Hoofdstuk 20

Van haar chique, opgestoken donkerblonde kapsel tot

de punten van haar perfect gemanicuurde, bloedrode,

tweeëneenhalve centimeter lange nagels, was Darlene

La Porte een van de best verzorgde vrouwen in

Beverly Hills. Er was veel geld voor nodig om er als

Darlene uit te zien, heel veel geld, in beschouwing genomen

dat ze er een heel team vakmensen op nahield

dat ze op elk moment van de dag kon laten opdraven.

Zo kwam er elke ochtend een kapster bij haar thuis.

Verder had ze een manicure, diëtiste, visagiste, kledingadviseuse,

yogaleraar en een fitnesstrainer. En

die waren allemaal in dienst van Darlene. Ze was

geen filmster, maar zorgde beter voor zichzelf dan de

meesten van hen.

Het resultaat mocht er dan ook zijn. Ze zag eruit als

dertig. In werkelijkheid was ze eenenveertig.

Een jeugdig uiterlijk was voor Darlene van het grootste

belang. Ze moest passen binnen de groep jonge

meiden die voor haar werkten. Elke maand kwam

er een nieuw contingent aantrekkelijke meisjes naar

Hollywood in de hoop actrice of model te worden.

Wanneer hun droom niet in vervulling ging - wat vrijwel

altijd snel duidelijk werd - dan was Darlene er om

ze op een ander pad te brengen. Ze bood hen grandeur,

opwinding en veel geld. Ze bood hen filmsterren

en filmmagnaten, en intimiteiten met mensen met wie

ze anders nooit in aanraking zouden komen. Als ze

eenmaal ingewerkt waren, liet Darlene hen ook de rest

van haar clientèle afwerken: mannen met akelige afwijkingen

en andere griezels. Mannen zoals Mister X.

Dar1ene had geen idee wie Mister X was. Ze wist alleen

dat hij absurd hoge bedragen neertelde, en dat

was voor haar meer dan genoeg. Het enige contact dat

ze met hem had was via de telefoon. De avond tevoren

had hij Kristin voor een tweede keer willen zien.

Toen hij haar een uur later terugbelde, had ze moeten

zeggen dat ze Kristin niet had kunnen bereiken. Zo te

horen was hij kwaad. Ze had hem gevraagd of hij een

ander meisje wilde. Hij had nee gezegd. Vijf minuten

later had hij teruggebeld en ja gezegd, maar alleen

als ze fris en nieuw was. Darlene had onmiddellijk

aan Hildie gedacht, een aantrekkelijke blondine uit de

Midwest die pas twee maanden voor haar werkte. Ze

had met Mister X een ontmoetingsplaats 

afgesproken, en Darlene had Hildie gebeld. 'Deze vent is een

beetje vreemd,' had ze haar gewaarschuwd, Kristins

klachten in gedachten. 'Maar hij is niet gevaarlijk, en

wat nog beter is: hij betaalt uitzonderlijk goed.'

'Dat lijkt me wel aardig,' had Hildie gezegd, met het

vertrouwen dat de jeugd kenmerkt.

Nu zat Dar1ene voor haar tv en staarde naar een foto

van Hildie op het nieuws, een foto die op het eindexamenfeest

van de middelbare school was genomen.

Hildie op zestienjarige leeftijd, met een beugel in haar

mond en bruin krullend haar. Een heel ander meisje

dan ze naar een ontmoeting met haar dood had 

gestuurd. De Hildie die zij kende was blond en slank.

Hollywood en vier jaar ervaring hadden voor een totaal

nieuw uiterlijk gezorgd.

Nu was ze dood.

Verdronken.

Niet in de oceaan waar ze was gevonden, maar in een

zwembad.

En Darlene herinnerde zich een ander meisje dat uit de

oceaan was opgevist. Dat was een jaar geleden. Kimberly.

Tegen de tijd dat Kimberly werd gevonden, was

er nog maar weinig van haar over om te identificeren.

Drie weken voor het lijk van Kimberly aanspoelde,

had ook zij een afspraak met Mister X gehad.

Darlene had ervoor gekozen die twee voorvallen niet

met elkaar in verband te brengen. Kimberly was een

wilde meid geweest dat feesten bezocht en coke en

heroïne gebruikte. Darlene had vermoed dat ze onder

minder gelukkige omstandigheden was gestorven

misschien tijdens een feestje met vrienden na haar afspraak

met Mister X. Darlene had ervan afgezien de

politie te bellen.

Maar nu Hildie.

En Darlene wist dat als ze dit keer naar de politie zou

gaan, de publiciteit zo overweldigend zou zijn dat ze

binnen de kortste keren net zo gemeengoed zou zijn

als Heidi Fleiss. Dan zou het met haar lucratieve callgirlzaak

zijn afgelopen.

Er was maar een manier om met dergelijke calamiteiten

om te gaan, en dat was nooit meer een van haar

meisjes naar Mister X te sturen.

Ze besloot dat dit de oplossing was, ook al betekende

dat het verlies van een aantrekkelijke commissie.

Met een gesust geweten zapte ze naar de andere kanalen,

net zolang tot ze een oude film met Ava Gardner

vond.

Ah ... dacht ze. Waar is de grandeur van Hollywood

gebleven?

Darlene ging er eens goed voor zitten, en binnen

enkele ogenblikken was ze volkomen in de ban van

de film.