6
Terwijl rechercheur Tucci nog bezig was met het
bestuderen
van het lichaam van de vermoorde actrice,
kwam agent Andy Flanagann naast hem staan. Agent
Flanagann was als eerste op de plaats van het misdrijf
aangekomen, gewaarschuwd door een buurman die
zich beklaagde over blaffende honden en luide muziek.
Tegen de tijd dat Tucci was gearriveerd, waren de
honden in de keuken opgesloten en was de muziek
afgezet. Verder was er niets aangeraakt.
Het leek Tucci dat Flanagann nogal jong was voor dit
werk, maar gelukkig had hij nog dat prille enthousiasme
en kwam hij geschikt over.
'U kunt beter even meekomen,' zei agent Flanagann
zacht, terwijl hij probeerde te vermijden naar Salli T.
Turners verminkte lichaam te kijken.
'Wat is er nu weer?' vroeg Tucci met een rommelende
maag.
'Een tweede slachtoffer,' zei agent Flanagann zon~
der een spier te vertrekken. 'Een man. In het gezicht
geschoten. Ik vond het lichaam voor het gastenver~
blijf.'
'Jezus!' zei Tucci uit de grond van zijn hart. Hij be~
dacht dat hij het avondeten wel kon vergeten. Een
dubbele moord betekende altijd twee keer zoveel werk
en was dubbel gecompliceerd, vooral als beide moor~
den op verschillende wijzen waren gepleegd. Een
steekpartij en een schot. Geweldig.
'Neem me niet kwalijk,' zei agent Flanagann, alsof het
zijn schuld was.
Tucci hees nog eens zijn broek op en gewapend met
een extra zware zaklantaarn volgde hij de jonge agent
over het verlichte, weelderige gazon dat het azuur~
blauwe zwembad omgaf. Hij bedacht dat Salli T.
Turner hard moest hebben gewerkt om zich zulk
paleisachtig vertoon te kunnen permitteren. Hun weg
werd geflankeerd door enorme palmen, gekuipte
bougainvî1leas en geurige perzik~ en citroenbomen.
Sommige mensen wisten wat wonen was. Jammer dat
ze voor hun tijd moesten sterven. En zeker op deze
manier.
Die avond zou Faye een gehaktbrood van kalkoen
maken met daarbij haar geheime salsasaus - iets heel
bijzonders. Tucci vergat even dat hij op dieet was en
zag haar in gedachten de schotel uit de oven halen om
af te koelen en hem naar de keuken roepen om te
komen eten. En ja, dan zou hij zijn geliefde Lakers in
de steek laten en zich bij haar voegen. Faye kon goed
koken en was met haar tweeënveertig jaar een heel
aantrekkelijke vrouw. En opvliegend. Maar ze was dan
ook half Spaans, met pikzwart haar en het lichaam
van een Venus. Ze waren nu vijf jaar getrouwd; zijn
eerste vrouw was aan kanker overleden. Hij hield heel
veel van Faye.
'Waarschijnlijk niet meer dan één kogel,' meende
agent Flanagann. 'Het lijkt erop dat het slachtoffer op
weg was naar het huis om te onderzoeken waar het
lawaai vandaan kwam.'
Tucci knikte. Hij ergerde zich aan amateurrechercheurs.
Het was zijn zaak, en hij zou het oplossen;
daar had hij geen hulp bij nodig.
Het lichaam van de man lag op zijn zij, halverwege het
gazon dat van het gastenverblijf naar het huis leidde.
Het gezicht was weg wat restte was een blubberige
massa bot en bloed.
Het was niet de eerste keer dat Tucci iemand had
gezien die in het gezicht was geschoten. Het was nooit
een prettig gezicht. Zijn maag keerde zich om - dit
keer niet van de honger - en hij wilde dat hij thuis
was.
Hij richtte voorzichtig zijn zaklantaarn en bestudeerde
het lichaam. Een man. Klein en mager. Gekleed in
een psychedelisch gekleurde korte broek en een kort,
mouwloos T-shirt. Een pierced navel. Glimmend
zwart haar tot op de schouders. Oosters haar.
Tucci boog zich voorover en bescheen met zijn
zaklantaarn
het levenloze lichaam van top tot teen.
'Geen wapen,' zei agent Flanagann behulpzaam. 'Ik
heb overal gekeken.'
'Ben je in het gastenverblijf geweest?'
'De deur was open. Ik heb de plek doorzocht. Zo te
zien is er niemand binnen geweest.'
Tucci keek naar het lichaam. 'Personeel,' zei hij,
hardop
denkend. 'Haal de fotograaf. En let erop dat er
niets wordt aangeraakt. Begrepen?'
'Kom, in orde,' zei agent Flanagann, en hij sprong in
de houding. 'Maakt u zich geen zorgen. Ik regel de
zaak wel.'