Hoofdstuk 51

Op uitnodiging van Daniël was Cleo bij hem ingetrokken. Ze had enige tijd geaarzeld of ze het wel zou doen. Zo van het bed van de ene acteur in het bed van de volgende... Was dat wel verstandig?

Maar Daniël en Butch waren absoluut niet met elkaar te vergelijken. Een groter verschil tussen twee mannen was nauwelijks denkbaar. Butch was een vakantieoordje geweest, waar ze op verhaal kon komen. Daniël betekende een heel nieuw bestaan voor haar. Het belangrijkste was bovendien dat ze van Daniël hield, een feit waar ze met pijnlijke vreugde van doordrongen was. Na Mike was er geen man geweest met wie ze haar leven op permanente basis wilde delen. Nu had ze Daniël. Ze voelde zich als herboren. Gelukkig, enthousiast en klaar om weer aan de slag te gaan. Maar omdat ze zes maanden uit de running was geweest, zat niemand op haar te wachten. Natuurlijk kon ze altijd wel op Russell terugvallen, hoewel hij na haar eerste nacht met Daniël onmiddellijk naar New York was teruggekeerd en een zuur briefje voor haar had achtergelaten. Voor Image kon ze ongetwijfeld wat interessante opdrachten in Los Angeles doen en ze wilde niets liever dan direct aan de slag gaan. Daniël was de hele dag in de filmstudio en drie weken in haar eentje door Beverly Hills dolen en 's middags een filmpje kijken was al even stompzinnig als het leven aan het strand. De avonden en de weekends boden natuurlijk voldoende compensatie. Daniël was geweldig gezelschap, geestig, leerzaam, belangstellend en charmant. Hij verveelde haar nooit en in zijn bijzijn vlogen de uren om. En bovendien was er het bedrijven van de liefde. Lange avonden, waarop ze elkaars lichaam elke keer weer ontdekten. Hartstochtelijke uren van puur sensueel genot. Daniël was er beslist een meester in, de meester.

Op een maandagochtend belde Cleo Russell om vier uur op. Ze wist dat ze hem dan in New York, waar het vijf uur later was, meteen aan de lijn had wanneer hij op zijn kantoor kwam. Hij probeerde koel tegen haar te doen, maar ze wist dat het hem heimelijk genoegen deed.

'Ik wil graag wat exclusieve interviews doen,* zei ze. 'Heb je misschien wat goede suggesties voor me?'

'Ben je nu met die seniele acteur?' vroeg hij hatelijk.

'Hij is maar elf jaar ouder dan jij.'

'En twintig jaar ouder dan jij!' reageerde hij snel.

'Laten we daar verder niet over praten, Russell. Ik ben niet in de stemming om daarover te redetwisten.'

'Ik wil je alleen een goede raad geven.'

'Die heb ik niet nodig.'

'Hij is een driemaal gescheiden neurotische klootzak.' 'Dat ben jij ook. Maar we blijven vrienden, nietwaar? Vertel eens, wat heb je voor me?'

Russell zuchtte diep en beloofde haar met een paar suggesties terug te bellen. Ze wist dat hij zich aan zijn woord zou houden en inderdaad, na een uur belde hij al terug. 'Richard West,' stelde hij voor. 'Ze maken een film van zijn eerste boek, Sex - an Explanation. Ik wil graag van hem weten hoe ze dat gaan aanpakken. Je begrijpt wel wat ik bedoel. Wordt de auteur als gewoonlijk belazerd, enzovoort.' 'Heeft Richard West zijn eigen scenario dan niet geschreven?'

'Hij heeft alleen een paar voorstellen ingediend.' Cleo lachte spottend. 'Ik dacht dat zijn boek een soort seksuele handleiding was. Wat voor verhaal willen ze er dan aan vastknopen? Weet je dat al?'

'Nee. Dat mag je zelf uitzoeken. Wil je die opdracht?' 'Graag. Wat nog meer?'

