8
Tegen de tijd dat Jimmy en Natalie hun tv-studio hadden
bereikt, had het nieuws over de moord op Salli T.
Turner zich als een vuurtje door L.A. verspreid, wat
Jimmy behoorlijk dwars zat omdat hij had gehoopt
een primeur te kunnen brengen.
Madison volgde hen naar de nieuwsstudio, nog onder
de indruk van de wrede moord. Ze moest steeds denken
aan de lunch die ze eerder die dag samen hadden,
hoe geanimeerd het gesprek was geweest. Nu was
Salli dood, en het kwam haar heel onwerkelijk voor.
Garth, de chef van de nieuwsafdeling, een lange
man met hoekige gelaatstrekken en spaarzaam, gelig
haar dat aan zijn schedel plakte, was ook niet blij.
'Waar heb je al die tijd gezeten?' schreeuwde hij
tegen Jimmy, Natalie en Madison negerend.
'Ik woon verdomme helemaal in de Valley,' antwoordde
Jimmy slechtgehumeurd. 'Verhoog mijn salaris
maar, dan kom ik in de buurt wonen.'
'Laat maar zitten,' bromde Garth. 'We lassen een
extra nieuwsuitzending in. En wel meteen.'
'Dank je,' zei Jimmy sarcastisch, klaar om naar de
make-upkamer te gaan.
'En wat jou betreft, schatje,' zei Garth, zich tot
Natalie richtend. 'Ik wil dat je een mooi verhaal
over Salli voorbereidt voor het nieuws van elf uur.
Eentje dat ieders hart breekt en ze aan de buis
gekluisterd houdt.' Hij bevochtigde zijn dunne lippen.
'We zullen veel beelden laten zien van een over
het strand huppelende Salli in haar sexy zwartrubberen
badpak. Er gaat niets boven tieten en kont
en een goeie moord om de kijkcijfers omhoog te
schroeven.'
'Ik had gedacht dat Madison het misschien moest
doen,' gooide Natalie eruit. 'Zij heeft Salli vandaag
nog ontmoet.'
Madison keek verbaasd naar Natalie. 'Ik ga niet op tv,'
protesteerde ze. 'Wat bezielt je?'
Garth werd zich voor het eerst bewust van Madisons
aanwezigheid. 'Wie ben je?' vroeg hij bot.
'Iemand met meer fatsoen dan jij,' was haar repliek,
niet erg ingenomen met zijn onbeschofte houding.
'Madison is mijn vriendin en een New Yorkse
journaliste,'
zei Natalie snel. 'Ze kwam met hetzelfde
vliegtuig aan als Salli En vandaag heeft ze bij Salli
geluncht.'
Garths lange, puntige neus rook een exc1usiefverhaal.
'Is dat zo?' vroeg hij bijna kwijlend.
'Dat klopt,' antwoordde Madison kortaf. 'En ik kan je
verzekeren dat ik er onder geen voorwaarde op de tv
over wil praten.'
'Waarom niet?' vroeg Garth.
Madisons gezicht betrok. Wat had Nathalie bezield
toen ze voorstelde dat ze voor de camera haar verhaal
zou doen? En wie was deze geschifte figuur?
'Kan het jullie eigenlijk wat schelen dat er een
prachtige jonge vrouw is vermoord?' vroeg ze woedend.
'Wat zegt dat jullie? Niets anders dan hoge
kijkcijfers?'
'Nou, nou,' zei Garth vriendelijk, nu hij zich
realiseerde
dat ze bruikbaar zou kunnen zijn. 'Ik begrijp
dat je boos bent. Maar het publiek heeft recht
op nieuws. Als journaliste zou je dat moeten begrijpen.'
'Het spijt me,' zei Madison kortaf. 'Ik denk niet dat ze
recht hebben op wat dan ook.'
Garth krabde op zijn hoofd. Er was niets erger dan
een koppige vrouw, in het bijzonder een koppige
journaliste.
'Hoeveel?' vroeg hij vermoeid, alsof met geld
alles kon worden geregeld.
'Hoeveel wat?' zei ze, nog steeds boos.
'Geld. Om op de tv te verschijnen.'
Ze wierp hem een ijskoude blik toe. 'Je snapt er geloof
ik niets van.'
'Nee, schatje,' antwoordde hij neerbuigend. 'Jij snapt
er niets van. Nieuws is nieuws, en als jij vandaag bij
haar was, is dat nieuws dat we moeten brengen. Vertel
me maar wat ervoor nodig is om je voor de camera te
krijgen.'
Zo'n klootzak had Madison nog niet eerder meegemaakt.
'Niets van wat jij hebt te bieden,' zei ze met
een blik die duidelijk moest maken dat ze uitgesproken
waren.
'Laat maar zitten, Garth,' zei Natalie, die vreesde dat
Madison door het lint zou gaan. 'Het was een idioot
idee. Sorry, Maddy.'
'Niks daarvan, schatje,' sneerde Garth. 'Je had nu
eens gelijk.'
'Zeg,' zei Madison, die zich tot Natalie richtte. 'Ik ga
ervandoor. Jij werkt voor die klootzak, ik niet.'
'Gaan we schelden?' zei Garth, die vuurrood werd.
'Laat maar zitten,' zei Madison. 'Laten we het erop
houden dat het geen genoegen was.'
'Maddy .. .' begon Natalie. Maar het was al te laat;
Madison was op weg naar buiten.
Madison liep woedend naar de receptie en vroeg de
jongeman daar een taxi voor haar te bellen. Daarna
belde ze met haar portable haar hoofdredacteur,
Victor Simons, in New York, waar het nu half twee in
de ochtend was.
'Luister, Victor,' zei ze struikelend over haar woorden,
overspoeld door een plotselinge golf adrenaline.
'Wat?' mompelde Victor, die nog half sliep en niet wist
wat er aan de hand was. 'Ik hoop dat het belangrijk
genoeg is.'
'Dat is het,' zei Madison, die zich eindelijk realiseer~
de dat ze belangrijk nieuws had en dat ook beter kon
gebruiken. 'Salli T. Turner is vanavond vermoord.
Doodgestoken.'
'Weet je het zeker?'
'Heel zeker.'
'Zou je vandaag niet met haar lunchen?' vroeg Victor,
een stuk wakkerder.
'Ja. Ik ben vandaag bij haar thuis geweest.'
'Dan moet het gebeurd zijn .. .'
'Nadat ik weg was,' zei Madison, de zin voor hem
afmakend.
'Je zou .. .'
'Maak je geen zorgen, Victor, ik ga erachter aan. Om
precies te zijn ga ik nu meteen naar de plaats van de
moord. Je hoort straks nog wel van me.'