96

De Black Hawks kwamen vanuit het noordoosten, door een opening tussen de heuvels en bereikten het vliegveld aan de kant van de aankomst- en vertrekhal, ongeveer tweeënhalve kilometer van de hangar. McCabes vliegtuig bevond zich al op de startbaan en kwam met steeds grotere snelheid op hen af.

Majoor Dave Gretsch gaf de piloten opdracht zich naast elkaar boven de startbaan te formeren, om het vliegtuig de weg te versperren. Maar de privéjet bleef komen.

Een van de helikopters was een Direct Action Penetrator-model, uitgerust met Gatling-geschut. Gretsch gaf opdracht om een waarschuwingssalvo over het vliegtuig heen te schieten. Het had geen enkel effect. Het vliegtuig naderde de helikopters nu al met een snelheid van meer dan zestig meter per seconde.

‘Gericht schieten!’ riep Gretsch.

De roterende lopen van de Gatling spuwden een meedogenloze kogelregen uit over het aanstormende toestel, maar het minderde geen vaart en daagde de helikopters uit tot een spelletje om te zien wie het eerst bang werd, terwijl intussen zijn neus langzaam van de grond kwam.

‘Verspreiden! Verspreiden!’ gilde de piloot in de commandohelikopter, en de drie helikopters gooiden zich opzij en weken uiteen voor het bulderende vliegtuig, niet als zwarte roofvogels, maar als opgeschrikte, dikke grijze duiven. Het kostte de rotoren moeite een evenwicht te vinden in lucht die uiteen werd gereten door de straalmotoren van de jet.

Het team van de explosievenopruimingsdienst werd heen en weer en op en neer geslingerd voordat de piloot het toestel weer onder controle kreeg.

Een van de mannen riep: ‘Wat was dat in vredesnaam?’

Kady Jones deed haar best om haar radslagen draaiende maag in bedwang te houden.

‘Ik denk dat dat onze bom was,’ bracht ze moeizaam uit. ‘En volgens mij hoorde ik hem gedag zeggen.’