35

Bobby

Bobby keek samen met M.J. en Lucky rond in de club die in The Keys was gevestigd en voelde hoe triomf zich meester van hem maakte. Eindelijk zou hij de tent over kunnen nemen, de naam in Mood veranderen en er de meest succesvolle nachtclub van Vegas van kunnen maken. Het was iets waar hij al van droomde sinds Lucky was begonnen met de bouw van het hotel. Hij had altijd aan haar hoofd gezeurd om de club te mogen leiden, zij had altijd gezegd dat hij zich eerst maar eens moest bewijzen. Nu was het zover. Mood in New York draaide een gezonde winst en binnenkort zouden ze de deal rondmaken voor Mood Miami en konden ze ook nog hun tanden in Mood Vegas zetten.

‘Je beseft toch wel dat we grote veranderingen gaan doorvoeren?’ zei hij tegen Lucky.

‘Wauw,’ zei ze en ze rolde met haar ogen. ‘Dat had ik nu echt niet verwacht.’

‘Je wilt toch dat wij er onze stempel op drukken?’ Het viel hem op dat zijn moeder nooit ouder leek te worden. Met haar lange donkere krullen, haar olijfkleurige huid en haar nachtzwarte ogen was ze nog altijd de mooiste vrouw die hij ooit had gezien. En de slimste.

‘Daarom heb ik jou ook gebeld, Bobby.’

‘Nee,’ weerlegde hij. ‘Je hebt mij gebeld omdat je mij als enige kunt vertrouwen dat ik niet mijn eigen zaak op jouw terrein neerzet.’

‘Dat is niet waar,’ kaatste Lucky terug. ‘Er zijn meer dan genoeg respectabele clubeigenaren die ik had kunnen bellen. Rande Gerber, Brent Bolthouse…’

‘Ga gerust nog even door, mam,’ zei Bobby vol zelfvertrouwen. ‘Je wéét dat je me nodig hebt.’

‘Is dat zo?’

‘Ja, zeg het nou maar gewoon,’ drong hij uitdagend aan. ‘Vooruit, zeg het!’

‘Schat, ik heb je nódig,’ zei Lucky quasi-dramatisch. ‘En jou ook, M.J.’

‘Bedankt, Mrs. Gol…’

‘Lucky.’

‘Ja, dat bedoel ik ook: bedankt, Lucky,’ mompelde M.J. Hij werd nog altijd een beetje zenuwachtig van Bobby’s indrukwekkende moeder die hem het gevoel kon geven dat hij weer een kind was.

‘Weet je wel dat ik jou en je familie al ken sinds je twaalfde?’ merkte Lucky lachend op. ‘Jouw vader zorgde voor Gino na zijn aneurysma en je moeder is een enige vrouw.’

‘Ik wed dat je niet weet dat M.J. nog altijd een beetje verliefd op je is,’ grinnikte Bobby. ‘Alleen heeft hij nu een vriendin, dus dat betekent dat het gevaar geweken is.’

‘Wie houdt er nu niet van gevaar?’ plaagde Lucky flirterig.

M.J. keek woedend naar Bobby, hij vond het gesprek te gênant voor woorden. ‘Waarom vertel je je moeder niet wie een beetje verliefd is op jou?’ stelde hij fronsend voor. Geamuseerd keek Lucky van de een naar de ander. ‘En wie mag dat wel niet zijn?’

‘Zeena,’ flapte M.J. eruit. ‘Ze heeft de hots voor Bobby.’

Bobby schonk M.J. een vuile blik. ‘Bullshit.’

‘Dat is ook toevallig,’ zei Lucky. ‘Morgen gaan we met z’n allen naar haar show. Ik heb gehoord dat die geweldig is, dus ik heb voor kaartjes gezorgd.’

‘Dat zal best,’ zei Bobby die niet wist hoe snel hij van onderwerp moest veranderen. ‘Wil je niet liever weten hoe ik het hier ga aanpakken?’

