Hoofdstuk 37
'Ik geloof,' zei Jon toen ze uit het restaurant thuiskwamen,
'dat we het aardig voor elkaar hebben, Muff.' 'Wat bedoel je?'
geeuwde Muffin.
'Met Jackson! De Verenigde Staten. Ze leggen de rode loper voor je
uit als we er komen.' 'O ja?'
'Heb je niks anders te zeggen dan "O ja"? Je zou op je kop moeten
staan van enthousiasme! Hij is precies de connectie die ik nodig
heb. Kom eens hier, meid, dan zal ik je eens laten voelen wat een
goede connectie is!' Muffin stond voorovergebogen om haar hond aan
te halen en Jon besloop haar van achteren en stak zijn vingers
tussen haar billen. 'Laat dat!' snauwde Muffin. Jon lachte en wilde
haar broekje uittrekken. Muffin strekte haar rug. 'Ik zei laat dat
'Ben je nog steeds kwaad over dat interview? Ik heb het niet
geschreven, hoor.' 'Ik ben niet boos. Alleen moe.'
'Geen wonder, na een hele nacht neuken,' zei hij zuur. 'Ik was bij
een vriendin!'
'O, zet eens een andere grammofoonplaat op.' Hij voelde
zich in een uitstekend humeur. Alles viel keurig op zijn
plaats: zijn echtscheiding, de Schumann-kalender,
Jackson...
'Laten we wat foto's maken,' stelde hij voor.
'Foto's? Wat voor foto's?'
'Gewoon voor onze eigen lol.'
'Daar heb ik geen zin in.'
'Ach kom nou. Dat vind je best leuk.'
'Nee.'
'Waar zijn de polaroidfoto's van de vorige keer?'
'Die heb ik weggegooid.'
'Wat?'
'Ik heb ze verscheurd en weggegooid.' 'Waarom?'
'Omdat ik ze smerig vond.'
'Smerig!' snoof hij spottend. 'Ik vond ze geweldig. Ze waren
trouwens alleen voor ons bestemd.'
'Ik wil geen close-ups van je grote dinges.'
'Maar dat wilde je wel toen je de foto's maakte.'
'Dat was anders.'
'Laten we nog wat foto's maken.'
'Nee.'
'Waarom niet?'
'Daarom niet. Ik zei al dat ik het niet wil.'
Jon haalde zijn schouders op. 'Wat heeft Laurie je over Jackson
verteld?'
'Niks.'
'Wat bedoel je? Jij en Erica waren minstens twintig minuten met
haar op het damestoilet.' 'Erica vertelde me over Mike James.' 'Wat
is er met hem?'
'Hij heeft haar een beurt op de grond van de kleedkamer gegeven
toen we allemaal in de zaai waren.' Jon grinnikte. 'Typisch Erica.
Daar houdt ze van.' Muffin begon zich uit te kleden en ze wilde als
laatste haar trui en broekje uittrekken. Jon ging op bed zitten en
beval: 'Kóm eens op mijn schoot zitten.' 'Waarom?'
'Omdat ik je een goeie beurt wil geven, daarom.' 'Nou, daar heb ik
toevallig geen zin in.' Ze was bezig haar trui over haar hoofd te
trekken. Jon greep haar beet, hield haar hoofd in de trui gevangen
en streelde haar borsten met zijn vrije hand.
Muffin krijste van kwaadheid. Lachend duwde Jon haar op bed.
'Ik stik!' riep Muffin gesmoord.
'Je bent mijn gevangene, schatje,' zei hij en trok haar broekje
uit.
'Smeerlap!' riep Muffin onder haar trui.
'Je hebt helemaal gelijk.' Hij opende de rits van zijn gulp.
'Laat me los!' schreeuwde Muffin.
'Niet voor ik met je klaar ben, schatje.' Hij drong diep in haar en
ze wrong zich heftig heen en weer. 'Tien zweepslagen?' lachte hij.
'Of zullen we er dit keer twintig van maken?' Ze gaf geen antwoord.
Muffin hield van dergelijke spelletjes. Meestal bedacht zij ze.
'Hoe vind je het om eens goed verkracht te worden?' grapte hij.
Muffin bleef zwijgen, maar hij merkte dat ze een climax bereikte en hij deed ijverig zijn best haar daarbij te helpen. Na afloop klaagde ze: 'Je bent echt een smeerlap.' 'Wat zullen we nou krijgen? Je vond het toch lekker?' 'Ik wilde het niet.'
'Ja, maar je vond het toch maar wat fijn.' 'Als je het maar tegen niemand zegt.'
'Tegen wie zou ik het moeten zeggen. Tegen de koningin soms?'
'Ik wil gaan slapen.'
'Ik houd je niet tegen, hoor.' Jon schudde zijn hoofd. Soms kon Muffin heel eigenaardig doen.
Jackson, Laurie en Little Marty keerden terug naar het hotel en daar aangekomen zei Jackson vertrouwelijk tegen Marty: 'Ik heb een verrassing voor je.' 'Zo, dank je wel dan. Wat is het?'
'Ga naar je kamer en wacht daar. Als ik drie tikken op de deur geef, doe je open.' Jackson lachte hijgend en hij stootte Laurie aan alsof hij haar in een komplot betrok. 'Ik zal je vertellen, jongen, daar ga je helemaal van uit de bol. Neem dat van je oude oom Jackson aan.'
'Nou, ik ben benieuwd!' zei Marty. 'Toen mijn vader nog leefde, heeft hij me eens als kleine jongen verrast met een piano.'
Jackson lachte beschonken. 'Nou, dit is geen piano, hoor. Maar mijn verrassing heeft wel pootjes, dat zeker! Hou je van chocola?'
'Je weet dat ik er gek op ben, Jackson. Maar ik mag geen chocola van de dokter, want ik krijg er puistjes van.' Jackson sloeg dubbel van het lachen. 'Maar van mijn chocola gaan je puistjes juist weg!' Hij stootte Laurie weer aan. 'Nietwaar, schatje?'
'Dat kun je wel zeggen, ja,' giechelde Laurie. Marty ging naar zijn kamer, trok zijn satijnen pak uit en deed zijn badstoffen ochtendjas aan. Hij hoopte dat Jacksons verrassing iets lekkers was. Hij had trek in een banane- of chocoladeijs met veel slagroom. Hij hoopte maar dat Muffin ook van ijs hield, want als ze eenmaal getrouwd waren, konden ze lekker ontbijten en lunchen met roomijs. Dat kon niemand hem verbieden. Als hij getrouwd was, kon zelfs Jackson hem niet meer de wet voorschrijven. Er klonken drie tikjes op de deur en Marty deed open. Voor hem in de gang stond Laurie naakt. Op haar borsten was met knalrode lippenstift geschreven: 'Verrassing van Jackson.'
'Goeie god,' riep Marty uit, met hese stem. 'Nee hoor, ik ben het maar,' zei Laurie giechelend en ze liep kalm de kamer in. 'Kom eens bij me, schatje, dan zal ik je eens leren hoe je je als een echte ster moet gedragen!'