43
Ryan had het gevoel dat hij geen kant op kon. Dat Anya haar kleren uit zou trekken in een poging hem te verleiden was wel het laatste wat hij verwacht had. Als hij met haar naar bed zou willen, had hij dat wel in Amsterdam gedaan toen ze nog gewoon te koop was. Maar nee, hij had haar gered, toch? En dacht ze nu echt dat dit de beste manier was om hem te bedanken?
Ze had het mis. Ze had het heel erg mis.
Nadat eindelijk tot haar was doorgedrongen dat ze bij hem niets zou bereiken, wrong Anya zich met tegenzin weer in haar jurkje en vroeg hem of hij homo was.
‘Je zit me te dollen, zeker?’ vroeg hij hoofdschuddend, omdat hij niet begreep waarom ze zoiets zelfs maar zou denken.
‘Alle mannen willen seks,’ zei Anya effen.
‘Misschien met de juiste vrouw,’ kaatste hij terug.
‘Ben ik niet goed genoeg?’ vroeg ze mokkend.
‘Ik ben getrouwd, Anya. En jij trouwens ook. Je hoeft niets terug te doen voor wat ik heb gedaan.’
‘Je bent een ongebruikelijke man.’
Ryan haalde zijn schouders op. ‘En jij bent een getrouwde vrouw die wel eens wat meer respect voor zichzelf zou mogen hebben.’ Hij deed nog een poging om tot haar door te dringen. ‘Je hoeft dit niet meer te doen, je bent nu vrij.’
Haar blik was onverschillig alsof zijn woorden er niet toe deden. ‘Toont Hamilton respect als hij andere vrouwen in huis haalt om met mij de liefde te bedrijven terwijl hij toekijkt en zichzelf bevredigd? Is dat respect?’
Afwerend hield Ryan een hand omhoog. ‘Geen details over je huwelijksleven, alsjeblieft,’ zei hij ferm. ‘Ik wil het niet weten. Dit is Amerika. Als je iets niet wilt, weiger het dan. Je zit niet meer achter het raam voor een pooier die je leven bepaalt.’
Anya keek hem lang en bedachtzaam aan. ‘Je bent een fatsoenlijk mens, Ryan Richards.’ En toen vroeg ze hem tot zijn grote opluchting om een taxi voor haar te bellen. Toen die voorreed, liep ze zwijgend het huis uit.
Anya. Pola. Gecompliceerde vrouw. Zo jong en al zo beschadigd. Pijnlijk dat ook Hamilton haar gebruikte zoals alle mannen die hem voor waren gegaan dat hadden gedaan.
‘Het zit zo,’ zei Don, die helemaal op zijn gemak met Cameron langs de vloedlijn wandelde en bezig was haar te vertellen hoe hij de showbizz in was gerold. ‘Mijn uiterlijk heeft geholpen om een baantje te krijgen bij de lokale televisie. Niet als presentator, maar als vliegende reporter voor een nieuwsshow. Op een avond werd de vaste presentator ziek en aangezien ze niemand anders konden krijgen, mocht ik het een paar avonden overnemen. Mijn agressieve persoonlijkheid leidde tot een eigen talkshow en ik heb nooit meer omgekeken.’
‘Wilde je dat dan wel?’ vroeg Cameron, met een half oog op hun drie labradors, die in de golven speelden.
‘O, ja.’ Don schopte een pluk zeewier uit de weg. ‘Mijn grote ambitie was oorlogsverslaggever worden om wereldwijd brandhaarden te verslaan.’
‘Dát klinkt nu interessant.’
‘Ja, ik weet het,’ zei hij wat weemoedig. ‘Gemiste kans. In plaats van aan het front van Irak te zitten, zit ik achter een bureau prietpraat uit te wisselen met Jessica Alba en Charlize Theron.’
Zijn openhartigheid verraste haar. ‘Hé, haal jezelf niet zo naar beneden – er zijn mannen die een moord zouden doen voor jouw baan.’
‘Ik ben niet zo'n man, Cameron,’ zei hij in ernst.
‘Nee, dat is zo.’ Ze bedacht dat als Ryan niet bestond, Don en zij zowaar een kans zouden hebben.
