3

Het gedoe met die witte auto zat Noa niet lekker, maar Sanne en Milou leken het voorval al achter zich te hebben gelaten. Toen Noa er tijdens het laatste gedeelte van de rit over begon, deden ze het af met wegpiraterij en gaven haar het stempeltje paranoïde. Toch bleef Noa zich afvragen of het allemaal wel zo onschuldig was of dat er meer achter zat. Was het spielerei van een testosteronbom geweest of niet? Ze kon zich niet aan de indruk onttrekken dat ze een glimp van herkenning had gezien toen de chauffeur van de witte auto zijn zonnebril afdeed en naar Branco had gekeken. Omgaven Tibor en zijn maten zich met foute mannen en bracht hij daardoor ook Fleur in gevaar? Fleur was een makkelijk te beïnvloeden type dat daardoor niet altijd even stevig in haar schoenen stond. Het zou haar niet verbazen als de stoere Tibor regelmatig over haar heen walste.

Als ze Fleur moest geloven, zat Tibor in de horeca en bezat hij twee goedlopende uitgaansgelegenheden. Maakte je daar dergelijke vijanden mee? Of zat Tibor in de horeca plus en voorzag hij zijn gasten desgewenst van een snuifje of een pil? Als dat het geval was dan kon ze de louche types een stuk beter plaatsen. Ze moest Fleur vragen of ze écht met Tibor wilde trouwen, voordat het te laat was en ze niet meer terug kon. De hele relatie had haar van begin af aan een akelig onderbuikgevoel bezorgd. Waarom hadden ze Tibor pas één keer gezien? Fleur had steeds een ander smoesje om zijn afwezigheid goed te praten. Sanne en Milou deden het af als onzin en lieten zich meeslepen door de romantiek.

Noa was altijd het geweten van hun groepje geweest. Hoewel dat haar in eerste instantie nooit in dank werd afgenomen had ze haar vriendinnen al regelmatig teruggebracht in de realiteit als ze die zelf uit het oog waren verloren. Zo wilde Milou tien jaar geleden in een opwelling haar communicatiestudie afbreken en zich volledig gaan storten op een modellencarrière. Hoewel ze een mooi gezicht had met hoge jukbeenderen en volle lippen, een slank lijf en welgevormde benen, voldeed haar lengte van 1.55 meter allerminst aan de minimale eisen van modellenbureaus.

‘Schat, tenzij ze in Madurodam mensen voor de catwalk zoeken, vrees ik dat je die droom moet laten varen.’

Milou had er niets van willen weten en was aanvankelijk uiterst beledigd geweest. Sanne en Fleur hadden haar onder hun hoede genomen en vol goede moed begeleid tijdens haar ronde langs de modellenbureaus. Na twee weken had Milou Noa opgebeld.

‘Weet je wel hoe irritant het is dat jij altijd gelijk hebt, Noa van den Berg? Zelfs Madurodam wilde me niet hebben...’

Nadat Noa was uitgelachen had ze de woorden gesproken die Milou sindsdien uitentreuren herhaalde. ‘Dat je klein van stuk bent wil niet zeggen dat je niet groots kunt zijn van daden.’

Noa zuchtte terwijl ze haar vriendinnen observeerde. Ze speculeerden aan een stuk door over Fleurs jurk.

‘Wedden dat ie roze is?’ stelde Milou.

‘Met of zonder sleep?’

‘Eh, ik denk met.’

‘Ja, denk ik ook. Fleur houdt van groots en meeslepend. Wat denk jij, Noa?’

‘Roze, met sleep en diamantjes,’ antwoordde ze gemaakt enthousiast. Milou en Sanne hadden het niet door. Verdorie, ze wilde niet altijd een spelbreker zijn. Waarom kon ze haar intuïtie niet eens een tijdje uitschakelen en net zo ongedwongen en spontaan meegaan in een situatie als haar vriendinnen? Ze hoefde toch niet altijd de oudste en de wijste te zijn?

‘We zijn er bijna,’ onderbrak Dorba haar gedachten en het geklets van Sanne en Milou.

Sanne propte snel de laatste bonbon in haar mond. Milou bewoog ongeduldig heen en weer op haar stoel. De knoop in Noa’s maag trok strakker. Ze wilde haar bezorgdheid om Fleur graag laten varen, maar kon het niet. Ze zuchtte nogmaals. De komende dagen zou ze weer geen vrienden gaan maken...