23
Max kon niet begrijpen wat hem overkwam. Het ene
moment was hij partner van een van de succesvolste
agentschappen van Los Angeles, het volgende moment
stond hij op het punt te worden benoemd tot
hoofd van de studio, en nu had Billy Cornelius zojuist
opgehangen met de boodschap dat alles was veranderd
en dat er geen sprake van samenwerking meer
kon zijn.
'Wat bedoel je met: alles is veranderd?' had Max
struikelend
over zijn woorden gevraagd.
'Je had niets over deze zaak mogen laten uitlekken,' had
Billy gezegd. 'Nu is het te laat. Het gaat niet door.'
Max was woedend. Nu moest hij op zijn knieën terug
naar Freddie en zeggen: 'Vergeef me, alsjeblieft.'
Freddie was echter niet zo vergevingsgezind. Dat was
algemeen bekend.
Max dacht onwillekeurig aan Inga Cruel1e. Hij had
altijd veel succes bij de vrouwen gehad. Hoe durfde ze
hem te behandelen alsof hij de eerste de beste lummel
was.
Hij keek op zijn gouden Rolex. Het was bijna tijd voor
zijn ontmoeting met Diana. Hij moest echter eerst
nog wat anders doen. Hij had een plannetje.
Hij liep naar de telefoon en belde Kristin. Tot zijn
ergernis kreeg hij het antwoordapparaat.
'Dag schat,' zei hij. 'Met Max SteeIe. Ik heb een
besluit
genomen. Je kunt stoppen met je werk, lieverd. Ik
wil je voor mezelf. Zeg maar wat het me gaat kosten
om je te onderhouden en ik doe het.' Hij zweeg een
moment, nogal ingenomen met zichzelf. 'Ik heb over
het een en ander nagedacht en ik wil je bij me hebben.
Zie je, ik heb iemand zoals jij nodig, iemand die me
op het rechte pad houdt. Ik kan je aan verschillende
mensen voorstellen, je leven een andere draai geven.
Niemand zal weten wie je bent, of wat je was. Dit
wordt een succes, Kristin.' Hij zweeg opnieuw. 'Ik heb
nu een ontbijtafspraak. Misschien dat je me vanmiddag
kunt terugbellen, zodat we het een en ander kunnen
bespreken. Dag lieverd.'
En nadat hij de hoorn had opgelegd, was hij ervan
overtuigd dat hij haar zou krijgen. Met de mooie
Kristin aan zijn zijde zou alles rooskleuriger worden.
Diana stond op het punt weg te gaan, toen Freddie
thuiskwam. Hij was ongeschoren, zijn blik was verward
en zijn kleding was gekreukeld - heel ongebruikelijk
voor zo'n pietje precies als Freddie Leon.
'Allemachtig!' riep Diana uit, toen ze haar onverzorgde
echtgenoot bekeek. 'Je ziet eruit alsof je in je kleren
hebt geslapen. Het zal me een hotel zijn geweest waar
ze je zo binnenlieten.'
'Diana, laat me met rust,' zei Freddie, die haar opzij
duwde en naar boven ging. Wat hem betrof, was
Diana eerder een last dan een vreugde.
'Goed, Freddie, wees maar niet bang,' riep ze hem na.
En toen vertrok ze om zich van een toekomst met
Max Stee1e te verzekeren.