Hoofdstuk 27

De receptionist van het hotel keek wantrouwend naar Muffin. 'Ik wacht hier op Marty Pearl,' zei ze nuffig. 'Ja, ja, dat zeggen ze allemaal.' Hij krabde op zijn hoofd en staarde naar haar borsten.

'Meneer Pearl heeft me uitgenodigd. Ik wacht hier beneden tot hij belt. Wilt u me dan een seintje geven? Ik heet Muffin.' 'Hoe zegt u?' 'Muffin. M-U-F-F-I-N.'

'Maar u kunt hier niet gaan zitten wachten. Gaat u maar buiten bij al die andere meisjes staan.'

ik hoor niet bij zijn fans, hoor,' zei Muffin nijdig. 'Ik ben een vriendin van hem. Geef me even een seintje wanneer hij belt dat ik naar hem toe kan komen.' Ze liep naar een fauteuil niet ver van de balie waar ze hem in de gaten kon houden, en slaakte een diepe zucht.

Het was niet gemakkelijk geweest. Na het foto's maken met Little Marty op de receptie had ze ervoor moeten zorgen uit de buurt van Jon te blijven. Bijna iedereen kende haar en ze had met deze en gene een praatje aangeknoopt. Uiteindelijk was Jon naar haar toegekomen. 'Wees eens een beetje aardig voor Jackson,' zei hij. 'Ga een beetje leuk met hem kletsen, weet je wel. We hebben hem nodig als we in Amerika iets willen bereiken.'

'Nee,' had Muffin teruggesnauwd. 'Ik ben het spuugzat om "leuk" tegen mensen te doen die me niet liggen. Je kunt mooi barsten met je contracten. En ook met al je leugens!' 'Kom nou, Muff! Dit kan heel belangrijk voor ons worden.' 'Kan me niet schelen. Laat me met rust!' 'Doe niet zo stom!'

'Als ik stom wil zijn, ben ik stom en jij kan me de pot op!' Ze hadden elkaar woedend aangekeken, waarna Jon driftig naar Jackson was teruggegaan en Muffin zo snel mogelijk het hotel was uitgelopen, op zoek naar een taxi. Morgen kwam alles wel weer goed met Jon, als ze het tenminste wilde. Want hij moest eerst maar eens een behoorlijke verklaring geven van Janes telefoontje. Vanavond wilde ze iets gaan doen waar ze zelf toevallig zin in had. De receptionist Wenkte haar en zei: 'Kamer 404, vierde verdieping.'

'Dank u. Ik zei toch al dat hij wist dat ik kwam?' Ze haastte zich naar de lift en voelde zich verschrikkelijk zenuwachtig. Wat een onzin! Waarom zou ze zenuwachtig zijn?

Little Marty stond bij de open deur van zijn suite te wachten. Hij had een kort jasje van witte badstof aan en verder niets. 'Vlug!' fluisterde hij, haar aan haar hand naar binnen trekkend. Hij draaide de deur achter hen op slot. Daarna nam hij haar onmiddellijk in zijn armen en gaf haar een lange, maar wat onhandige kus. 'Ik beef helemaal,' zei ze.

'Wat ben jij fantastisch sexy!' verzuchtte hij. 'Kom mee naar de slaapkamer, dan zal ik je mijn platenalbums laten zien.' Hand in hand liepen ze snel naar de slaapkamer. Muffin giechelde. Op zijn bed had hij een hele tentoonstelling ingericht van al zijn platenhoezen.

'Ik heb al tien elpees gemaakt!' zei hij trots. 'En twee daarvan zijn goud.'

'Grandioos. Zal ik me uitkleden?'

Gefascineerd keek Marty hoe ze haar laarzen en haar leren pak uittrok. 'Wat ben je mooi!' zei hij, haar stevige rechte borsten in zijn handen nemend.

Ze maakte de ceintuur van zijn badstof jasje los. 'Wat een geweldige janus!' riep ze enthousiast.

'Janus?'

'Ja, je vriend die je nooit in de steek laat.'

'Fijn dat je tevreden bent. Zal ik een plaat opzetten?'

'Ja, hartstikke goed.'

Hij zette Teenage High van zichzelf op en Muffin slaakte kreetjes van verrukking.

'Zullen we een keertje?' vroeg hij.

'Ja, ja, kom maar.' Ze ging op het bed liggen en opende haar benen afwachtend. Zonder veel haast klom hij aan boord en Muffin moedigde hem met opgewonden woordjes aan. Hij kwam snel klaar, maar Muffin ook. Ze zetten Teenage High weer op en begonnen opnieuw.

Na een uur waren ze viermaal tot een climax gekomen. Muffin hijgde opgetogen: 'Je bent fantastisch, gewoon het einde. Ik hou van je.'

Little Marty dacht aan zijn voorgaande seksuele belevenissen met drie heel vervelende hoeren. 'We moesten maar trouwen.'

'Ja!' zei Muffin, enthousiast bij het vooruitzicht. 'Dat wil ik graag. Kom, we doen soixante-neuf en dan praten we erover!'