'Je oude vriend Butch Kaufman. Dat is gesneden koek voor je.'

'Ik heb Butch toch al een interview afgenomen? Voor de serie Big Bad Wolf, weet je nog wel?'

Russell kreeg een hoestbui. Toen zei hij: 'Natuurlijk weet ik dat nog! De serie heeft een enorme hoeveelheid post van lezers opgeleverd. We konden het nauwelijks verwerken!' 'Nou? Waarom dan Butch nog een keer?' 'Als je de ochtendbladen straks leest, zul je zien dat Butch Kaufman een contract heeft getekend voor de hoofdrol in Surf Stud. Hij speelt daarin met zijn dertienjarige zusje Vinnie. Het betere werk, Cleo. En jij kent hem van binnen en van buiten.'

Als hij eens wist hoe ze de situatie van binnen en van buiten kende!

'Ik wil vijftienhonderd woorden over dr. West en twee artikelen van achthonderd woorden elk over Butch en zijn zusje.' 'En die wil je zeker morgen al hebben?' 'Nou, nee, het aanstaande weekend is vroeg genoeg.' 'O, mooi, dan heb ik vier volle dagen.' 'Ik kan me de tijd nog herinneren dat je 's morgens een interview deed, het 's middags schreef en dezelfde dag nog verstuurde.'

Cleo zuchtte. Toen was ik nog jong en energiek.' Russell lachte wrang. 'Ik heb geen verandering bij je opgemerkt.'

Toen Daniël 's avonds thuiskwam, had Cleo alle afspraken voor de interviews gemaakt. Dr. Richard West kon haar de volgende morgen in zijn huis in Beverly Hills ontvangen. Een publiciteitsman van de filmmaatschappij had voor Cleo bemiddeld. 'Dr. West geeft gewoonlijk geen interviews, maar met het oog op de relatie met de eigenaar van Image wil hij graag een uitzondering maken.'

Cleo was benieuwd hoe het inmiddels stond met zijn relatie met Ginny Sandler.

Butch had ze persoonlijk aan de lijn gekregen. Hij was erg van zijn stuk. Ze kon het hem niet kwalijk nemen. Misschien had ze toch een briefje voor hem moeten achterlaten. Maar toen ze de woorden 'interview' en 'Image' liet vallen, draaide hij onmiddellijk bij en hij sprak met haar af voor de volgende dag om twee uur.

De gedachte aan een interview met het lieve tienermeisje Vinnie vervulde Cleo met wraakzuchtig genoegen. Nu was het haar beurt en de pen was altijd machtiger dan het kabaal van de vroegrijpe Lolita.

Cleo begreep dat ze een heel aardig exclusief verhaal kon opleveren. Het feit dat Vinnie de dochter en niet het zusje van Butch was, kon er flink inhakken. Moest ze het doen? De journaliste in haar zei ja, de persoonlijke relatie met Butch zei nee. Het was een vertrouwenskwestie tussen twee voormalige minnaars. Maar toch... het was heel verleidelijk... Daniël was doodmoe maar niettemin heel lief. 'Nog een paar dagen opnamen, dan wil ik graag een korte vakantie houden tot de volgende film. Ben je wel eens naar de Bahama's geweest?'

Het was nog niet bij Cleo opgekomen dat Daniël vakantie kon nemen terwijl zij zelf aan het werk was. En tussen twee films door konden acteurs heel vervelend zijn. Niet tevreden over de film waaraan ze hadden gewerkt en in de zenuwen over de volgende.

Maar bij Daniël lag het natuurlijk anders. 'O, dat zou fijn zijn,' zei Cleo. 'Hoelang?' 'Een dag of tien, misschien twee weken.' Hij staarde in de spiegel naar zijn gezicht.

'Weet je wat ik vandaag heb gedaan?' vroeg ze vrolijk.

'Heb je ergens een pincet voor me, schat?'

'Eh... ja, hier.' Ze ging een pincet voor hem halen en begon opnieuw. 'Daniël, weet je wat ik vandaag heb gedaan?'

