Hoofdstuk 21

Jon Clapton zal in de rats; hij had zich lelijk in de nesten gewerkt. Hij had erin toegestemd heel wat aan zijn aanstaande ex-vrouw te betalen.

Ze was uiteindelijk akkoord gegaan met honderd pond in de week, plus bijkomende kosten voor de kinderen zoals schoolgeld en de doktersrekeningen. Maar tegen een bijdrage voor de vakantie had hij geprotesteerd. Kom nou, met wat ze al van hem had losgekregen, kon ze best een paar weken naar zee. Het ellendige rotwijf! Vrouwen!

Hij had er keihard voor gewerkt om het nodige op de bank te krijgen, maar nu hij het bijna had gemaakt kwam Jane als een molensteen om zijn nek hangen.

Niettemin was het de moeite waard. Hij kon nu met Muffin trouwen en Muffin betekende geld verdienen. Samen konden ze de top bereiken.

De opbrengst van de Schumann-kalender was al voldoende om de kosten van het komende jaar te dekken. En wat daarna kwam... wie dan leeft, wie dan zorgt. Met Muffin had hij onbegrensde mogelijkheden.

Hij had haar nog niet verteld wat hij allemaal met haar van plan was. Dans- en zanglessen. Toneelvorming. Ze had een natuurlijk talent. Als ze een beetje werd opgepoetst, kon ze een grote ster worden. De naam had ze al. Iedereen kende haar. Er ging geen dag voorbij of haar foto stond wel in een of andere krant. Komieken maakten grapjes over haar op de televisie. Ze ontving maandelijks honderden brieven van bewonderaars. Jon was er zeker van dat ze veel meer kon worden dan alleen een vrouw met een knap gezichtje en een sexy lichaam. Vandaag was het een belangrijke dag voor Muffin. Een verslaggever van een grote krant had haar om een interview gevraagd. Het was van belang dat ze nu als een persoonlijkheid op de lezers overkwam en Jon had haar precies verteld wat ze moest doen.

'Die Anthony Private is een echte lui,' had hij gezegd, waarmee hij de verslaggever in kwestie bedoelde. 'Hij zal proberen je met zijn mooie praatjes op te geilen, maar denk erom dat hij

een vulgaire sleutelgatgluurder is en zo jaloers als de pest.' 'Moet ik zogenaamd op hem vallen?' vroeg Muffin bedeesd. 'Tja, voor zover je valt op een magere vent met een bril op en een smal mondje... En doe me een lol, Muff, als hij tussen je benen wil, gaat dat mooi niet door.'

'Ja!' zei Muffin.

'Echt waar?' vroeg Anthony Private ongelovig. 'Ja hoor,' bevestigde ze. 'Ik was dertien.' 'Dat is wel erg jong,' mompelde Anthony onzeker. 'Hoe oud was u dan zelf?'

'Ik?' Anthony Private kuchte nerveus. 'Ik ben de geen die de vragen stelt. Ik geloof niet dal het er toe doet hoe oud ik was.' 'Gewoon nieuwsgierigheid van me. U bent vast een laatbloeier.'

Anthony kreeg een kleur en ging gauw op een ander onderwerp over. 'Hoe vind je het dat duizenden mannen iedere dag verlekkerd naar je naakte lichaam kijken?' 'Hartstikke tof.' 'Pardon?'

Muffin geeuwde hem recht in zijn gezicht. Ze had nu anderhalf uur met Anthony Private aan de lunch gezeten en ze verveelde zich een aap. Hij stelde de achterlijkste vragen en hij had nog een mal hoog stemmetje ook. Ze begreep niet dat zo iemand een wekelijkse rubriek in een bekende krant had. 'Als ouwe kerels opgewonden raken door me in mijn blootje te zien, vind ik dat best wel leuk, hoor. Het is toch eigenlijk een giller, nietwaar?'

Anthony keek haar fronsend aan. 'Wat vindt je vader ervan?'

'Hé, u heeft een zweer op uw lip!' Muffin wees met een beschuldigend vingertje. 'U weet hoe dat komt, hè?'

'Nee, dat weet ik niet!' zei Anthony nijdig. 'En je hoeft het me niet te vertellen ook. Nou? Wat vindt je vader ervan?'

'Hij heeft geen zweren op zijn lip en ik heb een schat van een moeder.'

Anthony slaakte een zucht van wanhoop. Hij vroeg de ober om de rekening en zei tegen Muffin: 'Wat doe je momenteel?' 'Met u aan een tafeltje zitten.'

'Nee, ik bedoel vanmiddag, als we hier weggaan. Ga je dan naar huis?'

Muffin haalde haar schouders op. 'Weet ik niet. Waarom?' ik zou graag willen zien hoe je woont. Voor een beetje achtergrond van het interview.'

'Goed. Dan kunnen we daar koffiedrinken. Maar ik waarschuw u: geen gedonderjaag, hoor.' 'Ik zou het niet in mijn hoofd halen.' 'Nou, dat weet ik nog zo net niet!'

Onder het koffiedrinken in haar flat aan Holland Park zei Anthony Private zuur: 'Je verdient een boel geld met niets doen!'

'O ja?' Muffin was echt verbaasd, want ze was niet gewend aan arrogante, sluwe en jaloerse mannen. 'Hoeveel verdien je per jaar?'

Jon had haar dikwijls voorgehouden dat ze nooit met een buitenstaander over haar inkomen mocht spreken. Aarzelend zei ze: ik ga niet over die dingen. Daar zorgt mijn vriend voor.' 'Dat zullen ze bij de Vrouwenbeweging leuk vinden!' zei hij sarcastisch. 'Wat vind je van je uiterlijk?' 'O, dat ik liever wat langer zou willen zijn. Ik zou vooral graag langere en slankere benen willen hebben.' Eindelijk stond Anthony Private op. 'Nou, ik geloof dat ik wel genoeg heb.'

Muffin glimlachte liefjes. Ze had wel in de gaten dat hij haar niet mocht, maar ze wilde hem niet laten merken dat het wederzijds was.

'Dank u.' Ze nam Scruff van de grond op en liep met haar gast naar de deur. 'Tot ziens, hoop ik.'

Toen hij weg was, barstte ze in tranen uit. Ze wist niet waarom, maar die man had haar verschrikkelijk down gemaakt. Maar het duurde niet lang of haar energie en opgewektheid keerden terug en ze verliet de flat om naar een groot warenhuis in de buurt te gaan, waar het heel gemakkelijk was dingen achterover te drukken.