Epiloog

Achttien maanden later

De première van Blue Sapphire 2 was een hoogtepunt in Hollywood. Klieg-spotlights, een rode loper, een live feed op internet, tv-ploegen die uit heel de wereld waren ingevlogen, er was een tribune geregeld voor de legioenen fans en na de film stond het feest der feesten gepland.

Natalie de Barge bemande haar post en interviewde de ene na de andere beroemdheid die langskwam. De meeste vragen waren vrij nietszeggend – ‘Wie draag je, wie heeft je haar gedaan?’ – maar af en toe wist ze er een sterke opmerking tussendoor te gooien. Natalie was namelijk niet van plan om haar leven lang entertainment-reporter te blijven. Haar ambitie was ooit met drie andere slimme vrouwen een eigen talkshow te hebben, een LA-variant op het New Yorkse The View.

Don Verona had beloofd dat zijn productiebedrijf haar zou helpen bij het opzetten van het programma en daar was ze wel voor in geweest. Tenslotte waren ze met Cole en Cameron ook al partners in Paradise, nog altijd de meest succesvolle fitness-club in LA. Iedereen verdiende goed.

Natalie vleide de vrouwen, flirtte met de mannen, lachte breed en stelde precies de juiste vragen. Net als haar broer had Natalie een natuurlijke innemendheid waardoor sterren zich hele maal op hun gemak voelden in haar bijzijn.

Ze begroette Birdy Marvel met twee hartelijke kussen. De baby diva met het engelengezicht – die aan een niet misse seksverslaving leed – babbelde honderduit over hoe zwaar haar laatste verblijf in de afkickkliniek was geweest, maar nu had ze de Heer gevonden en hielp ze hongerige kindjes wereldwijd terwijl ze ook nog bezig was met haar nieuwe cd, de voorbereidingen voor een landelijke toer en de introductie van haar eigen parfum en kledinglijn.

‘Gefeliciteerd, Birdy, en veel succes,’ zei Natalie in een poging Birdy door te schuiven naar een collega, omdat ze uit haar ooghoeken zag dat Lucy Lyons in haar richting werd geduwd.

Lucy was het stralend middelpunt van de avond. Niet alleen speelde ze de hoofdrol in Blue Sapphire 2 – haar grote comeback – ze stond ook op de titelrol als executive producer.

De film, geproduceerd en geschreven door Lucy's echtgenoot, Oscar-winnaar Phil Standard, had de buzz hot-hot-hot te zijn. Blue Sapphire 2 had Hamilton J. Heckerling als co-producer en was mede geschreven door een talentvolle nieuwkomer, Marlon Robert. Het gonsde van de geruchten dat de film vele malen verder ging dan waar Basic Instinct was opgehouden.

De twee vrouwen begroetten elkaar met een luchtkus, een Hollywood-ritueel waarbij de lippen nimmer de huid van de ander raakten.

‘Wat zie je er gewéldig uit,’ jubelde Natalie. Het was haar werk om overdreven te reageren, maar ze moest toegeven dat Lucy Lyons op haar tweeënveertigste, met twee kinderen en een beruchte excentrieke en geile echtgenoot, er nog altijd fabuleus uitzag. Ronduit stralend, met haar lange ravenzwarte haren, haar wulpse mond en haar goedgetrainde lichaam.

‘Hoe zit het met Blue Sapphire 2?'drong Natalie aan. ‘Ik heb gehoord dat het een pittige film is.’

‘Dat is zeker waar,’ zei Lucy met een brede ik-ben-weer-eenfilmster-lach. ‘Het is heel sexy en toch trek ik maar één keer mijn kleren uit. De echte ster van de film,’ voegde ze er royaal aan toe, ‘is Mary Ellen Evans, die mijn nichtje speelt. Wacht maar tot Amerika haar ziet, als zij uit de kleren gaat. Dan is ze niet langer dat leuke meisje, maar het meisje waar elke man wel mee wil n… oeps!’ Ze slikte het woord in en legde een kuise vinger op haar lippen. ‘Had ik toch bijna het n-woord op televisie gezegd!’

