1
Madison Castelli's groene ogen keken met een zekere
geamuseerdheid naar Jake Ska, die zijn broer en zijn
gasten een hilarisch verhaal vertelde over een
fotosafari
in Afrika waaraan hij onlangs had deelgenomen.
Jake had een droge manier van vertellen die haar boeide
en die haar voor hem innam, hoewel ze niet van
plan was een nieuwe relatie te beginnen. Niet na die
laatste, rampzalige relatie ... geen denken aan.
Madison was wat je noemt een schoonheid, met zwart
haar, een olijfkleurige huid en een slank lichaam; ze
probeerde dit alles echter zoveel mogelijk te verbergen,
omdat ze er de voorkeur aan gaf dat men van
haar hield om haar intelligentie en niet om haar
schoonheid.
Ik ben negenentwintig jaar, een succesvol schrijfster
voor
het blad Manhattan Style en vermaak me ook zonder
gezelschap
uitstekend, dacht Madison, die aan de andere
kant van de tafel zat en voortdurend naar Jake keek.
Ik heb dan ook geen enkele reden om zelfs maar aan die
vent te denken, temeer daar ik hem nog maar net heb
ontmoet.
Bovendien lijkt hij totaal niet in me geïnteresseerd
waar ben ik eigenlijk mee bezig?
Ze keek over de tafel naar haar vriendin, Natalie, die
haar naar dit etentje had meegenomen. Natalie en
Jimmy Sica, Jakes broer en de gastheer van de avond,
werkten bij dezelfde tv-maatschappij. Jimmy, met zijn
klassiek knappe uiterlijk en stralende glimlach, was de
nieuwslezer, terwijl Natalie het amusementsnieuws
presenteerde. Beiden genoten van hun zeldzame vrije
avond, vooral Natalie, die het uitstekend kon vinden
met Luther, een enorme ex-rugbyspeler en studiegenoot
van Jimmy.
'Met jou kun je nog eens lachen,' zei Natalie tegen
Jake, terwijl ze naar Madison keek met een waarommaak-
je-geen-werk-van-hem-blik?
Madison reageerde niet. Ze had geen zin Natalies niet
bepaald subtiele manier van koppelen aan te moedigen,
ook al vond ze Jake nog zo aantrekkelijk.
'Hier geniet ik nu van,' zei Bunny, Jimmy's mooie
vrouw, die haar handen ineensloeg als een uitgelaten
kleuter. 'In Detroit hadden we voortdurend van dit
soort feestjes. Dolle pret!'
'Inderdaad,' bevestigde Jimmy met een volmaakte
glimlach.
'Wat dachten jullie ervan om straks charade te spelen?'
stelde Bunny met kinderlijk enthousiasme voor.
'Wat dacht je van niet?' reageerde Jake met een zuur
lachje.
'Ik sluit me bij je aan,' zei Madison. Ze hield niet van
spelletjes, waarschijnlijk omdat ze er niet erg goed in
was.
'En ik heb het ook niet zo op die stomme spelletjes,'
zei Luther, die zijn stoel naar achteren schoof en zich
uitrekte. 'Het geeft me het gevoel een enorme idioot
te zijn.'
Bunny's gezicht betrok. 'Het is mijn feestje,' zei ze
humeurig. 'Ik kan doen wat ik wil.'
'Honnepon,' zei Jimmy, een beetje gegeneerd, 'ik stel
voor dat we stemmen.'
'Dat wil ik niet,' zei Bunny met een roze pruilmondje
en een van woede vertrokken gezicht.
'Liefje ... ' begon Jimmy.
'Hou op me voortdurend dwars te zitten,' gilde
Bunny. Haar babyblauwe ogen deden het ergste verwachten.
'Ha, leuk, een echtelijke ruzie,' mompelde Natalie, die
probeerde de spanning te breken.
Abrupt sprong Bunny van tafel op. 'Ik heb de pest aan
jullie allemaal!' gilde ze, waarna ze de kamer uit
rende.