Lucky glimlachte. ‘Ik kan het wel ongeveer raden, maar gooi het er gerust uit.’

Bobby barstte los over zijn plannen voor Mood in Las Vegas. Hij barstte van de ideeën, het eerste wat hij eruit wilde gooien, waren de verlichte trap, de binnenfonteinen en de dure kunst. Zijn voornemen was van de club een replica van die in New York te maken. ‘Het schreeuwt nu te veel “Las Vegas!”,’ legde hij uit. ‘Het moet een coole en relaxte vibe krijgen.’

‘De tent liep anders altijd goed,’ merkte Lucky op. ‘We hadden nooit problemen om publiek te trekken.’

‘Het gaat er niet zozeer om hoeveel geld je kunt binnenharken,’ zei Bobby, ‘maar wát voor publiek je trekt.’

Kritisch keek Lucky hem aan. ‘En wat voor publiek wil je hier dan hebben?’

‘Geen toeristen, tenzij ze jong en hot zijn. Geen dikzakken. Zoals ik meteen in het begin al zei: de club moet een trekker zijn voor plaatselijke hotshots. Een plek waar ze na hun werk komen chillen. Dus… sexy meisjes in sexy outfits. Rijke kerels die hun Ferrari en Bentley voor de deur parkeren. Celebs die op bezoek komen. Iedereen die maar een beetje cool in het leven staat: die mensen wil ik hebben.’

‘Oké mannen,’ zei Lucky, ‘ik denk dat ik wel ongeveer een idee heb waar jullie heen willen.’

‘O ja?’ Het verbaasde Bobby dat ze niet moeilijk deed over de veranderingen die hij wilde doorvoeren.

‘Ja hoor. Laten we de deal even rond maken, dan kunnen we ons overgeven aan aangenamere zaken.’

Bobby grijnsde. ‘Ik ben een en al oor.’

Niet lang daarna eiste zijn halfzus Max al zijn aandacht op. Zonder vooraankondiging bonsde ze op de deur van zijn suite en stormde naar binnen zodra hij opendeed. Hij had haar een paar maanden niet meer gezien en op haar zeventiende was ze een ware schoonheid, maar nog even wild en onvoorspelbaar als eerst.

Max was het evenbeeld van Lucky toen die zeventien was. Lang en slank, met een dikke bos donkere krullen, een olijfkleurige huid, volle lippen en een hoop kapsones. Het enige verschil waren hun ogen: die van Lucky waren donker en priemend, Max’ ogen waren heldergroen en sprankelend.

Eenmaal binnen sprong ze in zijn armen en sloeg haar lange benen om zijn middel voor een stevige omhelzing.

‘Whoa!’ zei Bobby lachend en hij probeerde zich los te maken. ‘Dit kan echt niet meer, hier ben je nu veel te oud voor.’

‘Há!’ Max giechelde. ‘Ik ben speciaal voor vandaag ingevlogen om jou te zien, het minste wat ik verwacht is dan toch een fatsoenlijke begroeting.’

‘Klier!’ zei hij vol genegenheid.

‘Player!’ antwoordde ze met fonkelende groene ogen. ‘Wat ben je toch een ontzettende sufkop, Bobby. Ik moest van mam horen dat je hier zou zijn, waarom heb je het me niet zelf laten weten? Ik heb meteen een vlucht geboekt.’

‘Dus je houdt best een beetje van me?’

‘Yep.’

‘Altijd fijn om te weten.’

‘En hou jij ook nog een beetje van mij?’

‘Soms,’ zei hij plagend. ‘Als je het me niet te lastig maakt.’

‘Ik, lastig?’ Ze liet hem los en liep naar de minibar. ‘Waar is M.J.? Ik word geacht hem mee terug te sleuren naar LA.’

‘Hoezo dat?’

‘Omdat mijn beste vriendin Cookie hem wil bespringen.’

‘Cookie is veel te jong om wie dan ook te bespringen,’ wees Bobby haar terecht.