Hij begon een paar haartjes op zijn neus te verwijderen. 'Ja?

Wat dan?'

'Ik... ik ben weer gaan werken.'

Het irriteerde haar een beetje dat hij met zijn rug naar haar toe aan zijn gezicht stond te frunniken. 'Ik heb Russell opgebeld en gezegd dat ik weer aan de slag wil. Hij...'

'Ben je wel eens met hem naar bed geweest?'

'Wat? Nee, natuurlijk niet! Dat heb ik je toch gezegd!'

'Waarom heb je hem dan opgebeld? Er zijn grote bladen genoeg. Los Angeles, People, Newsweek...'

'Dat weet ik wel, maar ik heb nu eenmaal een bijzondere band met Image.'

Daniël lachte sarcastisch. 'Ja, dat weet ik maar al te goed.' Hij ging doodleuk door met haartjes plukken, nu uit zijn wenkbrauwen.

'Verdorie!' zei Cleo nijdig. 'Kun je dat niet in de badkamer doen?'

Hij stopte abrupt, gooide haar het pincetje toe en liep de kamer uit.

Ze stond even verbijsterd en liep hem na. 'Wat mankeert jou?'

'Mij?' riep hij. 'Je kunt beter vragen wat jou mankeert!' ik ga mijn benen toch ook niet voor jouw neus zitten scheren! Bepaalde dingen moet je achter gesloten deuren doen, vind ik.'

'Jezus, wat is dat voor een schijnheilige opmerking!' 'Schijnheilig? Ik ben altijd eerlijk tegen je!' 'O ja? Waarom geef je dan niet toe dat je met Russell Hayes naar bed bent geweest?'

'O, Daniël! Hoe vaak moet ik het nog zeggen? Je weet dat het niet waar is!' 'Ja, dat zal wel.'

Opeens zaten ze midden in een laaiende ruzie. Het was de eerste keer en zo volslagen belachelijk dat ze na hun geschreeuw hun lachen niet konden houden. Niet lang daarna pakten ze

elkaar weer beet en begonnen elkaar uit te kleden, en het eindigde met een hevige vrijpartij.

'Wij hebben toch wel iets bijzonders met elkaar,' fluisterde hij toen ze vochtig en warm in elkaars armen lagen. 'Ja, een voorliefde voor de grond!' giechelde Cleo. 'Kunnen we niet beter naar bed verhuizen?'

'Laten we trouwen,' stelde Daniël voor. 'Volgende week bijvoorbeeld wanneer we met vakantie zijn, dan beloof ik je dat we onze wittebroodsweken in bed doorbrengen!' Cleo was stomverbaasd. Ze had nooit aan een huwelijk met Daniël gedacht en na Mike had ze niet willen hertrouwen. Butch had het nu en dan wel voorgesteld, maar dat was altijd bij een grapje gebleven, niet iets dat ze ooit serieus had genomen.

Nadat ze zich van Mike had losgemaakt, was een volgend huwelijk voor haar ondenkbaar geworden. Wat stelde zo'n stom stukje papier nu helemaal voor? Het leidde toch alleen maar tot leugens en bedrog. Wie wilde juridisch aan iemand 'toebehoren' als het tegendeel tot een veel eerlijker relatie leidde?

Als ze met Butch was getrouwd, zouden ze nu in de grootste narigheid zitten. Van wie is dit en van wie is dat. Hoe doen we het met het geld? Nu had ze alleen maar haar koffer hoeven pakken en hup, wegwezen. Butch had het niet zijn 'recht' gevonden om haar terug te halen.

Ze zou nooit het gezicht van Mike vergeten toen hij haar door Londen achternazat. Op zijn gezicht had duidelijk te lezen gestaan: 'Je bent van mij, kreng, dus gedraag je dan ook maar als een getrouwde vrouw...!'

O nee, die toestand wilde ze niet nog eens meemaken. Met niemand. Zelfs niet met Daniël.

