8

Bobby

Frankie wilde naar een stripclub, Bobby niet. M.J. vond alles best, hij hield altijd graag iedereen te vriend.

‘Waarom zou je in Atlantic City naar een paar viertjes willen kijken als je thuis een tien hebt?’ redeneerde Bobby. Wat ziet Annabelle toch in Frankie? vroeg hij zich af.

Frankie dacht echter helemaal niet aan Annabelle. Hij had alle gedachten aan haar en haar dode moeder naar de achtergrond verdrongen. Fuck it, hij was hier om even helemaal los te gaan.

‘Jeez, Bobby, soms klink je echt als een ouwe lul van vijftig,’ klaagde hij.

‘Ja,’ kaatste Bobby terug, ‘dat komt omdat ik hersens heb.’

‘Wie zegt dat?’ Frankie trok een gezicht.

‘Dat zeg ik,’ zei Bobby die net deed alsof hij Frankie in zijn maag wilde stompen.

‘Kunnen jullie lang genoeg ophouden met zeiken om te beslissen waar we gaan eten?’ verzocht M.J. ‘Ik sterf van de honger, laten we voor oosters gaan.’

‘Goed plan, want ik heb ook wel trek in een oosters kutje,’ zei Frankie ranzig. ‘Weet je dat oosterse meisjes altijd schreeuwen als ze klaarkomen? Dat mag ik wel!’

‘Jij mag alles wel, als het maar een hartslag heeft,’ zei Bobby vermanend.

‘Jij niet dan?’

Bobby grinnikte. ‘Ik heb zomaar het gevoel dat ik iets kritischer ben dan jij.’

‘Ja, zo kritisch dat je alleen maar gaat voor vrouwen die je niet kunt krijgen. Hoe zit dat?’

Bobby besloot Frankies laatste opmerking te negeren, die kwam hem iets te dichtbij.

‘Je bent zo’n bevoordeelde lul,’ mompelde Frankie, niet helemaal voor de grap.

‘Man, go fuck yourself,’ antwoordde Bobby goedmoedig.

‘Oké, oké.’ Frankie was in het geheel niet beledigd. ‘Als dat eens zou kunnen, zouden al mijn problemen opgelost zijn.’

‘Kom op zeg,’ zei M.J. ‘We zijn in een casino, dus de keuze is beperkt tot eten of gokken. Wat gaat het worden?’

‘Steak,’ besloot Bobby. ‘Ik moet op krachten blijven als ik nog de hele avond met deze lamlul moet doorbrengen.’

Frankie rolde met zijn ogen. ‘Moet je horen wie het zegt.’

Ze kwamen terecht in Morton’s Steak House waar de serveerster meteen zag dat ze met drie knappe, sexy en single mannen te maken had. Vooral Frankie had haar belangstelling, hij had de bad boy vibe die ze onweerstaanbaar vond.

Frankie flirtte stevig terug. Normaal gesproken moest hij niets hebben van serveersters, maar deze had lekkere tieten en hij was niet van plan een nacht zonder Annabelle te verspillen aan alleen slapen. Als Annabelle zich met een ander vermaakte, dan mocht hij ook wel wat.

‘Hoe heet je, schoonheid?’ vroeg hij na biefstuk, frietjes en gefrituurde uienringen te hebben besteld.

Provocerend liet ze even haar tong over haar onderlip glijden en leunde wat voorover. ‘Patricia, maar mijn vrienden noemen me Tree.’

‘Een bijzondere naam voor een bijzonder meisje,’ concludeerde Frankie met de uitzinnige charme die het altijd voor hem deed. ‘Je bent veel te leuk voor dit hondenbaantje, wat doe jij hier?’

‘Ik ben eigenlijk actrice,’ legde ze bloedserieus uit. ‘Ik doe dit om genoeg geld bij elkaar te krijgen om naar New York te kunnen verhuizen.’

Bobby en M.J. keken elkaar even aan. Ze wisten precies wat er zou gaan komen.

Frankie stelde hen niet teleur. ‘Misschien kan ik iets voor je betekenen,’ bood hij aan, met zijn oprechtste stem.

Bobby trok cynisch een wenkbrauw op, M.J. slikte een lach in.

‘Echt waar?’ Tree vroeg zich af of deze vent uit zijn nek kletste, zoals de meeste kerels.

‘Ja, echt waar,’ beaamde Frankie. ‘Ik ken mensen, ik heb connecties.’

M.J. tuurde neutraal naar het plafond.

‘Hoe laat ben je vanavond klaar met je werk?’ vroeg Frankie.

Tree aarzelde even. Het was echt een leuke vent, met dat lange haar en die slaapkamerogen. En wat als hij haar nu eens serieus verder kon helpen?

‘Elf uur,’ zei ze en ze likte nog eens langs haar lippen.

‘Pik ik je om elf uur op.’

