En nu, dames en heren, tijd voor "America's Favorites"!' Donderend applaus uit de zaal. Bijvalsgefluit en geroep begroetten de ceremoniemeester toen hij de nominatie van iedere categorie bekend ging maken.

Chloe en Philippe waren aan de late kant. Ze glimlachten naar de rijen fans en fotografen die voor het 'Civic Auditorium' in Santa Monica waren samengedromd. Philippe was in smoking en Chloe liep gearmd aan zijn zijde, kijkend naar zijn glimlachende gezicht en vriendelijk glimlachend naar de camera's, een toonbeeld van tweeëenheid en degelijk geluk, ook al waren ze niet getrouwd .

Vanavond vond er een belangrijke gebeurtenis plaats. Deze in januari uitgereikte onderscheidingen werden beschouwd als voorboden van de later in het jaar uit te reiken 'Oscars' op het gebied van de film en 'Emmy Awards' op dat van de televisie. Chloe droeg een schitterende creatie van Christian Dior, een japon van witte tafzijde die strak om haar middel sloot en die haar boezem accentueerde. Ze had haar zwarte haar hoog opgestoken met kammen die bezet waren met kleine diamantjes en om haar hals droeg ze een fraaie klassiek-Engelse ketting van roze diamant die Vanessa voor haar op de kop had getikt.

Binnen fluisterden ze verontschuldigingen tegen Sissy, Luis, Abby, Gertrude en Bill Herbert die al aan de Saga-tafel zaten. Chloe keek naar de gezichten in de zaal. Josh glimlachte naar haar en ze glimlachte terug. Per slot van rekening was hij haar ex, hoewel nog niet helemaal. 'Altijd beleefd blijven, nietwaar, schat?' zei Sissy hatelijk. Haar jurk was van schouders tot tenen versierd met gele glitters die goed pasten bij haar geelblonde haar. De zes maanden rouw waren voorbij en nu speelde ze het vrolijke weeuwtje met een knappe jonge acteur aan haar zijde.

'Schenk me een glas wijn in, wil je, schat?' fluisterde Chloe tegen Philippe. 'Je drinkt te veel!' fluisterde hij veel te hard terug. Chloe keek weer steels naar Josh. Hij was in het gezelschap van Emerald. Ze zag er oogverblindend mooi uit in een muntgroene empire-japon van glansjersey, waarvan het lijfje met klaverblaadjes was geborduurd.

'Chic hoor!' spotte Sissy. 'Ze zal een beetje geluk nodig hebben. Tyne Daly is vanavond de grote favoriete.'

Het ging vanavond hard tegen hard. Saga en America moesten het opnemen tegen Hill Street Blues, Dynasty en Cagney and Lacey als de beste televisieseries in de categorie drama. Chloe, Sissy, Emerald, Tyne Daly en Sharon Gless stonden op de nominatie als beste actrice in de categorie televisieseries en van de heren waren het de acteurs Josh, Luis, Daniël Travanti en Larry Hagman. De spanning was om te snijden toen de ene na de andere illustere ster van het witte doek of van de televisie prachtig uitgedost het toneel op wipte, hetzij om een onderscheiding uit te reiken, hetzij om er een in ontvangst te nemen.

Chloe, die de afgelopen twee jaar beide keren de onderscheiding had gekregen, maakte zich niet zo druk meer als de anderen om de begeerde kristallen beeldjes. Ze vond dat Tyne of Sharon Gless recht op een onderscheiding hadden voor hun uitstekende werk in de serie Cagney and Lacey.

Emerald verlangde wanhopig naar de onderscheiding. De serie America: The Early Years was het eerste seizoen ingegaan, maar was onmiddellijk een groot succes geworden, in populariteit nu vrijwel gelijk aan Saga. Voor haar zou de onderscheiding een grote stap voorwaarts betekenen en haar come-back prachtig afronden. Josh kon het niet veel schelen. Hij had zich snel bij de kleine elite televisiesterren op rijpere leeftijd kunnen aansluiten en of hij al dan niet een onderscheiding kreeg, maakte hem weinig uit. Maar wie wel heel wat voor hem betekende, ook al wilde hij het niet graag bekennen, was die mooie, zwartharige vrouw met de witte jurk, twee tafeltjes van hem af.

