47

De meiden zaten rond het middaguur met slaperige hoofden in de tuin te brunchen. Fleur geeuwde. Ze had natuurlijk geen oog meer dichtgedaan nadat Tibor haar met rust had gelaten. De schrik van haar plotselinge opsluiting in de bijkeuken zat er nog goed in en er was geen moment dat ze niet dacht aan Nyura die gevangen werd gehouden in de kelder onder het huis.

‘Wat ben je afwezig, lieffie, gaat het wel goed met je?’ Noa stootte Fleur zachtjes aan.

‘Slecht geslapen, ik ben bekaf.’

‘Ik kan me voorstellen dat je niet goed hebt geslapen, je had ook nogal wat om over na te denken... Heb je al bedacht hoe je het Tibor gaat vertellen?’

‘Wat?’

‘Dat je niet met hem wilt trouwen.’

‘Ik ben vannacht weer gaan twijfelen.’

‘Dat meen je niet, Fleur.’ Noa klonk wanhopig.

‘Het is niet zomaar wat hoor! Ik hou van hem en dat schakel je niet even in een nachtje uit. Ik niet althans.’

‘Maar gisteren was je behoorlijk zeker van je zaak.’

‘Ja, maar toen had ik ook een paar wijntjes op. Je weet dat ik dan altijd emotioneler word en niet helemaal toerekeningsvatbaar ben.’

‘Sommige mensen hebben een beetje alcohol nodig om de waarheid te durven spreken... Ik vond je juist ontzettend toerekeningsvatbaar gisteren.’

‘Ik ook Fleur, je sprak heel wijze woorden. Alsof je ter plekke een zoektocht was begonnen naar jezelf. Terug naar je kern en zo...’ Milou prikte wat in een aardbei in het schaaltje dat voor haar stond en stopte hem in haar mond. Al kauwend ging ze verder. ‘Ik zie het wel voor me dat jij de nieuwe Elizabeth Gilbert wordt. Een beetje eten, bidden, beminnen en de wereld opnieuw ontdekken.’

‘Lou, je begint weer te raaskallen...’

‘Ik ben hartstikke serieus hoor, Noa. Ik kreeg ineens een soort visioen waarin Fleur een spirituele zoektocht begint als ze die vent van haar de bons heeft gegeven en dat ze daar een boek over schrijft. Uit pijn en verdriet ontstaat vaak heel veel inspiratie en creativiteit. Bovendien zijn autobiografische verhalen heel populair. Triggert het voyeurisme in de mens.’

‘Ik lees bijna alleen maar waargebeurde verhalen,’ beaamde Sanne. ‘Grote doos tissues en een doos bonbons erbij en ik ben helemaal gelukkig.’

‘Nou Fleur, er wordt je zo een nieuwe carrière in de schoot geworpen,’ lachte Noa. ‘Het enige wat je hoeft te doen is die vent dumpen en dan komt de rest vanzelf als we Milou moeten geloven. En je eerste koper zit daar.’ Ze wees naar Sanne.

Fleur trok een moeilijk gezicht. ‘Maak er maar weer grapjes over, het is niet zo makkelijk als jullie denken. Ik weet echt niet of ik wel zonder Tibor kan en ik denk dat ik het huwelijk toch maar gewoon doorzet.’ Noa kreunde luidruchtig.

‘Ik denk niet dat ik de eenzaamheid aankan, Noa.’

‘Eenzaamheid? Je zei gisteren nog dat je je met Tibor ook eenzaam voelt, dus daar hoef je het niet om te laten. Bovendien zijn wij er toch om je op te vangen?’ Sanne en Milou knikten instemmend.

‘Anytime, Fleur.’

‘Dat is heel lief van jullie, maar vriendinnenliefde is toch anders dan de liefde tussen man en vrouw. Jullie kunnen een hoop opvangen, maar me niet alles geven wat ik nodig heb.’

‘Je hebt tegenwoordig echt heel goede vibrators. Knappe vent die mijn tarzan overtreft.’

‘Getver Sanne, too much info.’

‘Ik wil alleen maar zeggen dat er prima vervanging is uitgevonden als er even geen man in je leven is.’

‘Tibor is toch niet de enige man op de wereld, Fleur?’

‘Nee, maar misschien is hij wel de enige man op de wereld voor mij. Bovendien zou ik niet weten waar ik naartoe zou moeten als ik bij Tibor weg zou gaan. Bij mijn ouders hoef ik niet aan te kloppen zoals je weet en ik heb geen rooie cent van mezelf. Tibor betaalt alles voor me.’