‘Niets aan de hand, we horen wel ergere dingen,’ zei Natalie met een vriendelijke lach. ‘Maar even terug naar de film, Lucy. Ik heb ook gehoord dat jullie allebei fantastisch zijn in de film. Volgens Variety leveren zowel Mary Ellen als jij de rol van je leven af.’

‘Dank je wel, Natalie,’ zei Lucy bescheiden. ‘We hebben ons best gedaan.’

‘Dat dacht ik al! En dan nu over naar wat écht belangrijk is: wie draag je?’

Verderop begaf een gehuurde limousine zich naar de première. In de auto bevonden zich Lynda – achteneenhalve maand zwanger en nog steeds niet getrouwd – en de trotse aanstaande vader, Carlos. Naast hem zaten Dorian met een twintigjarig mannelijk model, en Cole die single was en dat graag zo wilde houden. Ze bespraken het nieuwe pand dat Paradise net had gekocht. Alleen Cole en Cameron hadden het nog maar gezien, maar volgens Cole was het spectaculair, met een grote aangrenzende tuin, een complete spa en een zwembad.

‘Aquarobics is nu helemaal in,’ zei Dorian. ‘Ik kan niet wachten.’

‘Ik kan niet wachten op de film van vanavond,’ zei Lynda. ‘Ik ben echt helemaal in de stemming om weer eens seks te zien waar de stoom vanaf slaat.’

‘Ja, van meer dan kijken komt het niet meer,’ mopperde Carlos.

‘Klachten?’ informeerde Lynda. Haar bruine ogen flikkerden en ze wreef over haar bolle buik. ‘Want het is toevallig wel jouw zoon die ik meedraag, dus je houd je maar even koest.’

‘Oké, kippetje van me,’ zei Carlos met een zelfingenomen grijns. ‘Maar zodra het ei gelegd is, verwacht deze hengst weer mucho actie, hoor.’

‘O god,’ kreunde Dorian. ‘We hoeven toch hopelijk niet de hele avond naar babygeklets te luisteren? Waar is Cameron als je haar nodig hebt?’

‘Die had vanavond iets belangrijkers te doen,’ zei Cole.

‘Wat kan er nu belangrijker zijn dan uitgaan met ons?’ vroeg Dorian zich oprecht af.

Cole grinnikte. Hij was de enige die wist waar Cameron het zo druk mee had. En het was een leuk geheim.

‘Ziet ze er niet beeldig uit?’ riep Natalie en ze hielp Mary Ellen op haar podiumpje voor de tv-camera's. ‘Ik kan bijna niet geloven dat je zeven maanden geleden een baby hebt gekregen entoen vrijwel meteen aan deze film bent begonnen. Moet je je nu toch eens zien! Je bent prachtig!’

‘Dank je wel, Natalie,’ zei Mary Ellen die zich wentelde in de spotlights.

‘Je juwelen zijn sensationeel en die jurk ook. Wie draag je?’

‘Armani, uiteraard.’

‘Uiteraard.’ Natalie liet een korte adempauze vallen. ‘Mary Ellen, hoe is het met de vader van je kind, is die nog in beeld?’

Mary Ellen aarzelde geen seconde en had haar antwoord al klaar. ‘Don Verona is een liefdevolle en zorgzame vader, maar we zijn niet meer samen. Wel zijn we goede vrienden gebleven. Ik heb alle respect voor hem.’

‘Vertel me over je rol in de film,’ zei Natalie die aanvoelde dat er niets smeuïgs meer te halen viel. ‘Veel naaktscènes, heb ik gehoord. Wat vond je daarvan, dat je uit de kleren moest?’

‘Niet friemelen,’ vermaande Mandy streng.

‘Ik friemel niet,’ kaatste Marlon terug.

‘Hij friemelt niet,’ zei Hamilton.

Gedrieën zaten ze samen achter in Hamiltons Bentley terwijl een chauffeur hen naar de première reed.

Mandy was opgewonden. Ze wist dat Blue Sapphire 2 een enorme hit zou worden en dat was in haar voordeel. Hamilton had haar een deel van de winst beloofd als beloning voor het feit dat ze eindelijk haar verstand had gebruikt en van Ryan was gescheiden.

En Marlon? Nou, Marlon was haar protegé – zij had hem ontdekt.