Verduiveld, Josh, dacht hij voor de honderdste maal, waarom heb je die relatie toch zo verpest? Hoe heb je die vrouw ooit kunnen loslaten? Je hield van haar en zij verafgoodde jou... Emerald trok aan zijn mouw en fluisterde geanimeerd in zijn oor, maar hij luisterde nauwelijks naar haar. Hij keek uit zijn ooghoeken naar Chloe, dwars door een zaal vol van de mooiste vrouwen. Zijn Chloe. Zijn eeuwige geliefde, voor altijd voor hem verloren. Hij zag dat ze haar donkerharige hoofd naar Philippe boog. Ze glimlachte om een of andere opmerking van de Fransman en legde haar hand op zijn arm, in een liefderijk gebaar dat hij maar al te goed kende. Daarna hief ze haar hand en haalde haar vingers even door Philippes haar. Dat deed ze bij mij ook altijd, dacht Josh met een steek van jaloezie. Die twee zagen er beslist heel gelukkig uit zoals ze elkaar diep in de ogen keken en hun vingertoppen tegen elkaar legden. Er was iets aan die Fransman dat hem bepaald niet aanstond. Het had niets te maken met zijn relatie met Chloe, er was iets aan hem waar hij niet de vinger op kon leggen, iets dat moeilijk te definiëren was. Veel mensen voelden dat ook zo; Philippe wekte een zeker onbehagen.

Josh schrok op toen hij de nominaties voor 'beste actrice' hoorde afroepen. Emerald hield haar hand op zijn knie. Bij elke naam die door de microfoon klonk, kneep ze hem harder, tot het echt pijn deed. Hij zag haar vochtige rode mond van gespannen afwachting en van verlangen naar de onderscheiding half opengaan. Ze smachtte naar zo'n beeldje, een openbaar eerbetoon als symbool van haar terugkeer naar de top van de populariteit. Hij keek naar Chloe. Ze zat er volkomen rustig en ontspannen bij. Sissy daarentegen, die ook op een onderscheiding hoopte, glimlachte geforceerd. Ze had al eens eerder zo'n onderscheiding gehad, in hetzelfde jaar toen ze haar Oscar had gekregen, dus werd het weer eens tijd. Ze verdiende het. De manier waarop zij haar rol speelde, was bepaald een topprestatie. Ze was een voortreffelijke actrice, dat ■wist iedereen. Dat iemand met zo'n rancuneus karakter in staat was heel overtuigend de rol van een braaf en suikerzoet vrouwtje te spelen, bewees wel dat ze inderdaad over een groot talent beschikte. De actrices van de serie Cagney and Lacey zagen er trots en zelfverzekerd uit. Ook hun serie was een groot succes geworden. De onderscheiding kon geen positieve of negatieve invloed op de serie of op de twee hoofdrolvertolksters uitoefenen, maar vormde alleen de bevestiging.

'De envelop, graag,' zei Don Johnson, de voorzitter van de jury. 'De onderscheiding gaat naar...' Hij zweeg even en keek met een glimlachje naar de zaal, om de spanning nog meer op te voeren. 'De onderscheiding gaat andermaal naar miss Chloe Carriere!' Op het balkon van de zaal klonken vreugdekreten van fans, gevolgd door een minstens zo luide kreet van Chloe. Ze sloeg haar armen om Philippe en smoorde hem bijna. Daarna wierp ze handkusjes naar haar collega's aan de tafel en haastte zich in haar witte jurk naar het podium om haar dankrede uit te spreken.

Op het balkon tussen de fans werd Calvins gezicht rood van woede. Niet Chloe, maar Emerald, de godin, kwam deze eer toe. Hoe waagde die tweederangs Engelse slang de onderscheiding van Emerald af te pakken?

Hij richtte zijn toneelkijker op Chloe's slanke gestalte terwijl ze het publiek en de miljoenen televisiefans toesprak. Ze vertelde hoe gelukkig ze was en ze bedankte al haar collega's en Jasper Swanson. Ze wierp hem een handkus toe, huilde een beetje en werd in triomf door Don Johnson van het toneel naar de zaal begeleid, waarbij ze het beeldje hoog boven haar hoofd hield.

Calvin richtte zijn kijker op Emerald. Ze had een kanten zakdoekje uit haar met glittersteentjes versierde handtasje van Judith Leiber gehaald en snoot haar neus. Ze huilde\ Chloe Carriere, dat rotwijf, had zijn lieveling aan het huilen gemaakt!

Josh probeerde Emerald te troosten toen de onderscheiding voor de beste mannelijke acteur bekend werd gemaakt. 'De winnaar is Joshua Brown voor zijn rol in America: The Early Years!' riep Angie Dickinson met een brede glimlach. Calvin lette niet op Josh die snel zijn beeldje ging halen, maar hij bleef zijn kijker op zijn mooie Emerald gericht houden. Hij vond het afschuwelijk dat ze zo gekwetst werd. Chloe, opgeprikt als een kerstboom in haar maagdelijke wit, zou ervoor boeten. Voor Chloe Carriere was het eind gekomen en dat einde zou al heel gauw aanbreken.

In de achtste week van het najaarsseizoen stond Saga volgens de kijkcijfers op de tweede plaats achter America, maar een week later was het weer omgekeerd: Saga bovenaan, gevolgd door America. In de week daarop steeg America weer naar nummer één en tuimelde Saga naar de zesde plaats.

