4
'Ik kan het niet geloven!' zei Madison geschrokken en
nauwelijks in staat het nieuws in zich op te nemen.
'Het is onmogelijk. Ik was een paar uur geleden nog
bij haar. Het moet een vergissing zijn.'
'Er is geen vergissing mogelijk,' zei Jimmy grimmig,
terwijl zijn knappe gezicht gloeide bij het vooruitzicht
van een sensationeel verhaal.
'Onze baas vergist zich nooit,' zei Natalie, overstuur
omdat ze geweld haatte en alle nieuws schuwde dat
ook maar iets met geweld had te maken. Nu kon ze er
niet omheen, omdat zij en Jimmy door het tv-station
waren opgeroepen deze gebeurtenis te verslaan.
Madison schudde haar hoofd, nog steeds bezig het
verschrikkelijke nieuws te verwerken. Salli T. Turner.
Zo vol levenslust, stralend en aardig. Het leek
onmogelijk
dat ze dood was, weg, wreed vermoord.
'Het spijt me,' zei Natalie kalm. 'Ik weet dat je haar
mocht.'
'Ja, ik mocht haar,' zei Madison nauwelijks hoorbaar.
'Hoe is het precies gebeurd?'
Jimmy haalde zijn schouders op. 'We weten alleen dat
ze in haar huis is doodgestoken.'
'Is het op het nieuws?'
'Zeker tegen de tijd dat we er zijn.'
'Hoe zijn ze het bij jullie te weten gekomen?'
'De eindredacteur nieuws kent iemand op het hoofdbureau.
We zijn er altijd vroeg bij.' Hij wendde zich tot
Natalie. 'Kom op meid, we moeten gaan.'
Met tegenzin pakte Nathalie haar tasje op, waarna ze
gezamenlijk naar de hal gingen.
Terwijl iedereen zich klaar maakte om te vertrekken,
kwam Bunny uit de slaapkamer te voorschijn. Ze bleef
mokkend en met de armen over elkaar in de hal staan.
'Je kunt beter mijn auto nemen,' zei Natalie tegen
Madison. 'Dat wil zeggen, als je in staat bent te
rijden.
Ik rijd met Jimmy mee en zie je later bij ons thuis
wel.'
'Nee,' zei Madison snel. 'Ik zou met je mee moeten
gaan. Ik ben waarschijnlijk een van de laatste die
Salli nog in leven heeft gezien. De rechercheurs zullen
me ongetwijfeld willen spreken.'
'Ze heeft gelijk,' bevestigde Jimmy, de onheilspellende
blik van zijn vrouw negerend.
'Is er iets wat ik kan doen?' vroeg Luther.
'Je kunt me later op de avond nog even opbellen,' zei
Natalie verslagen. 'Ik kan wel een vriendelijk woord
gebruiken. Ik ben er kapot van.'
'Ik ook!' barstte Bunny uit, met trillende onderlip.
'Die stomme moord heeft ons etentje verpest.'
Madison en Natalie keken elkaar aan. Jake schudde
zijn hoofd. Jimmy wierp een woedende blik naar zijn
vrouw, greep haar bij haar arm en bracht haar terug
naar de slaapkamer. Ze konden allemaal horen dat hij
woedend uitviel: 'Moet je nu altijd de dorpsidioot
uithangen?
Waarom kun je je mond niet eens houden?'
De ongemakkelijke stilte in de hal werd verbroken
doordat er gebeld werd.
'Ik ga wel,' zei Jake, en hij gooide de voordeur wijd
open.
Het was Kristin Carr, met een verleidelijke, lichtelijk
nerveuze glimlach en een blozend gezicht.
'Eh ... hallo,' zei Jake, die oprecht blij was om de
vrouw te zien met wie hij maar één keer was uitgeweest,
maar van wie hij helemaal weg was. 'Ik had niet
verwacht dat je het nog zou redden.'
