Epiloog

Melissa had nooit oog voor uitbreiding. Kon het niet zien of wilde het niet zien. Dat was me niet duidelijk. Dat was het enige waar we ruzie over maakten. Ze was op zo veel gebieden zo slim; zo bereid met me mee te werken, geloofde in mij toen niemand anders dat deed. En op andere manieren zo kortzichtig.

Het gaat toch goed zoals het gaat, zei ze dan, we verdienen toch geld? Waarom zou je dan van alles veranderen? Maar ik wist dat we nog zo veel verder konden gaan en het frustreerde me dat ze dat niet wilde aannemen. Wat een kruidenier bleek ze achteraf te zijn.

Ze zag zichzelf graag als mijn mentor, maar in werkelijkheid had ze mij veel harder nodig dan ik haar. Zonder mij zou ze haar sporen nooit zo goed hebben kunnen uitwissen.

Zonder mij was Melissa niks.

Het kat-en-muisspelletje – Katie door Londen opjagen, dat was mijn idee.

Die twee wilden het niet loslaten en de politie kwam steeds dichterbij. ‘Een laatste uitspatting,’ zei ik tegen Melissa. ‘Als je dat doet, kun je daarna naar Rio verdwijnen met tachtig procent van alles wat we hebben verdiend en dan vindt niemand je.’ Het was een mooie samenwerking, maar het was voor ons allebei tijd om verder te gaan.

O ja, tachtig procent.

Altijd de spijkerharde zakenvrouw. Al heb ik de advertenties geplaatst, heb ik het camerasysteem gehackt, heb ik de klanten benaderd – natuurlijk met een beetje hulp van het adressenbestand van Neil. En wat krijg ik? Maar twintig klereprocent.

‘Doe dit,’ zei ik tegen Melissa. ‘Speel dit spelletje en vertrek. Doe het voor mij. Doe het omdat ik je heb geholpen. Nu is het jouw beurt om mij te helpen.’

En dat heeft ze gedaan.

Ik zag Katies profiel uitgestuurd worden en toen wist ik dat het was begonnen. Ik voelde mijn bloed sneller stromen en vroeg me af of Melissa opgewonden was. Zoiets hadden we nog nooit gedaan, maar het voelde goed. Het voelde fantastisch.

Wat Katie betreft… ik vond het haar verdiende loon. Haar verdiende loon, niet alleen omdat ze altijd alle aandacht opeist, maar omdat ze het lievelingetje is. Omdat ze nooit problemen veroorzaakt, voor haar nooit de politie aan de deur komt en ze nooit van school werd getrapt.

Het was ook háár verdiende loon.

Zoë.

Van je liefhebbende zoon.

Haar verdiende loon omdat ze bij papa weg is gegaan terwijl hij alles voor haar overhad. Haar verdiende loon omdat ze me bij mijn vrienden vandaan heeft gehaald. Haar verdiende loon omdat ze neukte met een man die ze net had ontmoet, nog voor ze gescheiden was, en hem toen mee naar huis heeft genomen zonder te vragen wat ik daarvan vond.

Ze denken dat ze het spel gewonnen hebben nu Melissa dood is. Ze denken dat het voorbij is.

Ze vergissen zich.

Het begint net.

Ik heb Melissa niet nodig, ik heb geen advertenties in de Gazette nodig. Ik heb geen website nodig.

Ik heb het concept, ik heb de technologie en ik heb een mailinglijst van klanten die allemaal geïnteresseerd zijn in de specialistische service die ik ze kan bieden.

En natuurlijk heb ik jullie.

Honderdduizenden die elke dag precies hetzelfde doen.

Ik zie jullie, maar jullie zien mij niet.

Tot ik wil dat jullie me wel zien.