Bij MCPC heerste paniek. Grote adverteerders begonnen hun reclameblokken tussen de zendtijd van de serie te schrappen, omdat ze de prijs te hoog vonden. Ze gingen liever met hun spots naar de concurrentie, waar America zich in een veel grotere kijkdichtheid verheugde. Abby en Gertrude hadden het zwaar te verduren van hun televisiemaatschappij. Ze moesten hun serie opwindender, dramatischer en sappiger maken om het verloren percentage aan kijkcijfers terug te winnen. Gertrude en Abby schreeuwden tegen de verantwoordelijke serieproducent Bill Herbert, ze schreeuwden tegen de schrijvers en ze schreeuwden tegen de spelers en de technische medewerkers. Er werd een spoedbijeenkomst gehouden met Sissy, Luis en Chloe om hun raad te vragen, in de hoop dat er nieuwe ideeën op tafel kwamen. Ze wilden allemaal wanhopig hun best doen om weer op de eerste plaats te komen.

Toch maakte Chloe zich er niet al te druk over. Ze had altijd geweten dat de smaak van het publiek nu eenmaal aan mode onderhevig was. Ze had nog altijd haar verplichtingen aan de serie en ze genoot van haar succes, maar ze stond al open voor aanbiedingen voor mini-series en films. Ze wilde ook weer gaan zingen, een video voor MTV maken.

Luis hoopte dat Saga zou vallen. Hij wilde overstappen naar de filmbusiness. Jasper had drie schitterende aanbiedingen voor hem, te beginnen in het voorjaar. In een van die films kon hij zelfs als tegenspeler van Sabrina optreden. Hij vond dat hij genoeg televisiewerk had gedaan, al had hij niet meer dan ruim een jaar voor Saga gewerkt. Maar hij wilde hogerop, een echte filmster worden. Sissy, als altijd ontevreden, wilde Saga niet loslaten. Aangezien ze Sams financiële aandeel in de serie bij haar eigen aandeel had verworven, verdiende ze er goed aan. Ze zou nog meer kunnen verdienen als de serie door een aantal andere televisiemaatschappijen voor uitzending werd overgenomen.

Nadat Emerald de 'America's Favorites Award' aan Chloe was kwijtgeraakt, begon ze weer te drinken. Door haar toenemende frustratie en verontwaardiging over het feit dat Josh niet met haar naar bed wilde, had ze haar troost weer bij de fles gezocht. Wat ze ook geprobeerd had, ze kon hem niet verleiden. Hij had haar ronduit gezegd: 'Luister eens, Emerald, ik vind je een geweldige vrouw. Je bent mooi en het is prettig om bevriend met je te zijn. Maar wat 'dat andere betreft... nee.' Emerald had tot bloedens op haar lip gebeten. Dat een man haar afwees, kon ze heel moeilijk verdragen. Dat was haar vrijwel nooit overkomen. Was het een slecht voorteken van haar toekomst?

Ze zaten samen in Josh' auto voor haar huis nadat ze bij Corinna en Freddie Fields naar een voorvertoning en een daaraan verbonden dineetje waren geweest. Emerald had heel wat champagne gedronken en in haar jolige bui wilde ze Josh omhelzen. Maar hij werkte niet mee. 'Alsjeblieft, Emerald, ik wil alleen goede vrienden met je blijven. Dat heb ik je al zo vaak gezegd. Het is beter zo.' 'Maar waarom?' Emeralds stem sloeg schril over. 'Waarom alleen maar goede vrienden?' Haar stem schoot uit. 'Er ligt zoveel moois voor ons in het verschiet, Josh. Er is momenteel niemand in mijn leven en dat geldt voor jou eh... voor jou toch ook, hè?' Josh zweeg. Hij stak een Marlboro op en keek naar de bewolkte lucht.

'Dat is toch zo, Josh? Als het zo is, vertel het me dan, want... ach, barst, ik kom er wel overheen.' Er glipte een traan over haar mat gepoederde wang en droop op haar groensatijnen broekpak van Enrico Coverti. Hij bleef zwijgend zitten roken. Ze keek naar zijn krachtige profiel tegen het portierraam van zijn Porsche. 'Ben je verliefd op iemand?' vroeg ze, ditmaal zo dringend dat hij zich naar haar toe keerde en rustig zei: 'Ja, Emerald, dat geloof ik wel. Ik ben "verliefd", zoals je zegt. Op iemand anders.' 'Op wie dan?' Hij zweeg. Ze móést het weten. 'Op Chloe, nietwaar?' zei ze verbitterd. 'Op je ex, hè?'

'Ze is mijn "ex" niet. Nog niet, tenminste. En eh, ja, je hebt gelijk. Ik ben mijn gevoelens voor haar nog lang niet kwijt.' 'O, mijn god! Heb je contact met haar gehad?' Ze nam hem de sigaret af en nam een lange trek.

