6

‘En, stonden de sterren een beetje gunstig voor je?’ Noa had zich na een uitgebreide badsessie weer bij Milou en Fleur gevoegd. Voordat Fleur kon reageren nam Milou het woord.

‘Het is echt foute boel, Noa. Doem en verderf, ik zweer het je.’ Fleur keek haar vernietigend aan.

‘Ze is nog maar een beginner hoor, dus je moet niet al te serieus nemen wat ze zegt,’ suste Noa.

‘Eerlijk gezegd geloof ik ook helemaal niet in dat soort zweverige dingen.’

‘Die Tibor van haar, die deugt niet volgens de kaarten.’ Milou richtte zich tot Noa. ‘Ik mag dan misschien een beginner zijn, maar wel een met een groot talent volgens mijn cursusleidster. Ik weet waar ik het over heb.’

‘Je bent wel vaker ergens van overtuigd geweest, waar je later op terug moest komen,’ liet Noa haar fijntjes weten.

Sanne kwam met dikke slaperige ogen de kamer binnen maar had blijkbaar wel een gedeelte van het gesprek opgevangen.

‘Milou, hou op met Fleur op stang te jagen. Ze zit een paar dagen voor haar huwelijk met de man van haar dromen. Toch, Fleur? Heb je ook maar enige twijfel aan Tibor of jullie liefde?’

‘Eh, nee...’

‘Nou dan. Cheer up en leg die onzin naast je neer. En dan nog eens wat, is het al tijd voor het diner? Ik begin een beetje honger te krijgen. Als het nog lang duurt dan trek ik nog even een zak chips open.’

Fleur keek op haar horloge. ‘Laat die “tjips” maar dicht. Tibor is hier over een halfuur, dus wij kunnen vast naar het restaurant gaan voor een bubbeltje met wat brood. Als je die slaap nou eens even uit je ogen poetst...’ spoorde ze Sanne aan.

Er was al een fles champagne doorheen gegaan en Sanne was al aan haar tweede mandje brood begonnen, toen Fleur ongeduldig op haar horloge keek. De plek naast haar was nog steeds leeg. Tibor zou haar toch niet laten zitten vanavond? Niet nu, nu haar vriendinnen net gearriveerd waren. Ze had hem al een paar sms’jes gestuurd om te vragen waar hij bleef, maar tot nu toe had ze geen enkele reactie gekregen. Waar hing hij uit? Dorba en Branco zaten aan het tafeltje achter hen en keken stuurs hun kant op. Het was duidelijk dat ze zich verveelden in hun rol als babysitters.

‘Vind je dat nou niet bloedirritant dat die gasten je overal volgen?’ Noa nam een grote slok water en kauwde zuinig op een stukje droog brood.

‘Totaal niet, ik vind het juist wel prettig. Geeft een veilig gevoel.’

‘Is het leven hier dan zo onveilig?’

‘Nee.’

‘Dat kwam er net iets te snel uit om overtuigend te klinken. Pas je wel een beetje op?’

Milou wilde het woord nemen maar Noa snoerde haar al de mond voordat ze iets gezegd had. ‘Niet weer over die kaarten van je beginnen want daar wordt onze aanstaande bruid niet gelukkig van. Weet je zeker dat die “onheilspellende voortekenen” voor de toekomst niet puur en alleen gingen over de impact van jouw woorden op Fleur?’

Milou gaf Noa een beledigde por.

‘Ja, laten we wel wezen, toen we hiernaartoe kwamen had ik ook zo mijn twijfels of Fleur hier allemaal goed aan doet, maar kijk nou eens naar haar; ze ziet er prachtig en gelukkig uit. Als zij zegt dat het helemaal snor zit tussen haar en Tibor dan heb ik daar eerlijk gezegd meer vertrouwen in dan in jouw ge-orakel. Niks persoonlijks overigens hè, je weet dat ik dol op je ben.’

‘Mij hoor je er niet meer over, maar later niet zeggen dat ik niet gewaarschuwd heb, hè.’ Milou keek betweterig voor zich uit.

