Anya

Wonen in een penthouse aan Park Avenue met Elliot Von Morton was een grote stap vooruit in vergelijking met wonen bij Seth in het kleine flatje dat ze aan Lexington hadden gehad. Elliot was een stuk ouder dan Seth en zijn smaak was wat meer ontwikkeld, maar uiteindelijk bleven mannen toch mannen en Anya was gewend ze hoe dan ook van dienst te zijn.

Elliot kickte op handboeien, zwepen en straf. Hij vond het fijn zich door haar te laten aanlijnen en op handen en knieën door het penthouse te kruipen. Hij wilde haar in strak zwart leer zien en toren hoge hakken. Soms moest ze van hem een masker dragen. Een goed pak slaag kon hij zeer waarderen en Anya leefde zich maar al te graag uit.

Elliot was de belangrijkste vennoot in een gezaghebbende New Yorkse maatschap. Hij was de advocaat van vele belangrijke klanten en heerste in zekere zin over hun levens. Als compensatie vond hij ontspanning in alle macht aan een ander geven.

Anya was veel welwillender dan zijn ex-vrouw, die niets te maken wilde hebben met zijn kinky kantjes, zodat hij gedwongen was zijn gerief te halen in een club met een bedenkelijke reputatie aan Forty-Seventh Street. Hij had zich er nooit echt op zijn gemak gevoeld, eeuwig bezorgd om verborgen camera's en spionnen die zijn activiteiten naar de pers zouden kunnen lekken. Hij was dan misschien niet beroemd, maar hij was wel machtig. Maar hij had vijanden die niets liever zouden willen dan hem ten val brengen.

Op de gedenkwaardige avond dat hij Anya voor het eerst had gezien, had hij meteen het gevoel gehad dat dit meisje wel eens al zijn behoeften zou kunnen bevredigen.

Hij had het bij het rechte eind gehad. Anya bleek een duivelin te zijn met de zweep, een duivelin die geen genade kende.

Na hun derde rendez-vous had hij tegen zijn vrouw gezegd dat hij onmiddellijk van haar wilde scheiden. Die was daar niet verbaasd over: ze was op de hoogte van zijn seksuele wensen en peinsde er niet over die te vervullen.

Gelukkig hadden ze geen kinderen, alleen het penthouse in New York, een schitterend huis in de Hamptons en een collectie dure auto's.

Elliot hield het penthouse; zijn vrouw claimde de villa in de Hamptons.

Breken met Seth ging er heel wat minder beschaafd aan toe. Toen Anya tegen hem zei dat ze bij hem wegging, stortte hij in en snikte alsof zijn gebroken hart nooit meer zou helen. En toen had ze nog niet eens gezegd dat ze bij zijn baas zou intrekken; ze meldde alleen dat het tijd was om op te stappen.

Toen Seth erachter kwam dat ze het met Elliot hield, was hij woedend het kantoor van zijn baas in gestormd en werd hij vervolgens ontslagen omdat zijn gedrag ongepast was geweest. Die avond was hij in een bar beland, stomdronken geworden en opgepikt door een vrouw die hem in een steegje had gelokt. Daar had haar pooier hem beroofd en vervolgens doodgestoken, toen Seth een poging deed om terug te vechten.

Anya was kalm gebleven toen de politie haar kwam vertellen dat haar man een vroegtijdige dood was gestorven. Om Seth werd geen traan gelaten. Ze had de dood te vaak in ogen gezien om er nog van onder de indruk te zijn.

Hoewel Elliot het op prijs stelde dat ze binnenshuis in hoerige outfits rondliep, wilde hij niet dat ze zo over straat ging. Anya was een beauty, maar ze had geen idee hoe ze dat moest accentueren. Al snel huurde hij een stylist voor haar in, die haar leerde hoe ze zich moest kleden en opmaken.

Hij wilde trots op haar zijn als ze samen naar belangrijke society-feesten gingen en zich niet belachelijk gemaakt voelen. Het liefste van alles wilde hij dat zijn collega's groen zouden zien van jaloezie.

Toen Anya eenmaal haar make-over had ondergaan, waaronder een naamsverandering naar Pola – háár idee – was de afgunst van andere mannen bijna voelbaar. Anya/Pola was een delicate, verfijnde schoonheid in haar pakjes van Chanel en Valentino, in haar peperdure avondjaponnen en met haar prachtige juwelen.

Elliot vond het fijn haar te verwennen en als dank gaf ze hem regelmatig met de zweep en genoot daar ook nog heimelijk van.

Ze hield echter niet van hem.

Anya wist niet wat liefde was.