'O nee, volstrekt niet. Ze woont samen met die Philippe Archambaud. Maar ik zou wel graag contact met haar willen.' 'Verdomme, krijg dan de pest maar!' snauwde de diva. Ze sprong uit de auto en rende huilend naar haar voordeur. Hoe kon hij haar weigeren? Emerald Barrymore, een wereldberoemde schoonheid, het idool van miljoenen. De legendarische seksgodin. Hoe was het mogelijk? Ze begreep er niets van. Ze zag er zo geweldig uit en ze had zo'n succes! Ze realiseerde zich wel dat ze zich dwaas aanstelde, maar ze kon er niets aan doen. Ze hield van Josh. Waarom kon hij niet van haar houden?

Josh startte de wagen en reed weg. Het had geen zin haar nu te kalmeren. Het was een heel vervelende situatie. Hij wilde hun verhouding als collega's goed houden, maar het zag ernaar uit dat het nu een moeilijke situatie ging worden. Nou ja, morgen zou hij haar een bloemetje sturen als verzoening.

Dat hij gewoon wegreed, maakte Emerald nog bozer. 'Stik maar,' mopperde ze terwijl ze in haar Mercedes stapte om hem via de weg door de canyon naar de helderverlichte Santa Monica Boulevard achterna te rijden. Vier uur later werd ze dronken en zonder rijbewijs in haar tasje door een politieauto tot stilstand gebracht, nadat ze een paar keer tussen het verkeer op de Sunset Boulevard heen en weer was geslingerd. Er waren vier agenten voor nodig om Emerald te kalmeren en haar in een politiewagen te krijgen. Een passerende Japanse toerist met een camera maakte van de gelegenheid gebruik om een paar foto's van haar aanhouding te maken, waarna hij ze grif voor een flink bedrag verkocht aan de American Informer, die ze op de voorpagina plaatste.

Haar tweede verblijf in voorarrest op het politiebureau bezorgde haar nog meer slechte publiciteit dan de vorige keer. Kabaalschoppende en dronken televisieacteurs werden door de kijkers al niet op prijs gesteld, helemaal niet als het om een gevierde actrice ging.

Toen er dan ook voor Emerald weinig vleiende artikelen in de pers verschenen, keerden de meeste mensen zich van haar af. De afschuwelijke foto's waarop Emerald midden op straat in gevecht was gewikkeld met vier politiemannen, berokkenden de kijkerswaardering voor America veel schade. Het publiek keerde zich tegen haar, en de kijkcijfers daalden sterk. Het gevolg was dat Saga weer uit de as verrees en spoedig op de tweede plaats stond.

Calvin las het in de Daily Variety. 'Succesvolle Saga in de slag om de kijkcijfers weer sterk gestegen.' Hij perste zijn lippen woedend op elkaar. Hij was juist teruggekeerd van een zoveelste mislukte poging om haar nieuwe adres te pakken te krijgen en aan de ingang van de studio, waar ze werkte, hadden ze hem weggestuurd. Van een oude vrouw die in de brandend hete zon op Sunset Boulevard onder een verschoten parasol zat, had hij een plattegrond gekocht waarop villa's van befaamde filmsterren stonden aangegeven. De vrouw had beweerd dat Chloe Carriere in een groot huis op Blue Jay Road woonde. Twee weken achtereen hield hij het met wingerd begroeide huis in de gaten, maar hij zag geen spoor van Chloe. Tot drie keer toe werd hij in de chique buurt door een politieagent gemaand door te lopen. Om niet te veel achterdocht te wekken, hield hij zich gedeisd, maar hij had wel een praatje aangeknoopt met een dienstmeisje van het huis nadat hij in de supermarkt 'per ongeluk' tegen haar was aangebotst. Ze zag er leuk uit met mooi, lang blond haar en ze sprak met een Deens of Zweeds accent. Calvin liep met , haar mee terwijl ze boodschappen in haar karretje deed en hij vroeg terloops hoe het was om te werken voor de befaamde actrice Chloe Carriere. Daarop zei ze lachend dat hij aan het verkeerde adres was: 'Ik werk in de huishouding van een plastisch chirurg, dr. Sidney. Het zou me verbazen als hij haar persoonlijk kende, tenzij ze een patiënte van hem is.'

Calvin ging woedend terug naar het oude mens dat hem de plattegrond had verkocht en schreeuwde tegen haar dat ze hem voor de gek had gehouden. Ze haalde haar schouders op en zei: 'Hoor eens, de meeste bewoners die op die lijst staan zijn dood of verhuisd. Ik maak die plattegrond niet, ik verkoop 'm alleen. En nou wegwezen, mannetje, of ik steekje dit in je lijf.' Uit haar kapotte rok haalde ze een stiletto te voorschijn. Calvin maakte dat hij wegkwam. Hij had wel wat anders te doen. Hij moest het adres van Chloe te pakken zien te krijgen.

