Denver
Ik ben geen lellebel en zeker geen slet – woorden die mannen graag gebruiken om vrouwen te kleineren. Ik geniet gewoon erg van seks en wat is daar mis mee? Met de juiste voorzorgsmaatregelen moet een snelle onenightstand kunnen.
Oké, het waren twee onenightstands en zo snel gingen ze nu ook weer niet.
Het punt is dat niemand dit vreemd zou vinden als ik een man was.
Zoals ik al talloze keren heb gezegd, heb ik een tijdje droog gestaan. Als je dan toevallig twee interessante, sexy kerels tegenkomt – Mario met het sixpack en de wat vreemde, maar wel lekkere Sam – dan laat je zo’n kans niet voorbijgaan.
Seksen met Sam was ook een succes, dank je wel. Inderdaad niet zo’n spijkerharde buik als Mario, maar alles werkte naar behoren en het was wederom gedenkwaardig.
Ik kan me niet meer precies herinneren hoe het nu is gegaan. Of nou ja, toch wel. Nadat ik alles had geregeld voor Annabelle en Frankie besloot Sam dat het tijd was dat ik eens een beetje zou gaan chillen. Hij opende een fles rode wijn en we giechelden dat rode wijn helemaal niet bij eieren past.
Ik ben niet dronken geworden, alleen maar lichtelijk aangeschoten… gelukkig. Toen hij me kuste, waren de gevoelens wederzijds en warm en fijn. Goed kussen is een kunst en Sam had die helemaal onder de knie.
We zoenden een hele tijd voor hij wat verder ging en daar had ik geen problemen mee, want zoals gezegd kon hij lekker kussen. Zo goed dat geen van ons zin had om te stoppen toen het kussen op heel andere plekken doorging. Kom op zeg: twee volwassenen, zoiets moet kunnen.
Sam kende trucjes die me deden denken aan die ode aan ‘liefhebben voor gevorderden’ van de Pointer Sisters: ‘Slow Hand’. Adele of Duffy zou echt de studio in moeten hollen om daar een cover van op te nemen, volgens mij zouden ze daar een megahit mee scoren.
Maar ik dwaal af. Laat ik het zo zeggen: Sam was beslist ook een kampioen in bed. Andere stijl dan Mario, maar toch: gouden medaille. Zijn aanrakingen waren doeltreffender, zinnelijker en op een bepaalde manier meer liefdevol. Ik weet dat dit belachelijk klinkt omdat ik hem nog maar net ken, maar ik voelde een enorme band met hem.
Ben ik nu losgeslagen?
Nee, ik ben een gezonde Amerikaanse vrouw die zich gedraagt als een gezonde Amerikaanse man. Fijn voor mij!
Nu is het maandagochtend en ben ik een beetje opgefokt van blijdschap. Vandaag zal ik Annabelle en haar akelige vriendje in LA krijgen en zo mijn leven weer terug hebben. Minus Sam dan – elk voordeel heeft een nadeel.
Hij staat onder de douche. Ik heb overwogen om erbij te gaan staan, maar aangezien we geen stelletje zijn, heb ik daar maar vanaf gezien.
Josh en ik douchten vaak samen. Goed voor de elektriciteitsrekening en we hadden vaak heerlijke seks onder het stromende water. Ik vraag me af of Josh tegenwoordig doucht met de styliste-der-sterren. Waarschijnlijk niet, ik was altijd degene die er het initiatief toe moest nemen.
Waarom dacht ik nu opeens aan Josh?
Zomaar. Hij dook wel vaker in mijn hoofd op.
Ik stapte uit Sams warme, comfortabele bed en checkte mijn BlackBerry. Ik had talloze berichtjes, waarvan er niet één dringend was. Carolyn had weer een raadselachtige boodschap achtergelaten en ik sms’te haar wel meteen terug: Ben in New York, vandaag terug naar LA, kan niet wachten op je nieuws!
Sam kwam frisgedoucht de slaapkamer in met een handdoek om zijn middel. ‘De badkamer is vrij,’ meldde hij.
Ik knikte en betrapte mezelf op een begerige blik op zijn handdoek,
Vervolgens gaf ik mezelf een standje, tenslotte was ik hier vanwege werk en niet om eindeloos lol te maken. Snakte ik sinds gisteren niet naar terugkeren naar LA? Ik moest terug om erachter te komen wat daar gaande was. Zou Ralph het tot verdachte in de moord op zijn vrouw schoppen? Of was dat gewoon iets wat door de media zo was opgezweept dat het een valse waarheid was geworden die nergens op gebaseerd was?
