Hoofdstuk 16

Muffin poseerde op haar mooist voor de horde fotografen. Ze zat met haar benen over elkaar, haar lippen goed vochtig, en haar stevige, bij iedere beweging meedansende borstjes goed zichtbaar onder haar gedecolleteerde rode blouse.

In het gewoonlijk stille Engelse park dromde een menigte samen om naar het fotograferen te kijken.

'Wie is dat?' vroeg een jong vrouwtje met een kinderwagen aan een fotograaf.

'Muffin!' zei hij kortaf, want dat was voor hem voldoende. 'Poeh, ze heeft dikke benen,' zei ze. 'De mijne zijn heel wat mooier.' Ze liep treurig gestemd met haar kinderwagen weg. 'Wat een snoepie!' zei een passerende werkvrouw. Ze bleef staan.

'Nou, ik vind er geen reet aan,' zei een veertienjarige schooljongen tegen zijn makker.

'Ze poseert zeker voor een rukblaadje,' grinnikte deze. 'Hé,' stelde een fotograaf voor. 'Ga eens samen op de foto met de gelukkige bruidegom, Muffin.' Hij trok de tegenstribbelende Jon naast haar. Jon voelde zich opgelaten. Hij hoorde achter de camera te staan, niet ervoor. Maar goed, hij wilde het voor Muffin wel doen.

'We gaan onze verloving aankondigen!' had ze gezegd toen ze het contract uiteindelijk toch ondertekende. Hij had verdomme zeshonderd pond voor zo'n stomme verlovingsring moeten neertellen. En wie weet wat het hem ging kosten als Jane de verlovingsfoto's zag. Wat hij helaas niet aan Muffin had kunnen veranderen was haar geringe afkomst met al die stompzinnige opvattingen. Ze had al aan trouwen gedacht zodra ze bij hem introk. Verduiveld, als hij niet oppaste, wilde ze nog een stel kinderen ook.

'Lach eens even!' riep een fotograaf. 'Je kijkt alsof je op je eigen begrafenis bent!'

Met moeite glimlachte Jon. Muffin nestelde zich knus tegen hem aan en betastte hem stiekem, maar hij voelde zich ellendig. Wie wilde nou een echtscheiding om vervolgens meteen weer in een volgend huwelijk te stappen?

Een Engelse verslaggeefster met rood haar en een bril op vroeg hem: 'Hoe vindt u het om verloofd te zijn met het droommeisje van alle doorsneemannen?'

'Te gek.' Jon glimlachte sarcastisch. 'Wacht maar tot je de nieuwe pin-up kalender van ons ziet. We laten een prijsvraag uitschrijven om te weten te komen welke van de twaalf erotische fantasietjes die doorsneemannen van jou het liefst door Muffin zien uitgebeeld.'

'Een reuze idee,' zei de verslaggeefster. 'Misschien wil onze krant die prijsvraag wel organiseren.'

Jon liet zijn spotternij onmiddellijk varen. 'Ja, misschien kunnen we leuk samenwerken.'

Muffin vierde haar vreugde later met een aantal vriendinnen in de Carousel aan de lunch. Ze had geen echte boezemvriendinnen, maar ze stond op goede voet met een paar beroepsfotomodellen. Kamika, rechts naast haar, zei: 'Nou meid, ik hoop dat het goed tussen jullie blijft gaan.' Muffin glimlachte breed. 'Ik wil een heleboel kinderen!' 'Dat heb je toch zeker wel tegen Jon gezegd, hè?' zei Erica. 'Ik heb namelijk niet de indruk dat hij al klaarstaat om weer een gezinnetje te stichten.' Muffin giechelde. 'Ik ga hem verrassen!' De knappe zwarte Laurie moest daar hartelijk om lachen. 'Leuke verrassinkjes weet jij te bedenken! Wel eens gehoord van babybilletjes droog houden en kleine jankende pestkoppen?'

'Kinderen kunnen heel wat meer voor je zijn dan alleen kleine pestkoppen,' zei Kamika ernstig. 'Nou, ik bedank ervoor,' zei Laurie.

'Kom, kom, dames,' zei Erica kalmerend, 'Muffin weet vast wel wat ze wil.'

'Ik heb gisteren een geweldige nieuwe vriend gehad,' verkondigde Laurie. Ze zat al te popelen om het nieuwtje te lanceren.