Op de avond van de uitreiking van de Academy Award-onderscheidingen, de belangrijkste openbare gebeurtenis die Hollywood kende, gaven Mary en Irving Lazar hun jaarlijkse, befaamd geworden 'Oscar-party' in restaurant Spago. Alle grote film- en televisiesterren waren van de partij, de dames in hun elegantste kledij en de heren niet minder fraai uitgedost. Irving Lazar, bijgenaamd 'Swifty', bewoog zich door de grote zaal waarbij hij de televisiecamera's en fotojournalisten zoveel mogelijk ontweek en zich opgewekt met zijn hoge gasten onderhield.

Chloe zat met Philippe en Annabel aan een hoektafel. Ze was blij dat Irving haar dochter ook had uitgenodigd op dit wel heel exclusieve Hollywoodse feest, waar alleen de echte supersterren en wereldberoemdheden kwamen. Annabel was weer uit Londen overgekomen; tussen haar en haar moeder was een warme vriendschap ontstaan.

Philippe zei niet veel. Chloe zuchtte. Als je elkaar nog maar weinig te zeggen had, was het een duidelijk teken dat er iets aan de relatie mankeerde. Hun verhouding was ver over het hoogtepunt heen, maar ze had niet de moed er een eind aan te maken. Aan de andere kant van de zaal flitsten fotolampen toen Emerald en Josh binnenkwamen. Emerald zag er weer stralend uit in haar jade- groene fluwelen jurk met diep decolleté. Niets wees er meer op dat ze een maand geleden als een dronken furie met politieagenten had gevochten. Ze had bepaald een bewonderenswaardig aanpassingsvermogen, dacht Chloe. Emerald glimlachte stralend naar Josh, die haar blik liefkozend beantwoordde.

Chloe keek de andere kant uit. Het leek of ze hevig verliefd waren en ze zagen er heel gelukkig uit. Ze keek weer naar Philippe die belangstelling toonde voor een roodharige vamp aan de aangrenzende tafel, een bekende ster die aan de produktie van America was toegevoegd om de kijkcijfers op te krikken.

Emerald en Josh namen plaats aan een tafeltje in het midden van de zaal. O, hemel, dacht Chloe, nu zit hij regelrecht in mijn gezichtsveld. Als ze haar hoofd naar links draaide, keek ze hem zelfs pal in zijn gezicht.

Zodra hij haar had gezien, kwam hij naar hun tafeltje, gaf Philippe een stevige handdruk, Annabel een omhelzing en Chloe een kus op haar wang. Ze huiverde even toen ze hem recht aankeek. Hij was aantrekkelijker dan ooit en ze bespeurde iets van een tederheid en meelevendheid in hem die ze nooit eerder van hem had gekend. Het duurde niet lang voor de aanwezigen hun volle aandacht richtten op de grote televisieschermen die op strategische punten in de zaal waren geplaatst. Maar Chloe had er moeite mee zich op de winnaars te concentreren en ook voor de verrukkelijke pizza's met gerookte zalm en kaviaar en de dure champagne had ze niet veel belangstelling. Haar blik werd voortdurend naar Josh getrokken. Dit is toch te gek, dacht ze. Belachelijk, een volwassen vrouw die de middelbare leeftijd nadert, verliefd als een tienermeisje... Tijdens een korte pauze gingen Chloe en haar dochter naar de damestoiletten, waar Emerald achter hen aan kwam. Chloe en Emerald namen elkaar op. Hoewel ze elkaar van veel Hollywoodse party's kenden, was het voor het eerst na de start van America dat ze oog in oog stonden. Alleen Annabel was erbij, maar op dit moment zat ze op de wc.

'Hallo Emerald,' zei Chloe, glimlachend haar hand uitstekend. Emerald negeerde de uitgestoken hand. Ze stond zwijgend naar haar rivale te kijken, als verstomd van jaloezie en ergernis toen het tot haar doordrong dat de prachtige diamanten en smaragden armbanden aan Chloe's polsen van haar waren geweest. De sieraden waarvan ze zoveel had gehouden, de laatste kostbare stukken die ze aan Vanessa had verkocht om niet van honger om te komen. Het gemene loeder! Nu had Chloe haar armbanden en ook nog altijd de macht over haar vriend Josh. Het was precies zoals veel mensen in de stad zeiden: die Chloe was een intrigerende parvenue en Emerald haatte haar. Ze stond geleund tegen de deur en keek Chloe met een eigenaardige blik aan. Chloe begreep dat Emerald meer had gedronken dan goed voor haar was. Ze nam een flesje parfum uit haar tasje en ging voor de spiegel staan.

