Bobby
Bobby was ervan overtuigd dat hij bij Denver wat bereikt had met betrekking tot het Zeena-debacle. Hij had geprobeerd het uit te leggen en tot zijn grote opluchting – na hem het grootste deel van de vlucht te hebben genegeerd – leek het erop dat Denver er wel mee kon leven. Ze had zelfs naar hem gelachen, wat beslist een goed teken was.
Hij was blij dat hij haar zijn vliegtuig had kunnen aanbieden om haar naar Washington te vliegen. Er zaten aangename kanten aan zijn miljoenenerfenis, waar hij gebruik van maakte als het hem zo uitkwam.
Hij was ook in zijn nopjes dat hij had besloten bij haar te blijven. Niet zo leuk voor M.J., Brigette en de anderen, die vermoedelijk ook niet blij zouden zijn dat het vliegtuig verdwenen was, maar het moest maar. Hij wilde indruk maken op een meisje dat hij echt leuk vond en voor één keer zou hij het nu eens niet voorzichtig en weloverwogen aanpakken.
Lucky zou zijn besluit vermoedelijk goedkeuren. Zij was een groot voorstander van ergens echt voor gaan.
Het kwam er op neer dat Denver bijzonder was. Hij wist het, hij voelde het. En als het aan hem lag, zouden ze samen iets bijzonders kunnen krijgen.
Intussen lag het wel degelijk in zijn bedoeling om haar te helpen haar vriendin terug te vinden. Aangezien Lucky overal contacten had, had hij haar vanuit het vliegveld gebeld om te vragen of zij misschien iemand kende die hen verder kon helpen.
Na een paar relevante vragen, was Lucky uiteraard over de brug gekomen en had beloofd een paar telefoontjes te plegen. Natúúrlijk kende ze mensen in Washington, ze kende er zelfs de hoofdcommissaris van politie. Niet dat Lucky’s interventie nu zou betekenen dat ze Carolyn vanzelfsprekend zouden vinden, maar het hield wel in dat iedereen extra zijn best zou doen.
Hij besloot Denver dit allemaal nog maar even niet te vertellen. Dat kon eventueel altijd later nog.