18
Madison werd door Natalie bij de schouders wakker
geschud. 'Wat is er?' mompelde ze.
'Rechercheur Tucci is aan de telefoon,' zei Natalie, die
al was aangekleed en opgemaakt. 'Is dat niet de
rechercheur
die het onderzoek naar de moord op Salli
T. Turner leidt?'
'Dat klopt,' antwoordde Madison, een geeuw
onderdrukkend.
'Waarom belt hij jou?' vroeg Natalie nieuwsgierig.
'Omdat ik gisteravond naar zijn huis heb gebeld. Het
was me niet gelukt op de plaats van de moord te
komen, en ik vond dat ik met hem moest praten over
de geluidsband die ik van Salli heb.' Ze boog zich naar
voren en pakte de hoorn op. 'Met Madison Castelli.'
'Miss Castelli .. .' begon Tucci op een trage en
afgemeten
toon. 'Ik heb begrepen dat u informatie voor me
heeft.'
'Inderdaad. Ziet ,u, ik was gisteren bij Salli. Ze heeft
me een uitgebreid interview voor ons blad gegeven.
Voor het geval dat het u interesseert ... ik heb hier de
geluidsband.'
'Die wil ik graag horen.'
'Zal ik naar het bureau komen?'
'Dat is heel vriendelijk van u, Miss Castelli, maar ik
ben de hele ochtend in het huis in Pacific Palisades.
Kunt u hiernaartoe komen?'
'Natuurlijk.'
'Ik hoop dat u zo snel mogelijk kunt komen.'
'Ik doe mijn best.'
'Tot straks.'
Ze legde de hoorn op. 'Freddie Leon kan het voor
vandaag wel schudden,' zei ze bitter.
Natalie gaf haar de kop koffie die ze hard nodig had.
'Hoe bedoel je?' vroeg ze.
'Als ik nu naar die rechercheur ga, kan ik vandaag
natuurlijk
niet naar Freddie. Ik had het plan naar Max
Steele op het bureau van I.A.A. te gaan.'
'Dat had toch niet gekund,' zei Nathalie. 'Het is
zondag,
ze zijn gesloten.'
'0, nou ja.'
'En wat betreft Max Steele,' voegde Natalie er nog
aan toe, 'er staat een artikel over hem in de Times.
Naar verluidt verlaat hij I.A.A. om leiding te gaan
geven
aan de Orpheus Studio's.'
'Meen je dat?'
'Het staat op pagina twee.'
'Echt waar?'
'Komt dat als een verrassing?'
'Hij zei wel tegen me dat hij nieuws had, maar ik had
niet begrepen dat het zo gauw naar buiten zou
komen. Ik kan hem beter even bellen.'
'Hij zal wel slapen.'
Madison greep haar ochtendjas en stapte uit bed.
'Wat is er gisteravond gebeurd nadat ik weg was?'
'0, Garth was weer eens zijn gewone lompe zelf,' zei
N Nathalie. 'Ik ben de rest van de avond in de studio
gebleven
om iedereen te interviewen die haar ooit heeft
gekend, zodat ik een necrologie zou kunnen samenstellen.
Bij de media is het spitsuur, er wordt over
niets anders meer gesproken. En als ze er eenmaal
achter komen dat jij bij haar was, zul jij de media over
je heen krijgen.'
'Je wordt bedankt,' zei Madison droog. 'Als je nou je
mond had gehouden tegenover je afdelingshoofd .. .'
'Wat kan hij nou doen?'
'Het anderen vertellen, om me te straffen omdat ik niet
in dat stomme programma van hem wilde komen.'
'Het is geen stom programma,' zei Natalie op
verdedigende
toon.
'Neem me niet kwalijk, zo bedoelde ik het niet.'
'Ja, dat meende je wel!'
Madison vond het niet leuk haar vriendin te beledigen.
'Kom op, Nat,' zei ze hartelijk. 'Laten we de dag
nu niet vervelend beginnen. Hebben ze Salli's echtgenoot
al weten te vinden?'
'Ja. Er is een opname van hem waarin je hem totaal
verslagen het huis ziet binnengaan.'
'En die ex ... Eddie Stoner? Hebben ze die al
ondervraagd?'
'Ze zijn nog op zoek. ~iemand lijkt te weten waar hij
is.'
'Is hij de belangrijkste verdachte?'
'Zou kunnen. Jezus!' riep Natalie uit. 'Kun je je
voorstellen
wat de roddelbladen van dit verhaal gaan
maken?'
Madison knikte. 'Ze zullen er een "Soort O.J.-en Nicole-
affaire van maken.'