'Nu weet ik het zeker,' zei Emerald met dikke tong. 'Nu weet ik het absoluut zeker.'

'Wat?' Chloe bracht snel 'Obsession' achter haar oren aan en wilde dat Annabel te voorschijn kwam, dan konden ze hier weg. 'Wat hij in je ziet, natuurlijk!' siste Emerald.

'Wie bedoel je?' Chloe liet haar rivale niets van haar gevoelens merken.

'Josh! Wie anders?' Emerald lachte hees. 'Hij houdt van je, dat weetje toch wel? Hij heeft nooit anders dan van je gehouden. Wat ben jij toch een geluksvogel, hè?' Ze wankelde naar de spiegel en deed alsof ze haar haar ging kammen, maar Chloe zag dat Emeralds ogen zich met tranen vulden.

'O ja? Hoe weetje dat?' Of ze wilde of niet, Chloe móést het weten. Was het zo? Hield Josh nog evenveel van haar als zij van hem? Onzin! Volslagen nonsens. Emerald was te dronken om op haar benen te kunnen staan.

'Hij heeft het me zelf gezegd.' Emerald keek naar Chloe's spiegelbeeld. 'Hij heeft me verteld dat hij alleen van jou hield. Dat het altijd zo is geweest. Zeker weten. Maar ik zit er niet mee, hoor. Josh en ik zijn gewoon heel goede vrienden en dat blijft zo.'

Ze boog zich naar de spiegel om haar make-up te inspecteren en haalde haar schouders op, fraai verpakt in het groene fluweel van een creatie van Giorgio di Sant Angelo.

Annabel kwam te voorschijn. Chloe nam haar bij de arm en liep snel met haar dochter terug naar de zaal. 'Ik heb alles gehoord, mam,' zei Annabel. 'Alles. Zou het waar zijn? Denk je dat Josh nog altijd verliefd op je is?'

'Ik weet het niet, schat. Ik weet het echt niet. Ze is dronken.' 'Nou, ik hoop maar dat het zo is!' zei Annabel, haar moeder innig in haar arm knijpend. 'Je weet hoe ik over Philippe denk.' Ze gingen weer aan hun tafeltje zitten. De rest van de avond probeerde Chloe niet naar Josh te kijken en zich te concentreren op de speeches van de winnaars en winnaressen, maar het drong nauwelijks tot haar door wie ze waren en wat ze zeiden. Ze kon alleen maar denken aan wat Emerald had gezegd.

Chelsea Deane keek door de zoeker naar het decor van Miranda's boudoir en zei: 'Geef dat boeket bloemen eens een boogschutter.' 'Hè? Waar heeft hij het over?' vroeg een decorbouwer aan een collega.

'Weet ik veel. Moetje hem vragen. Die Engelsen gebruiken soms

zo'n eigenaardig taaltje.'

'Sorry, Chelsea, wat bedoel je precies?'

'Boogschutter! Dat is vaktaal voor: uit de weg ermee,' riep Chelsea geprikkeld terug.

'Ja, maar wat wil dat dan zeggen, een "boogschutter"?' 'O, sorry, ik dacht dat ik op de set in de Pinewood Studio was!' Chelsea grijnsde zijn charmante cockney-grijns. 'Spaanse boogschutter - elleboog, begrijp je wel?' De twee decorbouwers krabden op hun hoofd. 'Weg met die bloemen!' Chelsea bewoog ter verduidelijking zijn elleboog heen en weer, geïrriteerd door de stompzinnigheid van de mannen. Maar Chloe had hem goed begrepen en ze glimlachte meelevend naar hem. Ze zat met Vanessa en een groepje meisjes van de make-up, haarverzorging en kleding bij het toneel en nam met haar repetitor de dialoog door, terwijl de vrouwen om haar heen druk zaten te kletsen. }

'Oké, het eerste team kan komen,' riep Ned. 'Tweede team kan rust nemen.'

Het paar dat een kwartier lang midden op het toneel had gestaan terwijl de camera's en de belichting werden ingesteld, mocht gaan koffiedrinken. Chloe en Luis namen hun plaats in; ze moesten voor de plaatsmarkeringen door het decor lopen. Na iedere stap of andere beweging kwam de man met het meetlint voor de juiste afstand naar de camera. Stel je voor dat hun gezicht een millimeter uit focus raakte in de opnamen die morgen aan Gertrude en Abby werden getoond! Die zouden moord en brand schreeuwen en als het nog een keer gebeurde, zouden er koppen rollen, vooral die van de camera-assistent, dus hij keek wel uit.

