11

Omloopbaan

'Ik heb gekozen voor een lage omloopbaan,' zei Mandelbrot. 'Dit schip heeft geen grote brandstofvoorraad voor pendelgebruik. Bovendien is de brandstof nodig voor de landing en voor Jeffs eventuele terugreis. Maar zolang we ons niet op het planeetoppervlak bevinden zijn we in ieder geval veihg voor de robots van Robot City.'

'Eindelijk rust,' zei Derec. 'Tenzij ze natuurlijk een ruimteprogramma hebben ontwikkeld waarvan wij niks weten.'

'De navigatiesensoren wijzen daar niet op,' zei Wolruf. 'Iek stel voor dat iek de handbediening overneem, dan kan Mandelbrot de boordcomputer weer aansluiten.'

'Akkoord,' zei Mandelbrot.

'De Eerste Wet mag er dan voor zorgen dat ze ons niet naar beneden schieten en zo,' zei Ariel, 'maar ze kunnen ons nog wel in de gaten houden, zo is het toch? En een welkomstcomité laten opdraven op de plek waar we landen?'

Mandelbrot had inmiddels een controlepaneel geopend en bestudeerde de binnenkant. 'Dit schip is klein, en in de pendelstand heeft het een hoge wendbaarheid. We moeten in staat zijn een zodanig traject te volgen dat onze landingslokatie tot de laatste seconden onvoorspelbaar blijft.'

'Ik ben blij dat te horen,' zei Jeff. 'Deze planeet is nooit saai, hè?'

'Nee,' zei Derec, 'maar het is hier ook weer niet altijd zo gevaarlijk geweest. We moesten een keer een moord op een mens oplossen, en een andere keer hebben we de schijnbare moord op een robot opgelost. Maar het is pas sinds kort dat we door iedereen worden opgejaagd.'

Jeff lachte. 'De vorige keer dat ik hier was hebben ze mijn hersenen uit mijn lichaam gehaald en in een robot gestopt. Dat vond ik best gevaarlijk.'

Ariel lachte. Ook Derec grinnikte, ondanks de pijn in zijn ribben die dat veroorzaakte. Zelfs Wolruf keek met een geamuseerde blik achterom.

'Ik ben blij dat alles goed met je is,' zei Ariel. 'En nogmaals bedankt dat je bent teruggekomen, ondanks dat het niet meer nodig was.'

Derec voelde zich even jaloers, maar hij zei niets. Nu de crisis voorbij was werd zijn lichaam weer snel stijver. Hij leunde naar achteren in zijn stoel en voelde hoe in zijn rug de knopen losschoten.

'Ik ga ervan uit dat deze verbinding nu in orde is,' zei Mandelbrot. 'Jeff, wilt u de stembesturing testen?'

'Hayashi-Smith Minneapolis-boordcomputer,' zei Jeff. 'Bevestig mijn bericht.'

'GEREED VOOR INSTRUCTIES,' zei de computer.

'Kun je de besturing overnemen?'

'JA.'

'Doe dat, en blijf op de huidige koers.'

'BESTURING OVERGENOMEN.'

'Neem de volgende stemmen op in je stembesturingsprogramma en volg vanaf nu ook hun instructies op.' Jeff knikte naar de anderen.

Elk van hen sprak op zijn beurt tegen de computer.

'Wat is onze volgende zet?' vroeg Derec. 'We zijn nu dan misschien wel veilig, maar we zijn nog geen stap dichter bij dr Avery.'

'We weten iets meer van de bedoelingen achter Robot City,' zei Ariel. 'Op basis van professor Leongs kennis over hem.'

'Maar dat heeft ons nog geen enkele aanwijzing gegeven over zijn verblijfplaats,' zei Derec. 'Mandelbrot, heb jij nog ideeën?'

'Eén, Derec,' zei de robot. 'Computer, scan de planeet op aanwijzingen voor grootschalige landbouw of organisch-chemische opslagplaatsen.'

'SCANNER ACTIEF,' zei de computer.

'Misschien heeft dr Avery's voedselbron niet het formaat of de opslagfaciliteiten die we van hieruit kunnen lokaliseren,' zei Mandelbrot met een mensachtig schouderophalen. 'Maar het is een mogelijkheid.'

'Worden koolstofverbindingen hier nog voor andere dingen gebruikt?' vroeg Jeff terwijl hij de groep rondkeek. 'Afgezien van dat ziekenhuis waarin ik heb gelegen, of hoe jullie dat ook noemen.'

'Ik zou het niet weten,' zei Derec.