Maar toch... over twee maanden werd ze dertig. En ze wilde graag een kind. Ze zou het heel fijn vinden als het een kind van Daniël was. Eerlijk gezegd...

'Ik vind dat we niet alles moeten bederven door te trouwen,' zei ze, zich dicht tegen hem aandrukkend en zijn borst strelend. 'We hebben het al meer dan genoeg meegemaakt en we zouden dus beter moeten weten. We houden van elkaar. Ik geloof niet dat we een papiertje nodig hebben om dat te bewijzen.' Ze liet haar handen langs zijn lichaam naar beneden glijden en voelde dat hij zo ver was. 'Maar ik zou dolgraag een kind van je willen hebben. Een kind van ons samen. Daniël... zou dat kunnen?' Ze wachtte niet op zijn antwoord, maar ging

op hem liggen en manoeuvreerde hem in haar. De volgende ochtend gooide ze haar anticonceptiepillen weg. In de opwinding van de vorige avond had Daniël geen ja en geen nee gezegd, maar ze wist zeker dat ze er goed aan deed. Een baby was een veel persoonlijker band dan een huwelijksovereenkomst.

Dr. Richard West leek in de verste verte niet meer op de nogal gewoontjes uitziende en bescheiden man van middelbare leeftijd die Cleo een jaar geleden op het kantoor van Russell Hayes had ontmoet. Hij had een opzienbarende verandering ondergaan. Geen kortgeknipt haar meer, geen uitgezakt lichaam, geen ouderwets pak. Cleo herkende hem alleen nog aan zijn Mick Jagger-lippen, die veel beter tot hun recht kwamen in zijn diepgebruinde gezicht. Hij droeg een zonnebril met gekleurde glazen en hij had zijn baard laten staan. Zijn haar, met opvallende blonde strepen erin, was dik en lang. Hij droeg een wit tennisshort en een T-shirtje, waardoor zijn lange gebruinde benen en gespierde armen goed tot hun recht kwamen.

'Hallo, zeg!' begroette hij haar. 'Fijn je weer eens te zien. Kom gauw binnen, dan kun je meteen een paar vitaminetabletjes van me krijgen.'

Weg was de charme van zijn verlegenheid. Californië en zijn hele succestocht hadden weer eens een slachtoffer gemaakt. 'Ik herkende u nauwelijks!' zei Cleo aan de ontbijttafel, waar hij haar yoghurt met tarwekiemen, pruimen en rozenthee voorzette. 'U bent meer dan tien kilo afgevallen!' 'Tegelijk met mijn geest heb ik mijn lichaam eens goed aangepakt,' vertelde hij. ik heb vijftien kilo overtollig lichaamsgewicht en tweeënveertig jaar waardeloze geestelijke bagage geloosd. Ik ben een herboren mens geworden. Geheel opnieuw opgestart. Ik kan nu voor het eerst van mijn leven al mijn ware verlangens bevredigen.'

Cleo dronk van de rozenthee en ze vond de smaak best lekker.

'Ziet u Ginny Sandler nog wel eens?' vroeg ze. Hij fronste. 'Ginny was een vrouw die niet wist wat ze met haar leven aan moest. Voor haar was seks alles. Haar geestelijk leven interesseerde haar niet, alleen haar vrouwelijke delen.' 'Maar u schrijft toch over seks...'

'Niet meer. Mijn nieuwe boek heet A Trip Around The Inner Brain. Vertel me eens, Cleo, heb je wel eens LSD genomen?'

Twee uur later wankelde ze, aangeslagen door zijn gewichtigdoenerij, de deur uit. Wat vervelend. Maar ze had wel heel goede stof voor haar interview en ze kon haast niet wachten om eraan te beginnen en er een mooi stuk met dubbele bodem van te maken.

