52

‘Slecht geweten, Fleur? Wat ben je aan het doen?’

‘N-noa,’ stotterde Fleur. Razendsnel herstelde ze zich en ging met vaste stem verder.

‘Ik had honger.’

‘Hm, honger ja. Ben je ijzervreter geworden?’ Noa keek naar de sleutel die Fleur in haar hand had. ‘Denk je niet dat zo’n ding een beetje zwaar op de maag ligt? Misschien kun je beter een boterham nemen.’

‘Wat doe je hier, Noa?’

‘Ik kan hetzelfde aan jou vragen. Als we nou eens stoppen met elkaar onzin te verkopen. Wat doe je hier echt, Fleur? Waarom haal jij midden in de nacht een sleutel uit de vriezer?’

‘Hoelang sta je hier al?’

‘Lang genoeg om te concluderen dat hier iets vreemds aan de hand is. Ik ben je naar beneden gevolgd.’

‘Ik heb je helemaal niet gehoord.’

‘Je bent niet de enige die geruisloos kan sluipen hoor. Ik kon niet slapen door alle toestanden van vandaag en besloot om een wandeling in de tuin te gaan maken. Van wandelen word ik rustig en het ordent mijn gedachten. Toen ik mijn kamer wilde verlaten zag ik jou naar beneden lopen. Dat maakte me nieuwsgierig. Kom op Fleur, cut the crap en vertel me nu eindelijk eens wat er aan de hand is. Waarom vertrouw je me toch niet?’

‘Geloof me, het heeft niets te maken met of ik je wel of niet vertrouw. Ik vraag je mij te vertrouwen en dit moment te vergeten. Deze gebeurtenis heeft nooit plaatsgevonden, oké?’

‘Niet oké. Helemaal niet oké. Ik pik het niet meer, Fleur. Sinds ik hier ben, heb ik bijna alleen nog maar met agressiviteit te maken gehad. Ik ben bedreigd, beschoten, jij wordt voor mijn ogen een auto in gesleurd en verdwijnt... Moet ik nog even doorgaan? De maat is echt vol.’

‘Ik probeer je alleen maar te beschermen, Noa.’ Fleurs stem klonk wanhopig en ze kon haar tranen amper bedwingen.

‘Waartegen? Geef me de kans je te helpen. Je hoeft dit niet in je eentje te doen.’ Noa pakte Fleurs vrije hand stevig vast. ‘Kom op, waar is die sleutel van? En belangrijker nog, wat ben je ermee van plan?’

Fleur trok haar hand uit die van Noa en liep naar de deur van de bijkeuken. ‘Kom.’ Ze opende de deur en Noa volgde haar met een vragende blik in haar ogen naar binnen. Fleur sloot de deur onmiddellijk aan de binnenkant af. Aangezien ze erachter was gekomen dat de sleutel in de vriezer slechts de reservesleutel was en Dorba en Branco allebei een eigen exemplaar hadden, zag ze er geen kwaad in om de sleutel bij zich te houden.

‘Ik heb iets ontdekt over Tibor. Iets ergs. Hij is niet de man die ik dacht dat hij was.’ Zonder verdere uitleg te geven trok ze het vloerkleed opzij. Noa staarde met open mond naar het luik dat eronder vandaan kwam. ‘Wat is dat?’

‘Een luik dat toegang geeft tot de kelder onder het huis. Weet je nog dat je Tibor en Branco thuis zag komen met een blond meisje?’

‘Oh my god. Je wilt toch niet zeggen dat dat meisje hier beneden opgesloten zit?’ Fleur knikte bevestigend. ‘Ze heet Nyura en is onder valse voorwendselen samen met een paar andere meiden meegenomen door een vrouwenhandelaar die hun een gouden toekomst in Nederland beloofde. Ze zaten opgesloten in een loods en werden slecht behandeld. Toen Tibor en Branco op zoek gingen naar mij vonden ze Nyura en de andere vrouwen. Ze hebben alleen Nyura meegenomen.’

‘Maar hoe kwam Tibor dan überhaupt bij die loods terecht? Waarom ging hij juist daar zoeken?’ Voordat Fleur antwoord kon geven was Noa haar voor. ‘Wacht eens even... Tibor kent die vrouwenhandelaar en dacht blijkbaar dat hij jou te pakken had genomen. Waarom zou hij denken dat die handelaar het op jou gemunt heeft?’

‘Omdat die man een concurrent is van Tibor...’

‘Een concurrent van Tibor. Je bedoelt dat... O god, zeg me dat het niet waar is, Fleur.’

‘Ik zou er alles voor overhebben om te zeggen dat het niet waar is,’ zei Fleur benepen. ‘Tibors clubs zijn een dekmantel voor zijn echte business. Hij verkoopt meisjes zogenaamd als au pair aan rijke Europese zakenlieden. De verzorgende handelingen zijn echter van hele andere aard, als je begrijpt wat ik bedoel. Kroatië is onderdeel van de zogenaamde Balkanroute die door criminelen wordt gebruikt om mensen, wapens en drugs naar West-Europa te smokkelen. Nederland is een van Tibors belangrijkste afzetmarkten. Er ligt al een vals paspoort voor Nyura klaar.’

‘Dat meen je niet. Hoe ben je hier allemaal achter gekomen?’

‘Wil je me vertrouwen als ik je zeg dat ik je dat niet kan vertellen? Ik heb je al meer verteld dan goed voor jou én mij is. Je mag dit met niemand delen, dus ook niet met Sanne en Milou. Kun je je mond houden en doen alsof er niets aan de hand is als je Tibor ziet? Je vraagt me al dagen om je te vertrouwen. Nu kun je dat waarmaken.’ Het bleef even stil maar toen sprak Noa de verlossende woorden die Fleur zo graag wilde horen. ‘Je kunt me vertrouwen. Hand op mijn hart. Maar ik móét je nog een ding vragen: heeft jouw ontvoering hier op de een of andere manier iets mee te maken?’

‘Ja, maar ik kan je niet vertellen wat.’

‘Ben je in gevaar?’

‘Zolang Tibor er niet achter komt dat ik meer weet dan hem lief is niet. Daarom is het zo belangrijk dat je je mond houdt en doet alsof je neus bloedt. Ook voor je eigen bestwil.’

‘Maar...’

‘Sst. Ik moet jou vertrouwen, vertrouw mij dan ook.’

‘We moeten dat meisje bevrijden voordat ze verkocht wordt!’ Noa begon aan het luik te trekken. Fleur trok haar weg. ‘Hou op, Noa! Op dit moment kunnen we niet veel voor Nyura doen zonder haar en onszelf in gevaar te brengen. Als we haar nu bevrijden is ze vogelvrij. Ze kan nergens heen en Tibor heeft haar zo weer te pakken. Ik check af en toe of het goed met haar gaat en dat is het maximaal haalbare totdat ik een veilige uitweg heb gevonden.’

‘Maar elke dag dat dat kind hier opgesloten zit, is er een te veel!’

‘Het is even niet anders, Noa. Ik regel het, maar op mijn manier.’

‘Maar ik wil helpen.’

‘Je helpt me het meest door te doen wat ik zeg. Als jij nou eens een broodje gaat eten in de keuken en meteen in de gaten houdt of er niemand aankomt, dan ga ik snel even kijken hoe het met Nyura gaat. Deal?’

Na even aarzelen zei Noa: ‘Deal,’ maar het klonk niet van harte.