Nou ja, bijna dan. Goed beschouwd had Lucy hem ontdekt. Gelukkig waren ze niet met elkaar naar bed geweest. Mandy hield niet van tweedehandsjes.

Blue Sapphire 2 was helemaal haar idee. Na de nachtmerrie die ze bij de Standards hadden doorgemaakt, was Lucy helemaal ingestort. Het kon haar niet kwalijk worden genomen: het was ook niet niets om een meisje voor je ogen te zien sterven aan een schotwond.

Aangezien het Hamiltons vijfde vrouw was die was gesneuveld door toedoen van de gestoorde echtgenoot van Dons vriendin, was Mandy niet al te verdrietig geweest. Hoewel het natuurlijk wel een traumatische avond was, omdat ze Ryans ontrouw had ontdekt.

Hoe dan ook, toen Lucy haar had verteld over Marlon, het script en de verloren kans, had Mandy aangeboden het script aan haar vader te laten lezen, als gebaar van vriendschap naar Lucy.

Mandy had het script eerst zelf gelezen. Het verhaal was niet bijster origineel, maar de dialogen waren briljant en zo was ze op het idee van Blue Sapphire 2 gekomen – omdat Blue Sapphire een van de grootste successen van haar vader was.

Toen Mandy het project eenmaal aan haar vader had voorgelegd, was alles snel gegaan. Hamilton was bepaald niet in de rouw over zijn vermoorde vrouw. Hij was meer over haar te weten gekomen dan hem lief was en dat was genoeg om Anya voorgoed uit zijn geheugen te wissen. Hamilton was vastbesloten van Blue Sapphire 2 een megasucces te maken. Lucy was opgetogen en aangezien Phil alles wel wilde doen om zijn vrouw te behagen, had hij ermee ingestemd Marlons script op te poetsen. Iedereen was enthousiast en Mandy had voorgesteld Mary Ellen te casten als de jonge nymfomaan. Het was een geïnspireerde keuze en de film was voorbestemd om een kaskraker te worden, die het nog beter zou doen dan het origineel.

Het duurde niet lang voor Mandy aan een zwoele romance met Marlon begon, hoewel die bijna dertien jaar jonger was. Het leeftijdverschil deed haar niets, het was erg hip om een jongere minnaar te hebben. Wat goed genoeg was voor Demi Moore en Ashton Kutcher, was goed genoeg voor Mandy Heckerling en Marlon.

Zoals haar toyboy zou zeggen: Sweet!

Don en Phil glipten weg van de rode loper en namen een drankje in het kantoor van de manager van de bioscoop.

‘Ik moet toegeven,’ zei Phil, die alle verschijnselen van een zeer trotse echtgenoot vertoonde, ‘dat Lucy een enorm talent is. Wacht maar tot je haar in deze film ziet, Don. Ze had het helemaal bij het rechte eind toen ze zei dat ze een comeback wilde maken.’

‘En Mary Ellen?’ vroeg Don. ‘Hoe is zij?’

‘Verbazingwekkend goed.’ Phil liet even een stilte vallen. ‘Ik neem aan dat jullie uit elkaar zijn?’

‘We zijn nooit echt een stel geweest,’ zei Don nonchalant. ‘Hartstikke leuke meid, maar niets voor mij.’

‘Maar je bekommert je toch hopelijk wel om het kind?’

‘Ik doe niet anders. Ze is het schattigste meisje ter wereld. Ik ben helemaal verliefd.’

‘Eindelijk!’

‘Hé,’ zei Don met een wat zure grijns, ‘ik ben heus wel eerder verliefd geweest, maar op een of andere manier loopt dat nooit goed af. Lucy en jij – wat zal ik er eens van zeggen? Jij bent gewoon een enorme mazzelpik.’

‘Alsof ik dat niet weet!’

Terwijl de extravagante première van Blue Sapphire 2 plaatshad aan Hollywood Boulevard, hield Ryan elders een screening van zijn nieuwste film, het hartverscheurende verhaal van een jonge Russische prostituee. Het was geschoten in de stijl van een documentaire en hij vond het de beste film die hij tot nu toe had gemaakt. De afgelopen anderhalf jaar had hij zich helemaal ondergedompeld in het onderwerp. Zijn hart en ziel zaten in de film, hij had er zelfs voor door Europa gereisd om op locatie te kunnen filmen.