Ze wilde dat ze geen afspraak met Butch had gemaakt, want haar geest bruiste van de goede invallen. Maar ze had alles op de band en later kon ze de juiste draai eraan geven. Russell had gelijk gehad; hij kende haar maar al te goed. Hij wist dat als ze eenmaal ergens enthousiast over was, ze niet van ophouden wist.

Toen ze naar de villa aan zee reed, voelde ze zich opgetogen. Opeens leek alles in haar leven op zijn plaats te vallen. Daniël. Haar werk. Een kind. Ze barstte weer van energie. Haar luie leventje als strandnymf was voorbij.

Butch zat met half toegeknepen ogen naar haar te kijken met op zijn gezicht een uitdrukking van het beledigde jongetje. 'Je hebt me laten stikken,' jammerde hij. 'Je bent ervandoor gegaan zonder me zelfs maar gedag te zeggen.' Vreemd, maar in al die tijd dat ze hem had gekend was haar nooit opgevallen dat hij iets klagerigs in zijn stem had. Maar ze hoorde het nu heel duidelijk.

'Wat heb ik allemaal niet voor je gedaan!' vervolgde hij. 'Ik heb goed voor je gezorgd, nietwaar. Ik heb je weggehaald bij die klootzak van een man van je. Ik heb je een dak boven je hoofd gegeven en we hebben fantastisch met elkaar gevrijd. Moetje eens in de spiegel kijken, Cleo. Je hebt er nog nooit zo geweldig uitgezien. Dat heb je aan mij te danken. Ik heb je tot rust gebracht en een heel mooie vrouw van je gemaakt.' Cleo zuchtte diep. 'Butch, wil je even niet vergeten dat je mij hebt gevraagd of ik bij je wilde komen wonen? Je hebt het niet uit medelijden gedaan. Je bent me in Rome achternagekomen en je smeekte me bij je in te trekken. Zonder verplichtingen, weet je wel. We zouden veel lol samen hebben.' 'O, shit, Cleo! Waarom kom je niet bij me terug? Het ging juist zo lekker tussen ons. Vinnie werkt, dus daar heb je weinig last van. Wat denk je, zullen we het nog eens proberen?' Cleo schudde haar hoofd. 'Het lag niet in de eerste plaats aan Vinnie. Zij was misschien de lont in het kruitvat. Ik wilde toch al bij je weggaan. Zie het onder ogen, Butch. We hebben elkaar heel wat gegeven, maar eh, sorry, voor mij was het niet genoeg.'

Butch trok een somber gezicht. 'Jij bent de eerste vrouw in mijn leven die me heeft laten zitten.'

Cleo legde haar vingers even op zijn arm. 'Voor alles is nu eenmaal een eerste keer. Je weet heel goed dat het nooit iets blijvends had kunnen worden. Kunnen we goede vrienden zijn?'

Opeens grijnsde hij. 'En nu en dan minnaars?' Ze glimlachte terug. 'Dat denk ik niet, nee. Ik dacht meer aan een broer-zuster-verhouding. Zou het niet leuk zijn als je eens een vrouw kent met wie je niet de hele tijd naar bed wilt?' 'Tja, dat is eh, misschien niet zo'n slecht idee, eigenlijk.' 'Je kunt me al je problemen vertellen.' 'Zal ik dan maar meteen beginnen?'

Cleo wees naar haar recorder. 'Vertel eerst maar wat je kwijt wilt voor je interview. Daarna geef ik je een uur om over je problemen te praten. Akkoord?'

'Je bent altijd een vrouw van niveau geweest. Ik moet je nageven dat als je een vent in de steek laat, je het ook met een zekere gratie doet!'

Butch vond het heerlijk over zichzelf te praten; het was ongetwijfeld het liefste wat hij deed. Gewoonlijk had hij voor interviews altijd alles op een rijtje, maar tegen Cleo was hij veel openhartiger en kennelijk op zijn gemak. Na zes maanden bij hem te hebben gewoond, kende ze al zijn meningen wel. Wat ze van hem wilde, waren interessantere uitspraken. Halverwege het gesprek nam hij haar opeens in de bekende clinch. 'Ga mee naar bed,' stelde hij voor. 'Om onze oude relatie te vieren.'

