41

Als Anders thuiskomt is het stil in het huis en de lamp in Agnes’ kamer is uit. Hij doet de deur achter zich op slot en loopt de keuken in. Petra staat bij het aanrecht en droogt de maatbeker van een blender af.

Ze heeft zakkige kleren aan: een te groot T-shirt met de tekst chicago white sox en een gele legging die in haar knieholtes omhoog is gekropen. Anders gaat achter haar staan en slaat zijn armen om haar heen, ruikt de geur van haar haar en de nieuwe deodorant. Ze staat op het punt weg te draaien, maar hij laat zijn handen toch omhoog glijden en omklemt haar zware borsten.

‘Hoe is het met Agnes?’ vraagt hij en hij laat haar los.

‘Ze heeft een vriendje in het kinderdagverblijf,’ zegt Petra met een brede glimlach. ‘Een jongen die vorige week voor het eerst is gekomen en dol op haar lijkt... ik weet niet of het wederzijds is, maar hij mocht haar in elk geval legosteentjes geven.’

‘Klinkt als liefde,’ zegt hij en hij gaat zitten.

‘Ben je moe?’

‘Ik heb zin in een glas wijn. Wil je ook?’ vraagt hij.

‘Wil?’

Ze kijkt hem in de ogen en glimlacht breder dan in tijden.

‘Wat is er?’ vraagt hij.

‘Telt mijn wil dan mee?’ fluistert ze.

Hij schudt zijn hoofd en ze kijkt hem met glinsterende ogen aan. Ze verlaten de keuken en lopen geruisloos de slaapkamer in. Anders doet de deur naar de gang op slot en ziet Petra de spiegeldeuren van de kleerkast openschuiven en een lade uittrekken. Ze tilt een stapel ondergoed op en haalt er een plastic zak onder vandaan.

‘Dus daar heb je de spullen verstopt.’

‘Nu mag je me niet verlegen maken,’ zegt ze.

Hij trekt de sprei van het bed en Petra schudt de plastic zak leeg, de inhoud ervan hebben ze gekocht nadat ze Vijftig tinten grijs had gelezen. Hij pakt het zachte touw en bindt haar handen aan elkaar, laat het door de spijlen van het hoofdeinde lopen en trekt het dan zo aan dat ze met haar armen boven haar hoofd achterovervalt. Hij bevestigt het touw met twee lussen om de stijlen van het voeteneinde. Ze houdt haar benen tegen elkaar en kronkelt als hij haar legging en slipje omlaag trekt.

Hij maakt het touw weer los, slaat een lus om haar linkerenkel, bindt het touw om de stijl en laat hem naar de andere stijl lopen, en vandaar naar haar rechterenkel.

Voorzichtig trekt hij aan het touw, zodat haar benen langzaam uit elkaar glijden.

Ze kijkt hem met vuurrode wangen aan.

Plotseling geeft hij een harde ruk en dwingt haar dijen maximaal uit elkaar.

‘Voorzichtig,’ zegt ze snel.

‘Jij houdt je mond,’ zegt hij streng, en hij ziet haar tevreden glimlachen.

Hij maakt het touw vast, loopt naar het hoofdeinde en trekt haar T-shirt over haar gezicht, zodat ze hem niet meer kan zien. Haar borsten schommelen als ze de stof uit haar gezicht probeert te krijgen.

Het is onmogelijk voor haar om los te komen – ze is volkomen hulpeloos in deze situatie, met haar armen boven haar hoofd en haar benen zo wijd uit elkaar dat haar liezen wel pijn moeten doen.

Anders staat daar maar, ziet haar haar hoofd schudden en zijn hart begint steeds sneller te bonzen. Langzaam knoopt hij zijn broek open en hij ziet hoe haar geslacht glinstert van het vocht.