54

Fleur struikelde toen ze als een idioot de trap op rende. Ze klapte voorover en wist zichzelf net op tijd met haar handen op te vangen. Op het nippertje voorkwam ze dat ze met haar kin op de trede klapte. Ze herstelde zich razendsnel en vervolgde haar weg naar boven met twee treden tegelijk. Ze moest uit het zicht verdwenen zijn voordat Tibor binnenkwam. Haar hijgende ademhaling schuurde door haar luchtpijp toen ze na de laatste trede rechtstreeks doorrende naar de slaapkamer.

Ze trok haar joggingbroek naar beneden in een poging hem uit te doen en bleef in de broekspijpen hangen. Weer ging ze bijna onderuit. Ze vloekte binnensmonds en smeet het ding in de hoek op een stapeltje andere kleren. Het spijkerjasje legde ze er iets zorgvuldiger overheen met de knopen naar onder. Snel stuurde ze mama een lege sms en wiste hem meteen in haar verzonden items. Een leeg bericht was het afgesproken teken dat er tot nader order geen contact per sms met haar opgenomen mocht worden. Ze legde het toestel met het scherm naar beneden gekeerd op haar nachtkastje en schakelde het geluid uit. Haar shirt en slipje hield ze aan terwijl ze onder de lakens dook en zich in foetushouding opkrulde. Slechts een fractie later ging de slaapkamerdeur open. Haar hart bonkte zo hard van de stress en de inspanning dat het bijna wel te horen moest zijn in de kamer, en ook haar ademhaling was nog allerminst rustig. Haar shirt was drijfnat van het zweet. Ze hield haar ogen stijf dicht en begon wat te woelen en te kreunen. Ze voelde een hand op haar schouder en ze vloog overeind.

‘Rustig maar, je had een nachtmerrie denk ik.’

Tibor streelde een sliert haar uit haar bezwete gezicht. Met grote ogen van schrik keek ze hem aan. Hij knipte het lampje naast haar bed aan. Ze keek de kamer rond en ontspande toen.

‘Waar was je over aan het dromen?’ Ze haalde haar schouders op. ‘Ik weet het niet meer precies. Iets met een achtervolging.’ Ze snoof een paar keer kort achter elkaar. ‘Getver, ik ben helemaal nat van het zweet. Ik geloof dat ik wel een deo-douche en een droog shirt kan gebruiken.’ Ze maakte aanstalten om uit bed te komen.

‘Wacht maar, ik pak het wel even voor je.’

‘Dank je, lief.’ Opgelucht keek ze hem na toen hij in de badkamer verdween om deodorant voor haar te halen. Hij leek haar smoes aannemelijk te vinden. Ze realiseerde zich dat zijn vertrouwen in haar toch bijzonder groot moest zijn. Ze besefte ook hoe bijzonder dat was voor iemand die zoveel te verbergen had als Tibor. Hij zou van een heel koude kermis thuiskomen als hij erachter kwam dat de zaken toch iets anders lagen. Van het schuldgevoel naar Tibor waar ze in het begin mee kampte, was niets meer over sinds ze Nyura had ontdekt. Het beeld dat ze al die jaren van Tibor had gehad, bestond niet. Hij moest gestopt worden, daar was ze inmiddels volledig van overtuigd. Ze wist dat zij de sleutelfiguur was daarbij en voor het eerst voelde ze een vleugje trots. Er viel haar best wat te verwijten, maar ze zou het allemaal goedmaken.

Tibor kwam de badkamer uit met een fles deodorant. ‘Hier.’ Ze trok haar natte shirt uit en besproeide zichzelf rijkelijk. Tibor nieste en deed een paar stappen terug. Verlekkerd keek hij naar haar strakke volle borsten en likte over zijn lippen. ‘Die worden nog groter als je zwanger bent.’

‘Geef me eens een schoon shirt aan als je wilt.’

‘Dit uitzicht bevalt me veel beter.’ Fleur voelde zich opgelaten onder zijn starende blik en stak ongeduldig haar hand uit. ‘Kom, ik heb het koud. En ik ben een soort van ongesteld, weet je nog.’

‘Hoe zou ik dat nou kunnen vergeten? Je humeur knapt er niet van op.’ Hij gooide een shirt naar haar toe en begon zichzelf uit te kleden. Met een verongelijkte blik stapte hij naakt naast haar in bed. ‘Als ik naar mijn aanstaande vrouw wil kijken, dan doe ik dat.’ Hij keerde zich mokkend van haar af en draaide op zijn andere zij. Fleur was blij dat hij niet tegen haar aan kroop zoals hij gewoonlijk deed. Ze dacht niet dat ze het op dit moment kon verdragen om zijn lichaam tegen het hare te voelen.

Met haar ogen open lag ze in bed terwijl de spanning door haar lijf gierde. Het liefste zou ze gillend weglopen, maar ze zat gevangen in de situatie en het moment. Ze had ongelofelijk veel mazzel gehad dat ze ongezien in de slaapkamer had kunnen komen. Zonder Noa was haar dat nooit gelukt. Ze was zich kapot geschrokken toen haar vriendin ineens in de keuken stond en vroeg wat ze met die sleutel moest. Enerzijds baalde ze dat ze Noa wat informatie had moeten geven, maar anderzijds was er een last van haar af gevallen toen ze een gedeelte van haar geheim niet meer in haar eentje hoefde te dragen. Het had een klein beetje van de druk weggenomen en het geheel weer wat draaglijker gemaakt. Ze realiseerde zich wel dat ‘mama’ ook beelden van Noa had gezien en haar beknopte uitleg van de situatie aan haar vriendin had gehoord. Hopelijk begrepen ze dat ze geen keus had gehad.

Het was fijn geweest om Nyura weer even te zien en haar nogmaals te laten weten dat er alles aan gedaan werd om haar te bevrijden. Ze hoopte dat de camera in haar jasje zijn werk goed had gedaan en het gevraagde bewijs had geleverd. Ze had in elk geval haar best gedaan. Het meisje was in eerste instantie zichtbaar opgelucht geweest dat ze woord had gehouden en het niet bij haar eerste bezoekje had gelaten. Maar al snel was ze kribbig geworden en had ze haar ongeduld niet onder stoelen of banken gestoken. Ze wilde weg uit die afgrijselijke stinkkelder en wel nu! Het had Fleur behoorlijk wat overredingskracht gekost om haar weer tot bedaren te brengen, maar het deed haar goed te merken dat Nyura nog geen greintje van haar strijdlust was verloren. Als ze erin slaagden om het meisje te bevrijden, dan kwam het wel goed met haar, daar was Fleur vast van overtuigd. Ze gunde haar een mooie toekomst in vrijheid, een stiekeme wens die ze ook voor zichzelf had.

Morgen moest ze op de een of andere manier contact zien op te nemen met mama om te horen wat de verdere plannen waren en welke rol zij daarin moest spelen. Ze hoopte maar dat ze begrip zouden hebben voor het feit dat ze Noa iets had moeten vertellen. Uiteindelijk had haar vriendin de hele situatie weten te redden, daar konden ze niet aan voorbijgaan, toch?

Ze maakte zich na alles wat er gebeurd was weer op voor een doorwaakte nacht. Slapen naast Tibor was uitgesloten. Ze zou morgen overdag proberen een paar uurtjes slaap in te halen, dat moest. Als ze te moe werd kon ze niet meer helder nadenken en ging ze fouten maken. Dat had ze sinds haar jeugd al meerdere malen ondervonden. Maar toen waren de gevolgen nog niet zo ernstig als ze nu zouden zijn.