Denver
Stellen dat ik woedend was, is nog zwak uitgedrukt. Plus vernederd, tot op het bot beschaamd en geschokt. Hoe had ik in zo’n val kunnen trappen?
Ik ben niet preuts, maar een triootje, zonder dat van tevoren met mij te overleggen? Nee! Nee! Nee! Een andere vrouw die zomaar de slaapkamer van Mario was binnengelopen, die ik even had aangezien voor mijn prins op het opwindende paard? Daar deed ik dus niet aan mee.
Wat een lamlul! Wat een eikel! Hoe had ik hem ooit leuk kunnen vinden? Ik, die altijd zo prat ging op mijn mensenkennis?
Raad eens wie de derde partij was?
Inderdaad, Hollywood-blondje, nu zonder True Religionjeans en kanten topje. Een massa blond haar op haar hoofd en van onderen helemaal kaal. Mannen houden van een kale Hollywood-kut, dan kunnen ze doen alsof ze een twaalfjarige neuken.
Toen eenmaal tot me doordrong wat er gaande was, wist ik niet hoe snel ik weg moest komen. Ik sprintte door de woonkamer, graaide mijn kleren bij elkaar en holde de voordeur uit met een naakte Mario in mijn kielzog. ‘Kom nou terug, babe!’ riep hij. ‘Wat is er aan de hand? Ik dacht dat je wel in zou zijn voor een onschuldig lolletje.’
Onschuldig lolletje! Was hij gek geworden?
Onschuldige lol met een Hollywood-blondje of willekeurig welke andere vrouw was beslist niet mijn ding.
Ik wist mijn auto te bereiken en reed weg. Een nog altijd naakte Mario holde ernaast en bonsde op het raam van het portier aan de passagierskant. Eenmaal thuis stond ik wel tien minuten onder de douche om alle herinneringen aan Mario’s vuile streek van me af te wassen.
Nu is het woensdagmorgen en ik ben nog steeds kwaad. Ik heb het gevoel dat ik voor gek ben gezet en ik voel me ook aangerand. En superdom dat ik het heb laten gebeuren. Dat Mario weer bij me in bed stapte zonder te zeggen wie er aan de deur was, was toch een stevige aanwijzing geweest dat er iets niet in de haak was. En stomme trut dat ik was – ik had ook niet echt aangedrongen dat hij het me zou vertellen. O, god, hoe stom kon een mens zijn?
Na nog een lange douche trok ik een trainingspak aan, bond mijn haar in een paardenstaart en maalde niet om make-up toen ik een eind ging hardlopen met Amy Winehouse, die zichtbaar zin had in een eindje hollen.
Toen we weer bijna bij mijn appartement waren, begon ze als een bezetene te kwispelen en al snel ontdekte ik de reden: mijn ex Josh hing bij de voordeur rond. Uitgerekend degene die ik niet wilde zien, zeker niet omdat ik zonder make-up en in een bezweet trainingspak niet echt gekleed was op een zelfverzekerde confrontatie met mijn voormalige vriend.
Josh balanceerde twee bekers van Starbucks in zijn ene hand en een zak bagels in de andere. Hij was overduidelijk van plan met me mee naar binnen te gaan.
Verrukt sprong Amy Winehouse tegen hem op, één en al hondse geestdrift. Ik probeerde haar verwelkoming teniet te doen met een ijzige blik.
‘Goedemorgen,’ zei hij.
‘Wat doe je hier?’ informeerde ik kortaf en ik besloot dat het me niet kon schelen dat ik er niet uitzag.
Hij overhandigde me een beker koffie. ‘Vredesoffer,’ verklaarde hij, duidelijk de vriendelijke benadering kiezend. ‘Ik ben te ver gegaan toen ik Amy meenam en daar wil ik mijn excuses voor aanbieden.’
Josh had altijd al perfecte timing. Not.
‘Mag ik even binnenkomen?’ vroeg hij en hij bukte zich om Amy aan te halen.
Ik keek demonstratief op mijn horloge. ‘Om eerlijk te zijn ben ik al aan de late kant en ik moet me nog omkleden.’
