College

Miljoen gulden voor onderzoek relatie sport en gezondheid

UTRECHT (ANP) — De eerste leerstoel „klinische sportgeneeskunde” heeft de komende jaren een miljoen gulden ter beschikking voor onderzoeken naar de relatie sport en gezondheid, gericht op blessurepreventie. Het geld wordt beschikbaar gesteld door de Verenigde Spaarbank.

In Nederland is jaarlijks sprake van een miljoen sportblessures. De kosten hiervan bedragen 140 miljoen gulden voor de gezondheidszorg. Aan arbeidsverzuim kosten de blessures nog eens 225 miljoen gulden per jaar.

Dames en heren,

In dit college wilde ik het meest voorkomende bandletsel van de enkel met u doornemen en wel het ligamentum fibulotare, dat de voet naar voren schuift ten opzichte van het onderbeen. De te kiezen behandeling hangt af van het al of niet totaal zijn van de ruptuur en dit kunnen wij nagaan met de stabiliteitstest van het enkelgewricht, die wij in het college van gisteren behandelden.

Tussen haakjes: kunt u mij ook achterin verstaan? Fijn, dank u. Wij hadden niet gerekend op zo’n massale opkomst van studenten en voor het college van morgen zullen wij dan ook proberen uit te wijken naar een grotere zaal.

Het enkelbandletsel. Wat kan de arts doen? In de eerste plaats röntgenonderzoek verrichten om te zien of er een fractuur is. Bij een partiële ruptuur dient de enkel drie weken in een elastoplast-of gipsverband te worden geïmmobiliseerd

en wanneer we een totale ruptuur constateren en het een jonge en actieve sporter betreft, moeten wij onverwijld tot een operatie overgaan, waarna immobilisatie dient te volgen in een gipsverband, gedurende 5 tot 6 weken. Als wij echter te maken krijgen met een los botstukje, dan moet dit stukje eerst operatief op zijn oorspronkelijke plaats bevestigd worden. Tot zover duidelijk?

Dan gaan wij nu eens kijken wat de fysiotherapie ons voor mogelijkheden biedt bij een enkeldistorsie. Kan de behandeling nog dezelfde dag beginnen, dan zou ik kiezen voor cura-puls, een intermitterende vorm van ultrakortegolfbestraling. Ook kan die eerste dag begonnen worden met de dyadynami-sche stroom volgens Bernard, te beginnen met 1 minuut df (difase-100 Herz), waarna de stroomsterkte kan worden opgedraaid tot de sensibele grens. Ikzelf heb veel resultaat geboekt met het vervolgens toedienen van 3 minuten cp, ook tot de sensibele grens, omdat cp een kortdurend pijnstillend en resorberend effect heeft.

Over de toepassing van iontoforese met heparinoïde zalf bestaat nog veel onduidelijkheid; in mijn praktijk blijf ik deze mogelijkheid echter openhouden, omdat ik onder andere bij de peracute behandeling van hematomen waardevolle verbeteringen heb geconstateerd.

Bij de oefentherapie kies ik persoonlijk het liefst voor de rekkingsoefeningen van de Mm. triceps surae volgens de methode van Janda (na 6 seconden maximale aanspanning van de spier volgt tijdens de ontspanning een maximale rekking).

Dan nu de genezingstijd. Ik weet dat ik met mijn opvatting tegen de huidige normen indruis en misschien ga ik nu op zere tenen staan, maar ik vind dat de genezing van een bandletsel 8 tot 12. weken moet duren, afhankelijk van de ernst van het trauma. Zodra de gewonde geen pijn meer heeft, kan tot de revalidatie worden overgegaan, een periode die 6 tot 8 weken kan vergen.

Dames en heren, mag ik om stilte verzoeken? Stilte! Dank

u. Natuurlijk ben ik het geheel met u eens als u nu roept, of liever gezegd schreeuwt, dat de enkel dan beschermd moet worden tegen overrekking door middel van elastoplast. Uiteraard!

Graag wilde ik enige kanttekeningen plaatsen bij de Nazorg, die tevens betrekking hebben op de Preventie. Ik ben van mening dat het zeer effectief zou zijn als we de sporter, na genezing, bij zijn T-shirt zouden pakken, hem eens flink door elkaar zouden schudden, om hem vervolgens bulderend toe te spreken in deze trant:

‘Nou moet jij eens goed luisteren, luldebehanger of kutte-kop. Als jij het nu nog één keer in je bolle hoofd haalt om ongetraind te gaan hardlopen met die vieze dikke pens van jou, dan vind jij hier voortaan een gesloten deur. Is dat goed begrepen? Dan ga je maar met die strijkijzers van poten in een teiltje water zitten! Wie denk je wel dat je bent, om hier wekenlang miljoenen verslindende apparatuur te gebruiken, alleen omdat jij het aan hoogmoed grenzende idee koestert ooit nog ‘s wat te bereiken in de sport? Dacht je ook niet dat we dat geld beter zouden kunnen besteden? Ter bestrijding van échte ziekten bij voorbeeld? Ik ben het spuugzat om elke dag maar weer dat slappe enkeltje van jou in te zwachtelen. Weet je wat je van mij kan krijgen? Een schop onder je kont! En laat ik je hier nooit meer zien!’

Tot zover de bulderspeech van de nazorg. Toch is dit een methode, dames en heren, die ik u dringend moet ontraden. Wij zouden immers de poten onder onze eigen nieuwe leerstoel, waar we net zo blij mee zijn, vandaan zagen? En mag ik daar persoonlijk aan toevoegen, dat ik het heerlijk vind eindelijk hoogleraar te zijn? Met uw hulp wilde ik dat nog heel lang blijven. Dank u wel.

Prof. Dr.W. Ph.de Bie, hoogleraar in de klinische sportvergekking