Er viel een geladen stilte.
Jimmy's glimlach was wat minder overtuigend. 'Ze
maakt maar een grapje,' zei hij, waarna hij opstond en
haar achterna rende.
'Allemachtig,' riep Natalie uit, toen Jimmy buiten
gehoorafstand
was. 'Wat moet dat nu weer betekenen?'
Luther noch Jake leken zich iets van Bunny's uitbarsting
aan te trekken.
'Niets,' zei Jake met een brede, zorgeloze glimlach.
'Zo is Bunny nou eenmaal - het stelt niets voor.'
'Inderdaad,' viel Luther hem bij, die de fles rode wijn
pakte en iedereen nog eens bijschonk. 'Het is niets
nieuws.'
'Is het haar gewoonte om zo tegen haar gasten te
schreeuwen?' vroeg Madison, verras t over hun kalme
reactie.
'Ze stelt zich alleen zo aan om Jimmy's aandacht te
krijgen,' legde Jake uit. 'Dit is haar manier van doen.'
'Ze gaat haar gang maar,' zei Madison kortaf, terwijl
ze haar stoel naar achteren schoof. <Maar ik voel me
niet geroepen toe te kijken.'
'Je begrijpt het niet,' zei Luther grinnikend. 'Die
onzin
is al op de middelbare school begonnen. Over een minuut
zijn ze weer terug en gedragen ze zich als
tortelduifjes.
Zo gaat dat nu eenmaal bij hen.'
'Nou, niet bij mij,' zei Madison, die opstond.
'Bovendien
moet ik nog wat werken.' Ze keek nadrukkelijk
naar Natalie, in de hoop dat zij ook zou opstaan.
Natalie maakte geen aanstalten.
'Ik begrijp dat ik beter een taxi kan laten komen,' zei
Madison geïrriteerd, terwijl ze zich voornam morgen
zelf een auto te huren, zodat ze haar eigen gang zou
kunnen gaan.
'Wacht,' zei Natalie onschuldig, alsof ze zojuist op het
idee was gekomen. 'Was jij niet met mij meegereden?'
'Ja,' zei Madison. 'Inderdaad.' Ze beheerste haar
wurgneigingen.
Natalie was niet van plan Luther op te geven. 'Misschien
gaat Jake jouw kant op,' suggereerde ze.
Alle ogen waren op Jake gericht. Madison was razend,
temeer daar Jake niet meteen opsprong om haar een
lift aan te bieden.
'Ik neem wel een taxi,' zei ze stijfjes.
'Ik zal er een bellen,' zei Jake. 'Ik zou je graag
gebracht
hebben, maar ik. .. eh ... ik verwacht eigenlijk nog
iemand.'
0, geweldig, dacht Madison. Hij heeft nog een laat
afspraakje,
en Natalie vraagt hem om me thuis te brengen.
God, wat gênant.
'Wie?' vroeg Luther, een en al belangstelling.
'Niet iemand die je kent,' antwoordde Jake, die zijn
glas oppakte en een slok nam.
Natalie kwam eindelijk in actie. 'Ik denk dat ik ook
maar eens moet gaan,' zei ze, terwijl ze met haar lange
wimpers naar Luther knipperde in de hoop dat hij
haar zou tegenhouden.
Hij begreep het meteen. 'Nee, schat,' zei hij zacht,
terwijl
hij haar een lange, zwoele blik toewierp. 'Het is
voor jou nog veel te vroeg om weg te gaan.'
'Ik heb mijn schoonheidsslaapje nodig,' zei ze, opnieuw
met haar wimpers knipperend.
'Maar lieverd, je hebt helemaal geen schoonheidsslaapje
nodig,' zei Luther adrem.
0, hemel, dacht Madison. Moet ik nu echt naar dat
gezever
luisteren?
Op dat moment ging de telefoon en brak de hel los.