‘Vijf minuutjes,’ pleitte hij. ‘Meer vraag ik niet.’
Ik ging door de knieën. Het laatste wat ik wilde, was Josh over de vloer hebben, maar ik heb een zwakke plek: ik kwets mensen niet graag. En hij hád koffie voor me meegenomen. En ik lustte best een geroosterde bagel voor ik de rest van de dag onder ogen zou zien.
‘Goed dan,’ zei ik met een zucht. ‘Vijf minuutjes dan.’
‘Ze is een keiharde vrouw,’ zei Josh voor de grap tegen Amy, iets wat ik helemaal niet grappig vond.
We liepen naar mijn flat, die ooit onze flat was geweest.
Ik wees naar de zak in zijn hand. ‘Bagels?’
‘Van je favoriete bakker,’ zei hij, zichtbaar ingenomen met zichzelf. ‘Zal ik ze roosteren?’
‘Je doet maar.’ Ik voelde me opeens doodmoe. Geen idee waarom Josh hier was en het kon me ook eigenlijk niet schelen.
Josh begaf zich achter de counter die mijn keuken van de woonkamer scheidde en stopte twee bagels in het broodrooster.
‘Je hebt een huis gekocht,’ stelde ik effen vast.
‘Wat vond je ervan?’ vroeg hij opgewekt alsof we dikke vrienden waren.
‘Erg leuk, veel geluk ermee,’ zei ik, niet in staat het gif uit mijn stem te houden. Wat ik in werkelijkheid wilde zeggen was: Je hebt zonder mij een huis gekocht en dat is niet eerlijk.
‘Het is een goede investering, zeker in deze tijd,’ merkte Josh op.
‘Hoezo, ga je ook nog trouwen of zo?’ vroeg ik, op en top krengerig
‘Beslist niet,’ zei hij fel. ‘Tori en ik, dat is maar tijdelijk.’
Tori! Ze heet ook nog Tori!
‘Weet zij dat ook?’ vroeg ik, toch een beetje nieuwsgierig of zij wist dat hij haar aan het lijntje hield.
Josh besloot mijn vraag te negeren. Typisch iets voor hem. Ik keek toe hoe hij de bagels uit het broodrooster haalde. Hij had ze iets te bruin laten worden, precies zoals ik ze lekker vind. Na boter op die van mij te hebben gesmeerd, legde hij de bagel op een bordje en serveerde die aan mij.
Gezellig, net als vroeger, dacht ik sarcastisch. Als het zondag was, zouden we nu de New York Times pakken en ons settelen voor lekker lui lezen.
Het is echter geen zondag, maar woensdag en ik moet nog hartstikke veel doen, dus waarom is hij hier?
‘Je ziet er goed uit,’ zei hij en hij krabde aan zijn kin. ‘Ben je afgevallen?’
Wou hij nog zeggen dat hij me de laatste keer dat we elkaar zagen dik vond? De klootzak!
‘Nee,’ zei ik kortaf en ik constateerde opnieuw dat hij wel degelijk wat zwaarder was geworden. ‘Ik ben nog altijd dezelfde.’
‘En nog altijd beeldschoon,’ zei hij en hij leek het nog te menen ook.
Man, hoeveel complimentjes had ik de laatste dagen nu al gehad? Veel vrijen doet een mens blijkbaar goed.
Ik kauwde op mijn bagel, nam een slok koffie en haalde toen diep adem. ‘Leuk dat je even langskwam, Josh, maar ik moet nu toch echt aan het werk.’
‘Ja, natuurlijk,’ zei hij gewillig. ‘We kunnen dit toch nog wel eens doen?’ voegde hij er aarzelend aan toe.
Geen denken aan. Ik knikte toch maar uit beleefdheid.
Later op kantoor wou ik dat ik tegen hem gezegd had dat hij voor eeuwig kon opzouten. Het lef om zomaar ongevraagd bij mijn flat op te duiken; wie dacht hij wel niet dat hij was?
Megan klopte op mijn deur en kwam binnen met een enorme vaas die goedgevuld was met rode rozen.
‘Iemand heeft een oogje op je,’ constateerde ze. ‘En Mr. Saunders wil je meteen spreken.’