Kristin keek langs hem heen naar de groep in de hal
en zag meteen de twee vrouwen; een heel aantrekkelijke
zwartharige en een knappe, zwarte vrouw die
haar bekend voorkwam. 0, nee toch, dacht ze, terwijl
ze moest slikken. Ik hoop niet dat het vrouwen zijn met
wie ik heb gevrijd. Dat zou ik niet overleven. Ze had
grote moeite met Jakes verrassing en de teleurstelling
die erop moest volgen, want hij wist natuurlijk niet dat
ze een buitengewoon succesvolle callgirl was. 'Ik geloof
dat ik een beetje laat ben,' zei ze, terwijl ze
ongemakkelijk
in de deuropening bleef staan.
'Beslist niet,' antwoordde Jake, die haar de weg naar
binnen blokkeerde, omdat hij zo gauw mogelijk met
haar weg wilde gaan zodat hij haar voor zichzelf zou
hebben. 'Eerlijk gezegd ben je precies op tijd om iets
met me te gaan drinken.'
'Maar ik dacht .. .' begon ze, zich afvragend waarom hij
haar niet binnenliet.
'De plannen zijn veranderd,' zei hij snel. 'Ik leg het
je
zo wel uit.'
'Goed,' zei ze, met het gevoel dat ze op een
ongemakkelijke
situatie was gestoten, iets waar ze, na
haar vreselijke ontmoeting met Mister X - een bijzonder
veeleisende klant die perverse spelletjes
verzon -- totaal geen behoefte aan had. Ze zuchtte en
probeerde te vergeten hoe ze zich achter in een limo
op aanwijzingen van de chauffeur had moeten uitkleden
en bevredigen. Natuurlijk was de chauffeur
Mister X zelf. Daar twijfelde ze niet aan. Hij betaalde
heel veel geld, en ze moest nu eenmaal voor haar
zus zorgen. Ze wist niet hoe ze anders de enorme
rekeningen van het verpleeghuis zou moeten betalen.
'Kom, laten we gaan,' zei Jake.
Op dat moment baande Luther zich een weg naar hen
toe en zei: 'Een ogenblik, broertje. Mogen we niet
even met deze mooie mevrouw kennismaken?'
'Natuurlijk,' zei Jake gelaten, omdat hij begreep dat
een stille aftocht te simpel zou zijn.
Jimmy kwam uit de slaapkamer. 'We gaan weg,' zei hij
kortaf. Toen zag hij Kristin en bleef staan. 'Hé,
hallo,'
zei hij met zijn welbekende Ska-charme.
Jake ging tussen hen in staan omdat hij maar al te
goed wist wat een gladjakker Jimmy was. 'Mijn broer,'
zei hij. 'Jimmy, mag ik je Kristin voorstellen?'
Kristin deed een stap terug; vreemden maakten haar
altijd wat nerveus, deze groep in het bijzonder.
Jimmy had het druk met het showen van zijn volmaakte
tv-glimlach. 'Mag ik vragen waar mijn broer je
verborgen heeft gehouden?'
Kristin herkende het type. Ze herkende deze man ook
van het tv-nieuws, en dat maakte haar nog onzekerder.
'Eh ... ergens ver uit jouw buurt, veronderstel ik,'
zei ze, terwijl ze Jake een arm gaf en wenste dat ze
ergens
anders was.
Madison bekeek het tafereel. Er was niet veel denkwerk
voor nodig om te begrijpen dat Jake buiten bereik
was. Hij had duidelijk alleen maar oog voor deze
blondine met haar frisse gezicht, die helemaal in het
wit was gekleed. 'Gaan we nu eindelijk?' vroeg ze
ongeduldig aan Jimmy. De journalist in haar had het
overgenomen, en het enige wat haar interesseerde was
erachter te komen wat er met Salli was gebeurd. In
Jake Sica was ze beslist niet geïnteresseerd.
Jimmy's blik maakte zich los van Kristin en hij kwam
in actie. 'Je hebt gelijk, Madison,' zei hij. 'We gaan.'
'Mooi,' zei ze. En samen met Natalie verlieten ze het
huis.