27

Bobby

‘Ligt het aan mij of vormen die twee het raarste stel ter wereld?’ vroeg M.J. aan Bobby toen ze samen op weg waren naar hun potentiële Russische investeerders. Ze keken allebei uit naar de afspraak, het zou een fantastische uitbreiding van hun club kunnen worden.

‘Nou ja, als zij daar nu opgewonden van raken,’ zei Bobby en hij dacht aan Zeena.

‘Annabelle is ongeveer even warmbloedig als een vrieskist,’ mompelde M.J. ‘Dringt het dan helemaal niet tot haar door dat haar moeder is vermoord? Er zit geen greintje emotie in dat mens!’

‘Zo is ze altijd al geweest,’ hielp Bobby hem herinneren. ‘Weet je nog, op school?’

M.J. trok een gezicht. ‘Ik weet het nog en ik heb er spijt van.’

‘Spijt van wat?’

‘Van wat er toen na dat promfeest is gebeurd.’

‘Niemand heeft iemand toen iets aangedaan,’ zei Bobby. ‘We hadden allemaal te veel gedronken, het was allemaal vrijwillig.’

‘Ja, maar zoals ik het me herinner… Ik wou dat het gewoon nooit gebeurd was.’

‘Beetje laat, na tien jaar,’ merkte Bobby op en hij reikte naar zijn mobieltje, dat op de trilstand stond.

Even vroeg hij zich af of het misschien Zeena was, die op herhaling wilde.

Wilde hij dat?

Misschien wel.

Misschien niet.

Het enige wat hij zeker wist, was dat hij behoorlijk in de war was.

Gelukkig – of misschien ook niet – was het niet Zeena, maar Lucky.

‘Jij bent vroeg wakker,’ stelde hij vast.

‘Zoals altijd,’ antwoordde ze bruusk.

‘Wat kan ik voor je doen, mam?’

‘Kom weer hier wonen, in LA.’

‘Huh?’

‘Geintje, ik zit maar wat te jennen,’ zei Lucky luchtig. ‘Maar ik wil je wel een voorstel doen.’

‘Waar gaat het over?’

‘Iets waar je al een tijdje over zeurt.’

Bobby was onmiddellijk geïnteresseerd. ‘Barst los.’

‘Gisteravond heb ik de klootzak ontslagen die de grootste nachtclub binnen The Keys managede. Hij werd slordig, gisteren heb ik ontdekt dat hij niet alleen drugs dealde, maar ook nog eens geld witwaste. Niet erg snugger om dat op mijn terrein te flikken.’

‘Dat kun je wel zeggen.’

‘Ik heb dus tegen de lamlul gezegd dat als hij zijn ballen niet als ontbijt wilde met eieren en spek erbij, hij onmiddellijk zijn biezen kon pakken.’

Bobby schoot in de lach. Hij hóórde het zijn moeder zeggen. ‘Wat zei hij toen?’

‘Dacht je nu werkelijk dat ik hem nog de kans heb gegeven om íets te zeggen, Bobby? Je kent me, ik hou me aan de regels. Fuck niet met een Santangelo.’

‘O, díe regels.’ Bobby grinnikte.

‘Daar had die sukkel zich gewoon aan moeten houden,’ zei Lucky zakelijk. ‘Hij is exit, dus…’

‘Dus?’

‘Dus dacht ik dat het misschien iets voor jou was om de club over te nemen. Iets waar je al om smeekt sinds The Keys is geopend?’

‘Niet sméékt, mam,’ corrigeerde Bobby haar. ‘Santangelo’s smeken niet.’

‘Nou ja, waar je me om vráágt, dan.’

‘Dat is inmiddels alweer een paar jaar geleden, mam. We openen binnenkort een filiaal in Miami, M.J. en ik hebben een coole franchise aan Mood. We zijn toevallig net op weg naar een bespreking met Russische financiers om ook in Moskou te kunnen openen. Dus ik weet niet of…’

‘Ja of nee, Bobby,’ zei Lucky ongeduldig. ‘Wil je meedoen of niet? Geen spelletje met me spelen, je weet wie dat zal winnen.’

‘Ik moet het met M.J. bespreken.’

‘Doe dat. Als jullie ervoor in zijn, verwacht ik jullie morgen hier om het contract te tekenen.’

‘Morgen al? Is dat niet een beetje snel?’

‘Zaken zijn zaken, Bobby. En ik doe je dit aanbod maar één keer. Bel me binnen een uur terug.’

En met die woorden verbrak ze de verbinding. Lucky Santangelo. Magnaat. Wereldberoemde schoonheid. Mannenverslindster. Natuurkracht. Mam.

‘Wat is er aan de hand?’ wilde M.J. weten. Hoofdschuddend keek Bobby hem aan. ‘Je zult het niet geloven.’

‘Wat dan?’

‘The Keys. Als we de licentie van de club willen overnemen, dan kan dat.’

De Russen bleken een gespannen groepje opgefokte miljardairs te zijn. Het gezelschap bestond uit drie mannen en de echtgenote van een van hen, een al wat oudere dame met sinistere geloken ogen, een met botox gevuld gelaat, rode lippen en een snerende houding.

De mannen waren allemaal kaal met een dikke buik, gele tanden en onaangename persoonlijkheden. Wat Bobby betrof, was het afkeer op het eerste gezicht. Hij had Lucky’s mensenkennis geërfd en Dimitri’s gevoel voor zaken.