‘Waar blijft die vent van je eigenlijk?’ vroeg Sanne. ‘Hij zou hier toch om zes uur zijn?’ Fleur haalde ongemakkelijk haar schouders op. Het geluid van een telefoon klonk over het terras. Fleur, Sanne en Milou grepen tegelijk naar hun mobieltje. ‘Zelfde ringtone,’ grinnikte Sanne toen ze zag dat het haar telefoon in elk geval niet was. Ook Milou stopte haar toestel weer terug in haar tas en Fleur keek ronduit teleurgesteld naar de hare. Noa attendeerde haar op Branco die zat te bellen. Hij knikte een paar keer kort tijdens het gesprek en hing weer op. Hij boog zich naar Dorba toe en leek wat in zijn oor te fluisteren. Ook Dorba knikte een paar keer.

Branco liep naar Fleur. ‘Het gaat Tibor niet lukken vanavond. Dorba neemt zijn plaats in.’ Branco draaide zich om en verliet met grote passen het terras terwijl Dorba plaatsnam op de lege stoel naast Fleur.

‘Hebben wij daar ook nog iets over te zeggen, of we dit heerschap aan tafel willen hebben?’ Noa knikte in Dorba’s richting. ‘Waarom kan Tibor er niet bij zijn?’

‘Dat moet je aan hem vragen,’ was zijn afgemeten antwoord.

‘Zeg jij er eens iets van, Fleur, het is jouw waakhond.’

‘Tibor zal wel wat dingetjes op de club moeten regelen of zo...’

‘O, en dat kan niet wachten tot na het eten?’

Fleur schoof ongemakkelijk heen en weer op haar stoel. De teleurstelling droop van haar gezicht. Noa wilde het haar niet nog moeilijker maken en bond wat in. ‘Laat hem dan in elk geval die stomme zonnebril afzetten, dan zien we tenminste wie we aan tafel hebben.’ Fleur brabbelde iets onverstaanbaars tegen Dorba en zowaar zette hij zijn bril af en stopte hem in de ruime binnenzak van zijn colbertje. Zijn jasje viel wat open en Noa ving een glimp op van iets wat allerminst op een zonnebril leek. Had die vent nou een pistool bij zich? Ze leunde wat naar voren om het beter te kunnen zien. Dorba knoopte zijn jasje dicht voordat ze goed kon kijken.

‘Zullen we bestellen?’ verbrak Sannes vrolijke stem de stilte.

‘Goed idee.’ Fleur pakte opgelucht de menukaart. Dorba volgde haar voorbeeld en gebruikte de kaart als barrière tussen hem en Noa. Ze keek naar haar vriendinnen die volledig opgingen in de menukaart voor hun neus. Had zij dat nou weer? Was zij nou weer de enige die een glimp had opgevangen van iets wat op een pistool leek?

De ober kwam naar hen toe om de bestelling op te nemen. Noa slikte een paar keer. Haar eetlust werd verdrongen door de knoop in haar maag. Eerst die vage witte auto tijdens de rit hiernaartoe en nu zaten ze met Pistolen Paultje aan tafel. Was die achtervolging toch niet zo toevallig geweest als Fleur beweerde? Waren de mannen in de witte auto soms helemaal geen onbekenden voor Dorba en Branco? Wist Fleur misschien ook wie het waren? Ze moest het er op een rustig moment nog maar eens onder vier ogen met Fleur over hebben. Ze dacht er niet aan om het met Milou te bespreken, want die zou meteen weer honderduit kletsen over die kaartlegging van haar die het allemaal al voorspeld had.

Ze was zo in gedachten dat ze niet doorhad dat de ober haar aan stond te staren. Voor de vorm bestelde ze een salade. Haar bescheiden bestelling werd ruimschoots gecompenseerd door Sanne, die twee voorgerechten én een hoofdgerecht bestelde. ‘Het is allemaal zo lekker, ik kan niet kiezen,’ verontschuldigde ze zich. Fleur bestelde nog een fles champagne en pakte haar nog half gevulde glas. ‘Op ons weerzien!’ Dorba hief zijn glas water en keek Noa strak aan. Ze keek weg. Ze werd nerveus van die kerel.