Het was heel koud op de set. Zoals gewoonlijk had de verwarming het weer eens laten afweten. De studioruimte bestond al meer dan een halve eeuw en was ijskoud in de winter en gloeiend heet in de zomer. 'Moet je nagaan dat die vervloekte verwarmingsinstallatie en airconditioning al zo'n vijftig jaar oud zijn!' kankerde Chelsea. De technische medewerkers droegen allemaal een trui, een parka en een dikke sjaal maar Chloe moest op in een laag uitgesneden jurkje van zwarte chiffon. Het enige waaraan ze zich maar moest warmen, was een fonkelende halsketting ter waarde van vierhonderd dollar van Kenny Lane.

De definitieve opname moest viermaal over. Eerst klonk een overvliegend vliegtuig door de geluidsopname heen, toen hoestte een studiobezoeker dwars door het hartstochtelijke 'Ik hou van je, Miranda' en bij de derde keer bleef Chloe met haar hoge hak in het kleed steken. Uiteindelijk nam Chelsea de vierde. 'Oké, druk die maar af. Nu meteen de tussenopnamen. Eerst de close-up van Luis, dan kun jij even rusten, Chloe.'

Brad, van het kantoor van Abby en Gertrude, kwam de set op en deelde blaadjes uit met de waarderingscijfers van de vorige avond. .Chloe was blij dat de uitzending op een gunstig tijdstip had plaatsgevonden en dat de waardering zo hoog was dat Saga ongetwijfeld weer bij de tien meest bekeken series van de week hoorde. 'Hoe heeft America het gisteren gedaan?' vroeg ze. 'Uitstekend,' zei Brad enthousiast, hoewel het een serie van de concurrent was. 'Heel goed, ja. Ze doen het werkelijk geweldig. Maar het feit dat Josh een onderscheiding heeft gekregen, legt natuurlijk ook gewicht in de schaal. De kijkers hebben die ex van je wel aan hun hart gedrukt hè?'

Chloe was blij voor Josh dat hij de onderscheiding had gekregen en ze had hem orchideeën en een felicitatiebrief gestuurd. Ze vroeg zich af hoe het nu verder met hem ging en hoopte dat hij gelukkig was. Kon ze dat van zichzelf ook maar zeggen; ze zou o zo graag meer willen weten over wat Emerald haar in benevelde toestand had verteld. Ze had weer ruzie met Philippe gehad, weer zo'n belachelijk meningsverschil over iets heel onbelangrijks. Waarom deed hij zo vervelend tegen haar? De laatste tijd was hij begonnen haar op spottende wijze 'diva' en 'superster' te noemen. Wat mankeerde hem toch?

'Schat, je raadt nooit wie ik vandaag heb gesproken!' Daphne, met roze rollers in haar rode haar, ging naast haar onder de droogkap zitten in de kapsalon van Bill Palmer, altijd klaar voor een gezellig babbeltje.

Chloe legde haar tijdschrift neer en glimlachte naar haar vriendin. Daphne amuseerde haar altijd, want ze vond haar in principe een aardige en vrolijke vrouw, maar wel een beetje een kletskous. 'Joshua Brown, schat! Hij zag er echt heel geweldig uit, dat kan ik je wel zeggen.' Chloe voelde haar hart sneller slaan. Iedere keer als ze zijn naam hoorde noemen, was het of ze oerwoudtrommels hoorde.

'Waar heb je hem gezien?' Kalm stak ze een sigaret op.

'In zijn nieuwe huis aan zee. Ik heb hem geïnterviewd voor TV-Faces.'

'Hoe gaat het met hem?' Chloe was een en al belangstelling. Ik wou dat ik verdomme niet zo in hem geïnteresseerd was, dacht ze. 'O, fantastisch.' Daphne was opgetogen. 'Hij is toch zó'n geweldige vent, een en al sex-appeal. Wat een man! Mijn knieën beefden zo erg dat mijn notitieboekje bijna van mijn schoot viel.' 'Gebruik je dan geen bandrecorder?'

'Ja, natuurlijk wel, schat. Het boekje is voor de sfeertekening, snap je, dat kun je niet opnemen. De kleur van zijn meubels, wat hij droeg, van die dingen.'

'En, wat had hij dan aan?' kon Chloe niet nalaten te vragen. 'Blauw overhemd,' zei Daphne bijna buiten adem. 'Open, heel eenvoudig ding, maar heel sexy. Hij heeft een fantastisch lijf, Chloe.'

'Ik weet het. Ik ben met hem getrouwd geweest, weetje nog?' 'Nu je het zegt, ja!' lachte Daphne. 'In ieder geval, we hebben een héél diepgaand gesprek gehad. Hij heeft me alles verteld over zijn verslaving aan alcohol en drugs. Hoe hij eraan kapot is gegaan.' 'En heeft hij je ook over zijn schoolmeisjes verteld?' vroeg Chloe sarcastisch.

