was tot het besef gekomen dat het enige wat ze nog bezat haar seksuele aantrekkingskracht was, waarmee ze Sergei naar haar hand wist te zetten, zodat hij haar zou beschermen en voor haar zou zorgen.

Hij was heel anders dan de mannen die haar hadden misbruikt en verkracht. In zijn kamer was ze al gewend geraakt om haar maaltijden en een bed met hem te delen, dus de eerste keer dat ze seks hadden, had ze haar kiezen op elkaar geklemd en gedacht dat het altijd nog beter was dan helemaal alleen door de gewelddadige en gevaarlijke stad lopen. Sergei was zo slecht nog niet. Hij mocht dan pezig en mager zijn, met scherpe trekken, twee missende voortanden en een tic in zijn gezicht, hij was tenminste jong, net als zij. Na een tijdje wisselden ze hun persoonlijke gruwelverhalen uit, waarna er zowel een band als intimiteit tussen hen opbloeide.

Sergei was zich ervan bewust dat hij een hoofdprijs had gescoord, want Anya was inderdaad een schoonheid, met haar lelieblanke huid, haar blonde haar en haar bijzondere lichtblauwe ogen. Elke dag die voorbijging, werd ze minder meisje en meer vrouw.

Hun vlucht uit Ingoesjetië was moeilijk en verraderlijk. Ze trokken over bergpassen, liftten mee op stoffige trucks, zaten twee dagen in een trein die bijna uit elkaar leek te vallen en brachten vele nachten in de open lucht door, met slechts één versleten deken om zich warm te houden.

Sergei wilde naar Polen, maar de grens oversteken bleek een uitdaging die zelfs hem voor problemen stelde. Het hielp dat hij op straat had geleerd dat drugs even waardevol kunnen zijn als geld. Vastberaden betaalde hij een boer om hen in de laadbak van zijn truck met vee te verbergen. Zo kwamen ze via het zuiden Polen binnen, waar een neef van Sergei woonde.

Neef Igor was niet bepaald verrukt om hen te zien, maar nam het duo toch in huis. Familie was familie en Anya was een klein, maar lekker ding.

Igors wellustige blikken op Anya ontgingen Sergei niet, dus loog hij dat Anya zijn vrouw was. ‘Je vrouw?’ sneerde Igor. ‘Welke man is nu zo stom dat hij trouwt voor iets wat hij gratis kan krijgen?’

Net als Sergei was Igor een onbeduidende pooier. En net als Sergei had hij een baas, al was die een stuk chiquer dan Greedy Boris. Omdat Sergei werk nodig had, nam Igor hem mee om haar te ontmoeten.

Olga Gutowska was een onpeilbare struise Poolse die bekend stond als de Keizerin. Ze had een huis met zeven slaapkamers en regeerde met ijzeren wil over haar meisjes. Niemand zette ooit vraagtekens bij wat Olga Gutowska deed; ze had connecties in alle lagen van de samenleving. Sergei voelde instinctief aan dat ze Anya meteen zou willen inlijven zodra ze haar onder ogen kreeg. Dus nadat Olga hem een proeftijd had aangeboden, zorgde hij ervoor dat Anya buiten beeld bleef.

Igor maakte hem voor gek uit en drong erop aan dat hij Anya aan het werk zou zetten. ‘Je kunt goed geld aan haar verdienen,’ zei hij sluw, waarmee hij Sergei aan Greedy Boris deed denken. ‘We kunnen allebei veel geld aan haar verdienen, als we haar voor onszelf houden en niets tegen Olga zeggen. Dan is ze onze hoer.’

Sergei weigerde, gezien zijn nieuwe inlevingsvermogen. Hij zag Anya als zijn vrouw. Ze waste en streek zijn kleren, ze kookte voor hem en ging altijd in op zijn seksuele avances. Veel zei ze niet, maar dat was begrijpelijk.

Op een dag, toen Sergei weg was, begon Igor Anya te betasten. Doodsbang deinsde ze terug, maar haar angst leek hem alleen maar verder op te winden en ondanks haar verzet verkrachtte hij haar, om haar even later met geweld het huis uit te slepen.

Sergei kwam 's avonds thuis in een leeg huis. Zowel Igor als Anya waren verdwenen, en al zijn bezittingen waren weg.

Omdat hij al vermoedde wat er was gebeurd, vloog Sergei buiten zichzelf van razernij naar Olga's huis, waar de toegang hem werd ontzegd. ‘Je werkt hier niet langer,’ meldde de uitsmijter bij de deur. ‘Opzouten. Niet meer terugkomen.’

Ze hadden zijn Anya gestolen. Sergei wist niet waar hij het zoeken moest van woede en verdriet, maar weigerde zich erbij neer te leggen. Op de zwarte markt kocht hij een pistool, waarmee hij later op de avond terugkeerde bij het huis van Olga. Toen de uitsmijter hem probeerde tegen te houden, schoot hij de man in zijn schouder en drong hij alsnog binnen. Sergei had slechts één doel en dat was Anya terugkrijgen.

Toen Olga het schot hoorde, pakte ze het geweer dat ze altijd bij de hand hield en marcheerde naar de hal, waar ze een opgefokte Sergei aantrof.

‘Waar is mijn Anya?’ brulde hij. ‘Geef haar terug of ik vermoord jullie allemaal!’

‘Je bent te laat, ze is er niet meer,’ zei Olga effen.

‘Lieg niet tegen me!’ schreeuwde Sergei, zwaaiend met zijn pistool. ‘Ik wil haar terug!’

Olga richtte het jachtgeweer op hem. ‘Eruit,’ commandeerde ze. ‘Voor ik je overhoop schiet. Het is echt niet de moeite waard om te sterven voor een smerig hoertje.’

Gefrustreerd wilde Sergei haar aanvliegen.

Olga hield zich aan haar woord en schoot een dodelijke kogel in zijn buik.

Anya keek samen met de andere meisjes toe, hangend over de balustrade. Ontzet snakte ze naar adem.

Voor de zoveelste keer stond ze er alleen voor.