‘Weet je, Frankie,’ zei Bobby toen de serveerster naar een andere tafel was vertrokken. ‘Je zou eens wat nieuwe teksten moeten bedenken.’

M.J. grinnikte. ‘Ja man, met “ik heb connecties” kom je er echt niet.’

‘Ik lul toch niet uit mijn nek?’ zei Frankie lichtbeledigd. ‘Ik kan dat meisje echt een hoop geld laten verdienen.’

‘Als wat?’ wilde Bobby weten.

‘Met een talent dat ze van nature al in zich heeft,’ antwoordde Frankie. ‘Ik maak er een proefritje mee en dan laat ik het jullie wel weten.’

‘Wat weten?’ drong M.J. aan en hij wisselde opnieuw een blik met Bobby.

Frankie gaf niet meteen antwoord. Zou hij hun vertellen hoe Annabelle en hij de kost verdienden of toch maar beter niet? Hij wilde niets liever dan opscheppen hoe het grote geld bij hen binnenrolde, maar hij wist dat ergens in Bobby een vrij strenge moralist woonde en hij had zo’n idee dat zijn vriend het niet zou goedkeuren dat hij een escortservice runde.

Aan de andere kant – fuck it. Bobby was mede-eigenaar van een club die draaide om drank, drugs en seks, dus hij had er niets van te zeggen.

Frankie besloot ervoor te gaan en zijn vrienden eindelijk de waarheid te zeggen. ‘Ik wil jullie al een tijdje wat vertellen,’ begon hij manhaftig.

‘Als het over je hoeren gaat: dat weten we al,’ meldde Bobby zakelijk.

Frankie was even van zijn stuk gebracht. ‘Huh?’ zei hij fronsend.

‘Hoezo?’ grinnikte M.J. ‘Dacht je dat het een geheim was of zo?’

‘Zitten jullie me nu te dollen?’ Frankies linkeroog vertoonde opeens een zenuwtrekje, duidelijk een teken dat hij van de leg was.

‘Jou dollen? We zouden niet durven,’ zei Bobby grijnzend.

‘Natuurlijk weten we wat je uitvreet,’ voegde M.J. eraan toe.

Bobby knipoogde naar M.J. ‘We wachtten alleen op het moment dat jij voldoende moed bij elkaar zou hebben geschraapt om het ons te vertellen.’

‘Jeez,’ mopperde Frankie. ‘Ik had geen idee dat het algemeen bekend was.’

‘Dat is het niet,’ zei Bobby. ‘Maar meiden kletsen nu eenmaal, Frankie. Dus je kunt maar beter voorzichtig zijn.’

‘Hoezo?’ vroeg Frankie, nog altijd met die tic rond zijn linkeroog. ‘Weet jij iets wat ik niet weet?’

‘Je moet gewoon uitkijken dat je niet wordt opgepakt wegens, nou ja, koppelen,’ waarschuwde M.J.

‘Wat de fuck versta jij onder koppelen?’ snauwde Frankie hem toe.

‘Werken als pooier,’ zei M.J. kalm.

‘Ik ben geen pooier,’ zei Frankie fel. ‘We regelen alleen vrijwillige ontmoetingen tussen volwassenen.’

‘Waarvoor je commissie ontvangt, toch?’ vroeg Bobby.

‘Dan ben je dus een pooier,’ concludeerde M.J.

‘Nou, shit zeg, bewijs dat maar eens.’ Frankie voelde zich in het nauw gedreven. ‘Er gaat alleen cash in de zaak rond. Geen creditcards, geen papierspoor; zo dom zijn we niet.’

‘Dat klinkt allemaal reuze georganiseerd, als je maar niet bij mij komt zeuren om je borg te betalen als je op de voorkant van de New York Post staat,’ zei Bobby kalm. ‘Als je genoeg hebt verdiend om een Ferrari te kunnen kopen, zou ik zeggen: pak je winst en kap ermee.’

‘Ben je niet goed bij je hoofd of zo?’ Met opgetrokken wenkbrauwen keek Frankie hem aan. ‘Dit is de beste business ooit. Geen gedoe, niet al te hard werken, grof geld verdienen. En…’

‘Daar heb je wat aan als je straks moet brommen,’ onderbrak M.J. hem nuchter. ‘Wees nou reëel: wat je doet, is strafbaar.’

‘Sinds wanneer werk jij voor het openbaar ministerie?’ sneerde Frankie. Het gesprek verliep helemaal niet zoals hij had gehoopt. Hij had op complimenten gerekend, niet op kritiek.

‘Hé man, het zijn jouw zaken en goddank niet de mijne,’ zei M.J. met een afwerend gebaar.

‘Ik ga even een frisse neus halen,’ zei Frankie die abrupt opstond. ‘Ik zie jullie straks wel weer.’