'Laten we het niet doen. Ik ben namelijk aan het werk.' ik heb het interview zojuist even laten rusten.' 'Laat je stijve maar liever rusten. We zouden goede vrienden zijn, weet je nog?'

'Help me eraan herinneren als ik het even vergeet. Wat hoor ik voor verhalen over jou en Onel?'

Ze zette de recorder onmiddellijk af. 'Van wie heb je dat gehoord?'

Hij lachte, in dit dorp blijft niets geheim. Ik heb gehoord dat je bij hem woont.' 'Ja, en?'

'Nou niet meteen al je stekels opzetten hè? Ik vind alleen dat hij niets voor jou is. Ik bedoel dat eh...' 'Je bedoelt: waarom zou ik na een grote geile dekhengst zoals jij belangstelling hebben voor een ventje zoals Onel?'

'Zoiets, ja.'

Ze glimlachte geheimzinnig. 'Probeer daar maar eens achter te komen.'

Butch trok een zuur gezicht. 'Hij is misschien wel een goeie acteur, maar dat wil nog niet zeggen dat hij de juiste man voor jou is. Wij hadden iets heel bijzonders samen. Het ging allemaal juist zo jofel en...'

Vinnie kwam letterlijk tussenbeide: ze verscheen op het houten balkon en stelde zich nadrukkelijk tussen hen op. Ze had een strakke spijkerbroek met afgeknipte pijpen aan en een dun shirtje waar haar tienerborstjes doorheen te zien waren. 'Ga je me nou nog interviewen, of niet?' vroeg ze op hoge toon. 'Ik heb een afspraak. Ik kan je een kwartier geven, dan ga ik ervandoor.'

Butch grinnikte trots. 'Ze is al een hele ster, hoor!' Hij gaf Vinnie een klapje voor de bips. 'Let een beetje op je woorden tegenover deze dame.'

Vinnie keek haar vader vernietigend aan. 'Heeft hij je al verteld over zijn nieuwe vriendin die nu hier woont? Niet te geloven! De grootste tieten die ik ooit heb gezien en ze is pas negentien. Daar moet jij je grootmoeder bij voelen.' 'Wil je nou alsjeblieft je kop houden?' zei Butch nijdig. 'Je verdient een pak op je donder!'

Vinnie keek hem uitdagend aan. 'Denk je dat je het lef hebt, pappie?'

Butch stond op. 'Ga je gang maar,' zei hij tegen Cleo. 'Probeer of je een verstandig woord uit haar kunt krijgen. Ze is namelijk niet zo intelligent als ze zich graag voordoet. Ze is gewoon een zielig eh... onbegrepen stakkerdje, weetje wel.' Vinnie sloeg haar ogen wanhopig op. 'En jij bent een grote zeikerd!'

Butch knipoogde naar Cleo en liep het huis uit. 'Tot kijk.' Vinnie liet zich in zijn stoel vallen. 'Heeft hij het je al verteld?'

'Wat?' vroeg Cleo. Ze deed een ander bandje in de recorder.

'Over zijn nieuwe neukertje.'

'Mooie taal gebruik jij.'

'Ze ziet er fantastisch uit, hoor.'

'Fijn.'

'Ben je soms boos?' 'Waarom zou ik boos zijn?'

Vinnie haalde haar schouders op. 'Weet ik niet. Hou je van hem?'

