152

Maar de schoenmaker zei: ‘ Dank je wel Piet. Eénmaal is genoeg en je zou veel te laat thuiskomen! ’

Dat vond Pietje heel erg jammer, want het was vanavond de laatste voorstelling

en vannacht ging het circus weer op weg naar den Haag.

Intusschen vond hij het wel nuttig, om zich alvast te bekwamen in de edele acrobatenkunst. Want hij wilde in ieder geval kunstenmaker worden en zoo spoedig mogelijk zijn diensten gaan aanbieden. En als de directeur hem niet wilde gelooven, zou hij een paar mooie toeren vertoonen en ten slotte zou hij wel aangenomen worden. Atjuus dan allemaal!

En dan zouden de menschen overal zijn naam op groote aanplakbiljetten lezen. En dadelijk begon hij te repeteeren. Om rustig en ongestoord te kunnen oefenen, ging hij naar moeders mooie kamer. Hij kon al een beetje op de handen staan met de beenen omhoog. Dat ging best. En nu zou hij datzelfde doen op de tafel. Allons, eerst op een stoel gesprongen, nu beide handen stevig op den rand van de tafel, dan de beenen fi ks omhoog gegooid, en...

Hoepla, 't ging haast goed, maar de tafel kantelde en Pietje sloeg met de beenen tegen den gaskroon, waarvan de drie ballons aan scherven vielen. Hijzelf sloeg met tafel en al tegen den grond en 't was een leven als een oordeel!

Hij vluchtte de kamer uit naar den zolder, want hij hoorde zijn vader en moeder

al aankomen.

‘ Waar zit hij? ’ riep de schoenmaker, boos om den vernielden gaskroon.

Chr. van Abkoude, Pietje Bell, of de lotgevallen van een ondeugenden jongen