'We kunnen gerust aannemen dat de hoeveelheden vrij klein zijn,' zei Mandelbrot. 'Bovendien is de benodigde hoeveelheid voedsel voor één enkele mens ook klein. Onze enige hoop om een voedselbron van behoorlijke omvang te vinden is de kans dat dr Avery's interesse in cultuur zich wellicht heeft uitgebreid naar de gastronomie.'

'Of misschien wil hij gewoon alleen maar betere maaltijden dan die de chemische processors hem voorschotelen,' zei Ariel. 'Met verse groenten, bijvoorbeeld.'

'Hé, nu we het daar toch over hebben,' zei Jeff, 'waar hebben we dit schip eigenlijk in de eerste plaats voor veroverd? Kom op, laten we een hapje eten. Ariel, de voorraadruimte is vlak naast je.'

Jeff gaf iedereen behalve Mandelbrot een rantsoen. Hij haalde zelfs een aantal dingen te voorschijn die Wolruf kon verdragen.

'UITGESTREKT LANDBOUWGEBIED GELOKALISEERD,' Zei de computer. 'ZIE BEELDSCHERM.'

'Close-up,' beval Mandelbrot. 'Identificatie alstublieft.'

Iedereen keek naar het scherm. Een minuscuul donker vlekje groeide snel uit tot een groene rechthoek. Even later werd het duidelijk dat die rechthoek bestond uit een lappendeken van een groot aantal verschillende groentinten. De maximale vergroting toonde ook de vormen van de planten.

'ER WORDT EEN GROOT AANTAL GEWASSEN VERBOUWD WAARONDER MAÏS, GIERST, TARWE, EN BIETEN. UIT DE EERSTE SCAN BLIJKT DAT AURORESE VARIËTEITEN VAN OORSPRONKELIJK AARDSE PLANTENSOORTEN OVERHEERSEN. EEN GROOT AANTAL GEWASSEN IS VANAF DEZE HOOGTE EN VANUIT DEZE HOEK NIET TE IDENTIFICEREN.'

'Misschien zijn de robots wel nieuwe gewassen gaan kweken,' zei Ariel. 'Of het zijn inheemse soorten.'

'Zoom uit,' zei Mandelbrot. 'En toon de ligging in de omgeving.'

Het beeld werd uitgezoomd en de rug van een bergketen werd zichtbaar. Het was een in geologisch opzicht oud gebergte waarvan de vloeiende kammen en rondingen een langdurige erosie verraadden. De bergketen was volledig bebost, maar er waren ook enkele verspreid staande gebouwen te zien. Het agropark bevond zich in een hooggelegen vallei, omgeven door bergen.

'Het is geen stad,' zei Jeff. 'Dit is het eerste stuk grond dat ik sinds mijn terugkeer zie dat niet compleet is volgebouwd.'

'Dat geldt ook voor ons,' zei Ariel.

'De robots gebruiken het bos waarschijnlijk voor timmerhout en de hellingen voor industriële doeleinden of zoiets,' zei Derec. 'Over het algemeen verspillen ze niets. Maar die gewassen zijn allemaal bedoeld als voedsel. Ik denk dat dit het is. Mandelbrot?'

'Het is uitermate waarschijnlijk dat dit een menselijke voedselbron is. We moeten een onderzoek instellen. Mag ik iedereen er overigens aan herinneren dat dr Avery zelf niet noodzakelijkerwijs in de buurt hoeft te zijn?'

'Het is in ieder geval een begin,' zei Jeff. 'En wat doen we nu?'

'We moeten eerst een landingslokatie opzoeken,' zei Mandelbrot. 'Deze bergen zijn in ieder geval niet geschikt. Ten tweede stel ik voor dat Wolruf en ik samen het terrein gaan verkennen. Ten derde, de veiligste plaats voor u om te wachten is in de lucht.'

'Klinkt logisch,' zei Jeff. 'Als dat nodig is kun je je comlink gebruiken om contact met ons op te nemen, en we kunnen nu weer zelf vliegen met dit ding.'

'Derec?' vroeg Ariel.

'Ja, oké.' Hij ging moeizaam verzitten, kwaad dat hij niet meer kon doen, hoewel dit toch een heel eenvoudig plan was.

'Computer,' zei Mandelbrot, 'zoek naar landingslokaties in de buurt van het landbouwgebied.'

'MOMENTEEL BUITEN BEREIK VAN DE SCANNER,' Zei de computer. 'ZOEKEN BEGINT BIJ VOLGENDE OMLOOPBAAN.'

'We hebben meerdere landingslokaties nodig,' zei Mandelbrot. 'De Jagers zullen ongetwijfeld de eerste gaan bewaken zodra hij door ons is gebruikt.'