Hij hield zijn pas in en pakte haar beide handen in de zijne. ‘Weet je, ik weet dat ik je ermee overval en dat je waarschijnlijk nee zult zeggen, maar ik zou graag willen dat je bij me intrekt.’
Dit ging haar allemaal veel te snel. Hoe leuk ze Don ook vond, ze kende hem amper en voor samenwonen was het haar echt nog veel te vroeg. Trouwens, ze had een eigen huis en een succesvolle zaak te runnen, dus ze had niet echt behoefte aan huisje-boompje-beestje spelen met Don.
‘Je hoeft niet meteen antwoord te geven,’ vervolgde hij. ‘Maar denk er eens over na.’ Hij wachtte even en grinnikte. ‘Je zou een hoop geld aan huur besparen.’
‘Wie zegt dat ik geen eigen huis heb?’ informeerde Cameron koeltjes.
Hmm… hij kon niet laten doorschemeren dat hij wat onderzoek naar haar had laten verrichten.
‘Is dat zo?’ merkte hij nonchalant op. ‘Dan zou je een mooie winst kunnen maken door het te verkopen, met de huidige markt.’
‘Oké, het is een huurhuis,’ gaf ze toe.
‘Kijk eens aan,’ zei hij en deed een stapje opzij voor natte Yoko, die het nodig vond zich pal voor hem uit te schudden. ‘Je zou elke maand een fortuin besparen.’
Cameron beschermde haar ogen tegen de felle zon. ‘Misschien wil ik dat wel niet.’
Don gaf het niet zomaar op. ‘Misschien moet je er gewoon even rustig over nadenken.’ Hij bukte zich om de spetters van zijn broek te schudden.
‘Je smelt niet van een beetje water, hoor,’ stelde ze hem gerust. ‘Maak je je daar zorgen over, soms?’
‘Nee, daar kan ik wel tegen,’ zei hij. ‘Maar we naderen het territorium van Paris Hilton en dat betekent dat de paparazzi alom vertegenwoordigd zijn. Ze liggen als kakkerlakken tussen de stenen. Tot nu toe hebben ze nog niet ontdekt dat ik een huis aan het strand heb, dus laten we verstandig zijn en rechtsomkeert maken, om de goden niet te verzoeken.’
‘Weet je, Don, dat alleen is al een reden waarom ik nooit bij je zou kunnen intrekken.’
‘Sorry?’ Hij kon er met zijn hoofd niet bij dat ze zijn aanbod afsloeg.
‘Alle aandacht, de fotografen, fans die je lastig vallen – ik zou nooit zo'n vrouw kunnen zijn die op een première met een stalen glimlach naast haar man staat te wachten tot hij klaar is met interviews en handtekeningen geven. Die vrouwen zijn niet meer dan accessoires.’
‘Liefje, jij zou nooit zomaar een accessoire kunnen zijn,’ zei hij galant. ‘En trouwens, ik haat filmpremières. Ik ga alleen als ik er een vriend een plezier mee kan doen.’ En met die woorden nam hij haar in zijn armen voor een langzame, luchtige kus.
Ze beantwoordde zijn kus en voelde zich vrij en tevreden. Een weekendje niksen was precies waar ze behoefte aan had gehad.
‘We kunnen maar beter teruggaan,’ stelde hij voor. ‘Kom op, wedstrijdje naar het strandhuis. Degene die wint bepaalt wat we vanavond gaan doen.’
‘Deal!’ zei ze meteen.
Hij had geen idee hoe hard ze kon lopen.
Marlon zat te chillen voor zijn hut en maakte de spaken van zijn fiets schoon toen Lucy opdook. Hij droeg niets anders dan een vale en gescheurde denim short die laag op zijn gebruinde, platte buik hing.
Twee tienermeisjes in minibikini's hingen in de buurt rond. Lucy had geen idee of ze bij hem hoorden of zich alleen bij de hut ophielden in de hoop hem te kunnen versieren.
‘Lucy!’ Marlon was oprecht blij haar te zien. ‘Ik had je vandaag helemaal niet verwacht. Hoe is het?’
Hoe het is? Nou, ik zal je vertellen hoe het is: ik heb net Phil betrapt op neuken met zijn assistent in mijn eigen huis en ik heb zin hem te vermoorden.
‘Niets bijzonders,’ zei ze schouderophalend. ‘Ik dacht: ik wip even langs om me ervan te verzekeren dat we eind volgende week een script hebben.’