‘Nou, dat ging goed,’ merkte Bobby droog op toen Frankie buiten gehoorsafstand was.

‘Frankie is een klootzak,’ zei M.J. ‘Dat weten we allebei, dus waarom trekken we dan toch nog met hem op?’

‘Omdat hij ónze klootzak is,’ zei Bobby, zoals gebruikelijk loyaal tot op het bot. ‘En dat betekent dat we een beetje op hem moeten passen.’

‘Het zou al heel wat zijn als we hem van de coke af kregen,’ vond M.J. ‘Dan zou hij ongetwijfeld heel wat helderder denken. Want pooier spelen, dat kan gewoon niet goed aflopen.’

‘Je kent Frankie,’ zei Bobby berustend. ‘Hij luistert toch niet.’

‘Annabelle misschien wel,’ stelde M.J. voor. ‘Als we het nu eens met haar opnemen?’

‘O, kom op, zeg! Annabelle? Je bent toch niet zó kortzichtig?’ informeerde Bobby hoofdschuddend. ‘Die is nog erger dan Frankie, die in haar ogen geen kwaad kan doen. Dat weet je best.’

Tree keerde terug aan hun tafel met hun bestelling. ‘Waar is jullie vriend gebleven?’ vroeg ze brutaal, terwijl ze de borden voor hen neerzette.

‘Maak je geen zorgen, die komt wel terug,’ zei M.J.

Tree weifelde even. ‘Mag ik jullie iets vragen?’ vroeg ze toen zachtjes.

‘Je doet maar,’ zei Bobby, die gretig aanviel op zijn steak.

‘Nou ja… het zit zo: ik heb in dit werk vaak te maken met geilneven. Je weet wel hoe dat gaat, ze komen hier naartoe zonder hun vrouwen of vriendinnen en dan is het jachtseizoen op serveersters geopend.’

‘Wat wil je weten?’ vroeg M.J. die hongerig met zijn vingers frietjes at.

‘Nou eh… is jullie vriend echt in staat om me te helpen, of kletst hij maar wat?’

‘Je lijkt me een slimme meid,’ zei Bobby. ‘Wat denk je zelf?’

Teleurgesteld keek Tree hem aan. ‘Oké, dus hij zegt maar wat?’

‘Het ligt er maar net aan wat je van hem verwacht.’

‘Oké, dank je wel,’ zei Tree aarzelend. ‘Dan denk ik dat ik wel op hem kan rekenen.’

Je kunt erop rekenen dat hij je tussen de lakens lult en sufneukt, dacht Bobby. Maar meer valt er niet te verwachten, tenzij je een carrière in de seksindustrie begeert.

Later keerde Tree terug met de rekening. Bobby gaf haar zijn creditcard, even later bracht ze de doorslag om te tekenen.

‘Is het niet vreselijk, wat er met Gemma Summer is gebeurd?’ merkte ze op, alsof ze had besloten dat ze vrienden waren met wie best een praatje kon worden gemaakt. Ze was inmiddels zelfs van mening dat ze wel eens met de verkeerde had kunnen staan flirten. De zwarte jongen met de grote bruine ogen en dat sexy geschoren hoofd mocht er ook zijn en de andere was helemaal een schatje.

‘Ze zeggen dat Ralph Maestro het gedaan heeft,’ vervolgde ze. ‘Wat denken jullie?’

‘Wat zou hij gedaan hebben?’ vroeg Bobby. Hij had een royale fooi bij het eindbedrag gezet en stond op het punt te tekenen.

‘Hij zou zijn vrouw door het hoofd hebben geschoten,’ vertelde Tree, met een schichtige blik in de richting van haar baas die niets moest hebben van serveersters die te lang aan een tafeltje bleven plakken.

‘Wat zeg je nou?’ riep M.J. uit.

‘Wou je zeggen dat Gemma Summers dood is?’ vroeg Bobby geschokt. ‘Hoe weet jij dat?’

‘Het is op alle zenders,’ zei Tree, verbaasd dat ze het nog niet wisten. Zo vaak werd er nu ook weer niet een filmster doodgeschoten in haar eigen bed.

‘Holy shit!’ riep Bobby. ‘We moeten als de bliksem Frankie zien te vinden. Hij moet zo snel mogelijk naar Annabelle.’

‘Wie is Annabelle?’ vroeg Tree.

‘Doet er niet toe,’ zei Bobby die haastig de rekening tekende. ‘We moeten er vandoor.’

‘Dus jullie denken dat het wel goed zit als ik met jullie vriend in zee ga?’ vroeg Tree nog hoopvol.

‘Ik zou er niet op rekenen,’ zei M.J. die ook opstond. ‘Ik heb het gevoel dat hij je vanavond zal laten zitten.’

En met die woorden lieten ze de ietwat teleurgestelde serveerster achter, vervuld van dromen die voorlopig nog niet uit zouden komen.