Code

-Dag meneer, ik wilde graag wat informatie over die nieuwe code.

-Dat kan. Hebt u uw oproep meegebracht? -Alstublieft.

- O, maar ik zie dat u uw PiN-code niet hebt ingevuld, meneer De Bie. Wilt u dat alsnog even doen dan?

-Nou dat is een beetje mijn probleem: ik dacht dat die pin-code geheim is.

-Was. U had in de kranten kunnen lezen dat de PiN-code vanaf de eerste van deze maand niet meer geheim is en bij ons op de bank moet worden ingeleverd. U kunt ‘m dus nu gerust tegen mij zeggen, hoor. Wat was uw PiN-code?

- Eh… Goh, wat is het moeilijk iets dat je zolang geheim hebt gehouden, nu ineens…

-Maar u hebt er niets meer aan. Uw code is ongeldig geworden. Kijk, hier zijn lijsten met namen en PiN-codes, van mensen die gewoon open en bloot mij hun code hebben gegeven. Als u er moeite mee hebt, fluistert u ‘m dan in mijn oor. -Nou goed dan. Mijn PiN-code was… pss… pss… pssst! Nee! Niet 45, maar 5406. Nee, ook niet… Hè, ‘t is altijd goed gegaan. Als ik ‘m moest intikken op de automaat, had ik nooit problemen, maar nu ik ‘m aan iemand moet zeggen, word ik te zenuwachtig. Ik heb mijn PiN-code nog nooit aan iemand gezegd, begrijpt u. Zelfs mijn eigen vrouw kent mijn PiN-code niet en… -Is uw code misschien 5064?

-Ja verdraaid, dat is ‘m! Maar hoe kent u mijn code? Die was toch geheim? Ik heb dat briefje met mijn nummer indertijd verbrand en de as heb ik opgegeten.

-Maar waarom dacht u dat wij nu overgaan op het nieuwe code-systeem? Omdat de mensen te dom zijn om een nummer van vier cijfers te onthouden! En dan bellen ze ons op de bank: o, meneer, ik sta hier bij de automaat en ik ben m’n

nummer vergeten. Dus daar moesten wij een telefonische hulpdienst voor opzetten. Kwamen er toch weer mensen te pas aan het geldverkeer. En mensen kosten geld! Dus als u uw geld opnam, moesten wij dat betalen!

- Wat vervelend, sorry, dat wist ik niet. Nee, dat kan natuurlijk niet.

-We hebben bij al onze bankfilialen voor miljoenen speciale cellen laten bouwen, zodat de mensen dag en nacht toegang hadden tot de automaat. Het enige dat ze hoefden te doen was hun pasje in een gleufje steken. Wat dacht u? -Ze konden het gleufje niet vinden?

-Nee, ze gingen zo slordig met het plaatje om, dat het magneetstripje beschadigde en dan gaat niet één deur open, met een gekreukeld stripje.

-Goh, wat dom. Ik bewaarde mijn plaatje dan ook altijd met een speciaal vilten lapje eromheen.

-De goeden moeten onder de kwaden lijden. En dan de berovingen … Dat de mensen ‘s avonds in het donker bij de automaat werden opgewacht en gedwongen hun plaatje af te geven en hun nummer te zeggen. Er zijn hele moedige mensen geweest, die het niet zeiden, ook niet na uren ondervragen, of erger nog.

-Je hebt domme, maar toch ook veel geweldige mensen.

- Mensen, die hun pin-codegeheim mee het graf in hebben genomen. Laten we hen nooit vergeten.

-Nooit. Maar nu breken er betere tijden aan, begrijp ik? -De nieuwe poen-code is absoluut betrouwbaar en helemaal gericht op serviceverlening en uw veiligheid. -Fijn! Nou, dan wil ik die poen-code graag hebben. Kunt u mij alstublieft zeggen hoe hij werkt?

-Wel, als u dadelijk zou willen aansluiten bij die rij mensen daar… Die staan namelijk allemaal te wachten op een codetatoeage. Een gediplomeerde tatoeëerder zal dan uw codenummer op uw rechterwijsvinger aanbrengen. Dat nummer hoeft u op de geldautomaat ook niet meer in te tikken (met

alle domme fouten vandien), u steekt uw rechterwijsvinger gewoon in een gaatje en de computer leest automatisch het nummer van uw vinger.

-Wat handig! Maar mijn plaatje blijft wel geldig? -Nee, u dient via uw huisdokter even een afspraak te maken met de hersenchirurg en die brengt in het ziekenhuis (een in-greepje van niks, plaatselijke verdoving) uw magneetstripje onder uw hoofdhuid aan. Het is een speciaal ontwikkeld stripje, waarop haargroei mogelijk is. U ziet er niets van. Met dat stripje in uw hoofd gaat de deur van elke automaatcel voor u open. Dan zit er links een hoofdluikje, waarin u uw hoofd steekt, tegelijk met uw rechterwijsvinger in het vingergaatje rechts. Als de combinatie hoofd en vinger in orde wordt bevonden door de computer, kunt u hardop zeggen hoeveel geld u wilt opnemen. Na tien seconden schuiven de bankbiljetten in het geldlaatje, dat u alleen open kunt krijgen met uw tong, waaronder een minuscuul klein zendertje is aangebracht.

-Dat zal ik onmiddellijk laten doen allemaal.

-Wel is het zo dat deze operatie ons heel veel geld gaat

kosten, dus u zult begrijpen dat wij bij elke geldopname 50%

servicekosten in rekening moeten brengen.

-Ja natuurlijk. Vanzelfsprekend! Hartelijk dank.

HET GEHEIME LEVEN VAN WALTER DE ROCHEBRUNE