De film heette Anya, ter herinnering aan een meisje dat hij nooit goed gekend had. Een meisje dat was vertrapt op meer manieren dan iemand zich kon indenken. Een meisje dat haar noodlot had gevonden in een eetkamer in een villa in Hollywood.

Tijdens het filmen was alles van hem af gevallen. Hij had zijn advocaten opdracht gegeven om zijn scheiding te regelen en Mandy alles te geven wat ze wilde hebben. Hij gaf niet om materiele zaken, het enige wat telde was zijn werk.

De actrice die hij had gecast voor de rol van Anya, Tamara Yakovlev, was een stralende brunette met een onpeilbare blik en een tenger postuur. Ze was geboren in St. Petersburg en op haar tiende naar Amerika gekomen, samen met haar welvarende ouders. Haar levensverhaal leek in niets op dat van Anya, maartoch wist ze precies de goede toon te vatten en haar acteerwerk was perfect. Ze wérd Anya.

Ze hadden een korte romance toen ze in Polen aan het filmen waren. Lang duurde het niet, ze was niet de ware voor hem.

Hij dacht nog vaak aan Cameron. Na de tragische avond bij de Standards hadden ze geen contact meer gehad. Hij had zich bewust van alles en iedereen afgesloten om zich helemaal aan zijn film te kunnen wijden. Pas na verloop van tijd had hij gehoord dat ze niet langer een stel vormde met Don.

Sinds hij terug was in LA had hij wel overwogen om haar te bellen, maar hij had het niet gedaan. Misschien stelde hij het zich allemaal wel veel te rooskleurig voor. Het leek hem beter om het maar gewoon te laten rusten.

Yoko en Lennon afzetten bij meneer Wasabi was een ritueel geworden voor Cameron. Ze waren gek op hem. Hij was gek op hen. Dus zelfs nu ze zich een professionele hondenoppas kon veroorloven, gaf ze de voorkeur aan hun vertrouwde regeling.

‘Is het goed als ze vannacht blijven slapen?’ vroeg ze aan meneer Wasabi.

De oude man knipoogde. Hij mocht zelf dan te oud zijn om nog op avontuur te gaan, hij benijdde wel degelijk de man met wie zijn onvoorstelbaar mooie en charmante buurvrouw de nacht zou gaan doorbrengen.

Na de honden te hebben achtergelaten, maakte ze een tussenstop bij haar huis, waar ze douchte, zich een beetje opmaakte, zich zes keer omkleedde en uiteindelijk koos voor jeans, legerlaarzen, een simpel t-shirt en haar duurste kledingstuk: een boterzacht beige leren jasje van Dolce & Gabbana. Eindelijk tevreden verliet ze het huis, stapte in haar Mustang en reed naar de screening in Santa Monica. Het was puur toeval dat ze er achter was gekomen dat daar de nieuwste film van Ryan Richards in een preview werd gedraaid.

Ryan Richards. Een naam van al even een tijdje terug.

Ryan Richards. Een man aan wie ze nog elke dag dacht.

Ze hadden geen contact meer gehad sinds de heilloze nacht waarop Gregg Hamiltons jonge vrouw had vermoord. Het was een tragedie waar Cameron nog vaak vol schuldgevoelaan terugdacht, omdat hij speciaal voor haar was uitgerukt.

Als ze nu gewoon het lef had gehad om naar Hawaii te vliegen om van hem te scheiden.

Als, als, als…

Iedereen zei dat ze er niets aan kon doen, dat het onvermijdelijk was, dat Gregg gestoord was, maar ze wist dat ze het had kunnen voorkomen.

Na het laatste schot had de politie het huis bestormd, waarna de chaos compleet was geweest.

Don had erop aangedrongen dat ze met hem mee naar huis zou gaan, maar dat had ze geweigerd. Ze had gezegd dat ze alleen wilde zijn. Een paar avonden later was ze zo eerlijk mogelijk tegen hem geweest, iets waar hij niet al te vreugdevol op had gereageerd.

‘Je liegt tegen me en dan word ík gedumpt?’ had hij kwaad gezegd? ‘Ik kan verdomme mijn oren niet geloven!’

