15

Alix zette haar zonnebril op en liep toen Hotel Impérial binnen alsof de hele tent van haar was. Zelfvertrouwen was de sleutel tot acceptatie. Behalve een enkele blik in het voorbijgaan, besteedde niemand enige aandacht aan haar toen zij de trap op liep naar de slaapkamers op de eerste verdieping.

Ze liep naar het einde van de gang, keek om zich heen om te zien of er niemand in de buurt was en klopte op een deur.

‘Entrez!’ klonk een stem met een zwaar Engels accent.

Voordat ze weg kon lopen, ging de deur al open. In de deuropening verscheen een man van middelbare leeftijd, zó uit de badkamer, met een handdoek om zijn middel. Hij trok een wenkbrauw op en nam haar van top tot teen op.

‘Ja? Wat kan ik voor u doen?’

‘Sorry,’ stamelde ze, ‘verkeerde kamer.’

‘Nou, daarom mag je nog wel binnenkomen,’ zei hij, met een ongegrond vertrouwen in zijn verleidingstechnieken.

Zij schudde haar hoofd en haastte zich weg. De man keek haar nog even na en verdween toen weer in zijn kamer.

Ze probeerde het nog een keer, aan de andere kant van de gang. Er kwam geen reactie. Ze liet haar pasje door de gleuf in het slot glijden en er verscheen een groen lichtje op de deurknop.

De kamer was niet in gebruik, de bedden onbeslapen, de kasten leeg.

De gast van de derde kamer was niet aanwezig, maar hij was een man alleen, die niets bij zich had wat Alix kon gebruiken.

In de vierde kamer die ze probeerde, had ze eindelijk beet. Hier logeerde een echtpaar. Op hun bagagelabels stond de naam Schultz vermeld. Het leek erop dat ze een avondje uit waren. Hun kleding van overdag lag op het bed en de stoelen, op de badkamervloer lagen natte handdoeken en rond de marmeren wasbak lag allerlei Chanel-make-up verspreid. De bagage van de vrouw wees op een druk uitgaansleven, want behalve wat ze vanavond had aan getrokken, hingen er nog twee avondjaponnen in de kast. De jurken waren niet Alix’ smaak, maar de mooie zwartleren sandaaltjes met hoge hakken op het schoenenrek eronder zaten haar als gegoten. Tegen de tijd dat ze wegging, vijf minuten later, zaten de schoenen in haar tas en was haar gezicht opgemaakt met een vers laagje foundation en blusher.

Op de tweede verdieping klopte ze op een deur, kreeg geen reactie, liep naar binnen en trof een stelletje aan dat de liefde lag te bedrijven. Ze hadden de lichten gedimd en de muziek nogal hard staan. Ze was de kamer al weer uit voordat zij zelfs maar in de gaten kregen dat zij er was.

Vijf kamers later kwam zij weer naar buiten met een zwartzijden korset onder Carvers winterjas en glanzende donkerrode lippen, dankzij de Christian Dior van een andere vrouw. Op de derde verdieping excuseerde Alix zich tegenover een Afrikaanse vrouw van ongeveer haar eigen leeftijd en een paar deuren verder tegenover een Chinese zakenman die hard zat te werken aan zijn laptop. Maar een andere kamer die ze probeerde, leverde een zwart rokje op dat op precies de juiste plaatsen strak om haar lijf zat en een paar dunne zwarte kousen die ze eronder kon dragen.

Tijdens haar tocht door het hotel had ze nagedacht over sieraden. In een van de kamers lag een paar simpele diamanten oorknopjes die haar outfit helemaal zouden hebben afgemaakt. Maar iemands diamanten stelen leek net een stap te ver, zowel moreel als praktisch. Niemand belde de politie als er een rokje onvindbaar was. Maar zodra ze hun glimmers misten wisten ze niet hoe snel ze op de paniekknop moesten drukken.

Ze ging nog een verdieping hoger. Daar had ze het pasje van de huishoudster al nodig om uit de lift te kunnen komen.

Op de begane grond, in het kantoor achter de receptiebalie, zat de dienstdoende manager van het hotel de laatste telefoonlijsten te controleren, om een klacht te onderzoeken van een gast die bij hoog en bij laag volhield dat hij te veel telefoonkosten moest betalen. Een computeruitdraai hield alle gegevens van een kamer bij, inclusief het gebruik van telefoons en sleutelkaarten. Het viel de manager op dat een van de sleutelkaarten van het personeel was gebruikt om toegang te krijgen tot een groot aantal kamers, op ten minste twee verdiepingen. De printer kwam tot leven en spuwde nog meer gegevens uit. Hetzelfde pasje, ditmaal gebruikt om de liftdeur op de vierde verdieping te openen.

De manager zuchtte geërgerd. Dit was wel het laatste wat hij op dit moment kon gebruiken. Hij controleerde het nummer van de sleutelkaart. Hij was van Madame Brix, het hoofd van de huishouding. Zij was bijna twee uur geleden naar huis gegaan en het was ondenkbaar dat zij bewust iemand anders haar kaart zou laten gebruiken.

Hij pakte de telefoon en belde het hoofd van de beveiliging.