Max rolde met haar ogen. ‘Uit welke eeuw stam jij precies?’

‘Ook leuk jou weer eens te zien, kiddo.’

‘Heeft iemand al wel eens tegen je gezegd dat je net zo begint te praten als opa Gino?’ vroeg ze uitdagend en ze haalde een zakje M&M’s uit de minibar.

‘Wat is daar verkeerd aan?’

‘Moet je eens horen, Bobby,’ zei Max met haar mond vol snoep. ‘Ik vind het tijd worden om naar New York te verhuizen en daar bij jou in te trekken. Cool plan, toch?’

Hoofdschuddend keek hij haar. ‘Nee, slecht plan.’

‘Hoezo?’ vroeg ze diepbeledigd. ‘Net zei je nog dat je van me hield. En ik zal me gedragen en niet moeilijk doen. Echt Bobby, jij trekt jouw plan, ik het mijne – je zult amper merken dat ik er ben.’

‘Nee,’ herhaalde hij ferm.

Max explodeerde. ‘Waarom niet?’

‘Omdat je een vervolgopleiding moet doen.’

‘Waarom?!’

‘Omdat Lucky en Lennie dat van je verwachten.’

‘Ik ga niet nog langer naar school,’ zei ze koppig.

‘En waarom niet?’

‘Mam heeft ook niet gestudeerd en jij niet langer dan twee minuten voor je ’m alweer smeerde. Dus waarom zou ik wel doorleren? Het is niet eerlijk!’

‘Er is niets mis met een goede opleiding, Max.’

‘Flauwekul!’ Ze slingerde zichzelf op de bank, haar lange bruine benen staken onder het kortst denkbare rokje uit.

‘Nee,’ zei hij koeltjes. ‘Discussie gesloten.’

‘Jeez!’ klaagde ze. ‘Je wordt al even kneuzig als mam. Dan zal ik het dus in mijn eentje moeten redden, zonder je hulp.’

‘Om wat te doen?’

‘Dat merk je vanzelf,’ zei ze uit de hoogte. ‘Dit meisje gaat niet leren, maar snakt naar Avontuur met een hoofdletter A. En ik zeg het maar alvast: niets of niemand zal me tegenhouden.’

Hoofdschuddend keek Bobby haar aan. Hij had medelijden met Lucky en Lennie – die zouden hun handen nog vol hebben aan hun opstandige dochter.

‘En wat voor avonturen heb je dan zoal in gedachten?’ informeerde hij.

‘O, je weet wel,’ zei ze vaag. ‘Flink veel kerels pakken – mijn keuze. Lekker leven op het randje.’

‘Het randje van wat?’ vroeg Bobby, die met moeite zijn lachen in kon houden.

‘Je snápt het gewoon niet, hè?’ Kwaad keek ze hem aan. ‘Ik ben van mezelf! Ik ben niet Lucky’s kleine meisje of jouw zusje of het kind van Lennie Golden, ik ben ik!’

‘Dat ontkent toch niemand?’

‘Cool, want ik ben helemaal uniek en ik ga mijn eigen ding doen.’

‘En wanneer, zo ongeveer?’

‘Sneller dan je denkt,’ antwoordde ze geheimzinnig.

‘Yeah?’

‘Reken maar, broertje,’ beaamde ze met een gevaarlijke flonkering in haar ogen.

‘Nu klink je net als je moeder.’

‘Wat is daar verkeerd aan?’ aapte ze hem na.

‘Eerst maar eens samen eten,’ stelde hij voor en hij trok haar van de bank. ‘Kom op, zus. Brigette wil je haar nieuwe liefde voorstellen en M.J. heeft zijn vriendin meegenomen. Dus gedraag je een beetje, er is nog tijd zat om over je toekomst te praten.’

‘Geloof me, Bobby,’ zei ze dreigend. ‘Ik ben uitgepraat, ik ga het gewoon dóen. Wacht maar af!’