'Bestaan er wel nieuwe vrienden?' vroeg Erica zich af. 'Voor jou misschien niet,' zei Laurie spits, 'want we weten dat jij ze al allemaal hebt gehad!'

Muffin glimlachte dromerig. Nog even, en dan was ze van al die hitsige concurrentie af. 'Liep alles gesmeerd?' vroeg ze. Laurie lachte vrolijk. 'Het kon niet beter. Het juiste dekseltje op het juiste potje.'

'Maar in Japan zeggen we dat kwaliteit voor alles gaat,' zei Kamika lachend.

'Dat geldt misschien voor de industrie,' zei Erica, 'maar als het ook voor mannen gold, was je nu nog getrouwd.'

'Ik ben niet van hem gescheiden omdat zijn kwaliteit niet deugde,' betoogde Kamika geduldig. 'Maar als we in bed lagen, zat er van achteren een lek in hem!'

De vrouwen schaterden.

'Ik weet een prima vent voor je, Kam,' zei Laurie vrolijk. 'Zijn pik is niet groter dan een sigaret, maar aan zijn keurige manieren kunnen alle mannen een puntje zuigen!' Na een uurtje kwam Jon erbij zitten en om halfvijf zaten ze nog in het restaurant. Het eindigde ermee dat Muffin haar vriendinnen uitnodigde om een kopje thee bij haar te komen drinken.

'Je kunt niet eens een ketel water koken!' zei Jon in de auto. 'Waarom ga je opeens voor de volmaakte gastvrouw spelen?' 'Ik wil goed leren koken,' zei Muffin opgewonden. 'Ik ga je verwennen met allerlei heerlijke hapjes. Stop eens even, schat, in die winkel kan ik thee en koekjes krijgen.' Jon bleef in de mini wachten. Zijn vrouw Jane was in ieder geval een fantastische keukenprinses geweest. Alles precies zoals hij het wilde. Thee, koffie, er mankeerde niets aan. Maar ja, ook de lekkerste maaltijden konden een huwelijk niet redden. Jane was van een knappe studente met vrije opvattingen veranderd in een onaantrekkelijke zeurkous. Na vier jaar en twee kinderen was ze in het volkomen tegendeel omgeslagen. Hij was tot de slotsom gekomen dat het huwelijksleven niets voor hem was. Maar hij zat er nu eenmaal aan vast en hij moest nu met Muffin de boot in. Hij hield van Muffin zoals ze was en hij koesterde de vurige wens dat de trouwerij haar niet van een fee in een lelijke huisvrouw veranderde. 'Mm, lekkere hapjes met zoet kleefspul bovenop,' zei Muffin, weer in de mini stappend. Voorbijgangers bleven staan om naar haar te kijken. Haar gezicht was al bekend, maar nog niet zo beroemd dat iedereen al wist: dat is Muffin. 'Moesten we die thee maar niet overslaan en champagne kopen?' 'Kalm aan een beetje. Ik heb mijn laatste geld uitgegeven voor die ring van jou.'

'Ach kom nou, we hebben geld op de bank. Je kunt toch gewoon met een cheque betalen? Daar verderop is de winkel.'

'Ik heb liever thee.'

Muffin pruilde. 'Nou zeg, je bent helemaal niet aardig, hoor.' 'Nee. Daarom hebben we geld op de bank.'

Erica had onderweg een bekende opgepikt en Laurie vroeg of ze haar fantastische nieuwe vriend mocht inviteren. 'O ja, leuk. Het wordt een heel feest!' riep Muffin. 'Weet je wat, ik nodig nog een paar lui uit.' Jon trok een zuur gezicht.

Om zes uur was de flat bomvol. Jon was zes flessen goedkope wijn gaan halen en de geluidsinstallatie blèrde op volle kracht.

Jane presteerde het om midden in het feest op te bellen. Jon kon haar nauwelijks verstaan.

'Ik ben van gedachten veranderd over onze scheiding!' schreeuwde ze. 'Ik heb net in de krant die ring van dat hoertje van je gezien. God allemachtig, jij stikt in het geld en ik zit hier als een zigeunerin. Ga je gang maar, ga maar feestvieren, trekje vooral niets aan van je kinderen! Ik kan niet eens nieuwe winterjasjes voor ze kopen! Vuile smeerlap, lelijke...' Jon verbrak de verbinding. Problemen, altijd problemen.