42
De man die rondhing in Camerons straat had haar twee keer uit haar huis zien komen. De eerste keer met twee honden en een weekendtas, de tweede keer met de man die hij had aangesproken, een knappe vent met een zwarte suv. Don Verona heette hij. En afgaande op wat hij had gelezen, was Don Verona een of andere tv-persoonlijkheid.
Net iets voor Cameron om een stapje hogerop te gaan, na haar man zonder aarzeling te hebben achtergelaten op Hawaii.
Net iets voor die bitch om zich te gedragen alsof ze helemaal niet getrouwd was.
Nou, dat was ze wel, met hem. En hij was in Los Angeles om dat te bewijzen.
Gregg Kingston, wettige echtgenoot. Dezelfde die ze op de vloer van hun appartement in Maui had achtergelaten, zijn hoofd ingeslagen met een schemerlamp, overal bloed. Hij had zo zes uur bewusteloos gelegen voor de werkster zijn bijna levensloze lichaam rond een uur of acht had gevonden en hysterisch om een ambulance had gebeld.
Bijna drie maanden had hij in coma gelegen, men had hem al min of meer opgegeven, tot hij op een dag zijn ogen had geopend en weer naar het land der levenden was teruggekeerd.
Gregg was sterk. Een overlever. Een erg boze overlever. En hij wilde dat zijn vrouw goddomme goed zou beseffen dat ze nooit aan hem kon ontsnappen, hoezeer ze daar ook haar best voor zou doen.
En ze had haar best gedaan. Ze had Hawaii verlaten en was verdwenen. Poef! Van het ene moment op het andere weg en niemand die hem kon helpen om haar op te sporen. Ze had hun adresboek meegenomen, dus hij kon bij niemand navraag doen. Ze kon overal zijn: Amerika, Australië, Thailand. Het kreng kon overal zijn, ze was een ervaren reiziger.
Gregg had geen andere keuze dan te wachten, in de hoop dat ze ooit weer ergens zou opduiken. En dat zou gebeuren, want voorzover hij Cameron kende, zou ze willen scheiden en daarvoor zou ze moeten terugkeren naar Hawaii en daar hem onder ogen moeten komen.
Tenzij ze dacht dat ze hem had gedood.
Fuck! Zou ze dat denken? Dat ze kon wegkomen met moord omdat hij haar een paar duwtjes had gegeven?
Niet zolang hij nog leefde. No way. Hij zou haar vinden en straffen, ook al was dat het laatste wat hij deed.
En toen ontdekte hij stomtoevallig waar ze uithing.
Het lot was iets wonderbaarlijks. Na zijn gedwongen verlof keerde hij terug naar zijn baan in het luxe hotel in Maui, waar veel gezinnetjes, stellen en vrouwen verbleven.
Ah, de vrouwen. Single en geil, allemaal op zoek naar een vakantieliefde. En wie kwam daar nu meer voor in aanmerking dat de koning van het strand, de surfleraar die prof was geweest, Gregg Kingston zelve?
Hij werkte er drie tot vier per maand af. Ze kwamen met hooggespannen verwachtingen naar het eiland en hij stelde hen niet teleur.
Sinds zijn ontslag uit het ziekenhuis leek zijn libido op volle toeren te draaien. Het probleem was dat geen van zijn minnaressen aan Cameron kon tippen. Geen van hen was zo mooi of zo sexy als zijn moordlustige kreng van een vrouw.
Hij miste haar.
Hij haatte haar.
En hij was vastbesloten om het haar betaald te zetten.
Op een middag genoot hij van orale seks van een schooljuffrouw die de onverzadigbare behoefte had om hem driemaal daags te pijpen. Op haar nachtkastje lag een roddelblad. En op de cover van dat blad stond een vrouw die sprekend op Cameron leek. Het wás Cameron.
Hij rukte zijn pik uit de mond van de vrouw en greep het tijdschrift.
‘Wat is er?’ jammerde de vrouw. ‘Heb ik iets verkeerd gedaan?’
Gregg negeerde haar en vrat elke letter uit het artikel over zijn vrouw, die zich nu Cameron Paradise noemde, in de klauwen was gevallen van een of andere talkshowpresentator en haar eigen fitnessclub had geopend onder de naam Paradise.
Ongelovig had hij alle informatie tot zich genomen. In zijn ogen was het onvoorstelbaar dat ze vrolijk was doorgegaan met de rest van haar leven, terwijl ze hem voor dood had achtergelaten.
Ze gedroeg zich alsof ze nooit wat samen hadden gehad, alsof hij niet bestond.
Woede maakte zich van hem meester. Withete woede die hem dwong naar haar toe te gaan, haar terug te eisen en haar te dwingen een prijs te betalen voor de manier waarop zij hem had behandeld.
Twee dagen later had hij verlof opgenomen en was hij naar LA gevlogen. Er was niet veel speurwerk voor nodig geweest om erachter te komen waar ze woonde.
Nu hij haar in de gaten had, had Gregg geen haast meer. Eerst wilde hij weten waar ze mee bezig was, vandaar dat hij rondhing in haar straat, om haar activiteiten te observeren. Ze had twee honden en een rijke pik als vriendje. Het zag ernaar uit dat ze samen een weekeindje weg gingen.
Wist de Rijke Pik wel dat ze van hem was?
Ze was mevrouw Gregg Kingston en niemand anders. En als dat nog niet tot hem was doorgedrongen, dan zou dat toch snel gebeuren.
Nadat de zwarte suv was weggereden, sloeg Gregg toe. Hij liep naar haar huis, zocht een deur aan de achterkant en wist het slot met hulp van een creditcard eenvoudig te openen. De deur leidde naar haar slaapkamer. Cameron was nooit een fan van beveiliging geweest. Het verbaasde hem al dat de deur op slot was en van een alarmsysteem was dan ook geen sprake.
Het huis was netjes, schoon en vrij klein. Een slaapkamer, een badkamer, een woonkamer met een open keuken die uitkeek op straat.
Gregg ging ervan uit dat het geen woning was waarin Rijke Pik zich wilde verpozen.
Hij nam zijn tijd om alles goed te bekijken, rommelde door haar kasten en uit haar ondergoedlade haalde hij een paar strings die hij in de achterzak van zijn jeans propte – misschien kwamen die later nog wel van pas.
Na zijn inspectie verliet hij het huis op dezelfde manier als hij was gearriveerd en keerde terug naar zijn huurauto die een straat verderop geparkeerd stond. Daarna zette hij koers naar de heuvels boven Sunset, waar Rijke Pik woonde. Het was tegenwoordig erg gemakkelijk om erachter te komen waar een beroemdheid woonde: als internet geen uitkomst bood, volstond het om een Where The Stars Live-plattegrond te kopen. Gregg had beide geraadpleegd, dus hij wist waar hij moest zijn.
Nu hij hier was, in Los Angeles, dicht bij Cameron, ervoer hij voor het eerst sinds tijden echte bevrediging.
Hij wist precies waar ze was en wat ze deed.
En het gaf een enorme kick dat zij niet wist dat hij dat wist.
Jammer dan, bitch. Ik zal je krijgen.