‘Dank je wel,’ zei ik en ik geneerde me helemaal niet voor alle toeren die we samen hadden uitgehaald, ook al droeg ik slechts een laken en had ik alleen maar mijn kleren van gisteren om weer aan te trekken.
In de badkamer bleek Sam een nieuwe nog ingepakte tandenborstel te hebben klaargelegd, met daarnaast een reistubetje tandpasta. Wauw, aan zijn toch al niet geringe lijst van kwaliteiten kon ook nog ‘attent’ worden toegevoegd.
Ik kon niet wachten om Carolyn te vertellen over mijn twee minnaars: dekhengst Mario, die geile hartstochtelijke seks te bieden had en Sam: relaxed, slim en zorgzaam.
Onder een waterval van warm stromend water staan was verrukkelijk. Ik maakte me mentaal op voor mijn ontmoeting met Annabelle. Hoe zou die nu zijn, nog altijd even verwend en bevoordeeld? Of zou ze in positieve zin veranderd zijn? En die Frankie Romano – per telefoon had hij nogal arrogant geklonken, met zijn overdreven eisenpakket. Zou het haat op het eerste gezicht zijn? Ik had iets tegen mannen die zichzelf superieure wezens achten. En hij klonk alsof hij er zo eentje was.
Ik tuurde naar mijn spiegelbeeld. Het was niet best, maar ik trok alles uit de kast om er toch nog iets van te maken, teneinde me redelijk representatief van mijn taken als officieel begeleider te kwijten.
Nadat ik me had aangekleed, liep ik naar de keuken waar Sam druk bezig was met pannenkoekjes bakken.
‘Weet je zeker dat je geen kok in plaats van schrijver bent?’ vroeg ik vol bewondering. Niet alleen zijn baksels, maar ook hijzelf zag er meer dan lekker uit, in een verschoten denim shirt en jeans. Hij was blootsvoets en zijn krullende haar, nog een beetje vochtig door de douche, zat op een sexy manier in de war.
‘Gisteren was één grote verrassing voor me,’ merkte hij op en hij bekeek me waarderend. ‘Ik had er niet op gerekend dat mijn buurtcafé zou worden opgeschrikt door zo’n mooie vrouw.’
Ik voelde dat ik bloosde. O shit, ik ben helemaal geen meisje om te blozen.
‘Ik had er op mijn beurt niet op gerekend dat ik de nacht zou doorbrengen met zo’n eh… interessante man,’ wist ik eruit te krijgen.
Hij trok een wenkbrauw op en lachte half. ‘Interessant, is dat alles?’
‘Het is nog vroeg, gun me even wat tijd.’
‘Je kunt alle tijd krijgen die je nodig hebt.’
‘Dank je wel,’ zei ik, nog steeds vuurrood. ‘Maar ik moet twee mensen op een vlucht naar LA zien te krijgen, dus je moet een wederdienst van me tegoed houden.’
Hij overhandigde me een glas waarin iets zat dat verdacht veel op versgeperst sinaasappelsap leek. ‘Het is nog maar negen uur,’ zei hij. ‘Ga zitten en ontbijt eerst even.’
‘Je klinkt net als mijn moeder.’
‘En bedankt,’ zei hij droog. ‘Dat is nu precies wat ik altijd al heb gewild: als iemands moeder klinken.’
Het drong tot me door dat ik maar beter inderdaad met hem kon ontbijten, want waarschijnlijk zouden we elkaar nooit meer zien. Wat best spijtig was, want ik vond hem leuk. Ontbijten was bovendien nuttig, omdat ik toch nergens anders heen kon. Ik kon moeilijk een uur in de kou voor Annabelles appartement gaan staan posten.
‘Mag ik stroop op mijn pannenkoeken?’ verzocht ik. ‘Die met echte suiker graag, niet een of andere lightversie.’
‘Zie ik eruit als een man die aan lightversies doet?’
‘Nee.’ Ik nam plaats aan zijn keukenbar en keek toe hoe hij de pannenkoekjes omkeerde.