Cleo barstte in lachen uit. 'Vinnie...! Waar haal jij zulke dikke, sentimentele woorden als "van iemand houden" vandaan?' Vinnie trok een lelijk gezicht. 'Sta me niet uit te lachen.' Voor het eerst voelde Cleo iets van medeleven met het weerspannige kindvrouwtje. Vinnie bleek waarachtig over gevoelens te beschikken. 'Ik lach je helemaal niet uit, Vinnie. Kom, doe maar rustig, dan gaan we even babbelen. Kijken of we met elkaar kunnen communiceren, weet je wel.' Twee uur later was Vinnie nog aan het woord. Cleo was erachter gekomen dat nooit iemand echt naar het kind had geluisterd. Een knappe en rijke mammie, door en door verwend, druk in de weer met mannen en groepsseks. Pappie een grote filmster die haar af en toe een klopje op haar schouder gaf en haar hartstikke leuk vond, als in jezusnaam maar nooit uitkwam dat ze zijn dochter was.

Vinnie was het klassieke geval van alles in één keer. Nu ze zelf filmster ging worden, twijfelde Cleo er niet aan dat het kind veel succes zou krijgen in het fantasiewereldje van het celluloid.

'Natuurlijk word ik een grote ster,' zei Vinnie. 'Ik heb het goede voorkomen en ik heb talent. De anderen kunnen wel op de pot gaan zitten. Ik word de grootste.' 'Inderdaad,' zei Cleo. 'Dat denk ik ook, ja.' 'Hé, hoor eens,' zei Vinnie. Haar gezicht klaarde aanmerkelijk op. 'Jij bent helemaal niet zo'n trut, weet je wel? Die meid met wie hij nu rotzooit, is hartstikke stom. Stelt niks voor. Die vliegt er zo weer uit. Kom je terug?'

Langzaam schudde Cleo haar hoofd. Als ze iets in haar leven had geleerd, dan was het wel dat ze hier nooit kon terugkomen. Ze legde haar hand op die van Vinnie. 'Had ik je maar beter leren kennen toen ik nog hier was. Je bent veel aardiger dan de mensen denken.'

Vinnie bloosde zowaar. 'O ja,' spotte ze. 'Daar kun je donder op zeggen!'

Toen Daniël uit de studio thuiskwam, zat Cleo midden in haar artikel over Vinnie en Butch.

Ze keek op van haar schrijfmachine en bood hem haar lippen.

'Ik ben aan het eind van mijn latijn!' verzuchtte hij. 'Als Diana Beeson een beetje beter kon acteren, zou het voor iedereen een stuk makkelijker zijn.' Hij ging zitten en trok zijn schoenen uit. 'Is er thee?'

'De huishoudster is in de keuken,' zei Cleo afwezig. 'Die klootzak van een Mark Hughes kan maar niet behoorlijk loskomen,' klaagde hij. ik moet die vervloekte film bijna helemaal zelf regisseren.'

'Lieverd,' zei Cleo zacht, 'zullen we er later verder over praten? Als ik hiermee ophoud, raak ik de draad kwijt.' 'Waar ben je mee bezig?' Hij kwam naar haar toe en keek over haar schouder.

Instinctief hield Cleo haar armen boven het papier. Ze had er een gruwelijke hekel aan als iemand meelas wat ze zat te schrijven.

'O, neem me niet kwalijk, zeg,' zei Daniël sarcastisch. 'Ik wist niet dat de grote schrijfster volstrekte privacy nodig heeft. Laat ik je verder maar niet storen. Ik zou het niet eens durven. Nijdig liep hij de kamer uit.

'Daniël!' riep ze hem na. 'Kom terug! Doe niet zo kinderachtig, alsjeblieft...!'

Ze hoorde dat hij de keukendeur dichtsloeg en dat hij tegen de huishoudster praatte. Ze vond hem kleingeestig. Hij moest er begrip voor hebben dat ze aan het werk was. Als hij een script zat te lezen, moest het volstrekt stil in huis zijn. Dat had hij haar van het begin af duidelijk gemaakt. En als er een film van hem op de buis was, kon je alleen even ademhalen wanneer de reclamespots begonnen.

Ze wist niet of ze hem naar de keuken achterna moest lopen. Als ze het deed, zou ze het eerste uur niet in de buurt van haar schrijfmachine komen en dan nog een hele tijd om weer... en bovendien, weer aan het werk zijn was zo'n geweldige kick voor haar.