'Precies,' zei Natalie. 'Maar dit keer kunnen ze er
godzijdank
geen rassenkwestie van maken.'
'Nee, maar ze zullen er wel een sekskwestie van
maken,' zei Madison. 'Je weet wel: sexy blondje, grote
tieten, en al dat seksistische gelul .. alsof Salli
daarom
heeft gevraagd.'
'Denk je?'
'Dat weet ik wel zeker. Ze was mooi, rijk, sexy én een
vrouw. Een doodsteek voor al het streven naar
gelijkberechtiging,'
zuchtte Madison. 'Ik word ziek van dit
gedoe. Gisteren leefde ze nog, vandaag is ze dood.
Het wil er bij mij niet in.'
'Bij mij ook niet,' zei Cole, die de kamer binnenkwam.
'Ik hoorde op kanaal vijf dat haar vader in Chicago
het vliegtuig heeft genomen en dat er morgen een
begrafenis
in besloten kring zal worden gehouden. Ik
zou er erg graag bij willen zijn.'
'Dat zal wel niet lukken,' zei Nathalie. 'Salli had
zoveel
fans, die willen er allemaal bij zijn.'
'Toch zou ik er naartoe willen,' zei Cole.
'Ik ook,' verklaarde Madison. 'Valt dat te regelen?'
'Ik zal eens kijken hoe of wat,' zei Natalie. 'Maar nu
moet ik terug naar de studio. Daarna wil Luther me
met.: uit lunchen nemen, en geloof me, dat laat ik me
niet ontgaan.'
Meteen nadat Natalie was vertrokken, besloot Madison
Max Steele op te bellen. Ze.: kreeg direct verbinding.
'Ja?' zei Max.
'Met Madison ... Weet je nog wie ik ben? We hebben
gisteren samen ontbeten.'
Hij klonk wat slaperig. 'Wat is er?'
'Ik heb dat artikel over jou gelezen.'
'Artikel?'
'Je hebt me tijdens het ontbijt verteld dat je met een
verklaring zou komen, maar je hebt er niet bij gezegd
dat dat vandaag al zou zijn.'
'Welke verklaring?' zei Max, die de dekens van zich
afgooide
en merkte dat hij een enorme kater had.
'Is het waar dat je de baan van Arie! Share bij de
Orpheus Studio's gaat overnemen?'
'Kolere!' zei hij, en hij ging rechtop zitten. 'Waar heb
je dat vandaan?'
'Het staat in de Times.'
'Jezus!' zei hij. Hij wist meteen wat er was gebeurd.
Freddie had nog voordat hij zelf weg kon gaan de deur
geopend en hem eruit getrapt. Wreed. Nu zou Billy
Cornelius razend zijn, en hij kon er niets meer aan
doen.
'Onder ons gezegd en gezwegen,' zei Madison. 'Zou je
me Freddie Leons privé-nummer kunnen geven?'
'Waarom?' vroeg Max wantrouwig. 'Wat wil je van
hem weten?'
'Niets bijzonders. Het heeft niets met jou te maken. Ik
wil gewoon zoveel mogelijk over hem te weten komen.
Dat is de reden waarom ik naar L.A. ben gekomen.'
'Als je het een en ander over Freddie wilt weten, moet
je met zijn secretaresse, Ria Santiago, praten. Zij weet
dingen die niemand anders weet.'
'Heb je toevallig ook haar nummer?'
'Ja, ik zal je allebei de nummers geven.' Er is niets
mooiers dan een zoete wraak, dacht Max.
Madison hing op en keek op haar horloge. Het was te
vroeg om iemand anders te bellen. Max wakker
maken kon nog net, maar ze begreep dat ze aardig
moest zijn en dat ze de anderen nog een paar uur
moest laten slapen, hoewel ze zeker wist dat Freddie
een vroege vogel was - zo zag hij er ook uit.
Terwijl ze wachtte, belde ze Victor in New York, waar
het drie uur later was.
'We verschijnen niet voordat je met je verhaal komt,'
zei Victor. 'En ik had het het liefst gisteren.'
'Ik spreek zo dadelijk de rechercheur die zich met
deze zaak bezighoudt. Meteen als ik terug ben, schrijf
ik mijn verhaal en fax het naar jou.'
'Mooi,' zei Victor. 'En misschien kun je dan meteen
vertellen wie de moordenaar is.'
'Natuurlijk, Victor,' zei ze poeslief. 'Waarom ook niet?
Geen probleem.'
'Je hoeft niet zo sarcastisch te doen, Maddy. Ik spreek
je nog wel.'
'Ja, Victor, tot straks.'