103

Saga laat ijskoud water over haar handen stromen. De gezwollen knokkels doen pijn en ze heeft drie wondjes.

Alles is misgegaan.

Ze is de controle kwijtgeraakt, heeft Bernie mishandeld en Jurek kreeg de schuld.

Door de deur hoorde ze het interventieteam om vier ampullen Stesolid roepen voor ze hem naar zijn cel sleepten.

Ze denken dat hij Bernie heeft geslagen.

Saga zet de kraan uit, laat het water van haar handen op de grond druppen en gaat op het bed zitten.

De adrenaline heeft slaperigheid en trillende zwaarte achtergelaten in haar spieren.

Een arts van de spoedeisende hulp heeft zich over Bernie ontfermd. Tot de deur dichtging hoorde ze Bernie manisch praten.

Saga voelt zich huilerig van angst. Ze heeft alles verpest met haar vervloekte woede. Dat godvergeten gebrek aan impulscontrole. Waarom hield ze zich niet gewoon koest? Hoe kon ze zich zo laten provoceren dat ze erop sloeg?

Ze rilt en klemt haar kiezen op elkaar. Het is denkbaar dat Jurek wraak neemt omdat hij de schuld kreeg.

De veiligheidsdeuren ratelen en er klinken vlugge stappen op de gang, maar er komt niemand naar haar cel.

Het is stil.

Saga zit op haar bed en sluit haar ogen als er gegrom door de muren komt. Haar hart slaat steeds vlugger. Plotseling brult Jurek Walter reutelend en schreeuwt hij van de pijn. Er knalt iets tegen de muren alsof iemand met zijn blote hielen tegen de gepantserde platen trapt. Het klinkt bijna als een serie linksen en rechtsen op een boksbal.

Saga staart naar de deur en denkt aan elektroshocks en lobotomie.

Jurek schreeuwt met gebroken stem en dan klinken er een paar zware bonzen.

Het wordt weer stil.

Het enige wat overblijft zijn kleine tikjes in de waterleidingen in de muur. Saga staat op en staart door de dikke glazen ruit. De jonge arts loopt langs. Hij blijft staan en neemt haar met een uitdrukkingsloos gezicht op.

Tot de lampen aan het plafond uitgaan zit ze maar op haar bed.

Het bestaan op deze gesloten beveiligde eenheid is veel zwaarder dan ze zich had voorgesteld. In plaats van te huilen neemt ze haar opdracht, de regels voor langdurige infiltratie en het doel van de hele operatie door in haar hoofd.

Felicia Kohler-Frost zit moederziel alleen in een afgesloten ruimte. Misschien lijdt ze honger en misschien heeft ze de veteranenziekte.

Er is haast bij.

Saga weet dat Joona naar het meisje zoekt, maar zonder informatie van Jurek Walter is een doorbraak zeer onwaarschijnlijk.

Saga moet hier blijven, ze moet het hier nog een tijdje proberen vol te houden.

De plafondlamp springt weer aan en als ze haar ogen sluit, voelt ze het warm worden onder haar oogleden.

Ze bedenkt dat het leven dat ze verliet haar daarvoor al verlaten had. Stefan is weg. Ze heeft geen familie.