Het voorstel van de Russen was zo absurd eenzijdig dat Bobby en M.J. niet konden wachten om hun veel te druk gedecoreerde kantoor uit te komen.

‘Weet je,’ zei Bobby toen ze na de teleurstellende meeting bij de lift stonden. ‘Lucky zegt altijd dat als ergens een deur dichtgaat er ook altijd ergens eentje opengaat – volgens mij opent die in de richting van Vegas. Wat denk jij?’

‘Als we met Lucky een goede deal kunnen sluiten, dan moeten we zorgen dat we zo snel mogelijk een vlucht boeken,’ zei M.J. enthousiast. ‘Je kent me, ik ben gek op LA en wat Vegas betreft: ik denk dat Mood het daar uitstekend zou doen.’

Bobby knikte. Hij had altijd al naar Vegas gewild. Zijn wortels lagen er. Opa Gino was er samen met Bugsy Siegel een van de pioniers geweest, eind jaren veertig. Gino had er een van de eerste grote hotels aan de Strip gebouwd, wat het begin was geweest van zijn imperium. En Lucky was in zijn voetstappen getreden en had er zelf nóg twee magnifieke hotels neergezet.

Bobby overwoog de Stanislopoulos-jet te nemen. Normaal gesproken maakte hij geen gebruik van dit luxe extraatje, maar het was Las Vegas en als de jet het makkelijker maakte daar te komen, dan moest het maar.

M.J. was er meteen voor in. ‘Ik wist niet eens dat er een Stanislopoulos-jet was,’ zei hij verbaasd.

‘Dat komt omdat ik er nooit gebruik van maak,’ antwoordde Bobby afwezig.

‘Man, als ik een privéjet tot mijn beschikking had…’

‘Het is niet mijn vliegtuig, het is van de zaak, voor de raad van bestuur.’

‘En voor jou, dus,’ merkte M.J. op.

‘En voor Brigette,’ zei Bobby snel. ‘Die kan er ook gebruik van maken wanneer ze maar wil.’

‘Hoe is het met Brigette?’ vroeg M.J. ‘Ik heb haar al een tijdje niet meer in Mood gezien.’

Bobby voelde zich acuut schuldig. Hij had Lucky beloofd een oogje op Brigette te houden, maar hij had haar al in geen weken gesproken. De laatste keer had ze iets gezegd over een nieuwe relatie en hij wist dat hij daar wel eens wat belangstelling voor had mogen tonen, maar hij had het druk gehad. En Brigette was een grote meid, die kon best op zichzelf passen. Alhoewel…

Nee, iedereen wist dat Brigette een speciale aantrekkingskracht had op losers: ze was een ware magneet voor mislukkelingen.

‘Ik bel haar even,’ stelde hij impulsief voor. ‘Misschien wil ze wel met ons meevliegen. Kunnen we het nuttige met het aangename verenigen.’

‘Cool,’ antwoordde M.J. ‘En aangezien we toch met jouw vliegtuig gaan, mag mijn vriendin dan ook mee?’

Verbaasd keek Bobby hem aan. ‘Welke vriendin?’

‘Een meisje met wie ik wat heb.’

‘Sinds wanneer? Je hebt echt een vriendin?’

‘Denk je soms dat ik haar heb verzonnen?’

‘Je hebt het nooit over haar!’

M.J. trok zijn schouders op. ‘Je vraagt er ook nooit naar. En als je gisteren mee was gaan eten, dan had ik jullie aan elkaar kunnen voorstellen.’

‘Over wie hebben we het?’ vroeg Bobby nieuwsgierig.

‘Over iemand die echt bijzonder is,’ antwoordde M.J. met een zelfvoldane grijs. ‘Volgens mij heb ik De Ware gevonden.’

Bobby trok een cynische wenkbrauw op. ‘En dat vertel je me nu pas?’

‘Wilde er eerst zelf zeker van zijn, man. Daar is toch niets mis mee?’

‘Bel haar maar,’ zei Bobby. ‘Dan laat ik je wel weten wat ik ervan vind.’

‘Met alle respect, Bobby, maar ze is niet iemand die het ook maar iets kan schelen wat jij van haar vindt.’

‘Oké!’ zei Brigette.

‘Oké?’ vroeg Bobby.

‘Oké, ja, ik ga mee,’ zei Brigette. ‘Lijkt me wel een leuk tripje en we hebben de jet al in geen eeuwen meer gebruikt. Neem ik Kris mee.’

‘En wie mag Kris zijn?’

‘Mijn nieuwe liefde.’

‘Weet je zeker dat…’

‘Ja Bobby, ik weet zeker dat jullie het goed kunnen vinden. Ik beloof je plechtig dat deze niet bij mijn collectie losers hoort.’

Tuurlijk. Dat had hij al eens eerder gehoord. Maar ditmaal kon hij zich in elk geval zelf een oordeel over de kerel vormen en ook Lucky zou deze Kris ongetwijfeld willen ontmoeten. Als het menens was, kwam het allemaal goed uit.

Dus de trip ging door. Het vliegtuig had toestemming voor take-off om acht uur ’s ochtends. M.J. zou zijn nieuwe vriendin meenemen en Brigette haar nieuwste ware liefde. En Bobby? Die vloog natuurlijk weer eens solo.