‘Het spijt me echt,’ zei ze, oprecht berouwvol omdat ze hem wel degelijk leuk vond. Alleen niet leuk genoeg. ‘Ik pas niet in je manier van leven, Don. Het is gewoon niets voor mij.’

Hij was zo woedend dat hij eruit had geflapt dat híj de extra investeerder in Paradise was. Híj had het extra geld gegeven om de club van de grond te krijgen.

Het zij zo, had ze gedacht. Ze was er niet boos over geworden. Na Gregg was het moeilijk voor haar om zich nog druk te maken over zaken die niet echt belangrijk waren.

‘Dat is prima,’ had ze gezegd. ‘Ik wil dat we allebei profijt hebben van je investering.’

Het had even geduurd, maar uiteindelijk was het toch tot hem doorgedrongen dat ze alleen zijn vriendschap wilde. Zijn ego had daarbij een lelijke deuk opgelopen, maar Don kon altijd terugvallen op zijn zelfspot. Af en toe zagen ze elkaar nog wel eens en als ze elkaar ontmoeten, liet hij niet na om te zeggen dat ze een grote vergissing had begaan, maar tot Camerons grote opluchting hadden ze kans gezien om vrienden te blijven.

Het duurde maanden voor Greggs zaak voorkwam. Na twee dagen overleg oordeelde de jury dat het doodslag was geweest. Hij verdween voor acht jaar achter de tralies.

Zodra de zaak achter de rug was, zette Cameron een advocaataan het werk om haar scheiding te regelen. Zes maanden later was ze weer een vrije vrouw.

De clan van Paradise vormde haar steun en toeverlaat en opnieuw was alles om haar werk gaan draaien. Tot gisteren, toen een jonge actrice die aan het gewichtheffen was met Cole zich had laten ontvallen dat er de volgende avond een screening zou zijn van de nieuwe film van Ryan Richards.

Cameron had ervan afgezien om met de anderen naar de première van Blue Sapphire 2 te gaan. In plaats daarvan had ze besloten de gok te wagen.

Ze leek wel gek.

Misschien had ze het zich helemaal verbeeld, dat er iets bijzonders vonkte tussen Ryan en haar. Misschien zou hij haar zich niet eens meer herinneren.

Ze glipte de screeningruimte pas in toen de film al draaide en keek als gehypnotiseerd naar het scherm. Anya was een mees terwerk, subtiel en ingetogen, maar toch met een krachtige boodschap.

Aan het einde applaudisseerde het publiek en ze zag hier en daar iemand een traan wegpinken.

Ze keek om zich heen en zag eindelijk Ryan staat. De knappe leading lady van zijn film had haar armen om hem heen geslagen en kuste hem.

Cameron voelde de moed in haar schoenen zinken. Natuurlijk was hij gewoon verdergegaan met de rest van zijn leven, waarom ook niet?

Net toen ze overwoog ongezien weer weg te glippen, klopte een jonge man de actrice op haar schouder, waarop hij innig gearmd met haar wegliep.

Cameron haalde diep adem en stevende op Ryan af. Er stonden meer mensen om hem heen die hem allemaal de hand wilden schudden en wilden gelukwensen met zijn nieuwe werk. Het regende complimenten en loftuitingen.

Ze stond achter een grote vrouw op haar beurt te wachten om hem te vertellen hoe indrukwekkend zijn film was.

En toen zag hij haar.

Eén eindeloze seconde keken ze elkaar aan en ze wist meteen dat er in de tussentijd niets was veranderd tussen hen.

‘Hoi,’ zei ze zachtjes.

‘Hé, hoi,’ begroette hij haar verrast.

‘Prachtige film.’

‘Vind je?’

‘Nou en of.’ Ze zag dat zijn ogen nog even intens blauw waren als altijd.

Ryan voelde zich volstromen met optimisme en verrukking. ‘Vertel eens, waarom heeft het zo lang geduurd voor je me weer vond?’

Ze glimlachte. Het was een dromerige, gelukkige glimlach. ‘Gewoon luiheid, volgens mij.’

En toen trok hij haar in zijn armen, heel dicht tegen hem aan.

Op een of andere manier wist ze dat dit het begin van iets echt bijzonders was.