‘In dat geval: eet smakelijk.’ Hij serveerde me een bord met een verse warme pannenkoek en een flesje biologische stroop. De dure. Geen zielloze dieetalternatieven voor hem.
Ik goot wat stroop op de pannenkoek en nam een hapje. ‘Zalig!’ riep ik uit. ‘Wie heeft je zo goed leren koken?’
‘Weet je nog dat ik je vertelde over mijn krengerige verloofde?’
‘Je maakt een geintje.’
‘Ze was – is – professioneel chefkok.’
‘Nou, heb je er toch nog iets aan overgehouden,’ zei ik praktisch.
‘Het is maar hoe je het bekijkt.’
‘Dat klinkt een beetje bitter.’
‘O, nee, helemaal niet,’ zei hij luchtig. ‘Ik geloof er heilig in dat alles gebeurt om een bepaalde reden. Als ik nog bij haar was, zou ik niet deze ochtend zijn ingegaan met een verfrissend schrandere en mooie advocate uit LA.’
Hmm, dat was nu al de tweede keer dat hij me mooi noemde. En ik ben gevoelig voor vleierij.
‘Je bent nogal gul met complimenten,’ merkte ik op en ik nam een grote slok van mijn sinaasappelsap. Het was inderdaad versgeperst.
‘Alleen als ze welverdiend zijn,’ verklaarde hij en hij schoof een tweede pannenkoekje op mijn bord.
‘Probeer je me vet te mesten of zo?’ informeerde ik zorgelijk. ‘Naar LA-maatstaven ben ik al een olifant.’
‘Je hebt een prachtig lijf,’ zei hij kalm.
Wauw, nog even en het was niet geloofwaardig meer.
‘Vind je het vervelend om de televisie aan te zetten?’ vroeg ik snel. ‘Ik moet even weten of er nog ontwikkelingen zijn in de Maestro-zaak.’
Hij overhandigde me de afstandsbediening. ‘Ga je gang.’
The Today Show had het over niets anders. Matt, Meredith, Al en Ann hielden een van hun groepsdiscussies en het onderwerp was Hollywood Justice, oftewel ‘Leven celebs boven de wet en komen ze zo met meer weg dan “gewone” mensen?’ Ralphs naam werd niet genoemd, maar ze impliceerden toch dat hij het gedaan kon hebben.
‘Geef mij je mobieltje eens,’ zei Sam die naar me toe boog.
‘Ik ga er al mijn gegevens in zetten, zodat je niet met een smoesje kunt aankomen dat je mijn nummers niet had en me dáárom nooit meer hebt gebeld.’
Ik kon niets bedenken om hem van dit plan af te houden. Bovendien wílde ik al zijn gegevens: telefoonnummers, e-mail, adres, boordmaat, álles. We hadden net een heerlijke nacht doorgebracht, waarom zouden we daar nu al een punt achter zetten?
Gehoorzaam overhandigde ik hem mijn mobieltje en nam het zijne aan. Overduidelijk de nieuwste oefening in intimiteit: je gegevens invoeren in andermans mobieltje.
‘Dus…’ zei ik aarzelend. ‘Ik moet er eens vandoor.’
‘Ik heb nog wat voor je.’
O god, ik hoop niet dat hij me geld gaat aanbieden in ruil voor onze wellustige nacht. Het zou vernederend zijn als hij dacht dat ik een hoertje was dat zich voordeed als advocate!
Had ik al gezegd dat ik een erg levendige fantasie heb?
‘Wat dan?’ vroeg ik, op mijn hoede.
‘Geen tegenspraak,’ zei hij en hij overhandigde me zijn mutsje en gestreepte sjaal.
‘Dank je wel,’ zei ik en ik nam de spullen aan. ‘Dat is lief van je.’
‘Ze zullen je in elk geval een beetje warm houden, op weg naar het vliegveld.’
‘Dank je wel, Sam,’ zei ik nogmaals, zowaar een beetje geroerd dat hij aan mijn welzijn dacht.
Hij grijnsde, iets scheve tanden breeduit in beeld. ‘Graag gedaan,’ zei hij voor hij me hartelijk omhelsde.
Ik sloeg mijn armen om hem heen en inhaleerde zijn mannelijke geur. Heerlijk.
Wat jammer dat hij niet in LA woont, dacht ik. Dit zou wel eens uit kunnen groeien tot iets serieus.
Of niet.