‘Geen probleem,’ zei Marlon en hij veegde zijn lange haar uit zijn ogen. ‘Dat had ik toch al beloofd? En je feestje is pas zaterdag, dus we hebben alle tijd.’
‘Zo lang is een week nu ook weer niet,’ merkte ze zuinig op.
‘Zie we je straks nog, Marlon?’ riep een van de beachbabes. ‘Kom ook naar Villa. Er is straks ook nog een feest bij Kim, haar ouders zijn de stad uit. Het wordt vet cool. Later?’
‘Misschien.’ Hij wuifde vluchtig.
‘Ik hoop dat ik je niet stoor?’ Lucy scande zijn sixpack en zijn sterke, jonge armen.
‘Neuh.’ Hij stond op en rekte zich uit. ‘Heb je zin om binnen te komen? Wil je wat drinken, misschien?’
‘Ja, graag.’ Ze kon haar ogen niet van hem afhouden. Zijn lichaam was een waar kunstwerk, één en al spieren en geheel vetvrij. Echt heel anders dan Phil, die zich jaren geleden al helemaal had laten gaan.
Ze zag Phils harige kont weer voor zich toen hij van Suki af sprong. Het beeld maakte haar nog bozer dan ze was.
De klootzak! Ze moest hem terugpakken, en wel meteen.
‘Is Lucy bij Mandy?’
Ryan verliet met zijn mobieltje tegen zijn oor Dons huis. Phil had hem gebeld en klonk nogal opgewonden.
‘Geen idee,’ antwoordde Ryan. ‘Zou dat zo moeten zijn?’
‘Ik zou het niet weten,’ mompelde Phil. ‘We hebben een eh… aanvarinkje gehad en ze is woedend weggegaan.’
‘Nou ja, big deal, iedereen heeft wel eens ruzie. Ze komt vast straks weer gewoon thuis.’
‘Heb je Mandy's mobiele nummer even voor me?’
‘Is het zo belangrijk dat je haar moet hebben?’ vroeg Ryan ongelovig.
‘Ja.’
‘Waar ging die ruzie van jullie eigenlijk over?’
‘Ze betrapte me met mijn broek rond mijn enkels.’
‘Ja, nou en?’
‘Mijn pik zat op dat moment in Suki.’
Ryan kreunde. ‘O, shit, Phil! Ik dacht dat je haar had ontslagen?’
‘Dat is ook zo, dat heb ik ook gedaan,’ gromde Phil. ‘Maar ze had nog geld van me te goed, dus dat kwam ze ophalen en toen vond mijn pik op een of andere manier zijn weg in haar…’
‘Ja, oké, ik snap het al.’ Ryan had geen behoefte aan details, hij had al genoeg aan zijn hoofd.
‘Nee, je snapt het niet,’ zei Phil triest. ‘Lucy heeft me nog nooit eerder op heterdaad betrapt. Dit zit helemaal fout. Lucy is een driftkop, de hemel mag weten wat ze gaat doen.’
‘Nou, ze zal zichzelf vast niet van kant maken, daar is ze veelte ijdel voor,’ zei Ryan droog. ‘Misschien is ze een geweer aan het shoppen om jou in je dikke reet te schieten?’
‘Ik kan er niet om lachen, Ryan,’ grauwde Phil. ‘Waar is Don? Hij neemt zijn telefoon niet op.’
‘O, dus mijn advies is niet goed genoeg? Nu moet je Don opeens hebben?’
‘Begrijp me niet verkeerd, je bent gewoon te getrouwd. Don heeft veel meer ervaring met losgeslagen vrouwen.’
‘Yeah.’ Ryan lachte een beetje spijtig. ‘Alsof Mandy alles op een rijtje heeft.’
Phil knorde wat.
‘Heb je een pen en papier bij de hand?’ vroeg Ryan. ‘Ik hoor dat ik een ander telefoontje binnenkrijg.’ Snel gaf hij Mandy's nummer door en schakelde over naar het andere gesprek. Te laat. Hij luisterde zijn voicemail af.
Het was zijn moeder, op het randje van hysterie. ‘Kom zo snel als je kunt,’ zei ze, snakkend naar adem. ‘Er is iets vreselijks gebeurd.’