'Daar kom ik zo op,' zei Daphne ongeduldig. 'Val me nu niet in de rede, kind. Nou, hij vertelde me dat hij het was die jullie huwelijk heeft verpest, door zijn drugsgebruik. Hij zei dat hij je een fantastische vrouw vindt, de beste van de wereld.' Daphne glimlachte to/£n ze zag dat Chloe licht bloosde.

'Hij zat maar over je te praten, tot zijn bediende kwam zeggen dat er een heel belangrijk telefoontje voor hem was, uit Zuid-Amerika. Had iets te maken met een film die hij daar volgend jaar gaat doen. Dus hij verontschuldigde zich en ging naar de telefoon.' 'Ja? En?' Chloe zat op de punt van haar stoel.

'Nou, hij had de deur van zijn kamer een eindje opengelaten en ik kon me absoluut niet bedwingen. Ik nam even stiekem een kijkje en wat denk je dat ik zag?'

'Geen idee.' Chloe glimlachte op de manier waarop Daphne de spanning opvoerde.

'Een hele muur die van onder tot boven is bedekt met foto's van jou.'

'Kom nou, dat geloof ik niet.'

'Echt waar, schat. Ik meen het. Minstens twintig grote foto's van jou. Van jou alleen, en van jullie samen, en van jou met Annabel... zelfs jullie trouwfoto!' Ze boog zich naar Chloe en knikte veelbetekenend. 'Ik denk dat hij nog heel veel van je houdt, schat. Dat geloof ik beslist. Die kamer is zijn heiligdom. En o ja, hij had ook een plaat van je op zijn stereo. Je laatste, die mooie lovesong.' Triomfantelijk stak ze haar hoofd weer onder de droger, in afwachting van Chloe's reactie.

'Nou, Daphne, je bent me wel een Sherlock Holmes geweest, zeg. Heel interessant, hoor, maar ik heb geen belangstelling meer voor hem. Wat voorbij is, is voorbij.'

'Welnee, wat een onzin!' vond Daphne. 'Hij zit nog altijd in je bloed. Als het niet zo was, had je je echtscheidingspapieren allang ondertekend en dan was je nu hoog en breed met Philippe getrouwd.'

'Ik ben allergisch voor het huwelijk geworden,' zei Chloe ernstig. 'Ik breng er geen steek van terecht.'

.'Kletskoek, je was een heel goeie echtgenote, lieverd, in al die jaren dat je met Josh getrouwd was. Je hebt een andere kant opgekeken toen hij je ontrouw was. Je hebt geen aandacht geschonken aan zijn verslaving. Je hebt een heleboel onaangenaams van hem moeten slikken. Je hebt te veel over je kant laten gaan en je hebt hem te veel vergeven, meid. Geef ze op hun donder, dan hou je ze eronder, zeg ik altijd maar.'

'Ja hoor, ik weet het. Toe Daphne, hou er nu mee op,' zei Chloe. 'Ik heb je gezegd dat het voorbij is. Ik voel me heel gelukkig met Philippe.' Ze kruiste haar vingers, want ze had een hekel aan liegen.

Daphnes haar was intussen droog. 'Ik moet er nu snel vandoor, Chloe. Ik moet een hoofdartikel voor US over Sabrinajones schrijven. '

'Kom je aanstaande zaterdag?' riep Chloe haar na. 'Philippe gaat barbecuen.'

'Graag, schat.' Daphne had wel door dat ze bij Chloe enige gevoelens had gewekt.

Chloe bleef even heel stil zitten. Haar gedachten werden overheerst door één ding: Emerald had de waarheid gesproken.

Het was Calvin eindelijk gelukt in de buurt van de set te komen nadat hij vriendschap had gesloten met Debbie Drake, de assistent-regisseur. Na het werk had hij haar dagelijks gadegeslagen in de bar tegenover de studio, waar ze met een paar collega's een pilsje dronk voor ze in haar kleine rode Mustang naar haar huis in Westlake reed. Gedurende die dagen had hij opgemerkt dat ze een aardig meisje was en dat het hem weinig moeite zou kosten bevriend met haar te raken. In enkele weken werd hij dikke maatjes met haar, al had hij het gevoel dat hij Emerald daardoor ontrouw was. Ze was knap en had lang haar; ze glimlachte altijd heel vriendelijk en ze had een prettig karakter, maar Calvin liet zich verder niets aan haar gelegen liggen. Hij wilde alleen haar vertrouwen en vriendschap winnen om toegang tot de set van Saga te krijgen. Op een dag zei hij in vertrouwen dat hij graag eens naar de set wilde, omdat hij een grote bewonderaar was van Sissy Sharp. Debbie, altijd bereid iets voor mensen te doen, regelde een bezoekerspasje voor hem.

Op een mooie voorjaarsmiddag, met een temperatuur van meer dan dertig graden, betrad Calvin Foster voor het eerst de set van

Saga.