7
Kristin zat naast Jake in een box van de bar van het
Beverly Wilshire Hotel. Hij had bier besteld en zij
dronk Evian. Ze gedroegen zich allebei wat terughoudend.
'Ik ben echt blij dat je nog langskwam,' zei Jake,
terwijl
hij probeerde niet naar haar te staren, want ze zag er
op een frisse en gezonde manier heel aantrekkelijk uit.
'Ik begon me juist af te vragen of je nog zou komen.'
'Was je bang dat ik niet zou komen?' vroeg ze. Ze
voelde zich nu eens een gewone vrouw die een gewone
afspraak had en het beviel haar wel.
Hij haalde zijn schouders op. 'Ik was er niet gerust
op,' antwoordde hij eerlijk.
Met de palmen van haar handen streek ze haar witte
jurk glad. 'Kan ik je iets vragen?' zei ze, terwijl ze
de
rimpels bestudeerde die zich om zijn ogen vormden
als hij lachte.
'Je kunt me vragen wat je wilt.'
Ze aarzelde even. 'Eh,' begon ze, niet echt gegeneerd
omdat ze het nu eenmaal wilde weten. 'Ik zag twee
aantrekkelijke vrouwen in de hal. Hoorde een van hen
bij jou?' Waarom vraag ik hem dit? dacht ze. Ik ken hem
nauwelijks. En toch ...
'Natuurlijk,' zei hij lachend. 'Alsof ik je zou hebben
gevraagd mij en mijn familie te komen bezoeken als ik
daar met een vriendin zou zijn.' Zijn bruine ogen
glinsterden
van plezier. 'Kom nou, Kristin, wat denk je
dat ik voor man ben?'
'Een aardige man,' antwoordde ze zacht.
Hij nam een slok van zijn bier. 'Dat klinkt alsof ik
heel
saai ben.'
'Nee, beslist niet.'
'Jawel.'
Ze grinnikten naar elkaar. Hij vond het prachtig dat ze
wilde weten of hij iets met Madison of Natalie had.
Het betekende dat ze misschien in hem was
geïnteresseerd.
'Je broer werkt bij de televisie, hè?' vroeg Kristin,
terwijl
ze voorzichtig een schijfje citroen uit haar drankje
viste.
'Jimmy is nieuwslezer.'
'Ik herkende hem.'
'Dat zou hij prachtig vinden. Zijn ego is groter dan
zijn verstand.'
'Mogen jullie elkaar niet?' vroeg ze nieuwsgierig.
'Jawel, hoor. Hij mag dan een echte zak zijn, hij is wel
mijn broer.'
'En jullie gaan samen naar je vaders huwelijk?'
'Ik zou het niet graag missen. Mijn vader is een
krankzinnig
type.' Hij zweeg even en zei toen: 'Zeg, waarom
ga je niet mee?'
Ze schudde haar hoofd, waarbij haar natuurlijk blonde
haar rond haar mooie gezicht zwaaide. 'Ik denk van
niet.'
'Waarom niet?' vroeg hij, in de hoop haar alsnog over
te halen. 'We zouden ons best vermaken.'
'Het is niet mijn gewoonte me te vermaken,' zei ze
kalm.
Hij keek haar vragend aan. 'Wat bedoel je daar nu
mee?'
'Ik werk aan een stuk door,' zei ze, terwijl ze met haar
fraai gepolijste nagels op het tafelblad tikte. 'Mijn
zus
is bij een ernstig auto-ongeluk betrokken geweest en ...
ik zorg financieel voor haar; ik betaal de rekeningen.
Ze ligt al twee jaar in een coma.'
Zonder na te denken greep hij haar hand. 'Arm kind.'
'Nee,' zei Kristin heftig. 'Zij is het arme kind. Ik ben
degene die nog gewoon kan rondlopen:
'Is dat de reden waarom je haar moet ondersteunen?'
'Ik hoefhe1emaal niks,' zei ze. Ze trok haar hand terug
en haar stem klonk geknepen.
'En je man dan? Helpt hij je dan niet?'
Het bleef even stil. 'Ik ... eh ... ben niet helemaal
eerlijk
tegen je geweest, Jake,' loog ze, terwijl ze dacht aan
de
rijke echtgenoot die ze had verzonnen om zichzelf te
beschermen. 'Ik heb mijn man een half jaar geleden
verlaten. Hij geeft me geen cent.'
'Je bent dus alleen?'
'Gescheiden.'
Hij keek haar lang en indringend aan. 'Blij dat te
horen.'
'Waarom?'
'Kom, is dat niet een beetje een domme vraag?' zei hij
plagend.
Ze sloeg haar ogen neer. Ze voelde zich ongemakkelijk
onder zijn indringende blik.
'Zeg eens, Kristin,' vervolgde hij. 'Heb jij op dit
moment
een nieuwe relatie?'
Ze zweeg weer. Kon je bij het naar bed gaan met een
aantal mannen die rijk genoeg waren om voor haar
exclusieve diensten te betalen van een relatie spreken?
Nee. Dat was werk.
En het werk en het aangename gaan niet samen.
Dit was een wrede manier om zichzelf eraan te herinneren
dat ze hier niet moest zitten met deze man die
ze zonder twijfel aantrekkelijk vond.
'Nou,' zei Jake vragend. 'Krijg ik nog een antwoord?'
'Ik ... ik heb geen tijd voor een relatie,' zei ze. 'Ik
moet
hard werken om die rekeningen te kunnen betalen.'
'Dat is geen gezonde manier van leven.'
Ze haalde haar schouders op, bestudeerde zijn lippen
en vroeg zich af hoe het zou zijn hem te kussen. 'Ik
weet het,' zei ze. 'Maar wat kan ik eraan doen?'
'Om te beginnen meer tijd met mij doorbrengen,' zei
hij geamuseerd. 'Ik ben nieuw hier. Ik heb een gids
nodig, iemand die me kan vertellen wat ik niet moet
doen.'
'Ik breng al tijd met je door.'
Hij pakte opnieuw haar hand en ze ontdekte dat ze
rilde van genot op een manier die ze lang niet meer
had gekend. 'Ik heb nog niet eerder iemand als jij
ontmoet,
Kristin,' zei hij, met een open en vragende blik
in zijn bruine ogen. 'Geldt dat ook voor jou?'
Ze knikte, niet in staat zich te verzetten, hoewel ze
wist dat ze gevaarlijk terrein betrad.
'Waarom doen we er dan niet iets aan?' stelde hij voor.
'Zoals wat?' vroeg ze zacht, maar al te goed wetend
wat hij bedoelde.
'Mijn hotel of bij jou?' zei hij, nu vastbesloten het
erop
te wagen.
Haar huis was heilig, ze nam nooit klanten mee naar
huis.
Maar Jake was geen klant. Hij was een man naar wie
ze wanhopig verlangde; misschien dat ze over haar
onbedwingbare
verlangen naar hem heen kon komen als
ze met hem naar bed ging en daarna het gewone leven
weer zou kunnen oppakken.
'Bij mij,' fluisterde ze, blozend van opwinding.
Hij kneep in haar hand. 'Ik ga afrekenen.'