Ik grabbelde naar het kaartje dat bij het boeket gevoegd was.
Sorry seems to be the hardest word,
Mario
Het zou wat. Ook nog Elton John misbruiken voor zijn smerige spelletjes.
Voor de vijfde keer checkte ik mijn mobieltje om te zien of Carolyn al had gereageerd op mijn sms’je. Dat was niet het geval. Ze nam haar telefoon niet op en toen ik haar op haar werk had gebeld, had men gezegd dat ze afwezig was. Ik vroeg me af of ze op de hoogte was van het contact tussen George en Gemma. Ze had altijd een goede band gehad met haar vader, misschien dat hij haar in vertrouwen had genomen.
Hmm, ik moest Haaientand de naam van de man op de foto met Gemma geven, daar kon ik nu echt niet meer onderuit. Het was tijd om open kaart te spelen.
Felix zetelde achter zijn enorme bureau met een grimmige uitdrukking op zijn scherpe gezicht. Zijn in hagedissenleer gehulde voeten rustten op het bureau, de schoenen waren felroze geverfd, echt helemaal fout voor kantoor.
Voor ik ook maar iets kon zeggen, smeet hij een tabloid in mijn richting. ‘Heb je dit al gezien?’
Dochter vermoorde filmster
koningin der callgirls met
hulp van verslaafde vriend
Naast de kop stond een foto van Annabelle in een nauwsluitende avondjurk. Ze keek nogal verleidelijk.
Mijn mond moet zijn opengevallen, want Haaientand was de eerste die sprak. ‘Ik neem aan dat je hier niets van wist?’
Dat klopte, ik was in shock. ‘Eh… nee.’
‘Was jij niet bij hen in New York?’ informeerde hij beschuldigend, alsof ik in die korte tijd alles over hen te weten had kunnen komen. Ik ben slim, maar ook weer niet zo slim – hij mocht blij zijn dát ik ze gevonden had, dat was al moeilijk genoeg geweest.
‘Ja, ik heb ze opgepikt en naar het vliegveld gebracht,’ zei ik. ‘Het is niet bepaald alsof ik een week met ze heb zitten chillen. Dus hoe ter wereld had ik moeten weten dat ze in de prostitutie zit?’
‘Een goede advocaat weet alles,’ zei Felix en hij bekeek me kritisch.
Een goede advocaat zou beter weten dan shocking pink geverfde schoenen van hagedissenleer naar zijn werk te dragen. Het doet gewoon zeer aan mijn ogen, zo fout vind ik het.
‘Het spijt me dat mijn talenten als privédetective tekortschieten,’ zei ik sarcastisch. ‘Ik weet echter wel wie de man is die met Gemma op die foto’s staat die in Malibu zijn genomen.’
Haaientand was onmiddellijk geïnteresseerd en tikte met de lange nagel van zijn wijsvinger tegen zijn tanden. ‘En wie mag dat wel niet zijn?’
‘Hij heet George Henderson,’ vervolgde ik. ‘Hij werkt als plastisch chirurg.’
‘Weet je het zeker?’
‘Absoluut,’ zei ik vol zelfvertrouwen. ‘Hij is de vader van een vriendin van me, Carolyn Henderson. Carolyn, Annabelle en ik zaten allemaal op dezelfde school.’
‘Het lijkt wel of je iedereen kent,’ merkte Felix smalend op.
‘Nou ja, ik woon hier ook al sinds mijn elfde.’
Felix haalde zijn voeten van het bureau. ‘Nou ja, hoe dan ook, Ralph verwacht ons. Hij zal wel een vorm van crisismanagement willen rond deze tabloidrel. Laten we eens kijken wat hij weet van George Henderson.’
‘Ik kan misschien beter hier blijven,’ stelde ik hoopvol voor. ‘Omdat ik iedereen ken en zo.’
Felix keek me aan of ik gek geworden was, dus ik kwam niet onder wéér een bezoek aan Huize Maestro uit.
Fantastisch, als Mario daar nu ook nog voor de hekken stond, kon mijn dag echt helemaal niet meer stuk.