Epiloog
Madison Castelli zat aan de keukentafel achter haar
laptop te werken aan een artikel over Salli T. Turner.
Het was niet makkelijk. Een paar dagen geleden was
ze vanuit haar woonplaats New York naar L.A. gevlogen
voor een verblijf bij haar oude studiegenote
Natalie DeBarge, nu tv-presentatrice van
amusementsnieuws,
en om een interview te doen met de
machtige superagent Freddie Lean. In het vliegtuig
had ze naast Salli gezeten en waren ze aan de praat
geraakt.
In het begin had Madison Salli voor een typisch
Hollywoodblondie gehouden, maar na een tijdje had
ze haar mening herzien, en konden ze het heel goed
met elkaar vinden. Toen Sa11i op een gegeven moment
hoorde dat Madison voor het elitaire blad Manhattan
Style werkte, liet ze weten dat ze daar graag in zou
staan. Daarom besloten ze elkaar te ontmoeten voor
een interview.
De dag waarop Salli op brute wijze werd vermoord,
had Madison met Salli geluncht in haar paleisachtige
woning in Pacific Palisades, waar ze als een stel meiden
over koetjes en kalfjes hadden zitten praten. Salli
had het meest gepraat, terwijl Madison had geluisterd.
Maar dat was wat een goed journalist altijd
deed, en Salli had in elk geval genoeg te vertellen.
Nu was ze dood, en Madison staarde naar het bijna
lege scherm van haar laptop. Ze was al naar Salli's huis
geweest en had de rechercheur die was belast met het
onderzoek, alles verteld wat ze wist. Ze had hem ook
een kopie gegeven van het geluidsbandje dat ze van
het interview met Salli had gemaakt. Hij zei dat hij er
later naar zou luisteren en haar dan zou opbellen.
Madison wierp haar haar naar achteren en zuchtte
diep. In zekere zin was het waarschijnlijk goed om
alles aan het papier toe te vertrouwen, maar anderzijds
was ze zo ontzet over de dood van Salli dat ze er
niet zeker van was of ze objectief genoeg zou kunnen
zijn.
Ze trommelde nadenkend met haar vingers op tafel en
vroeg zich af wat ze moest schrijven over de vrouw die
iedereen dacht te kennen, maar in feite niet kende.
Salli T. Turner, de bruisende blondine die regelmatig
verscheen in E. T. en Hard Copy en bij de roddelbladen
voortdurend in het middelpunt van de belangstelling
stond, die werd gefotografeerd op feesten, bij het
verlaten
van clubs en disco's, gekleed in onthullende latex
jurken, die schoenen met uitzonderlijk hoge naaldhakken
droeg, zich niet schaamde om haar borsten te
tonen, die graag wuifde en altijd stralend lachte.
Niettemin, achter die borsten en onder die weelderige
blonde haardos was een heel eenvoudige vrouw
verborgen, een heel lieve vrouw. En hoewel ze elkaar
maar heel kort hadden gekend, had Madison haar
graag gemogen, want Sabi bezat een naïviteit en frisheid
wat heel verrassend was.
Madison sloot abrupt haar laptop. Ze had geen zin
om te schrijven, ze had zin om te huilen. Deze
afschuwelijke
moord was zo zinloos. En waarom? Wat
had Salli gedaan dat zoveel geweld kon oproepen?
Ze wist wat ze zou moeten doen: de moord even vergeten
en zich richten op Freddie Leao, die tenslotte
de aanleiding was voor haar reis naar L.A. Ze had nog
niets ondernomen om tot een interview te komen.
N natuurlijk, het was bekend dat de ongrijpbare
Freddie Leao geen interviews toestond, maar Victor
Simons, haar hoofdredacteur, had haar verzekerd de
zaak te regelen. Best hoor, View, dacht ze bitter, 'naar
wanneer?
Wordt vervolgd