‘Die problemen zijn makkelijk op te lossen. Voor je geldprobleem hebben ze zoiets uitgevonden als “werk” en onder een brug hoef je ook niet te slapen. Je kunt totdat je iets voor jezelf hebt gevonden bij mij komen wonen. Ik heb het je al eerder gezegd, ik stel met liefde mijn huis tot je beschikking zolang als het nodig is.’

Het gemak waarmee Noa haar huis met haar wilde delen, ontroerde Fleur. Ze zou niets liever willen dan onmiddellijk in het vliegtuig stappen en teruggaan naar Nederland, maar dat kon ze haar vriendinnen voor hun eigen veiligheid niet vertellen. Ze moest doen alsof ze serieus overwoog om toch met Tibor te trouwen. Alleen al om geen slapende honden wakker te maken. Bovendien zou Tibor haar nooit laten gaan, daar durfde ze vergif op in te nemen.

‘Kunnen we dit onderwerp laten rusten en iets leuks gaan doen? Ik heb behoefte aan een ongedwongen en gezellige vriendinnendag zonder gedoe en gezeur. Ik heb het gevoel dat ik al dagen niet heb gelachen.’ Fleur sloeg met haar vuist op tafel en het servies rinkelde.

‘Dat is niet best. Je weet wat ze zeggen hè, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.’

‘Ik heb wel zin om eens ouderwets met jullie te shoppen. Er zijn hier best wat leuke boetiekjes en winkels met snuisterijen.’

‘Voor!’ Sanne stak haar hand op ten teken dat ze mee zou gaan.

Fleur keek met een schuin oog op haar horloge. Nog een uur voordat ze zich moest melden bij de winkel waar ‘mama’ haar opwachtte. De zenuwen gierden door haar lijf. Zou het haar lukken om haar toneelstukje vol te houden zonder dat haar vriendinnen argwaan kregen? Was ze in staat om de vrolijkheid zelve te zijn en haar stress onder controle te houden? Buiten de locatie die ze door had gekregen, had ze geen flauw idee wat er precies van haar verwacht werd. Wie zou ze daar in die winkel treffen en waarom was juist die locatie uitgekozen? En dan zat ze nog met Tibors waakhonden. Het was natuurlijk ondenkbaar dat hij haar alleen met haar vriendinnen op pad liet gaan zonder bewaking. Ze hoopte maar dat Dorba met hen mee gestuurd zou worden. Hij had haar al eens eerder geholpen en wie weet deed hij dat nog eens.

In gedachten verzonken schoof ze haar bord van zich af. Haar eetlust was weer vergaan.

‘Je hebt amper iets gegeten,’ reageerde Sanne met een gezicht vol onbegrip.

‘Niet zo’n honger. Beetje misselijk zelfs.’

‘Je bent toch niet zwanger, hè? Om de boel nog maar eens verder te compliceren...’

‘Nee! Alsjeblieft.’

‘Nou ja, omdat je er gisteren over begon dat Tibor een kind van je wilde... Het kan toch dat jullie al stiekem wat pogingen tot gezinsuitbreiding hebben gewaagd.’

‘Tibor kan zoveel willen, maar dat gaat dus even niet gebeuren. Ik heb mijn pil uit de prullenbak gevist en keurig verstopt en ik zal hem in elk geval blijven slikken tot na het huwelijk. Eerst maar eens zien hoe dat loopt voordat we aan een nieuw avontuur gaan beginnen dat zoveel impact heeft.’

‘Kom, laten we gaan, ik moet troostkopen om te verwerken dat je dat huwelijk nog steeds niet uit je hoofd hebt gezet.’ Noa stond op en de andere meiden volgden haar.

‘Ik laat Tibor even weten dat we op pad gaan.’

‘Kunnen we er niet stiekem tussenuit sneaken? Als Tibor het weet dan moet er natuurlijk ook weer zo’n spierbundel mee. We kunnen toch zelf wel een auto pakken en op pad gaan? Ik durf wel te rijden in zo’n grote bak hoor.’ Noa doelde op de 4x4 die op het terrein stond.

‘Uitgesloten. Hopelijk lukt het me om Dorba mee te krijgen. Uit de twee kwaden waar we uit kunnen kiezen is hij de minst slechte.’