'Computer,' bracht Derec met moeite uit, 'zorg ervoor dat uit onze omloopbaan niet blijkt dat we geïnteresseerd zijn in dat landbouwgebied.'

'BEGREPEN.'

Derec kreeg opnieuw een inzinking. Hij had geen slaap, maar hij was volledig uitgeput. De korte periode van opwinding had hem nieuwe kracht gegeven, maar daarvoor betaalde hij nu de prijs.

Iedereen scheen zich te ontspannen nu ze waren ontsnapt met het ruimteschip. Derec had zijn ogen gesloten en hij hoorde hoe iemand het hcht tegenover hem uitdeed. Het duister op zijn oogleden voelde als een opluchting.

Een tijd lang zei niemand iets. Toen hoorde hij de computer opnieuw zacht spreken.

'LANDINGSLOKATIES NABIJ HET AGROPARK WORDEN ALS VOLGT OP HET SCHERM GETOOND: VIJF BINNEN EEN STRAAL VAN VIJF KILOMETER; NOG TWEE BINNEN TIEN KILOMETER; NOG DRIE BINNEN TWINTIG KILOMETER.'

'Welke daarvan bevinden zich in relatief verlaten gebied? En dan bedoel ik ver van stadswegen,' vroeg Mandelbrot.

'U ZIET MOMENTEEL DE VIJF MEEST NABIJGELEGEN LANDINGSLOKATIES. DIT ZIJN DE ENIGE LOKATIES ZONDER STEDELIJKE BESTRATING.'

Derec deed zijn best om zijn ogen te openen. Hij kon het niet uitstaan als hij ergens buiten werd gehouden.

'Een zee!' zei Jeff verrast.

'Een stuk strand,' zei Ariel.

Terwijl ze keken gaf de computer met behulp van kleuren vijf verschillende stukken strand aan.

'DEZE LOKATIES ZIJN ZANDSTROKEN DIE VOLDOENDE LANG EN HARD ZIJN OM VEILIG OP TE LANDEN,' meldde de computer.

'Als het erom gaat de Jagers te misleiden kunnen we ze evengoed als één landingslokatie beschouwen,' zei Mandelbrot. 'Zodra ze de eerste hebben gezien, kennen ze ook meteen de andere.'

'We moeten het risico maar nemen,' zei Derec. 'We zetten jou en Wolruf zo snel mogelijk af en stijgen meteen weer op. Dan gaan we weer in een omloopbaan totdat jullie wat van je laten horen.'

'Of totdat uw brandstof het minimum heeft bereikt,' zei Mandelbrot. 'Ik zal de computer opdracht geven u te waarschuwen wanneer u moet landen.'

Derec sloot opnieuw zijn ogen.

'Perfect,' zei Jeff.

'Computer,' zei Mandelbrot, 'kies tijdens de volgende omloopbaan een misleidende koers naar de eerste landingslokatie. Probeer onze bestemming zo lang mogelijk verborgen te houden.'

'BEGREPEN.'

Tijdens de volgende omloopbaan deden zich nauwelijks bijzonderheden voor. Derec ervoer de afleidingsmanoeuvres alleen als uiterst onplezierig. Het schip daalde, maakte een zo scherp mogelijke bocht, en steeg dan weer om vervolgens opnieuw te draaien. Elke verandering verplaatste zijn gewicht en drukte op zijn pijnlijke spieren. Geen van de anderen leek het te merken.

Naarmate het schip zijn slingerende route naar de planeet vervolgde begon ook de snelheid te variëren. Derec greep met beide handen zijn veiligheidsgordel vast en klemde zijn kaken op elkaar tegen de pijnscheuten in zijn rug. Uiteindelijk werd de gevolgde koers vloeiender en hij besefte dat ze op het punt stonden te gaan landen.

Het schip landde op een oppervlak dat enigszins naar links helde en het stopte zo abrupt dat alle inzittenden met kracht tegen de gordels werden gesmeten. De deur opende automatisch en de ladder kwam naar buiten. Mandelbrot en Wolruf stonden al klaar om te vertrekken. Even later sloot de deur zich en ze wachtten kort om hen in staat te stellen op een veilige afstand van het schip te komen.

'GEREED VOOR LANCERING ZOALS OPGEDRAGEN,' Zei de computer. 'UW INSTRUCTIES ALSTUBLIEFT.'

'Ga terug naar de hoogte die we daarnet ook hadden,' zei Jeff. 'Eh, volg een misleidende koers en kies een andere omloopbaan zodra we op hoogte zijn.'

'BEGREPEN.'

De versnelling drukte Derec weer in zijn stoel. Hij sloot zijn ogen en berustte in zijn ongemak. Hij bewoog zich niet.